Φωνάζει το πράγμα, αλλά δεν αντιμετωπίζεται…

Χθες γράφαμε: «Τον έχουν διαβάσει όλοι τον ΠΑΟΚ και πλέον όποιος αντίπαλος προπονητής δεν επιδιώκει γρήγορο παιχνίδι στην πλάτη της ασπρόμαυρης άμυνας, καλύτερα να κάνει τον... δημοσιογράφο. Την έπαθε μία ο ΠΑΟΚ, την έπαθε δύο, τρεις-τέσσερις φορές...».

Να λοιπόν που το ίδιο πράγμα (Παναθηναϊκός 1-2, Ξάνθη 4-2, Γκινγκάμπ 1-2, αλλά και στις νίκες με Πανθρακικό και Κέρκυρα) έγινε στα Γιάννινα και ο ΠΑΟΚ υπέστη την ίδια ζημιά. Την περασμένη Κυριακή μετά τη νίκη επί τις Κέρκυρας αναφέραμε:

«Ο ΠΑΟΚ είναι κουρασμένος. Έχει πολλές απουσίες. Είναι μία ομάδα που –όπως αναφέραμε- χάνει την φρεσκάδα και τα αθλητικά της πλεονεκτήματα. Είναι και ψυχολογικά κουρασμένοι οι παίκτες του.

Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε οριακό σημείο και παλεύει να κρατήσει τα κεκτημένα. Από την μία την διαφορά στο Ελληνικό πρωτάθλημα και από την άλλη την Ευρώπη, την οποία βέβαια έχασε... Αλήθεια είναι ότι κινδυνεύει ιδιαίτερα να χάσει και την διαφορά στην Ελλάδα...».

Το μεγάλο κακό -λοιπόν- που συμβαίνει έχει να κάνει με το ότι οι πιο πολλοί έβλεπαν και βλέπουν τι συμβαίνει, αντιλαμβάνονταν και αντιλαμβάνονται πώς διαμορφώνεται αυτή η κατάσταση στον ΠΑΟΚ, απ' ότι φαίνεται όμως λύση δεν μπορούσε(!) να δοθεί.

Ο ΠΑΟΚ ήταν πριν λίγους μήνες: Μία ομάδα με αθλητικά χαρακτηριστικά, που βασίζονταν στα τρεξίματα και στην φυσική κατάσταση των παικτών του, που χάρη στο πρέσινγκ τους «έπνιγε» πολλούς από τους αντιπάλους του. Τώρα ο ΠΑΟΚ δεν έχει (λόγω κόπωσης και λίγων λύσεων) φρεσκάδα και αντί να πνίγει τον αντίπαλο, βγαίνει ψηλά να πιέσει και μένει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ εκτεθειμένος στην άμυνά του, που εξακολουθεί να παίζει ψηλά.

Χθες στα Γιάννινα δέχθηκε τρεις(!) κόντρες πριν γίνει το 1-0 από την τέταρτη κούρσα του Λίλα... (Και είναι τουλάχιστον άμπαλος, όποιος θεωρεί ότι γι' αυτή την κατάσταση φταίνε κυρίως οι αμυντικοί του ΠΑΟΚ και όχι η γενικότερη κακή οργάνωση της απρόσεκτης ομάδας).

Ο ΠΑΟΚ τους περασμένους μήνες είχε τον Τζιόλη που τώρα (όλοι όσοι δεν έβλεπαν) καταλαβαίνουν πόσο άψογα καθοδηγούσε την ομάδα, πώς ανέβαζε την απόδοση των συμπαικτών του, κυριαρχούσε στο κέντρο και έπαιζε σημαντικό ρόλο στο ένα πλάνο ανάπτυξης του Δικεφάλου με τις συνεχόμενες αλλαγές (30 και 40 μέτρvn) παιχνιδιού. Χωρίς τον Τζιόλη, ο ΠΑΟΚ είναι άλλη ομάδα.

(Ότι δεν υπάρχει αντικαταστάτης του Τζιόλη, φανερώνει πόσο δεν στέκουν σχόλια και εκτιμήσεις ότι με αυτό το ρόστερ μπορούσε ο ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα). Ο ΠΑΟΚ τους περασμένους μήνες είχε την ατομική ενέργεια και την ταχύτητα του Μακ, ως μία ακόμη λύση στην δημιουργία παιχνιδιού του.

(Ότι δεν υπάρχει άλλος εξτρέμ με ατομική ενέργεια και τώρα δεν μπορεί να αντικατασταθεί ο Μακ, αποδεικνύει ΚΑΙ ΠΑΛΙ, πόσο επιπόλαια δημιουργήθηκαν τέτοια κενά στο ρόστερ). Από εκεί και πέρα ο ΠΑΟΚ βασίζονταν στην ικανότητα των επιθετικών του και στα φοβερά ποσοστά ευστοχίας του, στοιχείο που απλώς δεν εμφανίστηκε πρώτη φορά στα Γιάννενα.

Ήταν ο ΠΑΟΚ μία ομάδα που εξέπληττε τον αντίπαλο. Τώρα μετά από τέσσερις μήνες, είναι (φυσικά) ο πιο εύκολος αντίπαλος για να τον διαβάσεις και να τον αντιμετωπίσεις. Το καλό είναι ότι όλα τα παραπάνω φαίνονται και φωνάζουν. Το κακό είναι να μην γίνει προσπάθεια (λόγω εγωισμών και κακής συνεννόησης) για να ξεπεραστούν.

Και μία σημείωση: Οι μεταγραφές είναι απαραίτητες, αλλά αν γίνουν, δεν σημαίνει (απαραίτητα) ότι λύνεται και το πρόβλημα της ομάδας. Και πέρυσι τον χειμώνα ο ΠΑΟΚ έκανε 5-6 μεταγραφές και στην συνέχεια (τους πρώτους μήνες του '14) εμφανίστηκε χειρότερος απ' ότι ήταν το περασμένο διάστημα, όπου και πάλι όλοι (παρά τους ποιοτικούς παίκτες που υπήρχαν) "φώναζαν" για μεταγραφές...

Για να μην το ξεχάσουμε και ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που –όπως στο 1-2 ή 1-3 του Καραϊσκάκη- νομίζουν μερικοί ότι πρέπει να επηρεάζουν και τις κρίσεις μας: Έπρεπε να σημειώσουμε πριν τους αγώνες αυτής της αγωνιστικής, ότι ο ορισμός Βοσκάκη στα Γιάννινα και ο ορισμός Μάνταλου στην Ξάνθη (ο πιο μεγάλος πρωταγωνιστής των ηχογραφημένων με το πρόγραμμα των ματς που θα σφύριζε να βγαίνει μέσα από συνομιλίες παραγόντων ΕΠΟ και ομάδων) , απεδείκνυε και πάλι ότι το πάρτι του συστήματος συνεχίζεται.

Στα Γιάννινα και πέρα από τη δίκαιη και μάλλον εύκολη επικράτηση του ΠΑΣ, όσοι ξέρουν και καταλαβαίνουν είδαν –με τα μόλις τέσσερα υπέρ του ΠΑΟΚ φάουλ για παράδειγμα- ότι πήγε και πάλι αποφασισμένος για όλα. Και θα έκανε ότι χρειάζονταν αν ο ΠΑΟΚ τον ανάγκαζε...

Και το πάρτι των ορισμών θα συνεχιστεί ενόψει Καλλονής και Λιβαδειάς... Είναι κομβικό το σημείο. Κι' όλα αυτά επειδή κάποιοι μπούφοι, φοβήθηκαν μην τυχόν πάρει το πρωτάθλημα αυτός ο ΠΑΟΚ, μία ομάδα που δεν έχει δεύτερο εξτρέμ...

Από την άλλη όμως... έτσι κάνεις πρωταθλητισμό και κατακτάς τίτλους. Ότι και να σε βαραίνει, για ότι και να σε κατηγορούν, ότι ομάδα και αν έχεις, δεν αφήνεις ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ, ΤΙΠΟΤΑ στην τύχη...

Στον ΠΑΟΚ όμως –εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών- κανείς δεν ξέρει από αυτόν τον Ελληνικό ή από τον άλλον, τον κανονικό πρωταθλητισμό...

Του Δημήτρη Τσορμπατζόγλου