Η ακύρωση του fair play

Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι η ανισονομία. Ενδέχεται να υπάρξουν αντίπαλα ζευγάρια που η μία ομάδα θα έχει κόσμο στο γήπεδό της και η άλλη, όχι. Και αυτό γιατί κάθε χώρα και κάθε πόλη αποφασίζουν τι θα κάνουν για το ζήτημα της πανδημίας. Αυτές έχουν τον πρώτο λόγο.

Οπότε η ντιρεκτίβα της UEFA καθίσταται γράμμα κενό. Για παράδειγμα η Ελλάδα δεν έχει επιτρέψει ακόμη την παρουσία θεατών στα γήπεδα και οι ομάδες μας θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση όταν αντιμετωπίσουν αντιπάλους που οι χώρες τους έχουν δώσει «πράσινο φως» για λελογισμένη πληρότητα.

Είναι σαν να ακυρώνεις το fair play.

Εκτός από την ευρωπαϊκή διάσταση, υπάρχει και η εθνική. Ειδικά τα ερασιτεχνικά σωματεία και οι μικρότερες επαγγελματικές ομάδες ασφυκτιούν οικονομικά, καθώς το μεγαλύτερο έσοδό τους ήταν τα εισιτήρια. Μέσα σ’ ένα ζοφερό περιβάλλον, έχασαν και αυτό το προνόμιο.

Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της μια σοβαρή πρόταση με αυστηρό υγειονομικό πρωτόκολλο που αφορά στο 35% των θεατών. Είναι πολύ καλά δομημένη και έχει συνταχθεί από ειδικούς. Δυστυχώς ούτε ματιά της έριξε.

Η αρνητική έως ρατσιστική αντιμετώπιση του ποδοσφαίρου είναι μία από τις μεγάλες αντιφάσεις της Πολιτείας. Η πανδημία θα έχει μεγάλες οικονομικές επιπτώσεις σ’ έναν χώρο που είναι βιομηχανία θεάματος και στηρίζεται στο κοινό.

Αν δεν θα υπάρξουν αποφασιστικές δράσεις μέχρι τον επόμενο μήνα, πολύ φοβόμαστε ότι θα συναντήσουμε κυρίως σε ερασιτεχνικά γήπεδα ανυπακοή στα υγειονομικά μέτρα.

Κυριάκος Θωμαϊδης.