Μη μιλάτε για διαιτησία

 Μετά το φινάλε της περυσινής χρονιάς και κυρίως όσα συνέβησαν στο κύπελλο, το «σενάριο» ήταν έτοιμο από το ξεκίνημα της φετινής: Ο ΠΑΟΚ έγινε μέσα σε μια νύχτα «χαλίφης στη θέση του χαλίφη»! Όλοι περίμεναν τα πρώτα σφυρίγματα υπέρ του για να αρχίσουν το γνωστό τροπάρι.

Αλλά οι αγωνιστικές περνούν και ο ΠΑΟΚ σφύριγμα καραμπινάτο υπέρ του δεν έχει δει ακόμα. Η ΑΕΚ νίκησε στη Λαμία με ανύπαρκτο πέναλτι και πήρε ισοπαλία στην Ξάνθη (των εννέα παικτών) με γκολ οριακά οφσάιντ. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τον Αστέρα Τρίπολης με ανύπαρκτο πέναλτι και νίκησε τον Πανιώνιο με – ας πούμε – αυστηρό πέναλτι ενώ δεν δόθηκε στους Νεοσμυρνιώτες ένα πεντακάθαρο!

Και ο ΠΑΟΚ; Ο ΠΑΟΚ ακόμα περιμένει ένα πέναλτι να τον ξεμπλοκάρει στη Λιβαδειά ή στην Ριζούπολη όπου έμεινε – δικαίως – χωρίς γκολ! Εντωμεταξύ, όσο περιμένει, ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας, παρά τα «εγκλήματα» που έκανε το καλοκαίρι, παρά το γεγονός ότι παίζει σταθερά δίχως κόσμο στην Τούμπα και παρά την μέτρια απόδοσή του μέχρι στιγμής. Αν είχε και διαιτητική αβάντα, ας πούμε... ισόποση με αυτή των άλλων δύο, θα βρισκόταν ακόμη πιο μακριά από τους διώκτες του.

Επί της ουσίας δεν έχω αμφιβολία ότι κάποια στιγμή θα πάρει και ο ΠΑΟΚ τα σφυρίγματά του. Όχι επειδή «ελέγχει την ΕΠΟ» αλλά επειδή διαθέτει πια την αύρα του ισχυρού η οποία «γοητεύει» τους διαιτητές σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν λέω ότι είναι σωστό, είναι όμως αναπόφευκτο.  Και είναι και κρίσιμο σε επίπεδο διαχείρισης. Σε ένα πρωτάθλημα όπως το φετινό,  δίχως παράγκες και εγκληματικές οργανώσεις, παράξενο και απρόβλεπτο,  αγωνιστικά και διαιτητικά, ακόμα και η εύνοια, αν και εφόσον προκύψει, χρειάζεται καλούς επικοινωνιακούς χειρισμούς προκειμένου να μην προκαλέσει σημαντικά προβλήματα.

Πέρυσι π.χ. ο ΠΑΟΚ δεν χειρίστηκε καλά την κατάσταση στο κύπελλο. Στην οργανωμένη και αήθη στοχοποίησή του, από πλευράς Αλαφούζου κυρίως, έβγαλε αμηχανία και αλαζονεία και κατέστη ευρέως αντιπαθής σε μια μεγάλη μερίδα ουδέτερων θεατών.  Όλο αυτό λειτούργησε αρνητικά και στο εσωτερικό του,  αφού δημιούργησε συνθήκες μεγαλύτερης πίεσης στον Ίβιτς και τους παίκτες.

Φέτος, τα απανωτά λάθη τα κάνει ο Ολυμπιακός, ο οποίος και ευνοημένος είναι αλλά και με την διαρκή γκρίνια, στα όρια της κλάψας έχει ξενερώσει ακόμα και τους δικούς του οπαδούς. Πιθανόν ορισμένοι να θεωρούν ότι η συγκεκριμένη πρακτική απέδωσε καρπούς στην Νέα Σμύρνη. Εγώ θεωρώ ότι έχουν άδικο. Ο Ευαγγέλου ήταν ένας και θα πάει  - εκτός απροόπτου – σπίτι του.  Έτσι θα λάβουν το μήνυμα και οι υπόλοιποι.

Εντωμεταξύ όμως, οι Ερυθρόλευκοι θα έχουν μετατραπεί σε αυτό που κοροϊδεύαν τόσα χρόνια: Ομάδα διαμαρτυρίας, με προκατασκευασμένο άλλοθι αποτυχίας. Και ως γνωστόν, όταν μπαίνει το άλλοθι της αποτυχίας στα αποδυτήρια, η αποτυχία θα ακολουθήσει νομοτελειακά.

Η ΑΕΚ επίσης διαχειρίστηκε κάπως αμήχανα το πέναλτι με την Λαμία, με επιχειρήματα του στιλ «είμασταν καλύτεροι έτσι κι αλλιώς». Γενικώς δείχνει μια διάθεση να μην αφήσει τίποτα να πέσει κάτω. Το οποίο δεν είναι κατ΄ ανάγκη καλό, οι πολλές αντεγκλήσεις και ο διάλογος με τον Καραπαπά περισσότερο αποπροσανατολιστικά μπορεί να λειτουργήσει παρά ωφέλιμα.

Ο ΠΑΟΚ δεν πολυασχολείται. Μερικές δηλώσεις του Λουτσέσκου και μερικά off the record παράπονα δεν αποτελούν επικοινωνιακή γραμμή – αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.  Κατά τη γνώμη μου,  έτσι πρέπει να συνεχίσει. Είτε ευνοηθεί, είτε αδικηθεί, δεν χρειάζεται να ανεβάσει τους τόνους, παρεκτός κι αν προκληθεί σε σημείο που να οφείλει να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ο ΠΑΟΚ και ο Ιβάν Σαββίδης πάλεψαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον για να καθαρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν συμμετέχουν συνειδητά στην διαιτητολογία, θα είναι σαν να ακυρώνουν τον εαυτό τους. Εφόσον η ΕΠΟ άλλαξε χέρια και δεχόμαστε ως δεδομένο ότι δεν υπάρχει κεντρική οδηγία «σφυρίζετε υπέρ ενός» στους διαιτητές,  ποιος ο λόγος να γίνεται τόσος ντόρος; Ο διαιτητής που παίζει καλά συνεχίζει, ο διαιτητής που παίζει άσχημα πάει σπίτι του. Είναι τόσο απλό.

Οτιδήποτε πέραν τούτου είναι περιττό – μια σπέκουλα εντυπώσεων με μικρή απόδοση και μεγάλο ρίσκο.  Το φετινό πρωτάθλημα θα το πάρει όποιος κάνει τα λιγότερα λάθη. Και η συζήτηση για τη διαιτησία μπορεί να αποδειχθεί ένα καθοριστικό τέτοιο λάθος.

Αρχής γενομένης από το – πάντα επικίνδυνο συναισθηματικά -  παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκης» ο πρωτοπόρος ΠΑΟΚ καλείται να δείξει ότι έχει αλλάξει επίπεδο και στον συγκεκριμένο τομέα: Δεν δίνει πια σημασία στους διαιτητές. Έδωσε αγώνα για να φτάσει εδώ – να θεωρεί δηλαδή δεδομένο ότι όποιος και να σφυρίξει στο Φάληρο, θα σφυρίξει όσα βλέπει.  Οφείλει να στηρίξει αυτόν τον αγώνα. Δεν έχει τίποτα να κερδίσει αμφισβητώντας  τη δική του προσπάθεια για εξυγίανση.

Ας αφήσει λοιπόν τον κυρ – Σάββα  ή τον Καραπαπά να σκούζουν πριν ή και μετά το σφύριγμα της λήξης.  Κι ας ασχοληθεί ο ίδιος - ο προπονητής, οι παίκτες, η διοίκηση -  μόνο με ποδόσφαιρο. Αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, μόνο και μόνο για να καταστήσει σαφές ότι δεν φοβάται πια τίποτα και κανέναν…