«Πού είναι ο ΠΑΟΚ;»

Μίλησαν για την τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, τον Παναγιώτη Ποικιλίδη αλλά και τον ΠΑΟΚ που είναι μακριά από το άθλημα.

Αναλυτικά τα όσα είπαν στον Arena 89,4:

«Ήμασταν πολύ κοντά και το κυνηγούσαμε ένα τέτοιο μετάλλιο. Ήρθε η μέρα, ήρθε αυτό το παγκόσμιο και πήγαν όλα όπως τα περιμέναμε. Ήταν δύσκολοι αγώνες Είμαστε χαρούμενοι αφού τα καταφέραμε. Είναι το πρώτο μου μεγάλο μετάλλιο. Πριν από τρία χρόνια είχα βρεθεί σε ίδια κατάσταση, αλλά δεν μπόρεσα να το πάρω και βγήκα πέμπτος στο πανευρωπαϊκό».

Για τον Παναγιώτη Ποικιλίδη είπε:

«Ναι προφανώς γιατί είμαι από τα πρώτα παιδιά που ξεκίνησαν στον ΠΑΟΚ, οπότε λογικά θα έλεγε και για μένα και για όλα τα παιδιά. Ο Ποικιλίδης για μας προφανώς και σήμαινε πάρα πολύ. Ήταν πολύ καλός φίλος του πατέρα μου από την παιδική ηλικία, ήταν παλαιστές στην Εθνική ομάδα. Τον ήξερα, τον θαύμαζα και γι' αυτό του αφιέρωσα το μετάλλιο μαζί με τους γονείς μου και κυρίως το αφιερώνω σε αυτόν γιατί από τους καλύτερους παλαιστές που πέρασαν από την χώρα μας».

Για το ότι και ο πατέρας του ήταν παλαιστής τόνισε:

«Ακολουθούμε με στόχο να γίνουμε καλύτεροι. Δυστυχώς τώρα αυτή τη στιγμή είναι άθλιες οι εγκαταστάσεις του τμήματος της πάλης στον ΠΑΟΚ. Ελπίζουμε να μας πάνε κάπου καλύτερα. Δεν ξέρω πολύ καλά τα πράγματα, αλλά ξέρω ότι θέλουν να μας βολέψουν κάπου χωρίς όμως να ξέρω τι ενέργειες έχουν γίνει».

Στη συνέχεια ο νεαρός παλαιστής συμπλήρωσε:

«Ναι αυτό είναι το αξιοθαύμαστο εκεί που η Ελλάδα δεν έχει τίποτα από υλικό. Στην πάλη είμαστε πολλά χρόνια πίσω. Καταφέραμε κυρίως με ατομική δουλειά του θείου μου και του πατέρα μου με λίγους παρτενέρ, δεν είχαμε αντιπάλους αντάξιους με μένα και καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο που μας γέμισε χαρά».

Για το τι θα έλεγε σε ένα παιδί για το τι πρέπει να κάνει που ξεκινά τώρα την πάλη:

«Ναι στην μικρή κυρίως ηλικία ο αθλητής χρειάζεται τεχνική, να μάθει πολύ καλά την πάλη. Να σας πω, έξι-επτά χρόνια από μικρή ηλικία πρέπει να εκτελεί χωρίς μεγάλες επιβαρύνσεις από τα βάρη κλπ. Ίσως χρειαστούν κάποιες ασκήσεις ενόργανης για μικρή ενδυνάμωση. Κυρίως τεχνική. Είναι πολύ βατό, ψυχοφθόρο τεχνική και μόνο τεχνική, αλλά μόνο έτσι μπορεί να γίνει καλύτερος».

Στη συνέχεια πήρε τον λόγο ο πατέρας του Δημήτρη Τσεκερίδη και τόνισε:

«Το μήλο πέφτει κάτω από την μηλιά και εμείς οι γονείς τα πληρώνουμε όλα. Ο Δημήτρης είναι μεγάλο ταλέντο, φτάσαμε άλλες δύο φορές κοντά στο μετάλλιο αλλά δυστυχώς δεν μας ευνοούν οι συνθήκες. Έχουμε ένα γυμναστήριο που δεν είναι ούτε 60 τμ. Για να καταλάβετε μία παλαίστρα στους αγώνες είναι 144 μέτρα. Δεν έχουμε παλαίστρα με κύκλο για να έχει αντίληψη ο αθλητής το που βρίσκεται. Είναι 60 τμ. Αυτά ας είναι καλά ο θείος του που είναι και ομοσπονδιακός προπονητής τρία χρόνια τον πηγαίνει δεξιά και αριστερά. Δυστυχώς η πολιτεία είναι απών. Δημιουργήθηκε ένα πρόβλημα με την επιχορήγηση της ομοσπονδίας και δεν υπήρχαν τα 2000 ευρώ για να πάμε στους αγώνες εγώ, ο γιος μου και ένας ακόμη αθλητής και τα πλήρωσε όλα ο ΠΑΟΚ με την υπόσχεση ότι μόλις πάρουμε την επιχορήγηση θα τα δώσουμε πίσω. Αν θέλουμε να έχουμε παγκόσμιους πρωταθλητές και ολυμπιονίκες χρειαζόμαστε βοήθεια. Ο γιος μου είναι στον ΠΑΟΚ 15 χρόνια και δεν έχει πάρει ούτε μία δραχμή από πουθενά και είναι πέντε φορές πρωταθλητής στην Ελλάδα συνεχόμενα. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία που υπάρχει, ακόμα και στον σύλλογο μας. Υπάρχουν αθλητές που πληρώνονται και άλλοι που δεν πληρώνονται με μηδέν διακρίσεις. Εμείς δεν είμαστε ΠΑΟΚ; Ο Δημήτρης είναι αθλητής υψηλού επιπέδου, περιμέναμε αυτή τη διάκριση και πρέπει να απαιτήσουμε για να πάμε μπροστά. Έχω καταστραφεί οικονομικά και πρέπει να βρεθεί κάποιος. Ένας άνθρωπος, ένας σπόνσορας δεν ξέρω».

Για την βοήθεια που παρέχεται στο παιδί του από τον ίδιο και τον θείο του

«Εγώ και ο θείος του ο οποίος είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Κάποτε πρέπει να αλλάξει. Πάμε στο εξωτερικό και ντρεπόμαστε. Τόσα λεφτά πέφτουν στα αθλήματα και σε μας τίποτα. Και κάποια λεφτά που υπάρχουν πάνε στο μπάσκετ, στο βόλεϊ. Ναι πάνε, αλλά ας έρθουν και σε μας. Αθλητής του ΠΑΟΚ και δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ. Κάποια στιγμή πρέπει να τα πούμε. Έχω μιλήσει με τον έφορά μου, βγάζουμε αθλητές και όσοι πάνε στα 20 τα παιδιά τα παρατάνε γιατί δεν υπάρχει προοπτική».

Τέλος κατέληξε:

«Επίσης ήθελα να ευχαριστήσω τον Γιώργο Ποικιλίδη που μας έπαιρνε στην Κροατία και μας ενθάρρυνε. Μας έλεγε ότι ο Παναγιώτης είναι κοντά μας από ψηλά, μας βλέπει και μας δίνει δύναμη. Ήρθε στο αεροδρόμιο μας υποδέχτηκε και ήταν σημαντική η ηθική του παρουσία. Ήταν δίπλα μας».