«Θα επιστρέψω πιο δυνατή για τον ΠΑΟΚ» (pics)

Μπορεί το πρωτάθλημα στην Α1 Γυναικών του χάντμπολ να ξεκίνησε από χθες, ωστόσο ήδη το άθλημα αλλά και το τμήμα του ΠΑΟΚ, μετράει μια μεγάλη απώλεια.

Και αυτό διότι ένα από τα μεγάλα αστέρια του πρωταθλήματος και αθλήτρια του ΠΑΟΚ, η Νέντα Τζούρισιτς, θα μείνει εκτός για μεγάλο διάστημα, καθώς υπέστη ρήξη χιαστού.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η έμπειρη παίκτρια του Δικεφάλου να ξεκινήσει έναν μεγάλο αγώνα για την επιστροφή της στα play off και μέσα από το SDNA δίνει τη δική της υπόσχεση στον κόσμο του ΠΑΟΚ.

Παράλληλα μιλάει για την ζωή στη Θεσσαλονίκη, τις διαφορές ανάμεσα σε Ελλάδα και Δανία αλλά και τις σπουδές στο ΑΠΘ.

Η κουβέντα δεν θα μπορούσε να μην αρχίσει από τον άσχημο τραυματισμό που είχε στο πρόσφατο φιλικό του ΠΑΟΚ με το Πανόραμα, με την αθλήτρια να δίνει την δική της υπόσχεση στον κόσμο του Δικεφάλου...

«Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση αυτή την ώρα για μένα και περιμένω να περάσω την πόρτα του χειρουργείου. Δεν υπάρχει κάτι άλλο από το να δουλέψω πιο σκληρά ώστε να επιστρέψω. Ο στόχος μου είναι να επιστρέψω όσο πιο σύντομα γίνεται ώστε να βοηθήσω τον ΠΑΟΚ στα πλέι οφ του πρωταθλήματος.

Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους στην οικογένεια του ΠΑΟΚ για την στήριξη που με παρείχαν. Νιώθω ευλογημένη που έχω τόσους θετικούς ανθρώπους γύρω μου. Τα κορίτσια από την ομάδα, το σωματείο, τον κόσμο της ομάδας. Σε αυτή την δύσκολη κατάσταση που ζω αντιλαμβάνομαι το πόσο μεγάλη είναι η οικογένεια του ΠΑΟΚ».

Ας γυρίσουμε λίγο το χρόνο πίσω ώστε να ελαφρύνουμε την συζήτηση και συγκεκριμένα πέρυσι που ήρθες στο τμήμα του ΠΑΟΚ.

«Ήρθα στη Θεσσαλονίκη για το πανεπιστήμιο του ΑΠΘ καθώς ήμουν στο τμήμα της φιλοσοφικής, έπαιζα χάντμπολ στη Δανία και δεν ήθελα να σταματήσω το άθλημα, όταν αποφάσισα ότι θα έρθω μέσω του Erasmus. Ξεκίνησα να κάνω προπονήσεις εδώ μόνη μου, στη συνέχεια επικοινώνησα με τον ΠΑΟΚ, με δοκίμασαν οι προπονητές και κατέληξα να υπογράψω συμβόλαιο για ένα έτος και στη συνέχεια ήρθε η ανανέωση».

Αληθεύει η πληροφορία ότι την περσινή χρονιά που ήταν τεχνικός στον ΠΑΟΚ ο κ. Τζουβάρας, χρειάστηκε μόνο πέντε λεπτά για να δώσει εντολή ώστε να υπογράψεις στην ομάδα;

«Εντάξει δεν ξέρω τι να πω... Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και τους ευχαριστώ όλους στην οικογένεια του ΠΑΟΚ».

Πες μου δυο λόγια για τον κόσμο του ΠΑΟΚ...

«Είναι τρελοί! Με την καλή έννοια φυσικά. Είναι αρκετά υποστηρικτικοί και παρότι αγαπάνε περισσότερο το ποδόσφαιρο, είναι επίσης κοντά σε όλα τα τμήματα του συλλόγου. Η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου ήταν με το κοινό του ΠΑΟΚ. Όταν παίζαμε πέρυσι στον τελικό του Κυπέλλου στην Κοζάνη, ήταν φανταστική η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν, κάτι απίστευτο! Οι φίλοι μου από την Δανία είδαν βίντεο και εικόνες από αυτό το ματς και δεν το πίστευαν!».

Χάσατε έναν τελικό Κυπέλλου όμως με άκρως... δραματικό τρόπο, ενώ στα τελικά με τη Νέα Ιωνία, δεν παρουσιάσατε την εικόνα που είχατε όλη την χρονιά.

«Είχαμε πέρυσι δυνατή ομάδα, κάναμε μεγάλες νίκες στην αρχή αλλά η συνέχεια ήταν αυτή που ανέφερες... Χάσαμε το Κύπελλο μέσα σε 20 δευτερόλεπτα, ήταν μια δύσκολη μέρα εκείνη... Δεν το είχα ξανά ζήσει με αυτό το τρόπο. Όλη είδαν και στάθηκαν στην λάθος πάσα, αλλά για μένα είναι η συνολική εικόνα που είχαμε. Ήταν ένα δύσκολο ματς, ενώ η Κεπεσίδου ήταν σχεδόν ασταμάτητη στο τέρμα. Ήταν μια δύσκολη βραδιά για εμάς εκείνη στην Κοζάνη.

Στα τελικά ίσως να μην είχαμε καθαρό μυαλό. Είναι λίγο δύσκολο να περιγράψω εκείνη την κατάσταση τότε. Είχαμε την αλλαγή προπονητή μετά το χαμένο τελικό του Κυπέλλου, υπήρχαν προβλήματα, παλέψαμε σαν ομάδα όσο μπορούσαμε αλλά δεν μας... βγήκε. Η Νέα Ιωνία παρουσιάστηκε πιο δυνατή στη σειρά των τελικών. Φέτος θέλουμε όλοι στην ομάδα να αλλάξει αυτό. Έχουμε πολλές πιθανότητες και για τον λόγο αυτό έμεινα εδώ, ώστε να πάρουμε το πρωτάθλημα, ωστόσο στάθηκα άτυχη στο τελευταίο φιλικό με το Πανόραμα».

Για την Ομοσπονδία και το άθλημα στην Ελλάδα, ποια είναι η γνώμη σου;

«Το βασικό για μένα είναι ότι ο κόσμος, τα νέα παιδιά δηλαδή, μπαίνουν στην Ελλάδα αρκετά μεγάλα στο άθλημα. Εγώ ξεκίνησα το χάντμπολ για παράδειγμα στην Δανία όταν ήμουν μόλις τεσσάρων χρονών. Εδώ στην Ελλάδα από όσο έχω μάθει αρχίζουν τα παιδιά στην ηλικία των 12 χρονών το άθλημα. Θα πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες ακόμα και για τα πιο μικρά παιδιά ώστε να τους προετοιμάσουν κατάλληλα για το άθλημα. Μόνο αν έρθουν περισσότερα παιδιά από μικρή ηλικία θα μπορέσει να αναπτυχθεί περισσότερο το άθλημα στην Ελλάδα.

Επίσης ένα αρνητικό στοιχείο, είναι το γεγονός πως μόνο ο ΠΑΟΚ από τις μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα έχει γυναικεία τμήματα στο χάντμπολ και η ομάδα της Νέας Ιωνίας. Εάν και τα άλλα μεγάλα σωματεία είχαν τμήματα θα ήταν καλύτερα. Φυσικά, δεν βοηθάει και το γεγονός ότι δεν υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη στο άθλημα, ώστε το κάθε σπίτι στην Ελλάδα να μαθαίνει το χάντμπολ».

Τι άποψη έχουν για τον ΠΑΟΚ στην Δανία;

«Γνωρίζουν τον σύλλογο, ο καθένας ξέρει για τον ΠΑΟΚ ειδικά αυτοί που ασχολούνται περισσότερο με το ποδόσφαιρο. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των ευρωπαϊκών αναμετρήσεων που έχει δώσει ο σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια. Και εγώ πριν έρθω στη Θεσσαλονίκη ήξερα κάποια πράγματα για την ομάδα εξαιτίας των φίλων μου».

Όταν πήρες την απόφαση να έρθεις στην Ελλάδα, τι σκεφτόσουν;

«Προσωπικά δεν με προβλημάτισε κάτι. Η οικογένεια μου έχει κάνει διακοπές στην Ελλάδα αρκετές φορές, όπως και εγώ με τους φίλους μου και όλοι γνωρίζαμε την Θεσσαλονίκη την οποία αγαπάμε. Ο πατέρας μου είναι και από την Σερβία, οπότε καταλαβαίνετε ότι με την Ελλάδα νιώθουμε ένα δέσιμο. Οπότε δεν μπήκε ποτέ κάποια αρνητική σκέψη. Πρώτα απ'όλα ήρθα για την εκπαίδευση στο ΑΠΘ, σκεφτόμουν ότι δεν υπάρχει λόγος για να φοβηθώ κάτι, ήθελα να το κάνω και ήρθα. Γενικά ο κόσμος στην Δανία έρχεται για διακοπές κυρίως στην Ελλάδα, μας αρέσουν πολλά εδώ. Επίσης παρότι είχα πάει 3-4 φορές στην Αθήνα, φέτος κατάφερα να δω από κοντά την πολιτισμική της κληρονομιά. Μαγικό!».

Πες μου δυο λόγια για το πανεπιστήμιο εδώ και όσα συνάντησες...

«Εγώ θα σας πω, αλλά δεν ξέρω αν θα το... κόψετε (σ.σ. γέλια). Μεγάλη διαφορά με την Δανία. Έφτασα λοιπόν στο πανεπιστήμιο και χρειάστηκε να περάσω από το γραφείο ενός καθηγητή. Μπαίνω μέσα και πραγματικά δεν μπορούσα να τον δω από τον... καπνό από τα τσιγάρα ενώ είχε τα πόδια πάνω στο θρανίο! Ξεπέρασα το αρχικό... σοκ, συζητήσαμε και εκεί άκουσα πρώτη φορά το "ήρεμα, σιγά – σιγά, περίμενε, θα δούμε...". Θυμάμαι σε ένα θέμα έγραψα για το χάντμπολ, κάτι διαφορετικό δηλαδή από αυτό που σπούδασα αλλά ενδιαφέρθηκε επειδή έγραφα και για τον ΠΑΟΚ. Οπότε μου είπε "οκ μπορείς να γράψεις για το χάντμπολ" (σ.σ. γέλια)».

Τι βαθμό θα έβαζες στη πόλη της Θεσσαλονίκης;

«Χμ... θα έλεγα 9,5 (σ.σ. γέλια)! Μου αρέσει πάρα πολύ εδώ, νιώθω πως είναι το 2ο μου σπίτι».

Γιατί όχι δέκα;

«Διότι θεωρώ ότι αν έκανα οικογένεια εδώ, θα ήθελα ένα σύστημα εκπαίδευσης όπως έχουμε στην Δανία, το οποίο θεωρώ καλύτερο. Βέβαια η ζωή εδώ... είναι το κάτι άλλο, ειδικά όταν είσαι μικρός στην ηλικία. Τώρα που το συζητάμε μπορώ να βάλω δέκα (σ.σ. γέλια);».

Αγαπημένο μέρος στη Θεσσαλονίκη;

«Μου αρέσει να κατεβαίνω στην παραλία και εννοείται να απολαμβάνω τον ήλιο! Μένω στο κέντρο, οπότε μου αρέσουν οι βόλτες μέσα στη πόλη, το αγαπημένο μου μέρος είναι εδώ κάτω στην προβλήτα της παραλίας, αλλά στην καρδιά μου είναι και η Καλαμαριά. Βέβαια όπως κάθε γυναίκα, αγαπάω και εγώ την αγορά εδώ!».

Θεωρείς πως υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα;

«Θεωρώ πως ο κόσμος τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη που ζω εγώ, είναι αρκετά ανοικτόμυαλος, όχι μόνο στο κομμάτι του ρατσισμού αλλά και στο σύνολο αυτών των θεμάτων γενικά. Καταλαβαίνω και το νιώθω πως οι Έλληνες αγαπούν πάρα πολύ την πατρίδα τους. Το νιώθω αυτό συνέχεια. Στην Δανία από την άλλη πλευρά, ο κόσμος δεν είναι τόσο θρησκευόμενος, όπως συμβαίνει εδώ δηλαδή. Έχετε πολλές αξίες στην Ελλάδα, τις οποία αναγνωρίζω και εκτιμώ αρκετά».

Φαγητό στην Ελλάδα ή στην Δανία;

«Εύκολο, φυσικά εδώ!».

Πες μου δυο-τρία αγαπημένα παραδοσιακά φαγητά που έχεις πλέον...

«Μουσακά! Παστίτσιο! Στη Δανία γενικά το φαγητό είναι πιο υγιεινό (σ.σ. γέλια)».

Νυχτερινή ζωή;

«Εδώ... εδώ! Αυτές είναι εύκολες ερωτήσεις...».

Μέσα μεταφοράς στην Δανία ή στη Θεσσαλονίκη;

«Είμαι εδώ ένα χρόνο και κάτι, αλλά πίστεψε με ξέρω ήδη την ιστορία για το μετρό! Θα το φτιάξουν μου είπαν, τώρα το πότε, πρέπει να το βρείτε εσείς! Μια μεγάλη πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη με μόνο ένα μέσο μεταφοράς, αυτό είναι ένα θέμα... Οπότε καταλαβαίνεις ποια είναι η απάντηση».