Μάτος: Όταν σέβεσαι το ποδόσφαιρο, θα σε σεβαστεί και το κοινό του

Η εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη του Λέο Μάτος στη FORZA είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συνειδητοποιήσει κανείς την... πάστα του Βραζιλιάνου. Και για εκείνους που τον γνωρίζουν καλά, τα λόγια του απλά «κουμπώνουν» υπέροχα στο life style που έχει επιλέξει από τις πρώτες του ημέρες στις τάξεις του Δικεφάλου.

Επί του αγωνιστικού δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα παραπάνω από τις δικές του ποδοσφαιρικές παραστάσεις. Βασικός και αναντικατάστατος. Μια προσωπικότητα που ενέπνευσε και ταυτίστηκε με το dna του ΠΑΟΚ. Ένας μπακ με σπάνιες επιθετικές αρετές που έκανε αίσθηση με το... καλημέρα και «ανάγκασε» από τον Οκτώβριο του 2017 τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ να τον καλέσουν προκειμένου να τον «δέσουν» με ένα συμβόλαιο που εκπνέει το 2021.

Αν η συζήτηση για τον Λέο Μάτος σταματούσε εκεί, ενδεχομένως η ταμπέλα του άψογου επαγγελματία να του ταίριαζε γάντι αλλά η παρουσία του σε έναν ΠΑΟΚ προσωπικοτήτων σημαίνει πολλά περισσότερα. Ακόμη κι όταν έκανε λάθη, ήξερε ή μάλλον είχε τον τρόπο να τα διορθώσει όταν οι σφυγμοί έπεφταν και δεν μιλούσε εν θερμώ... Λάθη που επιτρέπονται, διορθώσεις που επιβάλλονται.
Το... χαλινάρι του Φερέιρα

Το αγωνιστικό πλάνο και η αξιοποίηση του Μάτος από τον Φερέιρα σε μια πρώτη ανάγνωση έφερε αμηχανία. Σε φάση ανάπτυξης του ΠΑΟΚ, εκείνος μαζί με τους Κρέσπο - Βαρέλα θα αποτελούν την τριάδα των στόπερ προκειμένου η ομάδα να αποκτά πλάτος με την προώθηση του αριστερού μπακ. Πώς μπορείς, όμως, να «περιορίσεις» έναν τύπο που από τη φύση του έχει μάθει να προωθείται; Που επί πέντε χρόνια στην Ουκρανία αγωνιζόταν ως δεξιός χαφ; Που τελοσπάντων στα 33 του θα πρέπει να συμβιβαστεί με έναν νέο, διαφορετικό ρόλο; Μια συζήτηση με τον Αμπέλ Φερέιρα ήταν αρκετή κι ας έπαιρναν «φωτιά» οι... καφενειακές συζητήσεις περί αναμενόμενης αντίδρασης του Βραζιλιάνου. «Πάντα η ομάδα είναι πάνω από το "εγώ" μου» απαντά εκείνος. Κι αν φαίνεται εύκολο στα λόγια, είναι κάτι που έχει αποδείξει στην πράξη και μέσα από την καριέρα του, έχοντας αγωνιστεί από εξτρέμ μέχρι και αριστερός μπακ. Άλλωστε εδώ συμβιβάστηκε ο Βιεϊρίνια...
Ο σεβασμός στον αρχηγό...

Και μιλώντας για τον Πορτογάλο, είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο στάθηκε στον Βιεϊρίνια, σημειώνοντας πως είναι το είδωλό του. Ακόμη και για ποδοσφαιριστές με την κλάση, την ποιότητα, το χαρακτήρα του Μάτος φαντάζει σπουδαία κίνηση η δημόσια αναγνώριση και υπόκλιση στον αρχηγό του ΠΑΟΚ. Ο Βιεϊρίνια φαντάζει ως ένα μεγάλο σχολείο στις τάξεις του Δικεφάλου και όσοι το έχουν εμπεδώσει, φροντίζουν καθημερινά να «κερδίζουν» το κάτι παραπάνω από την συνύπαρξη με τον Πορτογάλο. Αυτό έκανε -άλλωστε- πάντα ο Μάτος, «ρουφούσε» όσα είχαν να του δώσουν συμπαίκτες που θαύμαζε προκειμένου με τη σειρά του να λειτουργεί ως πρότυπο για τους νεότερους...
Ένας «δάσκαλος» για τους Βραζιλιάνους

Κάτι που γίνεται σαφές αν εξετάσει κανείς τη σχέση που έχει αναπτύξει με τους νεαρούς Βραζιλιάνους του ΠΑΟΚ. Αρχικά με τον Λέο Ζαμπά και φέτος με τον Ντόουγκλας Αουγκούστο, τον οποίο έχει πάρει από κοντά, βάζοντάς τον ακόμη και στη διαδικασία εκμάθησης αγγλικών αφού του βρήκε δασκάλα δεδομένου πως θεωρεί την επικοινωνία μέσα σε ένα γκρουπ από τα πιο θεμελιώδη ζητήματα ενσωμάτωσης ενός ποδοσφαιριστή. Μια διαδικασία που πέρασε και ο ίδιος και συνεχίζει ακόμη και σήμερα, μαθαίνοντας και διαβάζοντας συνεχώς, θέλοντας να ανοίξει τους ορίζοντες του, σκεπτόμενος την επόμενη ημέρα όταν θα αποφασίσει να «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια...

Ο Βραζιλιάνος παρακολουθεί διάφορα σενάρια μέσω διαδικτύου, κάνει... ανοίγματα, προετοιμάζεται, εξελίσσεται για όσα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του. Γιατί όσο το σώμα του ανταποκρίνεται στα «θέλω» του, το «αύριο» για εκείνον αργεί ακόμη...
Δεν ζει από το ποδόσφαιρο, ζει για το ποδόσφαιρο

Μεγαλώνοντας στις φαβέλες της Βραζιλίας, δεν θα έλεγε κανείς πως το ποδόσφαιρο μπήκε αναπάντεχα στη ζωή του. Το κυνήγησε μέχρι τέλους και πάντα θα νιώθει ευγνώμων που η ζωή τον αντάμειψε με το καλύτερο τρόπο, κάνοντας ένα όνειρο πραγματικότητα. Ένα όνειρο που συντηρεί εκείνον και την οικογένειά του και πάντα θα το αντιμετωπίζει με σεβασμό. Γι΄αυτό και εκνευρίζεται όταν ακούει τους γύρω του να μπαίνουν στην εύκολη λογική της υπόθεσης πως η ζωή του ποδοσφαιριστή αρχίζει και τελειώνει στο δίωρο της προπόνησης. Εκείνος «κουβαλά» την ταμπέλα του ποδοσφαιριστή 24 ώρες το 24ωρο, κάτι που αποτυπώνεται και στον τρόπο ζωής (διατροφή, ξεκούραση, ώρες ύπνου, αποθεραπεία) που έχει επιλέξει να ακολουθεί και έξω από το γήπεδο, δίχως να έχει δώσει το παραμικρό δικαίωμα...

Και ξέρεις, όταν σέβεσαι μέσα από τη δουλειά σου το κοινό, το σίγουρο είναι πως θα σεβαστεί και εκείνο...