Αυτή η ρημάδα πότε;

Ο Κώστας Πετρωτός μπαίνει στον ψυχισμό των οπαδών του ΠΑΟΚ και δικαιολογεί το ξενέρωμά τους μετά τη χθεσινή ήττα από τον Παναθηναϊκοί στην Τούμπα, σημειώνοντας ότι δεν πρόκειται για αχαριστία...Θα είναι αχαριστία αν μπει κανείς στη διαδικασία να... πυροβολήσει τον Άγγελο Αναστασιάδη και τους παίκτες του ΠΑΟΚ γιατί έχασαν το ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό. Αν το καλοκαίρι λέγαμε ότι αυτή η ομάδα, μέσα Νοέμβρη θα ήταν πρώτη στο πρωτάθλημα, το πιθανότερο θα ήταν κάποιοι να μιλούσαν για το «ανέκδοτο της χρονιάς». Ο «Δικέφαλος» ήδη έχει πετύχει πάρα πολλά και πιθανόν αυτό που προσπαθεί να κάνει στο πρωτάθλημα να συνιστά υπέρβαση. Να ξεπερνά τις δυνατότητές του. Κατά συνέπεια, το βασικότερο μήνυμα που μπορεί να επισημάνει κανείς μετά το χθεσινό χαστούκι από τους «πράσινους», είναι ότι η στήριξη πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα πιο έντονη από πριν. Το συναίσθημα του οπαδού Όμως, στη σκέψη του οπαδού υπάρχει και το συναίσθημα, το οποίο μεγεθύνει και η δίψα να δει επιτέλους την ομάδα του να διεκδικεί ένα τρόπαιο που έχει 30 χρόνια να κοσμήσει τη συλλογή της. Και σ' αυτό το συναίσθημα θέλω να σταθώ, γιατί χθες το βράδυ στην Τούμπα είχα την ευκαιρία να μιλήσω με πολλούς, απλούς, επώνυμους και ανώνυμους, φίλους του ΠΑΟΚ που όλοι τους εξέφραζαν το ίδιο παράπονο: «Πότε αυτή η ομάδα, αυτή η ριμάδα η πόλη θα δείξει έτοιμη να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα;». Και το προέκτειναν και λίγο παραπάνω: «Μετά από τόσα χρόνια ο ΠΑΟΚ είναι στην κορυφή της βαθμολογίας και κάνει τέτοια εμφάνιση, ενώ θα έπρεπε να λυγίζει σίδερα;». Όλοι στο ποδόσφαιρο εστιάζουμε στο αποτέλεσμα, αλλά πιο σημαντικό ακόμη και από αυτό είναι το τι κάνει μία ομάδα μέχρι να έρθει. Θέλω να πω με απλά λόγια ότι δεν είναι η ήττα που πείραξε πιο πολύ στο χθεσινό ντέρμπι της Τούμπας. Είναι η αίσθηση που έδωσε ο ΠΑΟΚ ότι βραχυκύκλωσε μπροστά στην μεγάλη πρόκληση. Ότι οι παίκτες του ενώ ήθελαν, δεν μπορούσαν. Άλλοι μπορούν να το ονομάσουν υπερβολικό άγχος, άλλοι υπερβολικό βάρος στους ώμους των συγκεκριμένων παικτών, άλλοι απλά συγκυρία. Ό,τι κι αν είναι-και θα αποδειχθεί στην πορεία τι ακριβώς-ξενερώνει τον κόσμο που ήθελε να δει έναν ΠΑΟΚ ορμητικό, αεράτο-ειδικά μετά την εμφάνιση στην Φλωρεντία-να κάνει ευκαιρίες κι ας έχανε. Αυτό είναι που πείραξε τους ΠΑΟΚτσήδες που φυσικά δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν την ομάδα τους. Μία πρώτη απόδειξη είναι το χειροκρότημα μετά τη λήξη του αγώνα. Όχι τόσο παρατεταμένο όπως μετά την ήττα από την Φιορεντίνα στην Τούμπα, αλλά πάντως χειροκρότημα. Κάνω παρένθεση και λέω πως δεν μπορεί να αλλάξουν τον κανόνα 20-30 άτομα που επιμένουν να ασχολούνται προσωπικά με κάποιους παίκτες ψάχνοντας κάθε φορά μία καλή αφορμή. Τα «πρέπει» της επόμενης μέρας Πάμε στο τι γίνεται από 'δω και πέρα. Η επόμενη μέρα μπορεί να φαντάζει δύσκολη, η μεθεπόμενη όμως μπορεί να είναι πολύ εποικοδομητική για τον ΠΑΟΚ στην προσπάθεια που συνεχίζει να κάνει για να μείνει ανταγωνιστικός για τον τίτλο μέχρι το φινάλε της σεζόν, αρκεί οι άνθρωποι που κινούνται γύρω του να διαχειριστούν σωστά την ήττα από τον Παναθηναϊκό. Ας γίνω πιο συγκεκριμένος: -Ο Ιβάν Σαββιδης, με τη βοήθεια των συνεργατών του. Έχει την υποχρέωση να δει πολύ ζεστά το θέμα της ενίσχυσης τον Γενάρη και να μην βάζει προαπαιτούμενα του στυλ «χρήματα για μεταγραφές θα δοθούν μόνο αν η ομάδα περάσει στους «32» του Europa League. -Ο Άγγελος Αναστασιάδης πρέπει να έχει πειστεί πλέον ότι οφείλει να «ανοίξει» τις επιλογές του μέσα από το υπάρχον ρόστερ, γιατί έτσι και περισσότερες εναλλακτικές λύσεις θα βρει και θα δώσει ανάσες σε παίκτες που παίζουν ασταμάτητα. Επίσης, οφείλει να πιέσει από την πλευρά του για να έρθουν 2, 3 παίκτες πρώτης γραμμής που θα γεμίσουν τα αγωνιστικά κενά και θα τονώσουν την προσωπικότητα του ΠΑΟΚ. -Ο κόσμος να κάνει την δική του αυτοκριτική και να δει ποιοι είναι οι πιο αποδοτικοί τρόποι για να «σπρώχνει» την ομάδα του προς την νίκη στους αγώνες που δίνει. Δεν είναι δυνατόν να ισοφαρίζει ο Περέιρα, ο ΠΑΟΚ να αρχίζει να κλείνει τον Παναθηναϊκό στα καρέ του, η Τούμπα να φλέγεται και ορισμένοι να μην σκέφτονται ότι πετώντας καπνογόνα και βεγγαλικά και οδηγώντας το ματς σε προσωρινή διακοπή, το μόνο που κάνουν είναι να τραβούν το.... φρένο. -Τέλος, έχω την αίσθηση ότι αυτό το διάστημα της διακοπής του πρωταθλήματος είναι μία καλή περίοδος αυτοκριτικής και για τους ίδιους τους παίκτες. Να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να αναλογιστούν όσα κάνει ο καθένας από την πλευρά του αρκούν για να δικαιολογήσουν τη θέση τους σε μία ομάδα που θέλει να λέγεται διεκδικήτρια τίτλου. Κλείνοντας, υπογραμμίζω με έντονα γράμματα κάτι που έγραψα και πιο πάνω. Η χρονιά, ανεξάρτητα με το τι θα γίνει στο φινάλε, φαίνεται ότι θα έχει θετικό πρόσημο για τον ΠΑΟΚ. Ήδη δημιουργείται ένας κορμός παικτών πάνω στον οποίο χτίζεται η ομάδα της επόμενης πενταετίας. Υπάρχει ένας μπούσουλας για να συνεχιστεί η εξέλιξή της το ερχόμενο καλοκαίρι. Όμως, οφείλει να δείξει και κάτι ακόμη: Ότι κατακτά καθημερινά, ολοένα και πιο πολύ, τη νοοτροπία του πρωταθλητισμού. Και σ' αυτή δεν χωρούν ατάκες του στυλ «ήμασταν καλύτεροι αλλά χάσαμε» κι ας γίνονται με τη μορφή δηλώσεων για να στηριχθεί αυτό με τόσο ιδρώτα έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα.