Δεν έφθαναν οι καλές προθέσεις

Είχε αναλάβει τις τύχες του Δικεφάλου στις 18 Απριλίου 1989, όταν είχε διαδεχτεί στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας τον Γιάννη Δεδέογλου.

Ωστόσο, είχε προϋπηρεσία ως παράγοντας, μια και το 1978 κάθισε στη θέση του προέδρου του Μακεδονικού. Και οδήγησε την ομάδα της Νεάπολης στη συμμετοχή της στην Α΄ κατηγορία τη σεζόν 1982-83 (στο τέλος της περιόδου ηττήθηκε σε αγώνα μπαράζ από τον Πανιώνιο με 3-2 και υποβιβάστηκε).

«Ξέρω ότι μπαίνω σε μια περιπέτεια. Ελπίζω να τα καταφέρω, είμαι αποφασισμένος γι' αυτό. Δεν θα λυπηθώ ούτε για τον εαυτό μου μπροστά στο καλό του ΠΑΟΚ» ήταν οι πρώτες του δηλώσεις, αφού έδωσε τα χέρια με τον Δεδέογλου. Και πρόσθεσε: «Το ενδιαφέρον μου για να αναλάβω την ομάδα υπήρχε εδώ και τρία χρόνια. Δεν δίνω υποσχέσεις. Θα πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί για να δημιουργήσουμε έναν δυνατό ΠΑΟΚ. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή που βρίσκομαι στο τιμόνι του ΠΑΟΚ, μιας ομάδας, που εκπροσωπεί το 25% του πληθυσμού της χώρας».

Με την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Βουλινός επιχείρησε μια... επανεκκίνηση της ομάδας, επιδιώκοντας να βάλει την προσωπική του σφραγίδα. Έκλεισε γρήγορα το ζήτημα του προπονητή, αναθέτοντας την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας στον Ολλανδό Ρομπ Γιάκομπς. Και το καλοκαίρι του 1989 επιδίωξε τη μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση του ρόστερ. Η απόκτηση του Γιώργου Μητσιμπόνα από τη Λάρισα (αντί 32 εκ. δραχμών), αλλά και η ανακάλυψη του Μαγκντί στο Λεπένσκι της Σερβίας (η προετοιμασία του ΠΑΟΚ συνέπεσε χρονικά μ' αυτήν της αιγυπτιακής ομάδας της Ζάμαλεκ) αποτέλεσαν τα μεγάλα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού.

Η πρώτη σεζόν του Βουλινού στην προεδρία της ΠΑΕ ήταν και η πιο πετυχημένη από πλευράς αποτελεσμάτων. Ο ΠΑΟΚ τερμάτισε τρίτος με 46 βαθμούς (ο Παναθηναϊκός είχε 53 και η ΑΕΚ 50), χάνοντας την ευκαιρία να φθάσει ακόμη πιο ψηλά, μένοντας χωρίς νίκη στις πέντε τελευταίες αγωνιστικές.

Το καλοκαίρι του 1990 έφθασαν στην Τούμπα οι αδελφοί Χασάν, οι οποίοι (όπως κι ο Μαγκντί) είχαν πάρει μέρος με την εθνική Αιγύπτου στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου στα γήπεδα της Ιταλίας. Η σεζόν, ωστόσο, πολύ γρήγορα «στράβωσε» για τον ΠΑΟΚ. Το ντέρμπι της 23ης Σεπτεμβρίου 1990 με τον Παναθηναϊκό στο Ολυμπιακό στάδιο διακόπηκε στο 76΄, όταν ο Βουλινός απέσυρε την ομάδα του από τον αγωνιστικό χώρο. «Δεν ήρθαμε εδώ ως πρόβατα για σφαγή. Αν έχουν ψυχή, ας μας βγάλουν από το πρωτάθλημα. Κι ας παίζουν οι ομάδες της Αττικής μεταξύ τους» φώναζε στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, αντιδρώντας στη διαιτησία του Ηλία Καραμάνη. Ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε με αφαίρεση τριών βαθμών και στο τέλος τερμάτισε στην τέταρτη θέση.

Η περίοδος 1991-92 άρχισε ιδανικά για τον Δικέφαλο, που απέκλεισε στον πρώτο γύρο του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ την ισχυρή τότε Μαλίν, υπό τις οδηγίες του Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς. Η χρονιά, όμως, στο πρωτάθλημα κύλησε στη μετριότητα, και στο τέλος ο ΠΑΟΚ τερμάτισε τέταρτος, έχοντας τον Γιάννη Γούναρη στον πάγκο του.

Η «ΜΑΥΡΗ ΝΥΧΤΑ» ΤΗΣ 1ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1992

Το παιχνίδι ρεβάνς της 1ης Οκτωβρίου 1992 με την Παρί Σεν Ζερμέν για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ αποτέλεσε τη χειρότερη εμπειρία για τον Βουλινό στη διάρκεια της παραγοντικής του ζωής.

Ο αγώνας τινάχτηκε στον αέρα εξαιτίας των εκτεταμένων επεισοδίων μεταξύ οπαδών και αστυνομίας και το δεύτερο ημίχρονο δεν άρχισε ποτέ. «Ηταν όλα προσχεδιασμένα. Στο εξής η θύρα 4 θα παραμένει κλειστή» είχε δηλώσει ο Βουλινός, που προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τις συνέπειες εκείνης της «μαύρης νύχτας». Η ΟΥΕΦΑ επέβαλε διετή αποκλεισμό, κάτι που πρακτικά σήμαινε ότι ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να εξασφαλίσει δύο φορές την ευρωπαϊκή του έξοδο και σε μια αντίστοιχη τρίτη θα επέστρεφε και πάλι στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Τη σεζόν 1992-93, όμως, τερμάτισε 5ος, το ίδιο και την επόμενη σεζόν και μόλις την περίοδο 1994-95 (τερμάτισε 3ος) διέγραψε τη μια χρονιά της ποινής. Και τότε έγιναν οι κινήσεις για την υποβολή της ετεροχρονισμένης έφεσης στην ΟΥΕΦΑ, και η οποία έγινε αποδεκτή (η πρωτόδικη ποινή μειώθηκε κατά το ήμισυ).

ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΤΟΥΜΠΑ

Η ιστορία έγραψε ότι επί ημερών Βουλινού καταγράφηκαν οι χαμηλότεροι μέσοι όροι εισιτηρίων. Οι οργανωμένοι οπαδοί είχαν έρθει σε ευθεία ρήξη μαζί του, κηρύσσοντας αποχή από τα ματς της Τούμπας για δύο συνεχόμενες σεζόν, ενώ οι χαμηλές πτήσεις της ομάδας απομάκρυναν τη μεγάλη πλειοψηφία των φιλάθλων από το γήπεδο. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1992-93 σε κανένα ματς της Τούμπας δεν είχαν διατεθεί περισσότερα από δέκα χιλιάδες εισιτήρια (μέσος όρος 3. 728 εισιτήρια). Αντίστοιχη ήταν και η εικόνα στη σεζόν 1993-94, όταν ο μέσος όρος διαμορφώθηκε στα 3.811 εισιτήρια). Σ΄ αυτή τη διετία υπήρξαν παιχνίδια, στα οποία διατέθηκε τριψήφιος αριθμός εισιτηρίων, όπως ήταν ο τελευταίος εντός έδρας αγώνας της σεζόν 1992-93 με τον Αθηναϊκό. Η εκκαθάριση έδειξε 381 εισιτήρια...

Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ

Επί εποχής Βουλινού ο ΠΑΟΚ έφθασε μόλις μια φορά σε τελικό κυπέλλου. Το 1992 αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό σε διπλούς αγώνες, χωρίς να τα καταφέρει.

Στα ημιτελικά οι «ασπρόμαυροι» είχαν πετύχει σπουδαία πρόκριση επί της (πρωταθλήτρια εκείνη τη σεζόν) ΑΕΚ, ανατρέποντας με 3-0 στη ρεβάνς της Τούμπας το 2-0 του πρώτου αγώνα της Ν. Φιλαδέλφειας. Στον πρώτο τελικό με τον Ολυμπιακό έφεραν 1-1 στην Τούμπα, στο Καραϊσκάκη ηττήθηκαν με 2-0, ενώ ενδιάμεσα είχε σπάσει και η πολύχρονη παράδοση, που ήθελε τους «ερυθρόλευκους» να φεύγουν ηττημένοι από τη Θεσσαλονίκη.

Ακολούθησαν δύο σεζόν, στις οποίες ο ΠΑΟΚ διέγραψε κακή πορεία στο πρωτάθλημα, τερματίζοντας μόλις στην 5η θέση. Οι αλλαγές στην τεχνική ηγεσία ήταν συχνές (η περίοδος 1992-93 άρχισε με τον Λιούπκο Πέτροβιτς και η αμέσως επόμενη με τον Ολεγκ Μπλαχίν), ενώ ο Βουλινός κατέφευγε σε φθηνές μεταγραφικές λύσεις, από τη στιγμή που τα έσοδα είχαν κατά πολύ περιοριστεί (αποκλεισμός από την ΟΥΕΦΑ, αποχή του κόσμου από το γήπεδο).

Η περίοδος 1994-95 αποτέλεσε την τελευταία αναλαμπή της προεδρικής του θητείας. Με προπονητή τον Άρι Χάαν, ο ΠΑΟΚ επανήλθε στις πρώτες θέσεις (τερμάτισε τρίτος) και μεγάλη μερίδα των φιλάθλων πήρε ξανά θέση στις εξέδρες. Παραφωνία εκείνης της σεζόν υπήρξε ο αποκλεισμός στο κύπελλο από τον Άγιο Νικόλαο, και, μάλιστα, σε διπλά παιχνίδια (1-1, 0-0).

Η αρχή του τέλους του Βουλινού γράφτηκε στις 6 Νοεμβρίου 1995, στο εντός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ. Το παιχνίδι διεκόπη στο 71΄ εξαιτίας επεισοδίων οπαδών και δυνάμεων της αστυνομίας (οι φιλοξενούμενοι προηγούνταν με 3-1), ο ΠΑΟΚ τιμωρήθηκε με αφαίρεση τριών βαθμών, όντας παράλληλα υποχρεωμένος να δώσει πέντε παιχνίδια ως γηπεδούχος μακριά από το γήπεδο του.

Η ΠΙΕΣΗ ΕΦΕΡΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ

Υπό την πίεση του κόσμου και της κάκιστης πορείας της ομάδας στο πρωτάθλημα, ο Βουλινός πήρε την απόφαση να αποχωρήσει. Προς αυτήν την κατεύθυνση συνέτειναν και οι ενέργειες βετεράνων παικτών (Κούδας, Ορφανός, Αποστολίδης, Μπέλλης). Την Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 1996 έπεσαν οι υπογραφές στη μεταβίβαση των μετοχών προς τον Γιώργο Καλύβα (ανέλαβε την προεδρία) και μια τεχνική εταιρία της Αθήνας (το όνομα του Γιώργου Μπατατούδη θα γίνονταν γνωστό δύο μήνες αργότερα). Οι προπονήσεις των παικτών θα συνεχίζονταν στις εγκαταστάσεις του Αγίου Βασιλείου (ιδιοκτησίας Βουλινού), μέχρι που ο Γκύντερ Μπένγκτσον τις έκρινε ακατάλληλες τον Απρίλιο του 1996.