Βαριά κι ασήκωτη

Ετοιμάζεται ο ΠΑΟΚ να παίξει ένα ζευγάρι αγώνων, με μια ομάδα σπάνια και μοναδική. Ένα πανίσχυρο παχύδερμο, σε ένα οικοσύστημα που έχει δημιουργήσει και επιβάλλει κατ ουσίαν σε όλους μας. Πχ, υπάρχει μια ομάδα στην Super League – και δεν είναι η μόνη – που ο Ολυμπιακός της συμπεριφέρεται σα να είναι ο... μπαξές του, στο χωριό. Ο Εργοτέλης. Όποτε θέλει ένα... ζαρζαβατικό ή φρούτο, απλώνει το χέρι και το κόβει (Πελέ). Αν επιθυμεί, το καπαρώνει και το αφήνει εκεί να ωριμάσει πάνω στο... δέντρο (Μπουχαλάκης). Και πάει λέγοντας. Πασίγνωστα πράγματα. Είναι από τις ΠΑΕ που ο κόσμος όλος έχει τούμπανο πως είναι προσδεδεμένες στο άρμα, αλλά οι ίδιοι κάνουν πως το έχουν... κρυφό καμάρι. Τώρα όμως, στον "μπαξέ" παρουσιάστηκαν πρωτοφανή συμπτώματα... Βγήκε ο Βλάντιμιρ Στόικοβιτς, Σέρβος τερματοφύλακας των Κρητικών και δήλωσε σε εφημερίδα της πατρίδας του, πως ανήκει στον Ολυμπιακό, αφού υπέγραψε συμβόλαιο μαζί τους, που λήγει το 2017! Οι Πειραιώτες το διαψεύδουν κατηγορηματικά. Ο "επίσημος Εργοτέλης", είναι κάτι σαν... σύντομο ανέκδοτο (ακούω να τρίζουν τα κόκαλα του Απόστολου Παπουτσάκη). Θα καλέσει κανείς να ρωτήσει οτιδήποτε τον ποδοσφαιριστή που βγάζει... τρελό η ΠΑΕ Ολυμπιακός, αλλά και τους άλλους που εμπλέκει ο Σέρβος; Πότε υπέγραψε; Που; Με ποιον αντισυμβαλλόμενο; Σε ποια μεταγραφική περίοδο; Πριν έρθει στον Εργοτέλη ή αφού ήρθε; Super League υπάρχει; ΕΠΟ υπάρχει; Αθλητικός εισαγγελέας και άλλα εξωτικά φρούτα, ευδοκιμούν ή όχι τελικώς στα... κλίματά μας; Ρωτάω για να ασχοληθούμε και με το κύπελλο... Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση στην χώρα, που διεξάγεται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας από το 1931-32 και δεύτερη τη τάξει στην Ελλάδα, μετά το πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής (Superleague εσχάτως). Πολυνίκης ο Ολυμπιακός (...), τελευταία φορά που έστεψε η κούπα τον Λευκό Πύργο ήταν το 2003, που ήταν και ο τελευταίος ποδοσφαιρικός τίτλος που ήρθε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και τον ΠΑΟΚ, δυο φορές τα τελευταία 29 χρόνια, που πέρασαν κιόλας δίχως ένα πρωτάθλημα... Το συχνά – πυκνά υποτιμούμενο "κυπελλάκι", που γίνεται ξάφνου "κυπελλάρα", όταν και εφόσον υπάρχουν κι άλλα από δίπλα, για γαρνιτούρα. Όπως φέτος καλή ώρα... Σε μια χρονιά που η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή από τον Ολυμπιακό, δεν αμφισβητήθηκε ποτέ κι από κανέναν, το κύπελλο έγινε το μόνο διεκδικούμενο τρόπαιο που προσφέρει αγωνία στο κοινό. Φτάσαμε στην τετράδα με το τοπ εγχώριο ποδοσφαιρικό ζευγάρι της τελευταίας διετίας στον έναν ημιτελικό και τον ισχυρότερο του αναμενόμενου Παναθηναϊκό, να μάχεται με τον ανταγωνιστικό ΟΦΗ στον άλλο. Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ προσφάτως κήρυξε τον πόλεμο στο σύστημα. Ένα σύστημα σε φόντο βαθύ κόκκινο, με την ΕΠΟ και τα όργανά της και με την ΚΕΔ της στο επίκεντρο. Αυτούς όλους δηλαδή που πρέπει να "νικήσει", όποιος θέλει να πάρει το κύπελλο... Βάλτε στο φινάλε και το πάθος, την ανάγκη, την έλλειψη όλων, σε χαρές κι ευτυχισμένες στιγμές. Ψάξτε να θυμηθείτε την τελευταία φορά που ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να πανηγυρίσουμε "μεθυσμένοι" έναν τίτλο. Πάει μια δεκαετία... Και προσθέστε για κερασάκι την κάψα του επενδυτή, επιχειρηματία, ανθρώπου Ιβάν Σαββίδη για μια χαρά, μια δικαίωση, πριν συνεχίσει να αγωνίζεται και να πληρώνει...φορτηγά λεφτά. Ε, έτσι κάπως η φετινή κούπα, έγινε πολύ βαριά. Και τα χέρια που θα την σηκώσουν, αν δεν φορούν κόκκινα, πρέπει να έχουν πολύ γερά μπράτσα... Και τα μπράτσα πρέπει να τα κινούν μεγάλες ψυχές. Ψυχάρες. Επειδή τον αντίπαλο, τον κάνουν να μοιάζει πανίσχυρος τα δεκανίκια του, οι τυφλοπόντικες και οι... σκυφτούληδες. Ψυχάρες για να τα βάλουν μαζί τους, αλλά και μυαλά. Να ελέγχουν και να τιθασεύουν την ενέργεια. Για να σηκώσουν, τηρουμένων των αναλογιών, του αντιπάλου, των συνθηκών και του περιβάλλοντος, την πολυτιμότερη κούπα για τον ΠΑΟΚ στη νέα χιλιετία. Μια κούπα θεμέλιο για το αύριο. Μια κούπα βαριά κι ασήκωτη.