Δέκα χρονών, Πρωτοχρονιά στη Disneyland...

Βλέπετε, την 31η Αυγούστου που μας πέρασε – και καλό μήνα σε όλους – ξορκίστηκαν ταυτοχρόνως τόσα πολλά, ώστε κινητοποιήθηκαν ένστικτα που έμοιαζαν να έχουν νεκρώσει στην Τούμπα. Το μεταγραφικό ντεμαράζ ήταν εν μέρει αποτέλεσμα και της... χρόνιας καθυστέρησης αντανακλαστικών και της οργανωτικής δυσλειτουργίας, που άφησε τόσα πολλά, για τόσο αργά, σε συνδυασμό με την πίεση από τον οδυνηρό αποκλεισμό και τον κόσμο. Παρόλα ταύτα, "έκλεισε" με μοναδικό τρόπο και οριστικά κάποια ζητήματα τόσο σπουδαία, που αρκετοί φίλοι του ΠΑΟΚ είδαν τη χαρά τους να μετατρέπεται σε, έως και συγκίνηση...

Πρώτα πρώτα, ποδοσφαιρικά αμιγώς, η ομάδα για πρώτη φορά ολοκληρώνει όλες τις κινήσεις της, σε όλες τις θέσεις που κάτι αναζητούσε, με αποκλειστικά και μόνο επιλογές υψηλών ραφιών, αυξημένου κόστους και μειωμένου ρίσκου. Κανείς δε ξέρεις εκ των προτέρων "πόσο" θα σου παίξει – αλλά επιτέλους έκανες εσύ, ό,τι περνάει από το χέρι σου. Δίχως "λαχεία", δοκιμές και αγωνία. Αργά; Σίγουρα. Κατόπιν ευρωπαϊκής εορτής; Προφανώς. Είναι όλοι πάντως εδώ και το πρωτάθλημα μόλις ξεκίνησε.

Και ο Βιεϊρίνια είναι εδώ κι ας μη μπορεί να το πιστέψει ούτε κι ο ίδιος... Ο ΠΑΟΚ κάποτε έστειλε ένα σπλάχνο του στη ξενιτιά για να επιζήσει όλο το σπιτικό. Σήμερα εκείνος ολοκληρώθηκε σαν άνθρωπος και ποδοσφαιριστής και γυρνά στον βιότοπό του, σημαιοφόρος ενός ΠΑΟΚ δυνατού και αποφασισμένου, που φωνάζουν όλα του τα κύτταρα με λύσσα, πως θα "πεθάνει" για το πρωτάθλημα. Μεγάλη πρόοδος από κει που δε ξέρεις ποιον να βγάλεις αρχηγό, να γυρνά ένα κομμάτι από τη σάρκα σου, με ένα καράβι εμπειρίες και πρωταθλητής Ευρώπης. Χώρια που γλύτωσαν οι... επόμενες γενεές, από το σήριαλ της επιστροφής του, που κάθε καλοκαίρι γύριζε μαζί με το Ρετιρέ στο Μέγκα και το Κωνσταντίνου και Ελένης στον Αντένα. Αυτό, πού το βάζεις;

Με τον Βιεϊρίνια και τους άλλους παικταράδες όμως, ο Ιβάν Σαββίδης σκόρπισε κάθε αμφιβολία και κάθε αμφισβήτηση (για τις προθέσεις και τις δυνατότητές του, τουλάχιστον), σαν να χτύπησε φρέσκο αυγό με ρόπαλο του μπέιζμπολ... Δε ξέρω πόσα λάθη θα κάνει ακόμα. Πολλά ενδεχομένως. Είπαμε: Δε ξέρει μπάλα. Η πιστοποίηση όμως του ηγετικού του ρόλου λέει πια, πως όσα λάθη κι αν κάνει, δε θα σταματήσει να επιμένει. Γιατί θέλει και μπορεί να κάνει τον ΠΑΟΚ που ονειρεύεται. Και προχωρώντας, θα καταλάβει και "πώς" και θα βρει και με ποιους.

Νίκος Τζαντζαράς