Ένας ΠΑΟΚ γεμάτος υγεία

Που έγκειται η ικανότητα; Μα στο ότι αμύνθηκε αποτελεσματικά παρά τη μεγάλη πίεση που δέχθηκε, ιδιαίτερα στα πρώτα λεπτά του ματς, και χωρίς να είναι απολύτως έτοιμος σε επίπεδο φυσικής κατάστασης. Αμύνθηκε επίσης καθαρά, χωρίς βίαια μαρκαρίσματα, σεβόμενος πάνω από όλα τα δική του φήμη. Μόλις πέντε φάουλ σε εκτός έδρας παιχνίδι με μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα αποτελεί μία επίδοση αν μην τι άλλο σπουδαία, παράσημο των παικτών αλλά και του προπονητή του ΠΑΟΚ.

Ειδικά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και στη μεγάλη του περιοχή ο Δικέφαλος δεν άφησε περιθώρια. Ακόμα και όταν έχανε με χαρακτηριστική ευκολία την μπάλα, κυρίως στα πρώτα 20 λεπτά, διέθετε τον τρόπο να καθαρίζει τις φάσεις και να κάνει τον Γλύκο να αισθάνεται στοιχειωδώς πιο άνετα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τόσο το γκολ όσο και το δοκάρι του Αγιαξ προήλθαν από προσπάθειες εκτός μεγάλης περιοχής.

Τρανζίσιον για Όσκαρ

Το θράσος θα το εντοπίσουμε στον τρόπο με τον οποίο ο ΠΑΟΚ βρήκε τις ευκαιρίες στο άλλο μισό του γηπέδου. Ούτε πολλή σκέψη ούτε περιττά πράγματα. Το γκολ προήλθε μόλις με τρεις πάσες σε μία επίδειξη σωστού τρανζίσιον στο οποίο βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, βοήθησε αποφασιστικά και ο Σίλεσεν με την έξοδο-καρικατούρα.

Αυτό βέβαια δεν μειώνει την ομορφιά του γκολ του Μακεδόνων που προφανώς βγήκε από τα πιο ευχάριστα όνειρα του Βλάνταν Ιβιτς. Γρήγορη, υποδειγματική, άψογα εκτελεσμένη μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση, από την μία άκρη του γηπέδου στην άλλη, εκμετάλλευση κάθε εκατοστού κενού χώρου που άφησε ο αντίπαλος. Και φυσικά τα φάλτσα που βάζει στην μπάλα κατά την εκτέλεση ο Κάμπος....Το κάτι άλλο, τελείωμα παίκτη μεγάλης κλάσης.

Η τύχη ήταν αρωγός. Διότι αν στη φάση του δοκαριού στο πρώτο ημίχρονο ο Αγιαξ έπαιρνε την πρωτοπορία στο σκορ, η ψυχολογία στον αγώνα θα άλλαζε άρδην και οι μέχρι εκείνη τη στιγμή προβληματικοί Ολλανδοί θα αποκτούσαν το πάτημα που ζητούσαν για να σηκωθούν. Διότι, επίσης, δεν υπάρχει οφ-σάιντ (κατά την ταπεινή μας άποψη) στη φάση του ακυρωμένου γκολ του Αγιαξ στο πρώτο μέρος και γιατί, σε τελική ανάλυση, ο Αίαντας, παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ καλός στον τομέα της κυκλοφορίας της μπάλας, υστέρησε απελπιστικά στην τελική προσπάθεια. Καλοδεχούμενα είναι βέβαια όλα αυτά τα δώρα.

Η τρέλα βρισκόταν και στην εξέδρα και στο χορτάρι. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έδωσαν το δικό τους χρώμα και ειδικά σε παιχνίδια όπως αυτό κατά το οποίο από ένα σημείο και μετά οι ανάσες κόβονται λόγω έλλειψης ετοιμότητας, οι φωνές από την εξέδρα είναι απαραίτητες για να βγάλει ο παίκτης μερικά κρίσιμα σπριντ ακόμα. Στο χορτάρι το μάτι των παικτών γυάλιζε αλλά και η αυτοκυριαρχία περίσσεψε σ' έναν αν μην τι άλλο ασυνήθιστο συνδυασμό για ελληνική ομάδα σε τόσο πρώιμο στάδιο της σεζόν.

Ο ΚΛΑΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΓΛΥΚΟΣ

Ολα αυτά έγιναν χωρίς ο ΠΑΟΚ να έχει σημαντικές βοήθειες από δύο ιδιαίτερα νευραλγικούς παίκτες της ενδεκάδας του. Ο Αθανασιάδης φυσικά πιστώνεται την ασίστ στο γκολ αλλά προφανώς δεν ήταν ο φορ που χρειαζόταν ο Δικέφαλος σ' αυτό το ματς. Ο παίκτης δηλαδή στον οποίο θα μπορούσε να ακουμπήσει η μπάλα με ασφάλεια, ο ποδοσφαιριστής εκείνος που θα απασχολούσε με τη δυναμική του παρουσία τα αντίπαλα στόπερ. Ούτε ο σωματότυπος τον βολεύει τον Κλάους σε τέτοιου είδους ματς, ούτε και η τεχνική του.

Ο ΠΑΟΚ οφείλει επίσης να κοιτάξει και το θέμα του βασικού του τερματοφύλακα. Να ξεκαθαρίσουμε ότι στη φάση του γκολ ο Γλύκος δεν φέρει ευθύνη. Η παρουσία του όμως, αν και είχε δύο πολύ καλές επεμβάσεις, ήταν στο σύνολό τους ελλειμματική καθώς δεν φάνηκε να προσδίδει ασφάλεια στην άμυνά του. Aκόμα βέβαια είναι πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν, ας μην ξεχνάμε ότι ο τερματοφύλακας χρειάζεται στήριξη, καλή ψυχολογία και γερό στομάχι.

Είναι όμως το παρελθόν του Ελληνα πορτιέρο που δεν μπορεί να μεταδώσει πολύ μεγάλη αισιοδοξία για την έλευση άμεσης και σταθερής βελτίωση. Ο Ιβιτς πάντως δείχνει να τον εμπιστεύεται και αυτό μόνο θετικά συναισθήματα μπορεί να μεταδώσει στον γκολκίπερ ο οποίος και στη ρεβάνς θα είναι πιθανότατα ο βασικός.

Νίκος Γιαννόπουλος