Κουλιεράκης: «Ωπ, τι έχουμε τώρα... έτσι έπαιξα στον ΠΑΟΚ»

Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης «συστήνεται» και εκτός γηπέδου μέσω της αποκλειστικής του συνέντευξης στο SDNA.

Ένας poker face τύπος που θαρρείς πως τα πάντα λειτουργούν σε κουτάκια στο μυαλό του, έχοντας βάλει όρια και δουλέψει πολύ με τον εαυτό του. Ενίοτε όμως ο ενθουσιασμός έρχεται να... σπάσει τις νόρμες του, ακούγοντάς τον να λέει με έναν αυθορμητισμό: «Δεν είναι πολύ ωραίο που με τον Ντέλια είμαστε μαζί από την Κ15 και παίζουμε τώρα στην ανδρική ομάδα;».

Κωνσταντίνε, ας συστηθούμε...

Ο κ.Μιχάλης είχε αναλάβει τις αρχικές συστάσεις. Ήταν ίσως και ο ιδανικός για να διαχειριστεί σε πρώτη φάση τον ντόρο γύρω από τον 19χρονο (σ.σ. τα κλείνει στις 28/11) γιο του. Όταν όλοι έψαχναν να μάθουν κάτι παραπάνω για τον αριστεροπόδαρο, ταχυδυναμικό και με εξαιρετικά προσόντα αμυντικό που «εισέβαλε» στη ζωή του ΠΑΟΚ. Με μία μικρή ένσταση για το «εισέβαλε» που θα απαντηθεί παρακάτω...

Και εν τέλει το... ρεπορτάζ του πατέρα του επιβεβαιώνεται μέχρι τελείας. Ο Κωνσταντίνος υπήρξε από εκείνες τις περιπτώσεις παιδιών που δεν συζητούσε κάτι άλλο, πέραν του ποδοσφαίρου: «Από πάντα το ήθελα. Η μαμά μου δεν το δεχόταν αλλά εγώ είχα "κόλλημα" με το ποδόσφαιρο. Το ήθελα πολύ, δεν σκεφτόμουν κάτι άλλο. Το πιο δύσκολο κομμάτι αφορούσε τους γονείς μου. Να το δεχθούν, να με αφήσουν να φύγω στην Θεσσαλονίκη. Δυσκολεύτηκαν πολύ αλλά δεν μπορούσαν να μου πουν όχι. Έβλεπαν ότι το ήθελα πολύ, δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν θα με αφήσουν να πάω».

Εκείνοι τον άφησαν αλλά όλα του... γάμου δύσκολα με τον ΠΑΟΚ. Τουλάχιστον στην αρχή: «Τρεις φορές ακυρώθηκε το ραντεβού με τον ΠΑΟΚ αλλά τώρα που το σκέφτομαι, ίσως έγινε για καλό. Ίσως δεν ήμουν τότε έτοιμος να αποδείξω. Είχα και δύο χειρουργεία. Κάθε εμπόδιο για καλό».

Με τι σκέψεις ανεβαίνει ένα παιδί στην ηλικία των 13.5 στην Θεσσαλονίκη, με τι όνειρα; «Ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη για να μείνω. Να αποδείξω ότι είμαι καλός και ότι αξίζω. Δεν ανέβηκα απλά για προπονήσεις. Ήταν η ευκαιρία μου».

Αφοπλιστικός. Αλλά και αυτό, όπως παραδέχεται ο ίδιος, το δούλεψε: «Το έχω δουλέψει το κομμάτι της αυτοπεποίθησης. Δεν ήμουν έτσι πάντα. Δούλεψα πολύ το άγχος μου, προσπάθηνα να βελτιώσω την αυτοπεποίθησή μου. Με βοήθησαν πολύ οι συμπαίκτες μου, οι προπονητές μου, η οικογένειά μου στο να καταλάβω τι παίκτης είμαι, τί μπορώ να δώσω...».

Και η αλήθεια είναι πως η αυτοπεποίθηση, η αποφασιστικότητα είναι από τα πρώτα που αντιλαμβάνεται κανείς ότι τον χαρακτηρίζουν: «Να σου πω κάτι όμως, από την άλλη σκέφτομαι ότι πρέπει να το συγκρατήσω κιόλας για να μην μου βγει σε αλαζονεία. Προσπαθώ να το κουμαντάρω και νομίζω ότι τα καταφέρνω καλά». Και εδώ έρχεται και... κουμπώνει και η ωριμότητα. Σε γενικές γραμμές όμως: «Είμαι ήρεμος και χαμηλών τόνων σαν άνθρωπος. Θα με δεις να παθιάζομαι μόνο μέσα στο γήπεδο».

Ο Κωνσταντίνος των ακαδημιών

Είναι παιδί των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Είναι παιδί του ΠΑΟΚ. Εκεί γνώρισε, έμαθε και μεγάλωσε... Όλα ΠΑΟΚ: «Οι ακαδημίες είναι πολύ μεγάλο σχολείο για μένα. Ζεις μόνος από μικρή ηλικία, συνυπάρχεις με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες. Μεγαλώνεις, ωριμάζεις. Και όχι μόνο ποδοσφαιρικά. Εκεί μαθαίνεις τι σημαίνει ΠΑΟΚ. Ποια είναι η ιστορία του ΠΑΟΚ, τι σημαίνει να φοράς την φανέλα του ΠΑΟΚ. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για μένα οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Έπαιξαν κομβικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου».

Μία πρώτη απορία, ζώντας τις ακαδημίες εκ των έσω, δικαιολογείται Κωνσταντίνε όλος αυτός ο ντόρος; «Και δικαιολογείται και φαίνεται στην πράξη από τα παιδιά της πρώτης ομάδας. Και έχουμε να δείξουμε πολλά ακόμη, είμαστε στην αρχή... Εμείς δικαιολογούμε την καλή δουλειά που γίνεται. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να παράγει παίκτες».

Ο ΠΑΟΚ παράγει παίκτες και εμείς είμαστε η απόδειξη

Κι αν έχει το πλάνο, διαθέτει και την υπομονή; «Υπάρχει η ποιότητα να στηριχθεί ένα πλάνο νέων. Το θέμα και το βασικό ερώτημα είναι αν έχουμε την υπομονή. Και μπορούμε να το κρατήσουμε σαν κεντρική ιδέα αλλά και να το... σηκώσουμε. Με τον Ντέλια μεγαλώσαμε μαζί. Δεν είναι πολύ σπουδαίο και όμορφο που βρισκόμαστε και παίζουμε στην ανδρική ομάδα; Είμαστε μαζί από την Κ15 και όλο αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο για εμάς».

Και όχι δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα... Εξάλλου κάθε μα κάθε παραμύθι έχει δράκους αλλά και χωρίς δράκους, πώς αναδεικνύεται η ομορφιά ενός παραμυθιού; «Φυσικά και υπήρξαν δύσκολες στιγμές. Ήμασταν παιδιά αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να επιστρέψω στα Χανιά. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι δεν μπορώ, δεν γίνεται...».

Και στόπερ πως έγινες; «Εγώ ανέβηκα σαν 8-10άρι, στην πρώτη μου χρονιά με γύρισαν 6αρι και μετά με έπιασε ο προπονητής της Κ17 και μου είπε: "Κοίταξε να δεις, έχω δει τα χαρακτηριστικά σου και θέλω να σε δω στόπερ". Τώρα πιτσιρίκι τι να έλεγα όχι; Του είπα: "εντάξει, κόουτς". Στην αρχή μου φαινόταν δύσκολα. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα, άρχισα να καταγράφω σιγά σιγά συμμετοχές και στην πορεία να παίρνω παιχνίδια ως βασικός. Μάθαινα την θέση καλύτερα και τώρα μπορώ να σου πω πως είναι ό,τι καλύτερο μου συνέβη...».

Ο Κουλιεράκης που ήρθε για να... μείνει

Μετά το τέλος της προετοιμασίας στην Ολλανδία, φάνηκε πως ο Κουλιεράκης ήρθε για να μείνει: «Και μένα αυτός ήταν ο πρώτος στόχος μου, δεν ήρθα απλά για να συμπληρώσω την προετοιμασία. Θα ήταν λάθος να σκεφτεί κάποιος ότι είναι ευχαριστημένος, επειδή συμμετέχει απλά. Από την στιγμή που με επέλεξαν, έπρεπε να τους δικαιώσω. Έπρεπε να δείξω γιατί είμαι εκεί...».

Λάμβανες όμως και τα μηνύματα από τον προπονητή σου, από τα όσα έλεγε δημοσίως από το καλοκαίρι για σένα: «Δεν θα σου πω ψέματα, καταλαβαίνω πότε τα έχω πάει καλά και πότε όχι. Έχω έντονο το αίσθημα της αυτοκριτικής μέσα μου. Ακούγοντας τα όσα λέει ο προπονητής για σένα, σου δίνει μεγάλη χαρά! Μεγάλη αυτοπεποίθηση. Και εγώ όταν το άκουσα, λέω είμαστε σε καλό δρόμο αλλά αυτό δεν σημαίνει και κάτι... Πρέπει να συνεχίσεις. Για να επιστρέψω στην προετοιμασία, κατάλαβα ότι ένιωθα εγώ καλά. Ότι ήμουν καλά. Ότι μπήκα δυναμικά. Έδειξα ότι ήθελα να παίξω, δεν ήθελα απλά μία θέση στο ρόστερ».

Ευτυχώς (και) για εμάς, στην ερώτηση περί Ραζβάν Λουτσέσκου, αποφεύγει τα κλισέ και μας βάζει στα ενδότερα των αποδυτηρίων: «Ε δεν θα σας πω εγώ αν είναι καλός προπονητής (σ.σ. γελάει). Ασχολείται πολύ με τους ποδοσφαιριστές του. Θα τους μιλήσει, θα αστειευτεί μαζί τους. Πιστεύω ότι είναι ένας προπονητής που μπορεί να σου πάρει το 100%. Και δεν μιλάω μόνο για το αγωνιστικό. Εστιάζει στην ψυχολογία του παίκτη, στον τρόπο που θα μιλήσει στον καθένα. Αυτό μου έχει κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση».

Κωνσταντίνε, έτοιμος; Πάμε!

Το ντεμπούτο του δύσκολα θα το ξεχάσει. Ακόμη κι αν του γνωστοποιήθηκε κάπως... ανορθόδοξα. Αν το αντιλήφθηκε -δηλαδή- σωστά: «Ήταν μάλλον Τρίτη... Κάναμε μία άσκηση και μου λέει ο προπονητής: "Είσαι έτοιμος;" του απαντάω: "Εννοείται... Πάντα είμαι", "Αυτό! Να είσαι έτοιμος" μου λέει ο κ.Λουτσέσκου και εκεί σκέφτομαι "ωπ, τι έχουμε τώρα...". Αλλά μία που μου το είπε, μία που ξεκίνησε η προπόνηση και μία που το ξέχασα. Λέω στον εαυτό μου, κοίτα να βγει η προπόνηση, όλη η εβδομάδα και όταν έρθει η ώρα του ματς, θα το σκεφτείς. Δεν ήθελα να μου βγει και σε άγχος. Γι΄αυτό σου λέω ότι προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι, να μην μου βγαίνει σε άγχος».

Αν και υπήρχε μία προσομοίωση των απαιτήσεων από τις ακαδημίες, παραδέχεται πως στην ανδρική ομάδα, τίποτα δεν έχει σχέση με τα όσα ήξερε: «Η πίεση είναι μεγαλύτερη, οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες. Βέβαια, από μικροί μάθαμε να ζούμε στην πίεση. Από τις ακαδημίες. Ήταν κάτι που θα το βρίσκαμε μπροστά μας. Αλλά στην ανδρική ομάδα, ο ρυθμός, οι απαιτήσεις, είναι κάτι που όταν το ζεις, το καταλαβαίνεις».

Γι΄αυτό ιδανικά θα ήθελε να βλέπει αμέσως τα παιχνίδια του, από τα αποδυτήρια ακόμη μετά το τέλος των αγώνων, αν ήταν εφικτό. Να δει τα λάθη του, να καταλάβει, να διορθώσει: «Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν βγω στο γήπεδο είναι το σταυρό μου. Και το πρώτο που θα ήθελα μόλις τελειώνει ο αγώνας, είναι να τον ξαναδώ. Θέλω να βλέπω όλα τα ματς. Ιδίως τα άσχημα και δύσκολα παιχνίδια. Μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις τι δεν έκανες σωστά, τι πρέπει να δουλέψεις. Βλέπεις, αναλύεις αυτά που πρέπει και τα υπόλοπα τα ξεχνάς. Το θέμα είναι να μάθεις από τα λάθη σου. Ψυχολογικά δεν μπορείς να κάνεις πολλά, έρχεται το επόμενο παιχνίδι, δεν έχεις χρόνο. Και θεωρώ ότι τα άσχημα παιχνίδια είναι αυτά που σου μαθαίνουν».

Και ο ΠΑΟΚ έγινε το σπίτι του...

Τι σημαίνει ο ΠΑΟΚ -πια- για τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη; «Είναι το σπίτι μου. Το δεύτερο σπίτι μου. Μεγάλωσα και μεγαλώνω ακόμη ποδοσφαιρικά στον ΠΑΟΚ... Έχω μία οικογένεια εκεί. Έμαθα από μικρός την ιστορία της ομάδας, έμαθα τον κόσμο της. Οπότε έχοντας τέτοια βιώματα, μεγαλώνοντας όλα τα ζεις πιο έντονα, αγωνίζεσαι με μεγαλύτερο πάθος για να κερδίσεις».

Όσο για τον αν έχει μιλήσει κατ΄ιδίαν με τον Ιβάν Σαββίδη; «Έχουμε μιλήσει και κατ΄ιδίαν. Μας έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη (σ.σ. με τον Ντέλια), μας είπε ότι είμαστε το μέλλον της ομάδας εμείς οι μικρότεροι. Ότι ξέρουμε τι σημαίνει ΠΑΟΚ, έχοντας μεγαλώσει εντός της ομάδας. Μας έστειλε ένα ωραίο μήνυμα που μας έδωσε θάρρος. Ότι μας εμπιστεύονται. Να μην αγχωνόμαστε. Ότι μπορούμε να βοηθήσουμε την ομάδα...».

Ο ΠΑΟΚ είναι το δεύτερο σπίτι. Εκεί μεγάλωσα και μεγαλώνω ποδοσφαιρικά. Έχω μία οικογένεια εκεί

Μία ομάδα που οφείλει να βοηθήσει ακόμη περισσότερο τον εαυτό της μετά την διακοπή του Μουντιάλ: «Ο ΠΑΟΚ έχει αδικήσει τον εαυτό του φέτος. Είναι πολύ ποιοτική ομάδα, στα περισσότερα παιχνίδια ήταν πολύ ανώτερος του αντιπάλου του και το έχασε στις λεπτομέρειες. Όσο περνάει ο καιρός όμως, το βρίσκουμε και σαν ομάδα και στο μεταξύ μας και είμαστε ολοένα και καλύτεροι. Πριν την διακοπή, είχαμε βρει τρομερό ρυθμό. Δεν θεωρώ ότι η διακοπή μας έκανε κακό, θα γυρίσουμε ακόμη πιο έτοιμοι. Πιο βελτιωμένοι».

Μεταγραφικές «σειρήνες», Ντέλιας και... μεγάλος αδερφός

Δεν είναι πως δεν ακούει τις «σειρήνες» αλλά γνωρίζει πόσο εύκολα μπορεί να τον αποπροσανατολίσουν. Και ίσως για πρώτη φορά, επιλέγει safe απαντήσεις, γνωρίζοντας πως οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να «πουλήσει» ως τίτλος. Και ένα τρόπαιο με τον ΠΑΟΚ ονειρεύεται και το εξωτερικό ονειρεύεται αλλά...

Ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα ο Ντέλιας, είναι φτιαγμένος για μεγάλα πρωταθλήματα

«Είμαι στον ΠΑΟΚ και δεν σκέφτομαι τίποτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει. Το μυαλό μου είναι μόνο στον ΠΑΟΚ. Όνειρο ένα τρόπαιο με τον ΠΑΟΚ, όνειρο το εξωτερικό. Όλα όμως στην ώρα τους».

Καμαρώνει για την συνύπαρξη με τον Κωνσταντέλια στην ανδρική ομάδα και χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας υποστηρίζει πως είναι... φτιαγμένος από άλλη πάστα ενώ χαρακτηρίζει ως μεγάλο αδερφό τον Ίνγκι Ίνγκασον: «Δεν με εκπλήσσει όλο αυτό που γίνεται με τον Ντέλια» Τον ξέρω χρόνια. Ούτε τον ίδιο τον εκπλήσσει. Για εμάς δεν έχει αλλάξει κάτι. Είναι η καθημερινότητά μας. Όπως την είχαμε και στις ακαδημίες. Προπονήσεις, ματς. Το ευχαριστιόμαστε. Έχει πολύ μεγάλη ποιότητα, είναι μία ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα, είναι φτιαγμένος για μεγάλα πρωταθλήματα. Του έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη.

Από την άλλη, τον Ίνγκασον, τον νιώθουμε σαν μεγάλο αδερφό. Προσπαθεί να μας καθοδηγήσει, να μας προστατεύσει. Έχω μάθει πάρα πολλά δίπλα του και μαθαίνω ακόμη. Και ο ίδιος νοιάζεται πολύ για εμάς».

Κεφάλαιο Εθνική: «Μπάλα παίζουν εκείνοι, μπάλα παίζω κι εγώ...»

Η πρώτη του μεγάλη συνέντευξη έχει και άρωμα Εθνικής. Από μικρός... άνδρας. Και ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης έχει μία ακόμη ιστορία να μοιραστεί γιατί -όπως παραδέχεται- του ήρθε... ξαφνικά: «Έτοιμαζόμουν να πάω στο ξενοδοχείο της Ελπίδων. Η Εθνική Ανδρών είχε ήδη μαζευτεί. Και 15' πριν πάω στην Ελπίδων, μου τηλεφώνησαν και μου είπαν ότι θα πάω στην Ανδρών. Λέω τι έγινε τώρα; Πήγα πρώτα στο ξενοδοχείο της Ελπίδων, το... επιβεβαιώνω (σ.σ. γελάει). Ήταν ξαφνικό, δεν το περίμενα. Αλλά το συνειδητοποίησα γρήγορα, λέω στον εαυτό μου "μπάλα παίζουν τα παιδιά, μπάλα παίζεις και συ, πήγαινε... (σ.σ. γελάει)". Πήγα αργοπορημένος λοιπόν, μετά από όλα αυτά, τους πρόλαβα στο φαγητό. Ήμουν πολύ τρακαρισμένος. Τους είχα δει μόνο στην τηλεόραση τους περισσότερους. Ήταν πολύ καλό το κλίμα και με έβαλαν άμεσα στο κλίμα. Και μετά ήρθε και το ντεμπούτο σε φιλικό παιχνίδι. Πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Συγκινητική. Ανυπομονώ για τα επίσημα».

Με φανέλες Εθνικής και ΠΑΟΚ επέστρεψε για λίγες ημέρες και στα αγαπημένα του Χανιά. Όχι όμως με εκείνες από το ντεμπούτο του, αυτές θα πάρουν την θέση τους στο σπίτι του. Στην Θεσσαλονίκη. Άλλωστε τώρα με το Μουντιάλ, παρακολουθώντας στενά την πορεία Αργεντινής - Πορτογαλίας, με την ευχή να το σηκώσει ένας εκ των Μέσι - Ρονάλντο, θα έχει αρκετό χρόνο για να τις κορνιζάρει.

Γιατί Μέσι και Ρονάλντο; Γιατί η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου είναι το γκολ, ακόμη και για έναν αμυντικό. Και γιατί στην τελική, όπως έχει πει ο καλύτερος όλων, ο δικός του αγαπημένος, Πάολο Μαλντίνι, «μου δόθηκε η ευκαιρία και έπαιξα ποδόσφαιρο. Συνεπώς η ζωή υπήρξε γενναιόδωρη μαζί μου».

Και γενναιόδωρη υπήρξε και με το wonder kid του ΠΑΟΚ, Κωνσταντίνο Κουλιεράκη...