Στράντζαλη: «Ήρθα στον ΠΑΟΚ για να συνεχίσω σε ομάδα με ευρωπαϊκά στάνταρ»

Στον ΠΑΟΚ βρήκε αυτό που ήθελε για να επιστρέψει στην Ελλάδα, με την Όλγα Στράντζαλη να μιλάει αποκλειστικά στο SDNA για όσα κρατάει αλλά και όσα αφήνει πίσω της: «Επιτέλους στη Θεσσαλονίκη...».

Φεύγοντας το μακρινό 2014 από την πατρίδα της, άνοιξε έναν πολυετή κύκλο, αγωνίστηκε στα κορυφαία πρωταθλήματα, αποκόμισε εμπειρίες και τίτλους σε Γαλλία, Πολωνία και Ρουμανία και πλέον ήρθε ή ώρα...

- Γύρισες.

-Επιτέλους!

«Δεν θα άλλαζα το παραμικρό». Από την Αμερική που την ωρίμασε αγωνιστικά και σαν προσωπικότητα, στην Ευρώπη που την... δοκίμασε και την προκάλεσε να αγγίξει τα όρια της, η Όλγα Στράντζαλη σχολίασε αποκλειστικά στο SDNA, το πως κύλησαν τα τελευταία χρόνια, προτού ο ΠΑΟΚ γίνει η αφορμή για τον επαναπατρισμό της.

Θεσσαλονίκη οχτώ χρόνια μετά, «είμαι πολύ χαρούμενη είναι η αλήθεια, ήθελα πολύ να γυρίσω! Το σκεφτόμουν και τα προηγούμενα χρόνια αλλά οι συνθήκες στο βόλεϊ στην Ελλάδα ίσως να μην ήταν οι κατάλληλες. Παρ' όλα αυτά φέτος νομίζω βρήκα έναν σύλλογο που μπορεί να μου δώσει αυτά που θέλω και να εργαστώ σε ευρωπαϊκά στάνταρ και σε αυτά που είχα συνηθίσει στο εξωτερικό. Χαίρομαι πολύ λοιπόν που επέστρεψα στην πόλη μου.

Ήταν το σωστά χρονικά σημείο για την επιστροφή μου...

Από την άλλη βέβαια θα έλεγα πως είχα ακόμα κάποια χρόνια στο εξωτερικό να παίξω. Αυτό ωστόσο, δεν σταματάει, ίσως το κυνηγήσω τα επόμενα χρόνια. Παρ' όλα αυτά μου είχε λείψει πολύ η Ελλάδα. Μου είχε λείψει η οικογένεια μου, το αγόρι μου και ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να επιστρέψω και να νιώσω πως... ζω λίγο, γιατί το εξωτερικό είναι δύσκολο, όπως και να το κάνουμε.

Θα ήθελα να ξαναφύγω στο εξωτερικό κάποια στιγμή, αλλά όσο βλέπω πως τα πράγματα είναι καλά στην Ελλάδα, μου δίνει ένα κίνητρο για να μείνω».

Σε ηλικία μόλις 16 ετών η νεαρή ακραία πήρε χρόνο συμμετοχής με τον Ηρακλή στη μεγάλη κατηγορία και ξεχώρισε αμέσως. Στα 18 της, θα τον άφηνε για να συνδυάσει το όνειρο με τις σπουδές της, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Καλιφόρνια και έπειτα Μαϊάμι. Στο κολεγιακό πρωτάθλημα, αγωνίστηκε με τις UCLA Bruins και τους Miami Hurricanes. To 2017 αναδείχθηκε καλύτερη παίκτρια της ACC (Atlantic Coast Conference) και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος της περιφέρειας.

«Ήξερα είναι η αλήθεια, πως θα τελειώσω το σχολείο και θα φύγω, είτε αυτό ήταν Ευρώπη, είτε Αμερική. Είχα την τύχη, να δεχθώ προτάσεις από κάποια πολύ καλά πανεπιστήμια, με φουλ υποτροφία και κυρίως ο πατέρας μου με έστρεψε σε αυτό γιατί ήταν καλό να έχω ένα πτυχίο στην άκρη, πέρα φυσικά από το βόλεϊ. Ο κύριος λόγος ήταν αυτός που έφυγα, για να σπουδάσω παράλληλα και δεν το μετάνιωσα στιγμή. Καθόλου! Πέρασα πολύ όμορφα εκεί πέρα, βελτιώθηκα πολύ και σαν αθλήτρια, γιατί όπως έχω ξαναπεί, στην Αμερική στις ηλικίες 18-22 που πάνε, ξέρουν πως να δουλέψουν μαζί σου. Μου έκαναν πολύ καλό τελικά.

Μεγάλωσα απότομα αλλά δεν θα άλλαζα το παραμικρό

Σίγουρα το εξωτερικό με ωρίμασε, με μεγάλωσε. Γιατί όλες οι ευθύνες ήταν πάνω μου, δεν είχα την μαμά μου στην μισή ώρα να μου μαγειρεύει και να πληρώνει τους λογαριασμούς μου ή ό,τι χρειαστώ, να είναι εκεί πέρα. Έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου, οπότε ενηλικιώθηκα απότομα και πήρα αρκετές ευθύνες πάνω μου. Δεν με ενοχλεί όμως καθόλου αυτό, γιατί μεγάλωσα έτσι και πλέον είμαι λίγο πιο σοβαρή, σοφή μπορώ να πω.

Ο στόχος μου ήταν να πάω στην Αμερική γι' αυτά τα τέσσερα χρόνια και έπειτα να γυρίσω στην Ευρώπη και έτσι και έγινε. Όταν γύρισα, την πρώτη μου χρονιά δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, να βρω ομάδα, στο επίπεδο που ήθελα εγώ, γιατί κανείς δεν με ήξερε. Ήταν πολύ δύσκολο να γνωρίζουν ποιος είσαι και τι κάνεις. Οπότε έπρεπε να αποδείξω ξανά τον εαυτό μου στη Γαλλία και την Μπεζιέ και κάθε χρόνο ανέβαινα και επίπεδο».
«Έφτασα να λέω πως δεν μπορώ να παίξω... την ίδια χρονιά κατέκτησα το νταμπλ!»

Η χρονιά που βίωσε τα πιο έντονα συναισθήματα της, με αυτή που τέσταρε τα όρια της, είναι η ίδια. Στην ιταλική Κούνεο ξεκίνησε με φιλοδοξίες την Άνοιξη του '20, αλλά οι συγκυρίες με τον κορωνοϊό θα την οδηγούσαν να αναζητήσει ριζικές αλλαγές. «Το μυαλό ακούει το σώμα» και η συνέχεια την βρήκε στην κορυφή της Πολωνίας με την Κέμικ Πολίς.

«Η καλύτερη χρονιά, λόγω αποτελεσμάτων ήταν η περσινή που ήμουν στην Άλμπα Μπλαζ. Η χρονιά όμως που ήταν πολύ δύσκολη, αλλά τελείωσε πολύ ωραία, ήταν η χρονιά που ήμουν στην Ιταλία και άλλαξα ομάδα στα μέσα της σεζόν και πήγα στην Πολωνία. Γιατί εκεί ήταν όλα στο μηδέν. Πήγαιναν όλα στραβά, ήταν και η κατάσταση με τον κορωνοϊό και αναγκάστηκα να φύγω. Πήγα σε μια ομάδα η οποία ήταν 10η στο πρωτάθλημα και στο τέλος της χρονιάς, πανηγυρίσαμε το νταμπλ. Οπότε νομίζω ότι ήταν η πιο δύσκολη, αλλά παράλληλα μου έδωσε τα πιο έντονα συναισθήματα και την μεγαλύτερη χαρά, απ' όλες της χρονιές γιατί δεν ήταν εύκολη».

Στην ίδια χρονιά επιστρέφει εκ νέου για να δείξει πως κάτι βγήκε, κάπου οδήγησε: «Η Ιταλία, η περίοδος του κορωνοϊού. Είχα κολλήσει και εγώ πρώτη φορά άσχημα και είχα χάσει εφτά κιλά μέσα σε τρεις μήνες. Γενικά όλα πήγαιναν στραβά, από εκεί ξεκίνησε η κάτω βόλτα. Τα Χριστούγεννα είχα φτάσει στο σημείο να λέω πως δεν μπορώ να παίξω βόλεϊ και ότι δεν αξίζω να είμαι εδώ πέρα. Εκεί ήταν που αποφάσισα να κάνω μια αλλαγή τον χειμώνα και μου βγήκε σε καλό. Την Παρασκευή έκανα προπόνηση στην Ιταλία και δεν μπορούσα να περάσω την μπάλα στο άλλο γήπεδο και με το που αλλάζω ομάδα και πάω τη Δευτέρα στην Κέμικ Πολίς, ήμουν η παίκτρια που ήμουν παλιά.

Τελικά, όλα είναι εγκεφαλικά, το σώμα μας ακούει το μυαλό μας. Έχει να κάνει με το πόσο καλά περνάς κάπου και το πόσο σε πιστεύουν. Το επόμενο τετράμηνο ήταν φανταστικό, και για εμένα και για την ομάδα».

Η Ρουμανία έχει ξεχωριστή θέση μέσα της. Πέτυχε το τρεμπλ, ενώ η περσινή διαδρομή στο CEV Cup σταμάτησε μια ανάσα πριν τους τελικούς από την μετέπειτα νικήτρια Εσκασίμπασι, έχοντας περάσει από τη Θεσσαλονίκη νωρίτερα αποκλείοντας τον ΠΑΟΚ. «Σίγουρα το τρεμπλ της προηγούμενης σεζόν είναι το highlight. Ήταν πολύ ωραία χρονιά, ήρεμη, γιατί κερδίζαμε συνέχεια οπότε δεν υπήρχε γκρίνια στην ομάδα και πήγε και πολύ καλά το ευρωπαϊκό. Οπότε ήταν όλοι ευχαριστημένοι... τα πήραμε όλα!»

«Στον ΠΑΟΚ παλεύουμε σε κάθε πόντο, θα χαμογελάσουμε στο τέλος»

Μια χρονιά γεμάτη φιλοδοξίες και μια ομάδα που «χτίστηκε» από την αρχή. Ο Δικέφαλος δεν κρύβει πως στοχεύει ψηλά, με την έμπειρη αθλήτρια να στέκεται στο κλίμα που υπάρχει στην ομάδα, αλλά και στο δυνατό της σημείο.

«Σίγουρα δεν υπάρχει πίεση, αυτό έχω να πω εγώ. Νομίζω ότι δουλεύουμε καλά και γνωρίζουμε ότι μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα. Για μένα προσωπικά, ήρθα γιατί θέλω να κερδίσω έναν τίτλο με τον ΠΑΟΚ. Έχουμε πολύ καλές αθλήτριες στο ρόστερ, έμπειρες αλλά και αθλήτριες που ήρθαν να αποδείξουν τον εαυτό τους. Πιστεύω πως αυτά είναι μεγάλα κίνητρα για την ομάδα. Θα φανεί βέβαια, ακόμα είναι πολύ νωρίς και δεν έχουμε ξεκινήσει καν. Παρ' όλα αυτά εγώ όπως βλέπω την ομάδα, είναι μια χρονιά που θα χαμογελάσουμε στο τέλος.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο, από τον πρώτο κιόλας μήνα η ομάδα δείχνει πολύ δεμένη. Παίζουμε σαν ομάδα, δεν έχουμε κάποια παίκτρια που θα πάρει 30 ή 40 πόντους. Είμαστε όλες εδώ και βοηθάμε και από τα φιλικά ακόμα, όταν κάποια δεν πήγε καλά, όλη η ομάδα την τράβηξε να ανέβει. Θεωρώ πως αυτό θα είναι το δυνατό μας σημείο, ότι είμαστε δεμένη ομάδα, αν και πολύ καινούρια γιατί έχουν γίνει πολλές αλλαγές στο τμήμα.

Τέσσερα φαβορί, διάρκεια και θέληση θα δείξουν τον πρωταθλητή

Παράλληλα, αναφέρθηκε στο πως περιμένει το πρωτάθλημα, έδειξε τέσσερα ξεκάθαρα φαβορί για τον τίτλο, ενώ κάλεσε και τον κόσμο του Δικεφάλου, να ενισχύσει την προσπάθεια της ομάδας του Μάρκο Φενόλιο:

«Κατά τη γνώμη μου είναι τέσσερις οι ομάδες που θα κυνηγήσουν τον τίτλο. ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Από εκεί και πέρα θα φανεί από το ποια ομάδα είναι πιο έτοιμη, το θέλει πιο πολύ και ποια ομάδα έχει διάρκεια. Γιατί πρόκειται για ένα μεγάλο πρωτάθλημα, με πλέι όφ, οπότε όλα θα κριθούν στο τέλος».

Εγώ καλώ τον κόσμο να έρχεται στο γήπεδο. Θα προσφέρουμε ένα πολύ ωραίο θέαμα, η ομάδα παλεύει κάθε φάση και κάθε πόντο και αυτό θα κάνει και στα επίσημα παιχνίδια. Ελπίζω να τον έχουμε δίπλα μας γιατί μας δίνει ώθηση και τα πηγαίνουμε καλύτερα. Τους περιμένουμε όλους για τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό.

Ανυπομονώ για την έναρξη του πρωταθλήματος. Είχαμε παίξει και στα φιλικά παιχνίδια, αλλά δεν είναι το ίδιο. Η πρώτη αγωνιστική είναι πάντα περίεργη, γιατί οι ομάδες δεν είναι ακόμα έτοιμες και μπορούν να συμβούν εκπλήξεις. Εγώ έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα μου και πιστεύω πως θα πάει καλά».

«Θέλω να αγωνίζομαι σε ομάδες που διεκδικούν τίτλους, στόχος το νταμπλ»

5 τίτλοι σε δύο χρόνια. Η ίδια δεν νιώθει πίεση, όσον αφορά τη συνέχεια των προηγούμενων επιτυχημένων ετών.

«Δεν θα έλεγα πως είναι πίεση. Παρ' όλα αυτά εγώ θέλω να αγωνίζομαι σε ομάδες που διεκδικούν τίτλους και γι' αυτό πήρα και την απόφαση να έρθω στον ΠΑΟΚ. Σίγουρα ο στόχος μας το νταμπλ. Δεν ξέρω αν είναι εφικτός, εγώ νομίζω πως είναι. Όλα θα φανούν στο γήπεδο. Εγώ θα δώσω τον καλύτερο μου εαυτό.

Μου είχε πει μια συμπαίκτρια μου, η Γιοβάνα Μπρακότσεβιτς, η οποία είναι από τις μεγαλύτερες παίκτριες στον κόσμο, πως "αν τερματίσεις δεύτερος, στο google το όνομα σου δεν θα γράφει πρωτάθλημα, κανείς δεν θα ασχοληθεί με τη δεύτερη θέση, πρέπει να δίνεις τα πάντα" και αυτό μου έχει μείνει».

«Βλέπεις έχω ένα χαμόγελο όταν μιλάω για την Εθνική...»

Η αρχηγός της Εθνικής Ελλάδος, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη την τρίτη συνεχόμενη πρόκριση σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Η Γαλανόλευκη παρουσιάζει υποσχόμενα δείγματα, με την Όλγα να σχολιάζει την εξέλιξη που υπήρχε εντός ολίγων μηνών.

«Από εκεί που δεν το περιμέναμε και με μία εντελώς καινούρια ομάδα, με μικρά κορίτσια 18-19 χρονών, πήραμε την πρόκριση. Αυτό που με χαροποιεί, επειδή είμαι και από τις παλιές, είναι ότι είδα κορίτσια να έρχονται τον Μάιο και να μην γνωρίζουνε τι κάνουμε στο γήπεδο και μέχρι τον Σεπτέμβριο να είναι άλλες παίκτριες, ολοκληρωμένες. Έγινε μια πάρα πολύ καλή δουλειά το φετινό καλοκαίρι. Ο προπονητής μας ήξερε πως να δουλέψει σε εμάς, με τέτοια κορίτσια σε αυτή την ηλικία.

Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και να έρθουν και άλλες τέτοιες προκρίσεις.

Κάνοντας τον δικό της επίλογο, επιλέγει να κλείσει τονίζοντας το πόσα σημαίνει το βόλεϊ στη ζωή της. Δεν είναι δουλειά, ρουτίνα, αλλά κομμάτι της και μάλιστα αχώριστο: «Αγαπώ πάρα πολύ το βόλεϊ, ζω γι' αυτό. Το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να σταματήσω από την Εθνική και να κερδίσω λίγο χρόνο για μένα, παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να το κάνω. Αγαπώ υπερβολικά πολύ το βόλεϊ, θέλω να παίζω. Πηγαίνω και βλέπω αγώνες και λέω γιατί να μην παίζω εδώ πέρα. Όπως πέρσι με τους τελικούς στην Ελλάδα.

Οπότε έρχομαι στο γήπεδο και δεν το κάνω σαν αγγαρεία, το κάνω από αγάπη και νομίζω φαίνεται και στον αγωνιστικό χώρο».

Πηγή εκόνας: sdna.gr