«Ένιωσα τη στιγμή του πέναλτι μαζί με τον Βιεϊρίνια»

Αναλυτικά όσα είπε:

Για το αν θυμάται ανάλογο παιχνίδι με το χθεσινό με τον Πανιώνιο: «Μου θύμισε η αναμέτρηση τον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στην Νέα Φιλαδέλφεια. Ο λόγος που μου τον θύμισε, είναι ότι εκτέλεσα και εγώ το ίδιο ακριβώς πέναλτι με τον Βιεϊρίνια στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Εκείνη τη στιγμή είπα ότι έδειξε τεράστια ψυχραιμία ο Βιεϊρίνια, γιατί θυμήθηκα πως ένιωσα εγώ. Εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν η μπάλα πήγαινε πέντε εκατοστά πιο πάνω».

Για το τι σκέφτεται εκείνη τη ώρα ένας παίκτης: «Σε τέτοιες περιπτώσεις και άσχετα από το αν ένας παίκτης επηρεάζεται από τα συναισθήματα ή όχι, έχεις τρομερό άγχος. Όταν ξεκινάς όμως και φτάνεις στη μπάλα, έχεις πάρει την απόφαση σου και μετά από δευτερόλεπτα σε πλημμυρίζουν συναισθήματα, ανάλογα με το αν η μπάλα πήγε μέσα ή έξω. Γιατί είναι πέναλτι που κρίνουν στόχους. Ζούσα μαζί με τον Βιεϊρίνια τη στιγμή».

Για το ότι οι αντίπαλοι προσπάθησαν να εκνευρίσουν τον Βιεϊρίνια πριν την εκτέλεση του πέναλτι: «Τα ίδια που γίνονταν και τότε, έγιναν και τώρα. Το 1970, στον τελικό με τον Άρη στο «Καυτανζόγλειο», ο φίλος μου ο Άγγελος Σπυρίδων έκανε τα ίδια στον Κούδα, όταν πήγε να εκτελέσει πέναλτι. Ευτυχώς με τη ψυχραιμία και την αξία του Βιεϊρίνια και τη βοήθεια του Θεού, η μπάλα μπήκε γκολ».

Για το ότι λίγοι πίστευαν στην πρόκριση όταν έγινε το 2-2: «Τέτοια παιχνίδια δείχνουν πόσο όμορφο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο και τι συγκινήσεις μπορεί να δώσει. Αν εξαιρέσουμε τη συμπεριφορά κάποιων παικτών, ήταν ένας πολύ όμορφος αγώνας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τελικά είχε αυτή την έκβαση. Όλοι στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης είδαμε πόσο απογοητευμένη και πόσο κουρασμένη, σωματικά και ψυχολογικά ήταν η ομάδα. Η ομάδα στάθηκε όρθια και μετά το τρίτο γκολ, όλοι πιστέψαμε ότι θα προκριθούμε».

Για τον Κρέσπο που έδειξε να το πιστεύει, μετά τη ισοφάριση του Πανιωνίου: «Δεν κατηγορώ τους υπόλοιπους παίκτες, υπήρχε μεγάλη ψυχολογική κόπωση. Η περίπτωση του Κρέσπο, όμως, ήταν ξεχωριστή. Ήταν αξιέπαινος, είναι περίεργο πως βρήκες τέτοιες δυνάμεις και σωματικές και ψυχολογικές και έκανε αυτό που έκανε. Αποτέλεσε οδηγό για την υπόλοιπη ομάδα. Εκείνη τη ώρα δεν υπάρχει καθαρό μυαλό. Δεν υπάρχουν ούτε θέσεις, ούτε τακτικές. Παίζει ρόλο η ψυχή και λίγο η τύχη. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά».

Για το τι σημαίνει αυτή η πρόκριση: «Δεν ήταν μόνο ότι πέρασε στο κύπελλο. Μετά την άσχημη εμφάνιση στο παιχνίδι με τον Άρη, αν η ομάδα αποκλειόταν χθες, θα κινδυνεύαμε ίσως και με την απώλεια του πρωταθλήματος. Γιατί ο αποκλεισμός θα λειτουργούσε αρνητικά σε εμάς και θετικά στις άλλες ομάδες. Θα ήταν δύσκολο να κατέβει η ομάδα να παίξει και με τον Παναθηναϊκό. Το βασικό είναι ότι δεν υπάρχει, πλέον, ψυχολογική κόπωση. Υπάρχει ρόστερ για να κάνει αλλαγές ο προπονητής».

Για το ότι ο ΠΑΟΚ αδικείται: «Μέχρι ενός σημείου, είναι φυσιολογικό. Μη ξεχνάτε ότι η πραγματικότητα στην Ελλάδα, μέχρι πριν δυο χρόνια, υπήρχαν κυρίαρχοι στο χώρο του ποδοσφαίρου. Ο ΠΑΟΚ έχει θέσει υποψηφιότητα για να γίνει το νούμερο ένα, αλλά είναι κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα. Δεν είναι σαν τον διακόπτη του ηλεκτρικού. Αυτό το πράγμα , θα αλλάξει σταδιακά. Το κατεστημένο δεν αφήνει εύκολα τέτοιες αλλαγές, θέλει χρόνο. Άρα δεν είναι παράξενο αυτό που γίνεται».

Για το αν θυμάται ανάλογο παιχνίδι με το χθεσινό με τον Πανιώνιο: «Μου θύμισε η αναμέτρηση τον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στην Νέα Φιλαδέλφεια. Ο λόγος που μου τον θύμισε, είναι ότι εκτέλεσα και εγώ το ίδιο ακριβώς πέναλτι με τον Βιεϊρίνια στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Εκείνη τη στιγμή είπα ότι έδειξε τεράστια ψυχραιμία ο Βιεϊρίνια, γιατί θυμήθηκα πως ένιωσα εγώ. Εκείνη τη στιγμή σκέφτεσαι τι θα γινόταν αν η μπάλα πήγαινε πέντε εκατοστά πιο πάνω».

Για το τι σκέφτεται εκείνη τη ώρα ένας παίκτης: «Σε τέτοιες περιπτώσεις και άσχετα από το αν ένας παίκτης επηρεάζεται από τα συναισθήματα ή όχι, έχεις τρομερό άγχος. Όταν ξεκινάς όμως και φτάνεις στη μπάλα, έχεις πάρει την απόφαση σου και μετά από δευτερόλεπτα σε πλημμυρίζουν συναισθήματα, ανάλογα με το αν η μπάλα πήγε μέσα ή έξω. Γιατί είναι πέναλτι που κρίνουν στόχους. Ζούσα μαζί με τον Βιεϊρίνια τη στιγμή».

Για το ότι οι αντίπαλοι προσπάθησαν να εκνευρίσουν τον Βιεϊρίνια πριν την εκτέλεση του πέναλτι: «Τα ίδια που γίνονταν και τότε, έγιναν και τώρα. Το 1970, στον τελικό με τον Άρη στο Καυτανζόγλειο, ο φίλος μου ο Άγγελος Σπυρίδων έκανε τα ίδια στον Κούδα, όταν πήγε να εκτελέσει πέναλτι. Ευτυχώς με τη ψυχραιμία και την αξία του Βιεϊρίνια και τη βοήθεια του Θεού, η μπάλα μπήκε γκολ».

Για το ότι λίγοι πίστευαν στην πρόκριση όταν έγινε το 2-2: «Τέτοια παιχνίδια δείχνουν πόσο όμορφο άθλημα είναι το ποδόσφαιρο και τι συγκινήσεις μπορεί να δώσει. Αν εξαιρέσουμε τη συμπεριφορά κάποιων παικτών, ήταν ένας πολύ όμορφος αγώνας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που τελικά είχε αυτή την έκβαση. Όλοι στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης είδαμε πόσο απογοητευμένη και πόσο κουρασμένη, σωματικά και ψυχολογικά ήταν η ομάδα. Η ομάδα στάθηκε όρθια και μετά το τρίτο γκολ , όλοι πιστέψαμε ότι θα προκριθούμε».