Που μπορεί να φτάσει αυτός ο ΠΑΟΚ με αξιοπρεπές μπάτζετ;

Το βράδυ της Τετάρτης ήταν από τα κλασσικά, μπασκετικά που μας μεγαλώσαν. Δεν μπήκε βέβαια κάποιο απίθανό σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο να στοιχίσει στον ΠΑΟΚ τον τίτλο, ωστόσο αυτός ο κοντοπίθαρος ο Φρέι, με τα καθοριστικά καλάθια που πέτυχε ακριβώς την στιγμή κατά την οποία η κούπα έμοιαζε να βάφεται ασπρόμαυρη, έβαλε το όνομα του στην λίστα με τους διάφορους Ραγκάτσι και Ρίκι Μπράουν που θα θέλαμε αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Κάπως έτσι, βασανιστικά και με το γνωστό, διαχρονικό και άκρως ΠΑΟΚτσήδικο “αααχ” του παραλίγο να βγαίνει βαθιά από τα στήθια όλων μας, η απίστευτη υπέρβαση του Καντσελιέρι και των παικτών του έμεινε από ανάσες στην τελική ευθεία και δεν επιβραβεύτηκε με την κατάκτηση του Fiba Europe Cup. Ένας τίτλος μικρής σημασίας πιθανόν, για τις περισσότερες καλές ομάδες της Ευρώπης, τεράστιας σημασίας όμως για τον σημερινό ΠΑΟΚ και τις συνθήκες μέσα στις οποίες λειτουργεί.

Ακόμα και χωρίς το κύπελλο εντούτοις, ο “Δικέφαλος” είναι πολλαπλά κερδισμένος από την φετινή του πορεία. Το “Παλατάκι” ήταν μαγικό. Οι εικόνες από τον τελικό της Τετάρτης είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθούν από την FIBA για την διαφήμιση του θεσμού και του ίδιου του αθλήματος ενώ αποτελούν το καλύτερο δυνατό προμοτάρισμα, ένα επαναλανσάρισμα για το brand του ΠΑΟΚ, το οποίο έχει απωλέσει το βάρος του εδώ και πολλά χρόνια.

Ακόμα περισσότερο και από αυτό, το μεγάλο κέρδος είναι ότι ο ΠΑΟΚ έφερε ξανά κοντά τον κόσμο του. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι το γήπεδο θα συνεχίσει να γεμίζει και σε αδιάφορα παιχνίδι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ακόμα και όσοι δεν είχαν μάθει πόσο δύσκολη και καλή δουλειά κάνει ο Θανάσης Χατζόπουλος, πλέον το έμαθαν. Οι ΠΑΟΚτσήδες, μαθημένοι να αγαπούν τις ομάδες που παλεύουν κόντρα στα προγνωστικά, αγάπησαν την φετινή εκδοχή που παρουσίασαν ο Χατζόπουλος και ο Ιταλός. Και αν ο τελευταίος μείνει και του χρόνου, πιστεύω ότι η αγάπη και η στήριξη των οπαδών θα δυναμώσει.

Τα παραπάνω, συγκροτούν ένα πακέτο που ο μπασκετικός ΠΑΟΚ δεν είχε εδώ και χρόνια: Έναν παράγοντα τρελό και σοβαρό ταυτόχρονα που δεν θα ρισκάρει τίποτα από το μέλλον του συλλόγου, έναν ικανότατο προπονητή που κάνει τεράστιο γκελ στον κόσμο και μεγάλο βαθμό συσπείρωσης.

Τι λείπει για να γίνει το επόμενο βήμα; Χρήματα. Όχι τρελά, άλλωστε ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να ανταγωνιστεί αυτήν την στιγμή Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Αρκετά όμως ώστε η ομάδα να συνεχίσει να προοδεύει χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την προσπάθεια εξυγίανσης που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι θα μπορούσαν να καταφέρουν ο Χατζόπουλος, ο Καντσελιέρι και όλο το τιμ, έχοντας να διαχειριστούν ένα αξιοπρεπές μπάτζετ.

Και είναι κρίμα να μην τους δοθεί η δυνατότητα, μετά την φετινή σεζόν που είχαν.

Σε κάθε περίπτωση, ο Χατζόπουλος θα συνεχίσει να πορεύεται με ηρεμία και σοβαρότητα και τόση τρέλα, όση απαιτείται για να βρει και να εμπιστευτεί έναν προπονητή όπως ο Καντσελιέρι.

Και τούτο αποτελεί εχέγγυο ότι ακόμα κι αν δεν ζήσει σύντομα βραδιές όπως η χθεσινή, ο ΠΑΟΚ βρίσκει και πάλι τον δρόμο του, στο άθλημα που έκανε πολλούς από εμάς να τον αγαπήσουμε.