Σταύρος Σαράφης, ο ανυπέρβλητος

Γεννημένος στην Επανομή στις 17 Ιανουαρίου 1950, ο Σαράφης υπέγραψε, στα δεκατρία του χρόνια, δελτίο στην τοπική ομάδα και δύο χρόνια αργότερα κλήθηκε από τον Πάνο Μάρκοβιτς στην εθνική νέων.

Στα δεκατέσσερα του χρόνια χρειάστηκε να κάνει εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας σε κλινική και τα έξοδα είχαν καλυφθεί από τον ΠΑΟΚ.

Η φήμη του δεν άργησε να εξαπλωθεί, φθάνοντας μέχρι την Αθήνα. Οι τρεις «μεγάλοι» του κέντρου τον είχαν «βάλει στο μάτι», διεκδικώντας τον ακόμη και με αθέμιτα μέσα. Μετά από μια προπόνηση με την εθνική νέων, είχε πέσει θύμα απαγωγής (!), παραμένοντας κλεισμένος για τέσσερις ημέρες σε ξενοδοχείο του Ψυχικού. Επέστρεψε, ωστόσο, στο σπίτι του, μια και δεν είχε ακόμη δικαίωμα υπογραφής.

Στις 16 Αυγούστου 1967, κι αφού ο Γιώργος Παντελάκης εξασφάλισε την παράταση-κατά μία ημέρα-της μεταγραφικής περιόδου, ο Σαράφης γίνονταν παίκτης του ΠΑΟΚ. Τον παίκτη ήθελε διακαώς κι ο Αρης, που, μάλιστα, είχε και σύμμαχο τη διοίκηση της Επανομής, ορισμένα μέλη της οποίας διαπνέονταν από φιλικά προς τους «κίτρινους» αισθήματα. Ωστόσο, μετά από μερικές... ιδιαίτερες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Επανομής και του ΠΑΟΚ, αλλά και 100.000 δραχμές κρυμμένες μέσα σε... σταφύλια, το σίριαλ για το Δικέφαλο είχε αίσιο τέλος.

Ο Σαράφης δεν είχε κλείσει καν τα δεκαοχτώ του χρόνια, όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τον ΠΑΟΚ, και μάλιστα σε ευρωπαϊκό παιχνίδι (13 Σεπτεμβρίου 1967, ΠΑΟΚ-Λιέγη 0-2 για το κύπελλο Εκθέσεων). Σχεδόν ένα μήνα αργότερα (8 Οκτωβρίου 1967), αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α' Εθνική (και στην Τούμπα). Και εναντίον του Αιγάλεω (2-0) πέτυχε το πρώτο του γκολ.

Συνολικά αγωνίστηκε σε 433 επίσημους αγώνες και σημείωσε 169 τέρματα (δύο από αυτά στο εντός έδρας 2-2 με τη Μίλαν για τα προημιτελικά του κυπέλλου κυπελλούχων). Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ (ικανότατος στο ψηλό παιχνίδι και στην επίτευξη γκολ με το κεφάλι), παρά το γεγονός ότι δεν ήταν φορ, αλλά κεντρικός χαφ. Τη σεζόν 1972-73 είχε αναδειχτεί δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος, αφού ο Αντώνης Αντωνιάδης είχε πετύχει τέσσερα γκολ περισσότερα απ' αυτόν (23 έναντι 19).

Ήταν από τους βασικούς συντελεστές της κατάκτησης του πρωταθλήματος το 1976, ενώ νωρίτερα – το 1972 και 1974 – είχε αγωνιστεί και στους δύο τελικούς, στους οποίους ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το τρόπαιο (είχε άλλες πέντε συμμετοχές ως φιναλίστ). Για τελευταία φορά έπαιξε στις 7 Ιουνίου 1981, στην εκτός έδρας νίκη επί του Ατρόμητου με 2-0. Είναι ο 4ος παίκτης σε συμμετοχές με τον ΠΑΟΚ στην Α' Εθνική, πίσω από τους Κούδα, Ιωσηφίδη και Γούναρη. Είναι κι ο παίκτης με τα περισσότερα πέναλτι, έχοντας ευστοχήσει στις 20 από τις συνολικά 27 εκτελέσεις. Ακόμη, με την εθνική ομάδα συμμετείχε σε 32 αγώνες, πετυχαίνοντας επτά γκολ.

*Τις λιγότερες συμμετοχές (δεκαοχτώ) σε μια σεζόν τις κατέγραψε την περίοδο 1979-80. Ο Πίχατσεκ δεν τον συμπεριλάμβανε στα βασικά του σχέδια και στο ματς της 16ης Μαρτίου 1980 με τη Λάρισα (4-0) ο Σαράφης συμμετείχε για πρώτη φορά στη σεζόν στην αρχική ενδεκάδα εντός έδρας παιχνιδιού. Ο «Καίσαρας» ήταν ασταμάτητος, πετυχαίνοντας τρία γκολ, αναγκάζοντας τον Πολωνό τεχνικό ν' αλλάξει τακτική...

*Το προσωνύμιο «Καίσαρας» συνόδευσε τον Σαράφη καθ' όλη τη διαδρομή του στον ΠΑΟΚ. «Ετσι με... βάπτισε ο πρώτος μου προπονητής στον ΠΑΟΚ, ο Νίκος Πάγκαλος, επειδή είχα σγουρά καστανόξανθα μαλλιά. Τότε στους κινηματογράφους έπαιζε η ταινία 'Ιούλιος Καίσαρας' και έτσι έκανε την σύνδεση» είχε πει σε συνέντευξή του.

*Διετέλεσε υπηρεσιακός προπονητής του ΠΑΟΚ σε τέσσερις διαφορετικές χρονικές περιόδους: τη σεζόν 1988-89, μετά το διαζύγιο με τον Νίκο Αλέφαντο, την περίοδο 1993-94 μετά την απομάκρυνση του Ολεγκ Μπλαχίν (με τον Ουκρανό είχε συνεργαστεί και στην αρχή της σεζόν 1998-99), καθώς και τις σεζόν 1995-96 και 1999-2000 μετά την αποχώρηση του Αρι Χάαν (και πριν αναλάβουν οι Ντράγκαν Κοκότοβιτς και Ντούσαν Μπάγεβιτς αντίστοιχα). Ακόμη, ήταν βοηθός του Μιχάλη Μπέλλη (σεζόν 1987-88) μετά τη... μεταγραφή του Τάις Λίμπρεχτς στον Ολυμπιακό, όπως και του Ρίνους Ισραελ μια χρονιά μετά.

Επιπλέον, εργάστηκε ως προπονητής σε ομάδες χαμηλότερων κατηγοριών. Κατά τη δεκαετία του 1990 κάθισε στον πάγκο του Αιολικού και της Χαλκίδας, ενώ το 2004 δούλεψε στο Μακεδονικό.

*Τα τελευταία χρόνια εργάστηκε με συνέπεια στην Ακαδημία του ΠΑΟΚ. Διετέλεσε γενικός αρχηγός στην Κ-20 (συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους Νίκο Κολομπούρδα και Βλάνταν Ιβιτς) και αργότερα είχε το ίδιο πόστο στις ομάδες νέων Κ-15 και Κ-17.

*Συνέβη κι αυτό τον Ιούλιο του 1974. Παίκτες του ΠΑΟΚ, που παραθέριζαν εκείνες τις ημέρες σε «θέρετρα των ακτών του Θερμαϊκού κόλπου» έδωσαν φιλικό με την Αναγέννηση Επανομής και τα έσοδα του αγώνα διατέθηκαν στον έρανο για την ανέγερση εκκλησίας στην Επανομή, γενέτειρα του Σαράφη.

*Στις 26 Αυγούστου 1981 διοργανώθηκε φιλικό παιχνίδι στην Τούμπα μεταξύ του ΠΑΟΚ και της εθνικής ομάδας (2-1) προς τιμή του Σαράφη, που αποχωρούσε από την ενεργό δράση. Παρουσία δέκα χιλιάδων θεατών (8.550 εισιτήρια, 1,7 εκ. δρχ. οι εισπράξεις) ο «Καίσαρας» έπαιξε μέχρι το 40΄ της αναμέτρησης, οπότε και έδωσε τη θέση του στον Γκουερίνο.

*Το Μάιο του 1989 η αποστολή του ΠΑΟΚ είχε βρεθεί για περιοδεία στην Αυστραλία. Κατά την παραμονή του στη Μελβούρνη, ο Σαράφης είχε δεχτεί δελεαστική πρόταση από την τοπική ομάδα του Μ. Αλεξάνδρου να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της. Μάλιστα, η αρχική προσφορά των 60 χιλιάδων δολαρίων ανέβηκε στις 80 χιλ. δολάρια, απόδειξη της μεγάλης επιθυμίας για συνεργασία με τον «Καίσαρα».

TO ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ

Στις 28 Μαϊου 1993, ο 18χρονος Νίκος Σαράφης, γιος του Σαράφη, είχε τραυματιστεί σοβαρά σε τροχαίο με τη μηχανή του. Νοσηλεύτηκε για αρκετές ημέρες στο ΑΧΕΠΑ, υποβλήθηκε σε λεπτή χειρουργική επέμβαση, αλλά τελικά έχασε τη μάχη με τη ζωή. Ο Πανταζής Σαράφης, ο μεγαλύτερος γιος του, έπαιξε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε Απόλλωνα Καλαμαριάς και Ποσειδώνα Μηχανιώνας (Β΄ και Γ΄ κατηγορία αντίστοιχα).

*Από μικρός ο Σαράφης ήταν φιλόζωος. Και στη φάρμα, που διατηρούσε στην Επανομή, δεν φιλοξενούσε μόνο άλογα, που ήταν η μεγάλη του αγάπη, αλλά και ζώα σπάνιας πανίδας.

*Στις δημοτικές εκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος για το συμβούλιο του δήμου Θεσσαλονίκης με την παράταξη της Κατερίνας Νοτοπούλου.

ΠΡΩΤΑ Ο ΠΑΟΚ, ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ

Το καλοκαίρι του 1976, αμέσως μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο ΠΑΟΚ έχανε τον Ασλανίδη. Θέμα δημιουργήθηκε και με τον Σαράφη, τον οποίο πολιορκούσε η ΑΕΚ, μέσω του Μίμη Παπαϊωάννου. «Ο Σαράφης θα παραμείνει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Θα λάβει, δε, το νόμιμο χρηματικό ποσό, που προβλέπεται από τη σχετική εγκύκλιο του κανονισμού» ήταν η απόφαση της διοίκησης, που συνεδρίασε εκτάκτως, κι αφού προηγουμένως είχε ακούσει και τα αιτήματα του Σαράφη. Η ΑΕΚ του προσέφερε πέντε εκατομμύρια δραχμές. Πήγε αμέσως στον Παντελάκη. «Δεν θέλω να φύγω, αλλά μην με αδικήσεις στο οικονομικό» είχε πει στον πρόεδρο του ΠΑΟΚ. Εκείνος άνοιξε το χρηματοκιβώτιο, βγάζοντας ένα εκατομμύριο δρχ.. «Αυτό έχω και ίσως μπορώ να σου δώσω και μερικές χιλιάδες ακόμη» ήταν η απάντηση του Παντελάκη. Για τον Σαράφη ήταν αρκετά για να παραμείνει στην Τούμπα, απορρίπτοντας την πλουσιοπάροχη πρόταση της ΑΕΚ. Είχε προηγηθεί-στις αρχές της σεζόν 1975-76-κρίση στις σχέσεις του Σαράφη με τον ΠΑΟΚ, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγώνων από τις 20 Οκτωβρίου μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου 1975, όταν κι επέστρεψε σε δράση, συμβάλλοντας στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στο ιστορικό παιχνίδι της 2ας Μαΐου 1976 με την ΑΕΚ, που κρίθηκε με το γκολ του Γκουερίνο, ο Σαράφης είχε αστοχήσει στο 18΄ σε πέναλτι. «Ευτυχώς που το παιχνίδι είχε αυτό το φινάλε. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, δεν θα ήξερα πραγματικά τι να πω» δήλωνε μετά τη λήξη του δραματικού αγώνα, που ουσιαστικά είχε κρίνει το πρωτάθλημα.