Καλύτερα ΖΟΥΛΟΥ, παρά Κόκκινη λουλού!

Κι επειδή βλέπω να γίνεται πολύς λόγος για το τι έγινε στο γήπεδο και το τι έδειξε η τηλεόραση για τα «αίσχη της ΤΟΥΜΠΑΣ», να πω πέντε πράγματα:

ΠΡΩΤΟΝ: Είδα το παιχνίδι μαζί με οπαδούς άλλων ομάδων. ΚΑΝΕΙΣ δεν εξέφρασε την άποψη ότι υπήρξε λόγος να καθυστερήσει η έναρξη του παιχνιδιού, ακόμη και όταν μαθεύτηκε η αιτία. ΚΑΝΕΙΣ δεν έθεσε θέμα τρομοκρατίας, ακόμη και όταν, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, το φαναράκι του Σωκράτη ΕΒΑΛΕ ΕΚ ΠΡΟΘΕΣΕΩΣ φωτιά στον πάγκο του (θα είναι ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ για το νομικό τμήμα της ΠΑΕ να εκθέσω πόσα και ποιά ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ και ΑΔΙΚΟΠΡΑΞΙΕΣ τεκμηριώνονται μ' αυτήν την συμπεριφορά).

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αν ο Σαλίνο δεν πετούσε την μπανάνα στην κερκίδα ΚΑΝΕΙΣ δεν θα αντιλαμβανόταν τίποτα.

ΤΡΙΤΟΝ: Το πρώτο ημίχρονο παίχθηκε ΚΑΝΟΝΙΚΑ χωρίς να συμβεί το παραμικρό.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Το παιχνίδι μέχρι το 85' που ο καβαλιώτης κίναιδος δεν διέκοψε το παιχνίδι για τον τραυματισμό του ΝΑΤΧΟ και προκάλεσε την συμπεριφορά Μανιάτη, ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ(στους τσαμπουκάδες ΚΑΝΕΙΣ παίκτης η οπαδός του ΠΑΟΚ δεν ενεπλάκη).

ΠΕΜΠΤΟΝ: ΜΕΤΑ την λήξη του παιχνιδιού οι παίκτες της άλλης ομάδος επιδόθηκαν σε τσαμπουκάδες. Αυτό είναι δείγμα ότι τρομοκρατήθηκαν; Μόνο η λουλού από την Ισπανία «την έκανε» γιατί μυρίσθηκε μπαρούτι...

Και ρωτάω τους ΜΟΥΝΙΑχιώτες:

Μέσα στις γραμμές του γηπέδου, οι παίχτες σας, μέχρι ν' ανακαλυφθεί ο φρέσκος γαύρος, ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΘΗΚΑΝ; Όταν ο καβαλιώτης δούλος σας σφύριξε την έναρξη, ΠΟΙΑ πράξη τρομοκρατίας έγινε;

Η μόνη παραφωνία ήταν η φωτοβολίδα που την έριξε Ο ΣΤΗΜΕΝΟΣ να το κάνει, που πιστεύω ότι είναι ο ίδιος ή φίλος του που το έκανε και με την ΑΕΚ. Η χρονική συγκυρία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ.

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, από την τηλεόραση δε, δεν φάνηκε ΚΑΜΜΙΑ τρομοκρατία και καμμία πράξη βίας και ο κόσμος του ΠΑΟΚ παρά την απίστευτη πρόκληση που δέχθηκε ήταν ΣΟΒΑΡΟΣ και ΠΡΟΦΥΛΑΞΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ.

Όποιος ντράπηκε είτε είναι οπαδός του ΠΑΟΚ είτε όχι, να βλέπει μενεγάκη, λιάγκα, σεργουλόπουλο, κωστόπουλο και μουτσινά, να μορφωθεί και ν' ανέβει επίπεδο.

Και έρχονται οι απολίτιστοι και λένε: «Αν υπάρχει πολιτεία τσακίστε τους τραμπούκους»

Πολύ ωραία. Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Τι λέμε εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια; Γαμώ το Σύνταγμα και το πασαλιμάνι. Ποιος ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ από τιμωρία του ΠΑΟΚ; Ασφαλώς ο Αλαφούζος δηλαδή ο «αιώνιος αντίπαλος». Μας πείσατε αλλαξοκωλιάρηδες για το «μίσος σας και τις διαφορές σας» Αιώνιοι συνέταιροι...

ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ:

* Να βγάλει τις αποφάσεις με τις διεκδικήσεις της Τραπέζης Κρήτης κατά της ομάδος της ΜΟΥΝΙχίας ύψους 200.000.000 ευρώ που εκκρεμούν εδώ και 20 και πλέον χρόνια

* Να μας ενημερώσει τι έγινε με τα 5.000.000 ευρώ του κουασιμόδου Θέμου.

* Να μας εξηγήσει πως για το σκάνδαλο της Siemens δεν κλήθηκε να καταθέσει ο επίσημος αντιπρόσωπός της στο Αθηναϊκό κράτος!

* Να μας ενημερώσει αν η ΙΝΤΡΑΚΟΜ πλήρωσε στο κράτος τον ΦΠΑ που αναλογούσε στην τοποθέτηση των ηλεκτρονικών συστημάτων στα άρματα LEO2HELL, καθώς και γιατί πληρώθηκε ΦΠΑ στους Γερμανούς.

* Να μας ενημερώσει αν η σύμβαση της ΝΕΤ με την ομάδα της ΜΟΥΝΙχίας ήταν κερδοφόρα για το Δημόσιο.

* Να μας ενημερώσει αν τα χρήματα από την μεταγραφή του Κώστα μπήκαν στα ταμεία της ΠΑΕ.

* Να μας ενημερώσει αν τα χρήματα από την μεταγραφή του Βάις μπήκαν στα ταμεία της ΠΑΕ.

* Να μας ενημερώσει για την ακριβή πάθηση του Ολαιτάν.

* Να μας ενημερώσει που βρίσκεται η έρευνα για το στημένο με ανατροπή (2ημίχρονο/1τελικό) «ντέρμπυ αιωνίων» με τα γκόλ του ΣΙΣΕ ...

Αλλά ποιος να ενημερώσει από την «πολιτεία»;  Ο «εξ απορρήτων» του πρωθυπουργού ο στενός του συνεργάτης που δεν ήξερε τι να κάνει το dvd, που βγήκε ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΘΕΑ ραντεβού με τον κουασιμόδο. Και τώρα αυτός ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΤΑΞΕΙ τη βία και θα κάνει ...σύσκεψη;

Άντε ρε τράβα στο Ναύπλιο να φας καμιά γαρίδα που θα «πατάξεις την βία».

Θα παρέμβει λέει ο Αντώνης Μαρινάκης για τα «αίσχη της ΤΟΥΜΠΑΣ». Πρόσεξε μόνο Αντώνη, να παρέμβεις ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα βρεις στην κάλπη, ούτε την ψήφο του ΖΑΓΟΡΑΚΗ

Και πάμε τώρα σε θέματα ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Αυτοί λοιπόν οι αγράμματοι και αστοιχείωτοι θέλοντας να «στιγματίσουν τις αγριότητες της ΤΟΥΜΠΑΣ» παρουσίασαν την κατάσταση ως «ζούγκλα» και τους ΠΑΟΚτσήδες ως «ζουλού».

Ρε απολίτιστοι ξέρετε ποιοι είναι οι «ζουλού»; Διαβάστε ρε αυθεντικά ζώα:

«..... Το 1879, ξεκίνησε ο πόλεμος μεταξύ της Βρετανίας και του Βασιλείου των Ζουλού, που έληξε με ήττα του περήφανου αφρικανικού βασιλείου και την υποδούλωση του. Οι μάχες ήταν εξαιρετικά αιματηρές και οι Άγγλοι θα μπορούσαν να χάσουν τον πόλεμο. Το 1874, ο Επίτροπος των Βρετανικών Αποικιών, Λόρδος Κάρναρβον, αποφάσισε την ένωση των περιοχών της Νοτίου Αφρικής σε μία κοινή βρετανική αποικία. Το ίδιο σχέδιο είχε εφαρμοστεί στον Καναδά με μεγάλη επιτυχία. Εκείνη την περίοδο, είχαν βρεθεί τεράστια κοιτάγματα διαμαντιών στη Νότια Αφρική και οι Βρετανοί σκόπευαν να εκμεταλλευτούν κάθε σπιθαμή των εδαφών και να βάλουν τον τοπικό πληθυσμό να εργάζεται στα ορυχεία, με τις γνωστές «πολιτισμένες συνθήκες», που εφάρμοζε το ευρωπαϊκό βασίλειο Εμπόδιο στη δημιουργία της βρετανικής ομοσπονδίας της Νοτίου Αφρικής, στέκονταν η ανεξάρτητη Δημοκρατία του Τράνσβααλ και το Βασίλειο των Ζουλού. Το 1877, η Βρετανία προσάρτησε τη Δημοκρατία του Τράνσβααλ, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την προστασίας της εναντίον της απειλής που παρουσίαζαν οι Ζουλού.

Το γνωστό και αλάνθαστο δόγμα του διαίρει και βασίλευε. Το μόνο εμπόδιο που χώριζε τη Βρετανία από την απόλυτη κυριαρχία στη Νότια Αφρική, ήταν το ανυπότακτο Βασίλειο των Ζουλού. Οι Βρετανοί, όμως, δίσταζαν να κηρύξουν πόλεμο. Είχαν πολλά ανοιχτά μέτωπα στην Ινδία και δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν οικονομικά και στρατιωτικά άλλη μία διαμάχη. Γι' αυτό πήρε την ευθύνη «πάνω» του ο Σερ Μπαρτλ Φρερ, ο Ύπατος Αρμοστής της Νοτίου Αφρικής. Ο Λόρδος Κάρναρβον, του υποσχέθηκε πως θα τον κάνει κυβερνήτη της Νοτιο-αφρικάνικης ομοσπονδίας κι ο φιλόδοξος Φρερ, «στρώθηκε» στη δουλειά. Χρησιμοποίησε ως αφορμή για την κήρυξη του πολέμου, κάποια μικροεπεισόδια που είχαν σημειωθεί στα σύνορα του Βασιλείου των Ζουλού και των περιοχών υπό βρετανική κυριαρχία. Στις 11 Δεκεμβρίου του 1878, ο Φρερ κάλεσε σε συνάντηση τον βασιλιά των Ζουλού, Κετιγουάγιο.

Ο βρετανός αποικιοκράτης απαίτησε την παράδοση του βασιλιά, τη διάλυση του στρατού του και την εγκατάσταση στη φυλή, Βρετανού αξιωματούχου, που θα ελέγχει τη διακυβέρνηση του Βασιλείου. Οι όροι του Φρερ, όπως και ο ίδιος περίμενε, δεν έγιναν αποδεκτοί απ' τον βασιλιά. Ο Χικς Μπιτς, ο αντικαταστάτης του Λόρδου Κάρναρβον, είχε στείλει επανειλημμένα μηνύματα στον Φρερ, συμβουλεύοντας τον να μην προβεί σε επιθετικές ενέργειες. Ο αχαλίνωτος Φρερ όμως, δεν υπάκουσε. Είπε ψέμματα ότι τα γράμματα έφθασαν αργά όταν η σύρραξη είχε ήδη αρχίσει.... Τον Ιανουάριο του 1879, οι βρετανικές δυνάμεις, με επικεφαλής το Λόρδο Κέλμσφορντ, εισέβαλαν στο Βασίλειο των Ζουλού.

Ο Κέλμσφορντ είχε χωρίσει τον βρετανικό στρατό σε πέντε μέρη, καθένα απ' τα οποία οχυρώθηκε σε διαφορετικά σημεία του βασιλείου. Και τα πέντε τμήματα του στρατού κατατροπώθηκαν ολοσχερώς από τους Ζουλού. Η πιο αιματηρή μάχη ήταν η πρώτη, η μάχη της Ισαντλουάνα, που κατέληξε σε μία ντροπιαστική ήττα για τους Βρετανούς. Υποτίμησαν τους εχθρούς τους, που ήταν οπλισμένοι μόνο με το παραδοσιακό δόρυ των Ζουλού. Ίσως αυτό ήταν το σημαντικότερο στρατηγικό λάθος του Κέλμσφορντ. Ένα μήνα μετά την εισβολή, μόνο ένα τμήμα του βρετανικού στρατού παρέμενε μάχιμο και δεν μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο χωρίς ενισχύσεις. Ο Κέλμσφορντ διέταξε υποχώρηση. Για καλή τους τύχη, ο βασιλιάς Κετιγουάγιο αποφάσισε να μην τους καταδιώξει πέρα απ' τα σύνορα του Βασιλείου, γιατί τότε δεν θα είχαν καμία ελπίδα...

Οι βρετανικές δυνάμεις έμειναν στάσιμες για δύο μήνες, ενώ περίμεναν ενισχύσεις. Στις 12 Μαρτίου, ο Λόρδος Κέλμσφορντ οδήγησε για ακόμη μία φορά τα στρατεύματα στο βασίλειο των Ζουλού. Αυτή τη φορά, η πορεία του στρατού ήταν πολύ πιο προσεκτική, για να μην επαναληφθεί η τραγωδία της μάχης της Ισαντλουάνα. Οι Βρετανοί κατάφεραν νικήσουν τους Ζουλού σε τρεις μάχες. Μέχρι τον Ιούνιο, πέντε μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, είχαν αλλάξει την ισσοροπία του τρόμου μετά την πρώτη ήττα. Από κυνηγημένοι, βρέθηκαν και πάλι στη θέση του κυνηγού.

Στις 4 Ιουλίου, έγινε η αποφασιστική μάχη του Ουλούντι, όπου κέρδισαν οι Βρετανοί. Ο βασιλιάς Κετιγουάγιο είχε προσπαθήσει να συνάψει ειρήνη πριν τη μάχη, αλλά ο Κέλμσφορντ αρνήθηκε κατηγορηματικά.

Ο Λόρδος ήταν τόσο ντροπιασμένος από τις πρώτες παταγώδεις αποτυχίες του, που ήταν αποφασισμένος να πετύχει μια τελειωτική νίκη. Ο βασιλιάς των Ζουλού πιάστηκε αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στο Κέιπ Τάουν, υπό την επίβλεψη των Βρετανών. Διαβάστε ΕΔΩ»

Η απόδοση, ρε ΖΩΑ, στον ΠΑΟΚτσή του προσωνυμίου «ΖΟΥΛΟΥ» είναι τιμή ρε ουραγκοτάγκοι!

Χαίρομαι να με παρομοιάζετε με κάποιον που πολέμησε για τα ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ απέναντι σε ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ και σε ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ

Και πραγματικά όταν ο αεροπόρος Καμπέρος επέλεγε το κόκκινο για χρώμα της ομάδος σας, έχοντας ως πρότυπο το χρώμα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ για να προσδώσει κύρος και αίσθημα κυριαρχίας στους αναλφάβητους κατοίκους του Πειραιά, ίσως δεν καταλάβαινε ότι μετά από χρόνια, ΕΛΛΗΝΕΣ με τον σύμβολο του ΔΙΑ στο στήθος θα πολεμούσαν σαν ΤΙΜΗΜΕΝΟΙ ΖΟΥΛΟΥ απέναντι σε ξενόδουλους, ξενοκίνητους, άξεστους, εκπορνευμένους, απολίτιστους καταληψίες και εκμεταλλευτές της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ

Καλύτερα ΖΟΥΛΟΥ, παρά κόκκινη λουλού...