Ο Βλάνταν παίρνει τ' όπλο του...

Ταυτίζομαι όμως, "νιώθω", συμπάσχω κυρίως με τον οπαδό και τον προπονητή. Για τους άλλους κάνω περισσότερο παρατήρηση και κρίση. Προφανώς με τον οπαδό είναι ευκολότερο για όλους μας, αλλά... πρέπει κάποτε να σας κάνω ένα... άνοιγμα ψυχής, για τους προπονητές.

Βλέπετε, με την υπόθεση "προπονητής", έχω ζήτημα. Δεν είναι απλώς διότι μάζεψα πια πολλές πολλές ώρες "πυκνής" επικοινωνίας και συναναστροφής με εκατοντάδες από δαύτους. Ούτε επειδή δεκάδες εξ αυτών τους έζησα από ακόμη πιο κοντά, με τις ευκαιρίες και τις αφορμές της δουλειάς. Ούτε καν μόνο γιατί αυτό συνέβη και στα δυο δημοφιλέστερα ομαδικά παιχνίδια: Και στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο, επιβεβαιώνοντας τις περισσότερες υποψίες μου, ότι πρόκειται για κοινή, ειδική... υποκατηγορία πολύ – πολύ... παράξενων ανθρώπων, ανεξαρτήτως σπορ.

Είναι βλέπετε, κυρίως, επειδή πρόκειται για μια... πετριά, που την έχω φάει κατακούτελα κι έχω και και τα... σημάδια που το αποδεικνύουν. (Λεπτομέρειες, άλλη φορά – το υπόσχομαι.)

Βλέπω λοιπόν κι αισθάνομαι και καταλαβαίνω τον Βλάνταν Ίβιτς να "οργώνει" το έδαφος και να αφήνει τα πρώτα του αληθινά αποτυπώματα στο ποδόσφαιρο, απαλλαγμένος από μπόλικη πίεση και άγχος, (ποτέ οριστικά βεβαίως, ως... κανονικός προπονητής) . Σαν έτοιμος από καιρό και με όλο και μεγαλύτερη σιγουριά και ψυχραιμία. Τον είχα... πάρει χαμπάρι από νωρίς. Και το απολαμβάνω.

Εδώ και λίγες βδομάδες, αισθάνομαι ότι έχει κάνει και μικρά βήματα, που τον βγάζουν ακόμα πιο μπροστά. Σε θέση κεντρικής ευθύνης. Προπονητή – κουμανταδόρου. Και είναι αποτέλεσμα αισθήματος αυτοπεποίθησης. Στην συνέντευξη Τύπου μετά τον Λεβαδειακό, έδωσε κι άλλα δείγματα.

- Με τον τρόπο που προχώρησε στην περιγραφή των στοιχείων και του τρόπου που παίζει ο Πρίγιοβιτς, (αλλά και ο Ουάρντα), έδωσε το στίγμα πως οι δικές του επιλογές ακολουθούνται και στηρίζονται πλήρως. Φυσικά, μετά τον χειρισμό της υπόθεσης Τζαβέλλα, αυτό έγινε αισθητό, αλλά υπήρχε στον αέρα αβεβαιότητα και νευρικότητα. Τώρα γίνεται χειροπιαστό και εν ψυχραιμία: Ο Βλάνταν βγαίνει μπροστά. Φτιάχνει την ομάδα του με περισσότερη εμπιστοσύνη, στήριξη και βοήθεια, από κάθε προκάτοχό του την τελευταία πενταετία. Δεν τον τρομάζει, δεν τον λυγίζει, το επιδίωξε, το πέτυχε και το διαχειρίζεται.

- Είπε ξεκάθαρα πως κι εκείνος βιάζεται για μεταγραφές και δεν προσπάθησε να βρει ωραιοποιήσεις και δικαιολογίες για την καθυστέρηση. "Θα τους ήθελα άυριο εδώ", είπε. Συμβαίνουν βεβαίως καθυστερήσεις στο ποδόσφαιρο, αλλά ανυπομονεί περισσότερο απ' τον καθένα, δεν τις "κουκουλώνει" και δεν αισθάνεται πως χρειάζεται να τα "στρογγυλέψει", μην τυχόν και... θιχτεί κανείς.

- Έκανε μια αμιγώς ποδοσφαιρική ανάλυση για την υπόθεση Φακούντο Περέιρα και μια παρουσίαση του προσωπικού στοιχήματος, να τον πείσει να μείνει με ζωντανό το κίνητρο να δίνει αυτά που μπορεί, όταν, όσο και όπως του ζητούνται. Δική του θα είναι η διαχείριση. Μπορεί να μην τοn πείσει, αλλά δε φοβάται να το χρεωθεί.

Δε μπορεί να πηγαίνει αλάνθαστος. Αλλά δεν κινδυνεύει να παραπατήσει κι από μικρές και φυσιολογικές αδεξιότητες απειρίας. Ειδικά με την εικόνα που βγάζει η ομάδα του στο γήπεδο. Μαθαίνει, εξελίσσεται και βγάζει "προσωπικότητα" στην δουλειά που γίνεται. Βασικό και κεντρικό του γνώρισμα άλλωστε.

Ο αείμνηστος Γιώργος Παντελάκης, έλεγε πως "η προπονητική... ηρεμία είναι εξίσου σημαντική με την διοικητική". Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να τη βρήκε για πρώτη φορά από το 2012 τουλάχιστον, που ανέλαβε ο Σαββίδης.

Υγ Αναρωτιέμαι, γιατί τόση φασαρία στον Ολυμπιακό με τον Μπέντο; Τι είπε ο άνθρωπος; "Όποιος έφερε τον Ανσαριφάρντ, κάτι θα είδε", είπε, εν ολίγοις. Πάλι καλά... Θα μπορούσε να είχε πει "όποιος έφερε τον Ανσαριφάρντ, δεν ξέρει τι του γίνεται"... Καλύτερα θα ακουγόταν;

Nίκος Τζαντζαράς