Ο ερχομός του Percy Olivares στον ΠΑΟΚ (1997)

Ήταν ο 29χρονος τότε, αριστεροπόδαρος αμυντικός, Percy Celso Olivares Polanco, που αγωνίστηκε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε 58 επίσημα παιχνίδια πρωταθλήματος, σκοράροντας μάλιστα και 6 φορές (συνολικά 12 σε όλες τις διοργανώσεις)!

Ξεκίνησε την πολυετή καριέρα του στην ομάδα της πόλης που γεννήθηκε (Sporting Cristal) και ο ΠΑΟΚ ήταν η 9η ομάδα της οποία φόρεσε τη φανέλα της, προερχόμενος από την Cruz Azul. Εκεί τον εντόπισε το τμήμα scouting του Δικεφάλου και κρίνοντας πως θα βοηθήσει, αποκτήθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ήταν μια εξαιρετική επιλογή, καθώς ο Περουβιανός φουλ μπακ, άρεσε στον κόσμο με το γεμάτο δύναμη και πάθος παιχνίδι του, ενώ το όνομά του μνημονεύεται ακόμη θετικά στην Τούμπα!

Ήταν Τετάρτη 16/7/1997, όταν ο Olivares έφτασε στη Θεσσαλονίκη αργά το βράδυ και μαζί με τον Joe Nagbe, θα περνούσαν την επόμενη μέρα από τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, ώστε στη συνέχεια υπογράφοντας συμβόλαιο (2+1 χρόνια), να αναχωρήσουν αμφότεροι για τη Γερμανία, όπου ο ΠΑΟΚ είχε ξεκινήσει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας του, υπό τις οδηγίες του Άγγελου Αναστασιάδη...

Αξέχαστα τα δύο γκολ που σημείωσε απέναντι στην ΑΕΚ στην Τούμπα για το πρωτάθλημα, με πλήρη ανατροπή του σκορ από 0-1, και σκόρερ και των δύο τερμάτων μας τον Περουβιανό, στο 62' με πέναλτι και στο 74' μετά από εκπληκτική πάσα με το τακούνι του Φραντζέσκου, αλλά και η γκολάρα με την Σπάρτακ Τρνάβα.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο Οlivares μιλώντας για τον Αναστασιάδη είχε πει: "Ο Άγγελος Αναστασιάδης είναι ότι καλύτερο έχω συναντήσει στην καριέρα μου. Ο καλύτερος προπονητής και ο καλύτερος άνθρωπος. Κάτι μοναδικό".

Αποκάλυψε μάλιστα δύο ανέκδοτες ιστορίες από την εποχή που τον είχε προπονητή, όταν αγωνιζόταν τραυματίας! "

Όταν χτύπησα στο γόνατο και μου είπαν οι γιατροί θα μείνεις έξω έξι μήνες, με πιάνει ο Άγγελος στην προπόνηση και μου λέει θες να παίξεις; Πιστεύεις στον εαυτό σου; Του απαντάω "κόουτς ναι. Πιστεύω". Και όχι μόνο με βάζει και παίξω, αλλά βάζω και γκολ".

"Χειρότερη στιγμή, όταν παίζαμε στην Ξάνθη και είχα πυρετό. Με πιάνει ο γιατρός της ομάδας και μου λέει "πως αισθάνεσαι;" Του είπα ψέματα ότι ήμουν καλά επειδή ήμουν παθιασμένος και ήθελα να παίξω ότι και να γίνει.

Μετά τον αγώνα έγινα χειρότερα και έμεινε λίγο εκτός δράσης. Δεν μετάνιωσα που έπαιξα. Το ποδόσφαιρο ήταν και είναι η ζωή μου".