Νύχτα

Τη συλλογική φωνή κάθε πονεμένου μυαλού που ξυπνάει και κοιμάται, ζει κι αναπνέει, ρυθμίζει όλη την υπόλοιπη ζωή του με βασικό άξονα την παρουσία του σε ένα πέταλο που τραγουδάει και χοροπηδάει για τον ΠΑΟΚ. Μέσα στα χρόνια, το πιο δυναμικό κομμάτι της Παοκτσήδικης κερκίδας έδωσε σημαντικά δείγματα μιας δυναμικής που όμοιά της δεν μπορεί να βρει κανείς στον οπαδικό χώρο, με ευθείες παρεμβάσεις στα διοικητικά όταν ο σύλλογος έβλεπε τις ανάσες του να σώνονται, με κριτική που δεν λογάριαζε ονόματα, αξιώματα ή οποιοδήποτε κόστος, με προστασία της προσφυγικής κληρονομιάς και της ιστορίας του ΠΑΟΚ απέναντι σε πολιτικούς γλείφτες, όψιμους υποστηρικτές ή αντιπάλους σε περιόδους κοινωνικών αναστατώσεων, ρουφιάνους των ΜΜΕ ονοματίζοντάς τους, μέχρι και στην ίδια τη Χρυσή Αυγή όταν κανείς δεν είχε τα κότσια να την πιάσει στο στόμα του.

Η χθεσινή ανακοίνωση, η οποία έχει ως τίτλο «ανακοίνωση Συνδέσμων φίλων ΠΑΟΚ», θα μείνει στην ιστορία ως η ταφόπλακα αυτής της δυναμικής. Αρχικά παρουσιάστηκε ως ανακοίνωση «των Συνδέσμων», στη συνέχεια μπήκε το πρώτο αστεράκι «δεν συνυπογράφει ο ΣΦ Π.Α.Ο.Κ ΘΥΡΑ 4», έπειτα το αστεράκι απέκτησε δεύτερο όνομα με την προσθήκη του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΦ Π.A.O.K AΘHNΩN και, τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, το αστεράκι φιλοξενεί και τον ΣΦ Π.Α.Ο.Κ. ΒΕΡΟΙΑΣ για λίγα λεπτά αλλά μετά από λίγο τον βγάζει και αφήνει μοναχούς τους δύο πρώτους. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι Σύνδεσμοι, επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, πως η πιο επαναστατική κίνηση που μπορεί να κάνει κάποιος αντιμέτωπος με τη σημερινή κατάσταση είναι απλώς να μην την αποδεχθεί και όχι να προσπαθήσει να την ανατρέψει. Το παρασκήνιο πίσω από τη συγγραφή και τη συλλογή υπογραφών για τη συγκεκριμένη ανακοίνωση αποτελεί από μόνο του ολόκληρο ανάγνωσμα, αλλά, σε κάθε περίπτωση, η ανακοίνωση δημοσιεύτηκε, αναδημοσιεύτηκε και έμεινε, πλέον, όπως κάθε γραπτό, να εκθέτει τους συντάκτες και τους υποστηρικτές της.

Η ανακοίνωση αποτελεί την πρώτη επίσημη απόπειρα μετατροπής του παραδοσιακά ανένταχτου, αδέσποτου και απροσκύνητου οπαδικού κόσμου του ΠΑΟΚ σε κάτι που μοιάζει επικίνδυνα με την κερκίδα του Καραϊσκάκη. Ο λόγος της ανακοίνωσης, οι λέξεις που χρησιμοποιεί («το πολιτικό σας σύστημα», όπου απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών που έχουμε ένα πολιτικό σύστημα αλλά οι συντάκτες δεν ανήκουν σε αυτό, κάτι που μόνο η Χρυσή Αυγή και τα παρακλάδια της αλλά και οι ψεκασμένοι του διαδικτύου χρησιμοποιούν συστηματικά, και το επαναλαμβάνει αργότερα μέσα σε λίγες γραμμές ως «σάπιο πολιτικό σας σύστημα»), το ύφος της (προσβολές εναντίον ενός πρώην αλκοολικού με σαφές υπονοούμενο για το γνωστό πρόβλημα του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, το οποίο παραδέχεται και ο ίδιος, όταν τα συνθήματα της κερκίδας υμνούν αλκοόλ και ναρκωτικά, σαφές δείγμα ανικανότητας άρθρωσης λόγου, όπου οι συντάκτες θα μπορούσαν απλώς να επιχειρηματολογήσουν υπέρ του δικαίου τους και εναντίον του αδίκου των δηλώσεων του Μπουτάρη αλλά μένουν στις προσβολές ως βασικό άξονα «επιχειρηματολογίας»), η διάχυτη αίσθηση του νέου «Νο Πολίτικα» των γαύρων, όπου το κουμάντο της πολιτικής στάσης που ελέγχει την κερκίδα δεν αμφισβητείται και δεν συζητείται από κανέναν ανάμεσά τους. Ο ΠΑΟΚ, ο οποίος από το 1926 αποτέλεσε το καταφύγιο κάθε καταραμένης ψυχής, κάθε πρόσφυγα, μετανάστη, κάθε κοινωνικού περιθωρίου, που δέχτηκε στην αγκαλιά του όποιον δεν έβρισκε κόσμο να του ταιριάζει και του πρόσφερε έναν κόσμο να αναπνεύσει ελεύθερος, ο ΠΑΟΚ της αντίδρασης, των «τουρκόσπορων» και των «παστρικών», ο ΠΑΟΚ-σύμβολο της αντίστασης σε κάθε κατεστημένο, μετατρέπεται, σε λίγες γραμμές, σε ένα κακέκτυπο αυτών εναντίον των οποίων είναι αναγκασμένος μία ζωή να επαναστατεί.

Ο λόγος των Συνδέσμων είναι ιερός. Ακόμα κι αυτή η ανακοίνωση, που για μένα, προσωπικά, αποτελεί την αφορμή της εξόδου μου από το οπαδικό κομμάτι του ΠΑΟΚ, είναι ένα ιερό κείμενο και το αντιμετωπίζω με σεβασμό. Δεν θεωρώ πως η δική μου φωνή μπορεί ή πρέπει να σκεπάσει τη φωνή του οργανωμένου κομματιού, μέλος του οποίου είμαι από το 1989 μέχρι και σήμερα. Αλλά, όσο κι αν έχω πέσει χαμηλά στη ζωή μου, όσες φορές κι αν πήγα κόντρα στις αξίες και τα πιστεύω μου θυσιάζοντας κομμάτια απ' τη σάρκα μου για να μην πληγώσω το σύνολο, αυτές οι γραμμές ξεπερνάνε τα όρια της αξιοπρέπειάς μου. Παραμένοντας, δίχως να επαναστατήσω, θα ήμουν υπόλογος απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Οι συνθήκες μου δείχνουν πως δεν υπάρχει χώρος για κάτι τέτοιο -στον βωμό της «συσπείρωσης», η μούγκα μοιάζει μοναδική διέξοδος για να την πετύχεις. Το ξέπλυμα, το κουκούλωμα, ο στρουθοκαμηλισμός, μην μιλάς, θα χαλάσεις την ενότητα, ας χοροπηδάμε δίπλα σε ναζί, ας τραγουδάμε μαζί με αυτούς που το ίδιο βράδυ θα τραγουδάνε χιτλερικούς ύμνους, ας σκύψουμε το κεφάλι στο «κουμάντο», δεν πειράζει αν το κουμάντο σέβεται ή όχι τις ρίζες του Συλλόγου, τις αξίες που ιδρύθηκε να υπηρετεί. Αρκεί να είμαστε ενωμένοι. «Ενωμένοι».

Αν αυτός είναι ο οπαδικός κόσμος του ΠΑΟΚ, εγώ δεν έχω καμία θέση ανάμεσά του και, είμαι σίγουρος, ούτε αυτός διαθέτει τέτοια θέση για μένα. Το «να μείνω να παλέψω» δεν έχει καμία βάση -έμεινα, πάλεψα τόσα χρόνια, αντιμέτωπος με συνδέσμους του ΠΑΟΚ που ακόμα ως σήμερα έχουν ως σύμβολο ναζιστικές νεκροκεφαλές και φασιστική, φανατικά ακροδεξιά ρητορική, αντιμέτωπος με οπαδούς της Παρτιζάν που με απειλούσαν επειδή φώναζα μόνο «ΠΑΟΚ», αντιμέτωπος με τα πανιά εναντίον των Εβραίων στα κάγκελα του γηπέδου, αντιμέτωπος με οτιδήποτε θεωρούσα και θεωρώ πως μολύνει τον ΠΑΟΚ που έμαθα από τους προηγούμενους. Το πιθανότερο είναι πως άργησα να αντιληφθώ την ήττα και η αφορμή της ανακοίνωσης αλλά και της αποδοχής της ανάμεσα στους συνοπαδούς μου ίσως να με βοήθησε να κερδίσω κι άλλο σπαταλημένο χρόνο παλεύοντας για μια ουτοπία. Τουλάχιστο, να κατάφερνα να σταματήσει αυτή η κερκίδα να τραγουδάει τη μεγαλύτερη ύβρι της, το «αδέρφια, ζείτε, εσείς μας οδηγείτε», χρεώνοντας στους νεκρούς αδερφούς μας το ότι μας οδήγησαν σ' αυτή την κατάσταση.

Το ταξίδι έφτασε στο τέλος του μετά από περίπου τριάντα χρόνια. Το κοντέρ έγραψε ό,τι έγραψε, ώρα να μηδενίσει. Η κερκίδα του ΠΑΟΚ, που με πήρε απ' το χέρι αμούστακο και με αφήνει πατέρα δύο παιδιών κάπου στα μέσα της ζωής που ελπίζω να ζήσω, μου στερεί τη μαγεία από την καθεμέρα μου όπως ακριβώς μου την είχε δώσει, τότε, στις λάσπες και τα τσιμέντα της επαρχίας, της Αθήνας και της πόλης που με φιλοξενεί τα τελευταία είκοσι τόσα χρόνια. Το αστεράκι στην ανακοίνωση από τους δύο Συνδέσμους στους οποίους έχω πατήσει το πόδι μου τα τελευταία χρόνια, η ΘΥΡΑ 4 και ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΦ ΠΑΟΚ ΑΘΗΝΩΝ, μου επιτρέπει να φύγω με μια αίσθηση «το κεφάλι ψηλά». Δεν ξέρω πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς ΠΑΟΚ. Ξέρω μόνο πως αύριο θα είναι η πρώτη της μέρα

Δεν ακούει κανείς, δεν ξυπνάει κανείς
Μόνο οι καρδιές μας ηχούν και τίποτε άλλο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Δε μιλάει κανείς, δεν απαντάει κανείς
Σκιές βουβές υπνοβατούν πάνω στον πάγο
Ήρθε ο καιρός να μου πεις, είναι καιρός να μου πεις
Τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων

Τι γυρεύουμε εμείς
Τι γυρεύουμε εμείς
Τι γυρεύουμε εμείς
Μέσα στη νύχτα των άλλων