Λιωμένο παγωτό

Στο μικροσκόπιο του Olivares

Μπαίνω και πάλι στο εργαστήριο μετά από παρέλευση χρονικού διαστήματος στο οποίο ξεκουράστηκε ακόμα και ο Santos και απλώνω το λάδι του κέδρου ανάμεσα στο φακό και την πλάκα του αντικειμένου στο οπτικό μικροσκόπιο της στήλης ώστε να πετύχω την κατάλληλη διάθλαση. Ο κέδρος είναι ένα δέντρο που μοιάζει στον ΠAOKτσή καθώς δεν χρειάζεται πολύ νερό για να αναπτυχθεί όπως εμείς δεν χρειαζόμαστε τίτλους, και ούτε έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από το έδαφος δηλαδή τη χώρα στην οποία φύεται ο σύλλογος εδώ και 84 χρόνια. Στα φιλικά είμαστε ακόμα βέβαια οπότε δε θα βάλω μπροστά το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης και θα περιοριστώ στο οπτικό γιατί είναι ακόμα φάση προετοιμασίας, οι παίκτες είναι πιασμένοι, οι άλλοι είναι πιο μπροστά στην προετοιμασία και άλλα κλασσικά εικονογραφημένα που θα διαβάσετε έτσι και αλλιώς στα media εκείνων που με αυτούς σε αυτές τις θέσεις βγήκαμε τζάμπιο λιγ (extra sick).

Σε αυτό το σημείο όμως το ζητούμενο από τα ευρήματα είναι να μας βοηθήσουν να χτυπήσουμε απλά το καμπανάκι γιατί πλησιάζει ο τελευταίος γύρος και εκείνος και εκείνος και εκείνος που σωπαίνει θα χαθεί, θα χαθεί που λέει και το άσμα. Το ότι η ομάδα δεν είναι βιολογικά δυνατόν να είναι σε καλή κατάσταση αυτή την περίοδο είναι αναμφισβήτητο, αλλά δυστυχώς το χρονοδιάγραμμα των αγωνιστικών υποχρεώσεων δεν καταλαβαίνει από τέτοια και ο στόχος μας σε 2 εβδομάδες οφείλει να είναι η παρουσίαση μιας εικόνας που είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον αληθινό μας εαυτό Τα βασικά συνολικά αγωνιστικά πορίσματα για την ομάδα τα οποία ήταν και ορατά δια θεόγυμνου οφθαλμού συνοψίζονται στα δύο ακόλουθα σημεία:

Α) Δημιουργική ένδεια. Όσο και να προσπαθήσουμε δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα βασικά αξιώματα του ποδοσφαίρου. Κατεβήκαμε στον αγώνα στο αγροτεμάχιο χωρίς επιθετικογενή μπακ, με τα εξτρέμ σε κακή κατάσταση και χωρίς πασαδόρο στον άξονα και έτσι δυστυχώς απλούστατα δε μπορείς να βγάλεις φάσεις. Η απουσία του Λίνου ήταν πιο χτυπητή και από τυροκαυτερή, ενώ η εξάρτηση από τον Ivic είναι εδώ και 2 χρόνια τόσο εθιστική που δυστυχώς δεν περνάει με ραπανάκια για την όρεξη (που λένε και τα τζάνκια) τύπου Φώτη Φιλομένου παρά την καλή διάθεση του.

Ο Vieirinha όπως ξέρουμε και από προηγούμενες χρονιές πάντα ζορίζεται περισσότερο στις προετοιμασίες καθώς είναι το σκαρί και ο οργανισμός του τέτοια που συνοδεύουν πάντα τη σωματική κούραση με διανοητική κόπωση και στειρότητα. Ο Κουτσιανικούλης από την άλλη όπως επίσης έχουμε ξαναδεί δεν ήταν στη θέση του στην αριστερή πλευρά τις περισσότερες φορές με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να πλαγιοκοπήσουμε σε καμία περίπτωση. Ως τώρα υπήρχε και το άλλοθι του αμυντικογενούς καρπουζά στην κολυμβήθρα του οποίου βουτάγαμε τις βούκες μας αλλά τώρα που την πήρε και την πήγε στο τσαρδί του Πιλάφιου πάπαλα και αυτό το παραμύθι.

Εν ολίγοις η ομάδα χωρίς Lino, χωρίς Ivic και με το Vieirinha να αργεί να πάρει μπρος κάνει τις φανερές ανάγκες της ακόμα πιο ξεκάθαρες: Είναι γνωστό πως χρειαζόμαστε ακόμη έναν δημιουργικό παίκτη στον άξονα, ένα αριστερό εξτρέμ και ένα πλήρες μπακ με ισόποση επιθετική και ανασταλτική ικανότητα και αυτό δεν μπορεί να το καλύψει ούτε ο Santos, ούτε ο Beretta, ούτε ακόμα κι ο μάγος Μέρλιν αν βρισκόταν καθήμενος εις τον πάγκο μας. Το ότι η κατάσταση είναι δύσκολη οικονομικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να εθελοτυφλούμε ούτε να ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να καλύψουμε αυτές τις ανάγκες εκ των ενόντων με παίκτες μας που δεν έχουν τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά.

Πέρα όμως από τις δεδομένες ελλείψεις στο δυναμικό που τις γνωρίζουν και οι ξερολιθιές αυτό που ήταν συνολικά ανησυχητικό ήταν η κίνηση χωρίς τη μπάλα στην επίθεση η οποία δε δημιουργούσε σοβαρές προϋποθέσεις ανάπτυξης και αυτό είναι ένα γεγονός που χρίζει άμεσης τακτικής αντιμετώπισης από τον Μάριο τις 2 εβδομάδες που απέμειναν ως την πρώτη μάχη. Δυστυχώς το χρονικό διάστημα ακόμα και αν καταφέρει να βγάλει ο Ζήσης ακόμα ένα λαγό από το καπέλο του είναι εξαιρετικά μικρό για να προσαρμοστεί κάποιος παίκτης που θα έρθει πράγμα που αντικειμενικά μας οδηγεί στην επιλογή να ρίξουμε το περισσότερο βάρος στην αμυντική λειτουργία πηγαίνοντας σε δύο πολύ κλειστές παρτίδες.

Β) Αμυντική δυσλειτουργία. Δυστυχώς το πείραμα να ανεβάσουμε την αμυντική γραμμή πιο ψηλά ώστε να μειώσουμε τις αποστάσεις μεταξύ των γραμμών (που πάντα αυξάνονται όταν λείπει ο Παρτιζάνος) δεν απέδωσε σε πρώτη φάση. Γίναμε ευάλωτοι σε μπαλιές στην πλάτη της άμυνας και αυτά τα λίγα παραπάνω μέτρα ήταν καταδικαστικά καθώς τα στόπερ δεν έδειξαν ταχύτητα στις επιστροφές τους και η ζώνη χαλάρωσε συνολικά σε βαθμό που το παντελόνι έπεφτε στα γόνατα κάποιες στιγμές. Προσπαθώντας να λύσουμε δηλαδή ένα πρόβλημα προκαλέσαμε καινούργιο και ανεξάρτητα από τα θέματα φυσικής κατάστασης δεν πιστεύω ότι η ζώνη στην ευθεία των μπακ μπορεί να αντεπεξέλθει τόσο ψηλά.

Σίγουρα το συγκεκριμένο γεγονός επιβαρύνθηκε και από την κάκιστη κατάσταση στην οποία βρέθηκαν Canario και Βίκτωρας γεγονός που προξενούσε σαφέστατη αδυναμία στο κατέβασμα της μπάλας, στη διατήρηση της κατοχής και την κυκλοφορία και οδηγούσε σε εύκολα λάθη και έκθεση σε transition. Το βάρος της άμεσης αμυντικής βελτίωσης πέφτει και πάλι περισσότερο στους δύο τους και το γεγονός ότι έχουμε διανύσει μόλις 2 εβδομάδες προετοιμασίας είναι σημαντικό ελαφρυντικό για αυτούς αλλά προσωπικά θεωρώ ότι αργήσαμε 10 μέρες να ξεκινήσουμε γιατί είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο να φτάσει η ομάδα σε επιθυμητά επίπεδα τακτικής λειτουργίας και φυσικής κατάστασης μέσα σε 25 και κάτι αληθινές μέρες προετοιμασίας.

Όσοι έχουν κάνει προετοιμασία με ομάδα γνωρίζουν ότι δεν μπορείς να ξεκινήσεις με full ρυθμούς από την πρώτη εβδομάδα αλλά ανεβάζεις προοδευτικά την ένταση την οποία πρέπει να ρίξεις την τελευταία εβδομάδα πριν το κρίσιμο επίσημο ματς ώστε να παρουσιαστεί η ομάδα φρέσκια. Σίγουρα η καθυστέρηση πρώτα στο ζήτημα εύρεσης προπονητή και ύστερα στην τελική αποδέσμευση του σε συνδυασμό με μια αίσθηση επανάπαυσης που έφερε η εικόνα της ομάδας στα play off ήταν παγίδες που κατά τη γνώμη μου έχριζαν προσεκτικότερης αντιμετώπισης. Αυτό το διάστημα άκουσα από αρκετούς ανθρώπους κοντά στην ομάδα απόψεις εφησυχασμού του τύπου «αγωνιστικά είμαστε έτοιμοι» λες και η αγωνιστική συνοχή είναι απλή υπόθεση να ξαναποκτηθεί μετά από διακοπές 42 ημερών.

Δυστυχώς σε αυτή τη ζωή όταν καταφέρνεις κάτι σπουδαίο όπως αυτή η ομάδα πέρυσι πολλαπλασιάζεις τις ευθύνες σου μιας που το να διατηρήσεις τα αγαθά είναι ασυζητητί δυσκολότερο από το να τα κατακτήσεις. Ανεξάρτητα από τη φυσική κατάσταση η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα σε επίπεδο ανασταλτικής πίεσης στα μπακ, τα αμυντικά χαφ και τα εξτρέμ ήταν άκρως ανησυχητική και τώρα καλούμαστε να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για να προφτάσουμε τον αληθινό μας εαυτό γεγονός που γίνεται ακόμα δυσκολότερο ένεκα και της πιθανότατης απουσίας Μαλεζά και Contreras από το πρώτο ματς.

Kresic: Τα 2 βασικά προβλήματα που είχαμε δει και πέρυσι έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους. Αδυναμία στις απομακρύνσεις με τα πόδια και μια ανεξήγητη φοβία που οδηγεί σε μια κατά τι αργοπορία στις εξόδους που δεν συνάδει με τα εξαιρετικά σωματικά του προσόντα. Αν δεν βγαίνει να καθαρίσει τις σέντρες στη μικρή περιοχή και δεν κατευθύνει σωστά και τους αμυντικούς του στα στημένα όπως στη φάση του αστείου πρώτου γκολ στο 16' τότε δεν πρόκειται να κάνει την καριέρα που μπορεί. Στο δεύτερο γκολ δεν ευθύνεται φυσικά ενώ στο 43' μπλόκαρε με διπλή ένα φάουλ που πήγε πάνω του. Αυτή η χρονιά είναι κρίσιμη για αυτόν και όσο κι αν έχει το ελαφρυντικό ότι δυσκολεύεται να βρει ρυθμό επειδή του λείπουν παιγνίδια αν δε βελτιωθεί σε αυτούς τους τομείς δεν πρόκειται να τα πάρει.

Sznaucner: Σε μέτρια κατάσταση και ο Miro και ανεξάρτητα από το ελαφρυντικό των βεβαρημένων ποδιών αυτό που προβληματίζει περισσότερο είναι μια έλλειψη αυτοπεποίθησης την οποία παρουσίασε και στα play off η οποία δεν ταιριάζει στις ανασταλτικές του ικανότητες. Σίγουρα η παρατεταμένη φιλολογία για την αγορά δεξιού μπακ επηρεάζει την ψυχολογία του αλλά ότι έχει καταφέρει στην καριέρα του το κατάφερε εξαιτίας του γεγονότος ότι δε μασούσε από την αμφισβήτηση στο πρόσωπο του και δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. Το γεγονός ότι έπαιξε όλο το 90λεπτο σε συνδυασμό με την αργοπορημένη άφιξη του Τυνήσιου δείχνει ξεκάθαρα ότι προαλείφεται για βασικό αριστερό μπακ στον πρώτο προκριματικό και αυτό ανεβάζει απότομα εξ'αρχής τα στάνταρντ των απαιτήσεων. Στο πρώτο ημίχρονο του πέρασαν εύκολα τρεις σέντρες από την πλευρά του και στο δεύτερο βρέθηκε 2 φορές εκτός θέσης στο transition ενώ δεν μπόρεσε να συνεργαστεί σε απλό επίπεδο μοιράσματος της μπάλας ούτε με τον Vieirinha, ούτε με τον Αθανασιάδη, ούτε με τον Milievic από την πλευρά του.

Savini: Σε μέτρια κατάσταση και ο Ρωμαίος και ο τραυματισμός του Lino που τον καθιστά τη μοναδική φυσικά αριστεροπόδαρη λύση στο άκρο βάζει την ομάδα σε υψηλό σημείο κινδύνου στο συγκεκριμένο σημείο. Δε βοηθήθηκε σχεδόν καθόλου ανασταλτικά από τον Κούτσια στην πλευρά του ο οποίος δεν του έδωσε και τη μπάλα τη δεύτερη φορά που ανέβηκε για υπερφόρτωση ενώ την πρώτη έβγαλε αξιοπρεπή σέντρα στο 41' που αποκρούστηκε σε κόρνερ. Το γεγονός ότι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν είναι δυνατόν να παίξουμε στον προκριματικό χωρίς να προωθείται κανένα από τα 2 μπακ μας επωμίζει την ευθύνη ανεβάσματος στην πλευρά περισσότερο πάνω του από ότι στο Miro και αυτό δεν μπορεί να πετύχει αν δεν γίνει τακτικά σωστή συνεργασία συγχρονισμού με το αριστερό εξτρέμ με το οποίο καλείται να κουμπώσει ως δίδυμο.

Cirillo: Μέτρια εμφάνιση και από τον sexy και απογοητευτικό επίπεδο συνεννόησης με τον Zuela ο οποίος ανέβαινε μερικά μέτρα πιο ψηλά από αυτόν με αποτέλεσμα να αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά σε επίπεδο αλληλοκάλυψης. Είχε 2 πετυχημένες κλασσικά παθιασμένες προβολές στο 59' και στο 67' και μια λόμπα με την οποία προσπάθησε να σκοράρει στο 36' η οποία έφυγε ψηλά άουτ και ένεκα της απουσίας Malezinio και Κόνδορα αλλά και της δεδομένης εμπειρίας του οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλότερες και από αυτόν. Έχει ευθύνη και σε επίπεδο τοποθέτησης στο πρώτο στο 16' αλλά στο δεύτερο ημίχρονο με την είσοδο Sorlin και Φωτάκη που πίεσαν περισσότερο ψηλά δεν πιέστηκε τόσο και αυτό του ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση στις επεμβάσεις χωρίς να πλησιάσει φυσικά τα καλά του στάνταρντ.

Zuela: Πραγματικά απογοητευτικό ντεμπούτο από τον Ανγκολέζο που εμφανίστηκε ιδιαίτερα αγχωμένος και με κακή αντίληψη χώρου στη ζώνη. Η φάση του πρώτου γκολ όπου χάνει τον παίκτη και σηκώνει το χέρι δείχνοντας δεξιά ίσως τον Βρύζα που το είχε σκάψει το γκαζόν στο λόφο από το πέρα δώθε είναι ανεπίτρεπτη εικόνα αυτοσυγκέντρωσης για αυτό το επίπεδο πρωταθλητισμού. Έχει φυσικά το ελαφρυντικό της πρώτης εμφάνισης αλλά οι πολύ αργές επιστροφές του και τα βήματα πισωπεταλιές απέναντι σε αντιπάλους που πήγαιναν κατά μέτωπο πάνω του ήταν ιδιαίτερα ανησυχητικά φαινόμενα. Το γεγονός ότι η δύναμη είναι από τα κύρια προσόντα του ήταν κάτι ήδη γνωστό και δεν αρκεί για να παίξεις βασικός σε μια από τις πιο αποτελεσματικές αμυντικές γραμμές στην Ευρώπη. Τα παραπάνω μέτρα που έπαιρνε βάσει εντολών τον καθιστούσαν συχνότατα ευάλωτο στις λόμπες καθώς οι επιστροφές του δεν είναι σε καμία περίπτωση ταχύτατες όπως απαιτείται από στόπερ που παίζουν πιο ψηλά τη ζώνη. Στα θετικά η προώθηση του στο κόρνερ που οδήγησε στο γκολ του Μπαλάφα η οποία απέφερε χάρη στη δύναμη του μια αναταραχή στην αντίπαλη περιοχή και έδειξε ότι είναι ένα στοιχείο που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε φέτος. Είναι εκτός θέσης όμως και στη φάση του πέναλτι από όπου προήλθε το τρίτο γκολ καθώς αργεί να βγει στη μπάλα και δεν έχει συνεννοηθεί με το Μπαλάφα παρότι σε μια από τις τελευταίες προπονήσεις του τόνισε ότι μιλάει ελληνικά και δεν χρειάζεται να του φωνάζει ο Σωτήρης στα Αγγλικά.

Garcia: Παρουσιάστηκε ιδιαίτερα κουρασμένος κυρίως διανοητικά για αυτό και η ομάδα δεν μπόρεσε στο πρώτο ημίχρονο οπότε και αγωνίστηκε ούτε να πιέσει σωστά ανασταλτικά αλλά ούτε να κυκλοφορήσει με ασφάλεια τη μπάλα. Η ομάδα ήταν όπως έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν σε απουσίες του Ivic κομμένη στα δύο καθώς ο Canario δεν μπορούσε ούτε να κουβαλήσει τη μπάλα, ούτε να τη μοιράσει. Αποκορύφωμα της διανοητικής του κόπωσης το κλέψιμο που δέχτηκε μετά από ολιγωρία από αντίπαλο που ήρθε από πίσω και του τσίμπησε τη μπάλα. Δοκίμασε και την κλασσική του λόμπα από φάουλ στο 37' αλλά το βέλος κατέληξε στο χωράφι πίσω από το τέρμα σε μια εμφάνιση από την οποία το μόνο θετικό που μπορεί να προέλθει είναι το ενδεχόμενο να τον πεισμώσει.

Vitolo: Εξίσου κάκιστη εμφάνιση και μειοδοτική κίνηση στο χώρο χωρίς τη μπάλα σε επίπεδο ανασταλτικής πίεσης σε βαθμό που δυσκολευόσουν να πιστέψεις ότι παίζει πραγματικά. Σίγουρα ακόμα και αυτός έχει δικαίωμα στην κούραση αλλά έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα με τους τραυματισμούς και τις απουσίες σε επίπεδο ανασταλτικής λειτουργίας δεν υπάρχει κανένα περιθώριο ανοχής απέναντι του. Μοναδική θετική ενέργεια στο 35' ένα ανέβασμα του και ένα ωραίο μοίρασμα στον Vieirinha που έβγαλε σέντρα για τον Filomeno το σουτ του οποίου κοντραρίστηκε.

Vieirinha: Ξεκίνησε δεξιά στο πρώτο ημίχρονο και παρουσιάστηκε κουρασμένος και ανόρεχτος ενώ είχε να αντιμετωπίσει και 2 παίκτες που έκλειναν πάνω του μιας που προφανώς οι γείτονες είχαν ακούσει για την πάρτη του και εμφανίστηκαν προετοιμασμένοι. Μετά το 20' και για ένα δεκάλεπτο πέρασε στον άξονα στη θέση του Filomeno που ήρθε δεξιά γιατί προφανώς ο Μάριος είχε δει το διβιδι του τελευταίου ματς στο μήλο και είπε να το επαναλάβει αλλά το τρικ δεν απέδωσε τίποτα. Επανερχόμενος δεξιά πέρασε 2 επιτυχημένες σέντρες στο 35' στο Φώτη του οποίου το σουτ κοντραρίστηκε και μία στο 38' στον Zlatan που κλώτσησε αέρα και αυτές ήταν οι μοναδικές θετικές ενέργειες του στο ματς. Ένεκα της απουσίας Lino και Sorlin ανέλαβε να εκτελέσει κόρνερ και φάουλ σε ένα νέο ρόλο που του ανατέθηκε χωρίς όμως επιτυχία. Στο δεύτερο ημίχρονο πέρασε για 17' λεπτά αριστερό εξτρέμ ώσπου αντικαταστάθηκε από τον Milievic σε μια εμφάνιση που θα θέλει και ο ίδιος να ξεχάσει.

Κουτσιανικούλης: Και πάλι τα ίδια και απαράλλαχτα προβλήματα που είδαμε σε όλη την περσινή χρονιά. Ξεκίνησε βασικός στα αριστερά και αντί να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία ήταν τις πιο πολλές φορές εκτός της θέσης του στον αριστερό ασβέστη με αποτέλεσμα η ομάδα να μην έχει πλάτος στην ανάπτυξη της. Ταυτόχρονα δε βοηθούσε ανασταλτικά τον Savini από την πλευρά του στον οποίο δεν πέρασε και τη μπάλα σε ένα ανέβασμα του καθυστερώντας και πάλι χαρακτηριστικά να σκεφτεί τι θα κάνει. Εφόσον θεωρεί ότι αδικήθηκε πέρυσι από το χρόνο συμμετοχής καλείται να αποδείξει ότι βελτιώθηκε τακτικά και να σταματήσει επιτέλους το ποδόσφαιρο αλάνας αλλιώς θα βρεθεί αργά ή γρήγορα εκεί και εμείς θα συνεχίσουμε να οδυρόμεθα για την κατάποση του επταψήφιου ιερωμένου.

Filomeno: Αγωνίστηκε στη θέση του Ivic στον άξονα αλλά αυτή η σκέψη του Μάριου που βασίστηκε στο καλό του κράτημα της μπάλας δεν απέδωσε καθώς σε καμία περίπτωση δεν την έχει τη θέση. Είχε βέβαια διάθεση και προσπάθησε να κινηθεί σε όλο το πλάτος του γηπέδου αλλά δεν είχε σε καμία περίπτωση ουσία γιατί είναι άλλο το θέλω και άλλο το μπορώ. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι μπορεί να παίξει μόνο ως δεύτερος επιθετικός στο 4-4-2 και τίποτα άλλο καθώς δεν έχει ούτε ταχύτητα ή εκρηκτικότητα για να αγωνιστεί στα πλάγια ούτε στοιχειώδη κάθετη πάσα για να παίξει στον άξονα. Στη μοναδική του τελική στο 35' μετά τη γρήγορη εναλλαγή Vitolo-Vieirinha το αριστερό σουτ που έπιασε κοντραρίστηκε από το σέντερ μπακ.

Muslimovic: Άλλη μια εμφάνιση από την κλασσική κολεξιόν του Βόσνιου όπου επειδή η ομάδα είναι κομμένη στα 2 ένεκα της απουσίας του στρατάρχη κατεβαίνει ως τη σέντρα για να πάρει μπάλα και από εκεί προσπαθεί με την πλάτη γυρισμένη να μοιράσει τη μπάλα καταλήγοντας σε απονενοημένα διαβήματα. Από φιλοτιμία θα μου πεις το κάνει επειδή βλέπει ότι δε φτάνει η μπάλα ως αυτόν και θέλει να ενώσει τις ράγιες αλλά όπως του έλεγε και ο μηχανικός άπειρες φορές δε γίνεται δουλειά έτσι καθώς αναλώνεται μακριά από τον ορισμένο χώρο δράσης του φορ. Στο 38' στην πάσα του Vieirinha βρήκε αέρα στο σουτ του ενώ στο 60' προσπάθησε να παίξει το 1-2 με τον Filomeno χωρίς επιτυχία. Έμεινε στον αγώνα σε όλο το 90λεπτο παραμένοντας στην κορυφή της επίθεσης γεγονός που δείχνει ότι απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του προπονητή του για τη θέση την οποία όμως δεν δικαίωσε αφού δεν είχε ούτε μία τελική προσπάθεια.

Αθανασιάδης: Αγωνίστηκε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο πρώτα δεξιά για ένα εικοσάλεπτο και ύστερα αριστερά αλλάζοντας πλευρές με τον Milievic αλλά δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κάποια θετική ενέργεια. Δεν έχει ταχύτητα ή ικανότητα στο ένας με έναν για αυτό και είναι εξαιρετικά αμφίβολο το αν μπορεί να παίξει στα πλάγια ενώ είναι κρίμα που δεν τον είδαμε έστω για ένα 10λεπτο στη φυσική του θέση στην κορυφή.

Sorlin: Με το που μπήκε στον αγώνα με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου μαζί με τον Φωτάκη η εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε καθώς πίεσε ψηλά και κυκλοφόρησε απλώς σωστά τη μπάλα. Είχε με το δεξί το καλοχτυπημένο κόρνερ στο 79' στέλνοντας συστημένα τη μπάλα στη μικρή περιοχή όπου μετά την πρώτη κόντρα σκόραρε ο Αρτινός.

Έχοντας με τις κλασσικές του ασφαλείς μεταβιβάσεις απλώς μια αξιοπρεπή εικόνα σε μια απογοητευτική ομαδική εμφάνιση έμοιαζε ο κορφαίος που θα έλεγε και ο λέκτωρ Θεοφιλόπουλος και έδειξε πως η απουσία του από την 11αδα είναι πολυτέλεια που δεν μπορούμε να σηκώσουμε τη δεδομένη περίοδο. Το ότι δεν αγωνίστηκε καθόλου στα αριστερά παρότι δυστυχώς παραμένει η πιο λογική επιλογή για τη θέση δείχνει ότι σε πρώτη φάση ο Beretta δεν τον υπολογίζει για εκεί.

Μπαλάφας: Επιστρέφοντας μετά την περιπλάνηση του σε λίμνες και νησιά κλήθηκε να αγωνιστεί στο 66' ως σέντερ μπακ σε ένα πείραμα που είχε δοκιμαστεί και την εποχή του Παράσχου. Η θέληση του να δείξει ότι αξίζει να παίζει στον Π.Α.Ο.Κ. τον εξωθεί σε υπερβολικό ζήλο χάρη στον οποίο σημείωσε το αυτογκόλ καθώς στην προβολή έπεσε εντελώς άτσαλα στη μπάλα και βάζοντας το σώμα του εντελώς κάθετα στο τέρμα πράγμα ανεπίτρεπτο για στόπερ. Στα φιλικά ενδείκνυται να γίνονται δοκιμές θέσεων αλλά στα επίσημα ματς και στα επίπεδα αμυντικής λειτουργίας που έφτασε η ομάδα δεν νοούνται τέτοια πειράματα. Ρέφαρε το λάθος με σωστή προώθηση στο κόρνερ στο 79' και άμεση εκτέλεση μετά το μελέ στην περιοχή μειώνοντας έτσι αισθητά τη μουρμούρα πολύ κόσμου που τον έχει καθισμένο στη μπούκα του κανονιού έτσι και αλλιώς. Δεν έχει σωστή τοποθέτηση στο τρίτο γκολ γιατί δεν έχει αντίληψη στόπερ στην ανάγνωση των φάσεων και αυτό δεν διορθώνεται σε μια προετοιμασία.

Φωτάκης: Βοήθησε και αυτός ως αλλαγή κυρίως με την κίνηση χωρίς τη μπάλα και με την πίεση και λιγότερο με το μοίρασμα της, αλλά παρουσίασε και πάλι την κλασσική του ασθένεια με τα πολλά φάουλ τα οποία χρεώνεται γιατί δεν μπορεί να κοντρολάρει την ορμή με την οποία πέφτει πάνω στο μαρκάρισμα.

Μοιάζει σίγουρο ότι θα έρχεται και πάλι από τον πάγκο αλλά αν δεν μπορέσει να χαλιναγωγήσει τη δίψα του να διακριθεί μέσα από καθαρό μυαλό δε θα προσφέρει αυτά που μπορεί.

Παπάζογλου: Μπήκε και αυτός στο 66' στη θέση του Filomeno όταν η ομάδα γύρισε σε 4-4-2 για να παίξει στην επίθεση μαζί με τον Zlatan αλλά πέρα από την κλασσική του διάθεση δεν είχε καμία θετική ενέργεια καθώς ήρθε ελάχιστα σε επαφή με τη μπάλα.

Milievic-Σαχπεκίδης: Αγωνίστηκε και αυτός για 25' λεπτά στα μισά εκ των οποίων έπαιξε στη φυσική του θέση στα αριστερά και μετά πέρασε στα δεξιά για να δει ο Beretta αν μπορεί να ανταποκριθεί με το ανάποδο πόδι αλλά δεν ακούμπησε μπάλα πάνω από 3 φορές.

Γεωργίου: Ήταν πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου στο 25λεπτο που αγωνίστηκε ως αριστερό μπακ καθώς έχασε 3 φορές το δεξί εξτρέμ παρότι σε όλες τις συγκεκριμένες φάσεις ήταν πιο κοντά στη μπάλα. Το ότι ήρθε άρον-άρον στην προετοιμασία μετά τον τραυματισμό του Lino ενώ δεν ήταν στον αρχικό σχεδιασμό είναι ένα ελαφρυντικό αλλά η αλήθεια είναι ότι το παλικάρι δεν είναι αριστερό μπακ όσο και αν προσπαθούν να τον κάνουν ένεκα της παγκόσμιας έλλειψης στη συγκεκριμένη θέση που επιτάσσει ότι όποιος είναι αριστεροπόδαρος τεχνίτης εξτρέμ πρέπει να μετατρέπεται σε αριστερό μπακ γιατί οι γνήσιοι που παίζουμε εκεί είμαστε δυσεύρετοι.

Γλύκος: Στο 10λεπτο που αγωνίστηκε πρόλαβε να κάνει την άτσαλη έξοδο καθώς προσπαθώντας να διώξει με γροθιά τη μπάλα κατάφερε μπουκέτο στον επιθετικό που δίκαια καταλογίστηκε ως πέναλτι. Στην εκτέλεση πρώτα μπήκε η μπάλα στα δίχτυα αριστερά και μετά έπεσε δεξιά προκαλώντας και πάλι απορίες για το αν ένας τερματοφύλακας που αφέθηκε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό Βόλου στο δανεισμό του γιατί δεν ήθελαν να τον κρατήσουν ως δεύτερο μπορεί να είναι έστω τρίτος στον Π.Α.Ο.Κ.

Beretta: Ξεκίνησε με το κλασσικό 4-2-3-1 αλλά η ιδέα να σηκώσει τη γραμμή της ζώνης πιο ψηλά για να μειώσει τις αποστάσεις των γραμμών δεν απέδωσε. Άλλαξε σωστά τους αρνητικούς Garcia και Vitolo με Sorlin και Φωτάκη βελτιώνοντας κάπως την εικόνα στον άξονα αλλά στα άκρα δεν μπόρεσε να βρει λύσεις μέσω των πειραματισμών και η εικόνα δεν άλλαξε ούτε όταν γύρισε σε 4-4-2. Ανεξάρτητα από το δεδομένο της κούρασης η ομάδα παρουσιάστηκε ιδιαίτερα χαλαρή με ιδιαίτερη έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και σωστής κίνησης χωρίς τη μπάλα ενώ δεν είδαμε κάποιο νέο στοιχείο σε επίπεδο τακτικών αυτοματισμών ούτε κάποια νέα ιδέα αντιμετώπισης των γνωστών και καταγεγραμμένων δημιουργικών αδυναμιών. Το ότι η αμυντική λειτουργία στην οποία είχε ρίξει περισσότερο βάρος παρουσίασε εμφανείς δυσλειτουργίες πέρα από το ύψος της ζώνης και σε θέματα αλληλοκάλυψης είναι κάτι που σε σχέση και με το αποτέλεσμα όπως είπε σωστά οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε διορθώνοντας τα κακώς κείμενα. Είναι σίγουρα πολύ νωρίς για οποιαδήποτε σοβαρή κρίση αλλά είναι δεδομένο ότι τα λουριά πρέπει να σφίξουν στο επόμενο δεκαήμερο πριν χαλαρώσουν στο τελευταίο πενθήμερο πριν το ματς. Το ότι δεν είναι ιδιαίτερος λάτρης της πειθαρχίας αλλά ένας ζεστός επικοινωνιακά άνθρωπος που επιδιώκει καλές σχέσεις με τους παίκτες είναι πάντως ένα ρίσκο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα αποβεί.