Προκλητική εμφάνιση ...

Δυστυχώς λόγω... παραξενιάς της συνδρομητικής τηλεόρασης δεν κατάφερα να παρακολουθήσω τον αγώνα παρά μόνο σε στιγμιότυπα. Επομένως, είναι αδύνατο να προβούμε σε οποιαδήποτε ανάλυση, κριτική ή βαθμολόγηση.

Είναι όμως εμφανές πως οι παίκτες του Δικεφάλου δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό έγινε κυρίως λόγω της έλλειψης πραγματικής δουλειάς τη φετινή χρονιά, παρά των «πειραμάτων» του Γ.Χ.

Ναι, ο προπονητής της ομάδας προέβη σε τόσες αλλαγές αλλά και σε τέτοιες ανακατατάξεις, που θα φρέναραν οποιοδήποτε σύνολο. Προσωπικά όμως, θεωρώ αδιανόητο για παίκτη του φετινού ΠΑΟΚ, με συμβόλαια αρκετών χιλιάδων Ευρώ, να παρασέρνονται από τα πρώτα λεπτά απέναντι σε έναν αδιάφορο και σαφώς κατώτερο αντίπαλο. Είναι απαράδεκτο, το γεγονός πως οι μοναδικοί αθλητές της ομάδας που όντως θα δικαιολογούνταν να έχουν κατώτερη απόδοση λόγω ηλικίας, έλλειψης παραστάσεων ή άγχους, εν τέλει να ξεχωρίζουν και οι δήθεν πρωτοκλασάτες μεταγραφές να αδυνατούν έστω να «βγάλουν» μια φάση, ή ένα γκολ.

Θεωρώ λοιπόν πως οι δύο αυτοί τομείς, η ανικανότητα δηλαδή αρκετών παικτών να σταθούν επαγγελματικά και συνειδητοποιημένα, αλλά και οι δοκιμές του προπονητικού τιμ, «ήρθαν κι έδεσαν» με την έλλειψη συγκέντρωσης όλου του ΠΑΟΚ στο συγκεκριμένο παιχνίδι (είδαμε μάλιστα και δηλώσεις πρόσφατα που κυριολεκτικά υποβάθμιζαν την αξία μιας νίκης επί του Λεβαδειακού, μπροστά στο σκοπό της Τετάρτης – κάτι που επίσης απαγορεύεται για μια ομάδα του μεγέθους του ΠΑΟΚ) και έφεραν αυτή την ήττα.

Οι αλλαγές, λίγες αλλά σχετικά ουσιαστικές, ήρθαν για να συμμαζέψουν την κατάσταση και να βελτιώσουν την εικόνα του αρχικού 3-0.

Η πραγματικότητα είναι πως ο ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο κατώτερος των Βοιωτών, όσο ένα 3-0 δείχνει. Σε τέσσερις αντεπιθέσεις δεχθήκαμε τρία τέρματα. Πόσο όμως αυτό μπορεί να αποτελεί μια δικαιολογία για παίκτες ή τεχνικό τιμ; Είναι εξίσου γελοίο με τα προηγούμενα λάθη, το ενδεχόμενο να επικαλεστεί ο Δικέφαλος ατυχία ή αδικία, όταν απέναντι του έχει παίκτες που σκέφτονταν τις καλοκαιρινές διακοπές, μια καλή μεταγραφή ή ακόμα και τίποτα.

Δυστυχώς, το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί για μερικούς από εμάς μια χρυσή ευκαιρία να ξεστραβωθούν οι «υπεύθυνοι» του σχεδιασμού της ομάδας και να πάψουν να δίνουν συμβόλαια σε αθλητές που δεν νοιάζονται ούτε για την ίδια τους την καριέρα, πόσο μάλλον για την ομάδα.

Καθώς ο αγώνας κόντρα στη Λιβαδειά αποτέλεσε τον τελευταίο για το φετινό πρωτάθλημα – πέραν των play offs-, θεωρώ πως ο Δικέφαλος πρέπει να θέσει ως κριτήρια την αγωνιστικότητα, την αυταπάρνηση και την ψυχή πρωταθλητή, στις επόμενες μεταγραφικές περιόδους. Κάτι που φέτος δεν έκανε ούτε στο ελάχιστο, καταλήγοντας να βλέπουμε δικαιολογίες όπως «είχε καιρό να αγωνιστεί», ή «το ματς ήταν αδιάφορο» ήδη από τα μέσα Νοέμβρη.

Καλώς ή κακώς, η ομάδα μπαίνει σε μια περίοδο 30 ημερών όπου ουσιαστικά κρίνονται όλα. Η πρόκριση και η κατάκτηση του Κυπέλλου, μέχρι και τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς βάσει τελικής κατάταξης στα Playoff. Όλοι πλέον καλούνται να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό.

Μέχρι τότε όμως, η ομάδα έχει χάσει πόντους στην εκτίμησή μας.

ΥΓ1. Ο Βέλγος Μάρτενς είχε και πάλι μια μετριότατη έως κάκιστη απόδοση. Δυστυχώς διέψευσε τις προσδοκίες πολλών, κι εμού του ιδίου. Επιμένω πως δεν πρόκειται για κακό παίκτη. Σίγουρα είναι εκτός κλίματος, σίγουρα είναι τελείως «κρύος». Το τι φταίει, δεν το γνωρίζω. Και για τον ίδιο όμως, «τακουνάκια» στα τυφλά και πουλήματα της μπάλας στον αντίπαλο, είναι δείγματα βαρεμάρας.