Σκληρός νόμος, αλλά νόμος...

Αν ένα πράγμα άφησε πίσω του, ήταν αυτές οι φωνές του σε κάθε προπόνηση: Stay on your feet! Stay on your feet!

Αν υπήρχε ένα πράγμα που σιχαινόταν στο ποδόσφαιρο -όλη η ολλανδική σχολή το σιχαίνεται- είναι τα τάκλιν. Ήθελε οι παίκτες του να αμύνονται όρθιοι.

Αν δεν πετύχεις την μπάλα, η κάρτα είναι σίγουρη. Αν φας την ντρίμπλα, μέχρι να σηκωθείς, τελείωσες, την έχασες την φάση.

Έλεγε πως όταν πέφτεις χάμω για τάκλιν, χάνεις τον έλεγχο του σώματος σου. Μπορεί να γίνει οτιδήποτε. Από το να κάνεις χέρι, μέχρι να τους πάρεις όλους παραμάζωμα εξαιτίας της φόρας.

Προτιμούσε από τους αμυντικούς του να «διαβάζουν» τις φάσεις και να παίρνουν μερικά βήματα πίσω για να ελέγξουν τον χώρο, παρά να ορμήσουν με τάκλιν πάνω στην μπάλα, ο Γιόσου Σαριέγκι τον οποίο εκτιμούσε πολύ για την ποδοσφαιρική του οξυδέρκεια, ήταν ένας τέτοιος αμυντικός που έκανε πράξη τα «θέλω» του.

Μία δεκαετία πίσω που ο Χενκ Τεν Κάτε καθόταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ο κανονισμός για το χέρι (ειδικά εντός περιοχής) ήταν πολύ πιο αφηρημένος. Μιλούσε για εκούσιο και ακούσιο. Για πρόθεση. Αλήθεια, ποιος έχει πρόθεση να κάνει χέρι μέσα στην περιοχή του και να δώσει πέναλτι;

Μόνο τον Λουίς Σουάρες, ο οποίος στον περίφημο προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, απέκρουσε ως τερματοφύλακας στο 119ο λεπτό του αγώνα με την Γκάνα κι έσωσε σίγουρο γκολ, στέλνοντας το ματς στην παράταση, θυμάμαι να έκανε εκούσιο χέρι εντός περιοχής.

Ο κανονισμός για το χέρι είναι μία τραυματική ιστορία. Αλλάζει, τροποποιείται, διορθώνεται σχεδόν κάθε χρόνο. Λογικό, ακόμα και άνθρωποι του ποδοσφαίρου, όπως ο Νίκος Νιόπλιας να χάνονται με τόσες αλλαγές σχεδόν κάθε καλοκαίρι.

Για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει στο ποδόσφαιρο και τους κανονισμούς του θα πρέπει να καταλάβει λίγο το γενικό σκεπτικό του νομοθέτη. Όλες οι τροποποιήσεις κανονισμών τα τελευταία χρόνια είχαν μία και μόνο κεντρική ιδέα: να αυξήσουν τον αριθμό των γκολ. Να κάνουν το παιχνίδι πιο θεαματικό.

Περισσότερα γκολ = μεγαλύτερο ενδιαφέρον / σασπένς.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον / σασπένς = μεγαλύτερη εμπορικότητα.

Μεγαλύτερη εμπορικότητα = περισσότερα λεφτά για όλους.

Είναι τόσο απλό.

Οι κανονισμοί υπάρχουν πλέον για να κάνουν την ζωή των επιτιθέμενων πιο εύκολη και των αμυνόμενων πιο δύσκολη -παλιά συνέβαινε το αντίθετο. Ο νομοθέτης θέλει πλέον τον αμυνόμενο να μαρκάρει, μιλώντας στον πληθυντικό -ειδικά μέσα στην μεγάλη περιοχή.

Τραβήγματα, πιασίματα, λαβές, αγκαλιές που άλλοτε επιτρέπονταν, τώρα (ειδικά στην εποχή του VAR) τιμωρούνται αυστηρά. Χέρια που παλιά θα ήταν ακούσια, ενστικτώδη, αναπόφευκτα και δεν θα συνιστούσαν παράβαση, τώρα δίνονται πέναλτι με βάση το γράμμα του νόμου.

Dura lex sed lex. Σκληρός νόμος, αλλά νόμος.

Αντιλαμβάνομαι ότι πέφτοντας για το απονενοημένο τάκλιν ο Πραξιτέλης Βούρος, έχει έναν και μόνο σκοπό. Να κόψει την μπαλιά μισό - γκολ που φεύγει από τα πόδια του Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Τα καταφέρνει.

Αντιλαμβάνομαι ότι πέφτοντας με τέτοιο τρόπο, ένας και μόνο τρόπος υπάρχει για να βρει ισορροπία. Ένα χέρι στήριξης κι ένα στον αέρα για να ισορροπήσει το κέντρο βάρους του.

Αντιλαμβάνομαι, ότι αφότου η μπάλα βρίσκει στο πόδι του, εξοστρακίζεται και βρίσκει το απλωμένο χέρι του, χωρίς ο αμυντικός του ΟΦΗ να μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν προλαβαίνει να το τραβήξει, να το κατεβάσει, να το ελέγξει. Όλα συμβαίνουν ενστικτωδώς. Η μπάλα βρίσκει το χέρι κι όχι το αντίθετο. Από εξοστρακισμό σε άλλο μέλος του σώματος του, μάλιστα.

Το πνεύμα του νόμου δίνει άπειρα ελαφρυντικά στον αμυντικό του ΟΦΗ. Με το γράμμα του νόμου όμως συνιστά παράβαση. Χέρι σε αφύσικη θέση. Μεγάλωμα του όγκου σώματος. Πέναλτι!

Ουδεμία σημασία έχει για τον νομοθέτη, αν ο ΟΦΗ στην συνέχεια της φάσης έκανε το οτιδήποτε. Αν έβαλε γκολ, αν κέρδισε πέναλτι, οτιδήποτε. Όλα είναι ως μη γενόμενα, εφόσον ο διαιτητής κρίνει ότι προηγείται άλλη παράβαση.

Είναι σκληρό, αλλά έτσι έχει επιλέξει η παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου και η IFAB που επεξεργάζτεαι τους κανονισμούς, να παίζεται πια το παιχνίδι.

Stay on your feet, που θα έλεγε και ο Χενκ Τενκ Κάτε. Διαφορετικά, αναλαμβάνεις και το όποιο ρίσκο περιλαμβάνει πια το κάθε τάκλιν. Όσο πιο ψηλό το επίπεδο, τόσο πιο σπάνια πλέον θα δεις τάκλιν. Κανείς δεν ρισκάρει να την πατήσει όπως ο Πραξιτέλης Βούρος ή ο Χαβιέρ Μεντόζα του Παναιτωλικού στο ίδιο γήπεδο τρεις μέρες νωρίτερα...