Ό,τι φάτε κι ό,τι πιείτε κι ό,τι αρπάξει...

Τον ΠΑΟΚ τον απασχολεί πρώτα η Ευρώπη. Πρώτα οι Αζέροι που έτσι και δε τον νικήσουν, αφήνουν το δρόμο του για τους "32" ορθάνοιχτο. Και μετά οι... καλικάντζαροι που θα χορεύουν (τουλάχιστον) ως την Κυριακή, τον μονότονο και βαρετό χορό τους. Αφού η ΦΙΦΑ ανέβαλε για λίγο καιρό ακόμη τον οριστικό θάνατο του συστήματος, εκείνο θα συνεχίσει έστω και σε κωματώδη κατάσταση να κάνει αυτά που ξέρει. Μέχρι να βγει και η τελευταία του ανάσα. Ο Ίβιτς και οι παίκτες του πρέπει να μείνουν συγκεντρωμένοι στο Μπακού. Εμείς οι υπόλοιποι όμως, δικαιούμαστε να... διασκεδάζουμε με τους αμετανόητους σαλτιμπάγκους κι από τώρα.

Εκείνους που συμπεριφέρονται για όσο ακόμα τους επιτρέπεται, με το "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας", ως κεντρική φιλοσοφία. Καλά κάνουν. Έτσι είναι η αχόρταγη φύση τέτοιων τύπων άλλωστε. Ακόμα και την ύστατη ώρα, το μυαλό είναι εκεί και μόνο εκεί που έχει μάθει. Απλώς καιρός είναι να πάψουν να αναζητούν προσχήματα. Γιατί να ορίσουν διαιτητή που να δημιουργεί έστω και την παραμικρή αμφιβολία για την αφοσίωσή του στην επίτευξη του στόχου; Να βγάλουν τα μεγάλα όπλα απ' το σεντούκι.

Τον Μήτσιο να ορίσετε στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ. Ή τον Δημητρόπουλο, που δε μπορεί να βγει από τη χώρα. Ή τον Παππά. Τον Σπάθα υιό, ακόμα, ακόμα. Κι αν έχετε και λίγο χιούμορ, βαλτε και τέταρτο τον Σπάθα... πατέρα. Αν είστε μαγκάκια αλανιάρικα και δερβισάκια, πάρτε επιτέλους το κουράγιο και βγείτε μπροστά. Φόρα παρτίδα. Αφήστε τα comme ci comme ça. Και τις... μισομαγκιές. Αφήστε τον Σιδηρόπουλο, δεν υπάρχει περίπτωση να τον ορίσετε. Με τον κατά γενική ομολογία και κατά την αξιολόγηση της ΦΙΦΑ καλύτερο διαιτητή, τα βρίσκετε συνήθως σκούρα. Που να βρείτε τα κάκαλα;

Μην καταφύγετε όμως σε λύσεις Καλογερόπουλου ή Μάνταλου. Ούτε καν... Αρετόπουλου. Πάτε κατευθείαν στον σκληρό πυρήνα των "λερωμένων" ονομάτων των πινάκων της ντροπής. Αφού μέσα είναι ακόμα – τι τους κρατάτε; Για τα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Κομπότη; Βάλτε έναν "σίγουρο", να έχουμε όλοι το κεφάλι μας ήσυχο. Να ξέρουμε τι να περιμένουμε. Αφεθείτε ελεύθεροι και απολαύστε μέχρι τελευταίας σταγόνας τα τελευταία σας.

Σας καταλαβαίνω. "Τελευταίες επιθυμίες" λέγονται και προσφέρονται ακόμα και σε θανατοποινίτες. Γιατί όχι και σε απλούς... κατηγορουμένους;