Αφήστε την γκρίνια μακριά από την «Άμστερνταμ Αρίνα»

Τότε, η Ελλάδα «μπουσουλούσε» στο πρώτο μνημόνιο, τώρα έχει κατρακυλήσει στο τέταρτο, γενικά έχει αλλάξει η ζωή όλων μας, έξι χρόνια μετά από εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ, που ο «Δικέφαλος» με σκόρερ τον σημερινό προπονητή του, Βλάνταν Ίβιτς έφευγε με θετικό αποτέλεσμα (1-1) από το αθλητικό (και όχι μόνο) στολίδι, που χτίστηκε το 1996 στα προάστια της πιο ανεκτικής πόλης της Ευρώπης.

Το Άμστερνταμ προκαλεί τον επισκέπτη της με τον τρόπο ζωής του, τα γραφικά κανάλια του, τα 40 και πλέον μουσεία του, τις βιτρίνες του σεξ, τα φημισμένα coffee shop, αλλά εκεί ο ΠΑΟΚ δεν πάει για τουρισμό, πάει για να πάρει αποτέλεσμα. Το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, που θα κάνει δύσκολη τη ζωή των νεαρών παικτών του Άγιαξ στη ρεβάνς της Τούμπας, μια εβδομάδα αργότερα.

Εκείνη η ομάδα, που πήρε αποτέλεσμα πριν έξι χρόνια, όχι όμως και την πρόκριση, δεν έχει καμία σχέση με την τωρινή ομάδα. Αν σταθούμε στα πρόσωπα, μόνον ο Στέλιος Μαλεζάς (που είχε αγωνιστεί και στα 90 λεπτά) κι ο 22χρονος, τότε, Στέφανος Αθανασιάδης (που ήταν στην αποστολή) γνωρίζουν τι περιμένει το βράδυ της Τρίτης την ελληνική ομάδα στην «Άμστερνταμ Αρίνα». Όμως, όπως ο ΠΑΟΚ είναι εντελώς διαφορετικός σε πρόσωπα και παίκτες, έτσι είναι και ο Άγιαξ. Τότε, υπήρχαν οι Στεκέλεμπουργκ , Φαν Ντερ Βιλ, Φερτόνγκεν, Αλντερβάιρελντ, Εμάνουελσον, Ντε Γιονγκ, Σουλεϊμάνι, Σουάρες. Τώρα, το πιο «δυνατό χαρτί» του «Αίαντα», ο κουρασμένος από το Euro, Πολωνός διεθνής Αρκάντιους Μίλικ, δεν είναι καν σίγουρο ότι θα ξεκινήσει στην ενδεκάδα.

Οι Ολλανδοί είναι το φαβορί. Όνομα, ιστορία, βαριά φανέλα, παράδοση, έδρα. Όμως, ξέρουν και οι ίδιοι, ότι δεν είναι το ακλόνητο φαβορί. Γι' αυτό και ο τεχνητός «ξεσηκωμός» και η προπώληση σχεδόν 40.000 εισιτηρίων για την πρώτη παρτίδα με τον ΠΑΟΚ. Θέλουν τον κόσμο δίπλα τους, ένα επιπλέον «όπλο» στα χέρια του Πέτερ Μποζ, που ως πρώην παίκτης και τεχνικός διευθυντής της «αιώνιας αντιπάλου» Φέγενορντ, δεν είναι και το πλέον αγαπητό πρόσωπο στις τάξεις των φανατικών οπαδών. Γι' αυτό και η ανοχή, που δείχνουν τα ΜΜΕ, προς το πρόσωπό του είναι σχεδόν μηδενική.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να πιστέψει ότι μπορεί να πάρει ΤΟ αποτέλεσμα, που θα τον φέρει ακόμη πιο κοντά στο στόχο της παρουσίας στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο προπονητής του, γεννημένος-νικητής, το πιστεύει. Το είπε και το έδειξε από την πρώτη στιγμή, που το μπαλάκι της ΟΥΕΦΑ έφερε τον Άγιαν και πάλι στο δρόμο του «Δικεφάλου». Αυτό ήθελε, αυτό έγινε...

Ο Σέρβος προπονητής, αν κάτι πρέπει να κάνει, είναι να μεταδώσει τη δική του ακλόνητη πίστη για πρόκριση και προς τους ποδοσφαιριστές του. Έχει φτάσει ο καιρός, που ο ΠΑΟΚ μπορεί να μετατραπεί σε πρωταγωνιστή της ευρωπαϊκής σκηνής. Κι αν δεν μπορεί, τουλάχιστον ας το προσπαθήσει, το οφείλει άλλωστε απέναντι στον κόσμο του.

Είναι μια παρτίδα σκάκι, όπου οι «βασιλιάδες» και οι «αξιωματικοί» δεν έχουν τον πρώτο λόγο. Στη «σκακιέρα» του Άμστερνταμ θα «παίξουν μπάλα» οι απλοί και πιστοί «στρατιώτες». Γι' αυτό ας μην σταθούμε στα πρόσωπα. Κάνει κακό και μόνον η σκέψη, η παραμικρή αναφορά, η όποια γκρίνια για τις επιλογές.

Όλα αυτά ο οργανισμός του ΠΑΟΚ πρέπει να τα αφήσει στη Θεσσαλονίκη. Να μην κουβαλήσει ίχνος απ' όλα αυτά, που του χαλούν τη διάθεση, στην ολλανδική πρωτεύουσα.

Αν κάτι χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, ο «Δικέφαλος» αυτό είναι θετική ενέργεια. Και μόνο. Είτε παίξει πχ. ο Αλέξανδρος Τζιόλης (που μάλλον αυτό θα συμβεί) από την αρχή, είτε δεν παίξει και στη θέση του ξεκινήσει κάποιος άλλος.

Το βράδυ της Τρίτης δεν μετρούν τα πρόσωπα. Μπάλα «παίζει» η πίστη, η διάθεση για προσφορά, η καλή ψυχολογία. Μόνον αν τα έχει όλα αυτά, μπορεί ο ΠΑΟΚ να φτάσει στο θετικό αποτέλεσμα. Κι ας είναι η πρώτη φορά, που τον κόσμο του θα τον ενδιαφέρουν οι «ένδεκα φανέλες», που θα πατήσουν στο χορτάρι της «Άμστερνταμ Αρίνα», όχι το ποιοι φορούν αυτές τις φανέλες.

Οι γκρινιάρηδες και αυτοί «που τα ξέρουν όλα», γιατί έτσι του είπαν και έτσι νομίζει, ας μείνουν εκτός δράσης αυτή τη φορά.

Οι Ολλανδοί το πιστεύουν και το δείχνουν. Το ίδιο οφείλει να κάνει και ο ΠΑΟΚ...