Αυτό το πρωτάθλημα θέλουμε;

Κοιτάς το περσινό πρωτάθλημα, πέρσι τέτοια εποχή. Ολυμπιακός 4 στα 4. ΠΑΟΚ 4 στα 4. Παναθηναϊκός 4 στα 4. Η πρώτη απώλεια της ΑΕΚ ήρθε αναγκαστικά. Στο ντέρμπι ΠΑΟΚ – ΑΕΚ της 4ης αγωνιστικής, κάποιος θα έχανε βαθμούς, δεν γινόταν αλλιώς. Οι «μεγάλοι» περνούσαν σαν τρένο, οι μικροί έπαιζαν ρόλο κομπάρσου και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ο πιο δυνατός έβρισκε τον τρόπο να επικρατούσε.

Κοιτάς φέτος την βαθμολογία στο ίδιο χρονικό σημείο και παρατηρείς αισθητές αλλαγές. Δεν υπάρχει ούτε μία ομάδα με το απόλυτο νικών. Όλες ζορίζονται. Όλες γκελάρουν.

Με εξαίρεση του 5-0 του Ολυμπιακού επί του Βόλου N.Π.Σ. κανείς από τους λεγόμενους μεγάλους (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Παναθηναϊκός) δεν έχει κερδίσει με πάνω από ένα γκολ διαφορά κάποιο ματς!

Τα διαιτητικά λάθη είναι λιγότερα από ποτέ, αφού η δαμόκλειος σπάθη του VAR καιροφυλακτεί για να διορθώσει ότι ξεφεύγει από το ανθρώπινο μάτι.

Θέλετε και παράδειγμα; Από πότε είχαν να δοθούν δύο πέναλτι σε αγώνα πρωταθλήματος κατά του Ολυμπιακού; Από... ποτέ. Κι όμως δόθηκαν και μάλιστα σε ντέρμπι απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό, ο οποίος παρά την διοικητική του αστάθεια είναι η ομάδα με τα περισσότερα κερδισμένα πέναλτι.

Δύο τέρματα των ερυθρόλευκων στην Λάρισα που έμοιαζαν κανονικά στην γρήγορη κίνηση ακυρώθηκαν ορθώς ως οφσάιντ μετά από την εξέταση του βίντεο.

Δύο γκολ του ΠΑΟΚ στο Περιστέρι απέναντι στον Ατρόμητο και στην Τούμπα απέναντι στον Άρη, ακυρώθηκαν ως οφσάιντ (οριακά μεν, οφσάιντ δε) μετά από την ενδελεχή εξέταση του VAR.

Το πέναλτι υπέρ του Αστέρα Τρίπολης με το οποίο οι Αρκάδες ισοφάρισαν προσωρινά σε 2-2 την ΑΕΚ δόθηκε κανονικά και το γκολ του Μοράρ με το οποίο οι Παναιτωλικός πίστεψε ότι άνοιξε το σκορ απέναντι στην Ένωση ακυρώθηκε ορθώς μέσα της ίδιας διαδικασίας του VAR.

Αν έλειπε η ιστορική ανορθογραφία με την φάση της πρώτης αγωνιστικής στο Καραϊσκάκης στο τράβηγμα του Μπαράλες στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον Αστέρα Τρίπολης, τότε θα λέγαμε ότι δεν υπάρχει ούτε ένα χοντρό λάθος που να έχει αλλοιώσει την εικόνα του πρωταθλήματος. Μέσες – άκρες, ο καθένας παίρνει αυτό που αξίζει, τα «χειρουργεία» ανήκουν στο παρελθόν.

Ακόμα και φάσεις που σηκώνουν συζήτηση, όπως για παράδειγμα τα εκτός φάσης χτυπήματα του Μακέντα στην αναμέτρηση με τον Άρη και του Βράνιες στο ματς με την Λαμία κρίθηκαν πειθαρχικά από το διαιτητικό μάτι, που είδαν τις φάσεις σε πολλαπλά ριπλέι πριν αποφασίσουν, τον κανονισμό τον ξέρουν σίγουρα καλύτερα από τον μέσο θεατή.

Το VAR δεν είναι τέλειο, αλλά σίγουρα είναι καλύτερο από οτιδήποτε είχαμε μέχρι σήμερα. Έχει ακόμα αισθητές παθογένειες (όπως για παράδειγμα τις σημαντικές καθυστερήσεις, που σπανίως προστίθενται στον εξτρά χρόνο) και περιθώριο βελτίωσης, αλλά είναι βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, για ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό και όσο το δυνατόν πιο δίκαιο πρωτάθλημα.

Αυτό δεν θέλουμε όλοι;

Υπάρχει κανείς που είναι αντίθετος με το VAR;

Ρητορικό είναι το ερώτημα...