«Η ζωή μου όλη!»

Ο Ασλανίδης, άλλαξε ζωή. Προτίμησε την ησυχία της χειμερινής Χαλκιδικής, από την πολύβουη Αθήνα. Τα άφησε όλα πίσω του κι έφυγε. Κάνει γιορτές στο novasports.gr και μιλά για την ζωή του... όλη!

-Αχιλλέα, Χριστούγεννα ξανά στη Β. Ελλάδα;
«Είμαι σ΄ έναν χώρο που επέλεξα, βρίσκοντας έναν τρόπο για να ησυχάσω. Θέλω να ησυχάσω από το στημένο και το κατευθυνόμενο. Εχω την εντύπωση πως στις γιορτές βγάζουμε όλη τη θλίψη, διότι περί θλίψης πρόκειται να σκεφτόμαστε τότε τα γηροκομεία και τα ορφανοτροφεία, ενώ όλο τον χρόνο αδιαφορούμε γι αυτά. Δηλαδή, έντεκα μήνες όλοι αυτοί οι άνθρωποι παλεύουν μόνοι τους και απλά έρχεται μια χαρά 15 ημερών. Εγώ την θλίψη του κόσμου την ένιωσα, έχοντας το πατσατζίδικο που διατηρούσα στην Ομόνοια. Δεν ήθελα να έρχονται οι μέρες αυτές, διότι το μαγαζί μετατρέπονταν σε μέριμνα αναξιοπαθούντων. Εκεί να δεις, θλίψη...».

-Μήπως, τελικά, ετούτες οι μέρες αποτελούν την αποθέωση της μοναξιάς για κάποιους συνανθρώπους μας;
« Κοίταξε να δεις, τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά».

-Ο λόγος που τα τελευταία χρόνια αποτραβήχτηκες από την Αθήνα, ποιος είναι;
« Εάν παρέμενα εκεί, θα πέθαινα. Πήγαν να με σκάσουν! Και όταν λέω να με σκάσουν, εννοώ επιχειρηματικά. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν σέβονται τίποτα. Κάποιοι κατάφεραν να κλείσουν το 70% των μαγαζιών στην Ελλάδα και έχουν το θράσος να μας λένε και απατεώνες».

-Τώρα, λοιπόν, βρίσκεσαι σε μια περιοχή λίγο έξω από τη Νικήτη της Χαλκιδικής, στην οποία πως περνάς; Κάποιοι λένε ότι κάνεις την ζωή του Καζαντζίδη. Ισχύει;
« Ο Καζαντζίδης, είναι ο σύγχρονος Διογένης. Κάνω μια ζωή η οποία προσομοιάζει σε ποσοστό 100% με αυτή που έκανε ο μεγάλος Στέλιος!».

-Δηλαδή; Περιέγραψέ μας ένα 24ωρο σου...
« Ξυπνάω, έχοντας απέναντί μου την εικόνα της θάλασσας. Αρα, από την πρώτη στιγμή της ημέρας, παίρνω δύναμη και όρεξη για ζωή. Και ερωτώ: Τι δύναμη μπορεί να πάρει ένας άνθρωπος ξυπνώντας το πρωί σε μια πολυκατοικία, βλέποντας απέναντί του τα σκουπίδια ριγμένα στο πεζοδρόμιο; Πως μπορείς να ζήσεις, όταν σου κρύβουν τον ήλιο; Μετά, περπατάω στους δρόμους του χωριού και λέω καλημέρα. Ετσι χαμογελώ και συνεχίζω την ημέρα μου. Ασχολούμαι με τη φύση, τα δέντρα μου, τα ζώα μου, με όλες τις εκφάνσεις της λεγόμενης πρωτόγονης ζωής».

-Επι της ουσίας, «οδηγό» για σένα, αποτελεί η ζωή που έκανε ο Καζαντζίδης, όντας αποτραβηγμένος σ΄ ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα...
« Ο Καζαντζίδης, ζούσε με τους απλούς ανθρώπους και αυτό κάνω κι εγώ».

-Πρόλαβες να τον γνωρίσεις;
« Εγώ τον Στέλιο Καζαντζίδη τον ήξερα πριν τον γνωρίσω!»

-Ποιο τραγούδι του σε εκφράζει;
« Όλα τα τραγούδια του με εκφράζουν! Ποιο να πρωτοθυμηθώ; Το ''εγώ με την αξία μου'', τη ''ζωή μου όλη''; Θαύματα της φύσης!»

-Υπάρχουν στιγμές που κοιτώντας τη θάλασσα, στη Νικήτη, αναπολείς τη ζωή που έκανες;
« Ακουσε να σου πω κάτι. Τραγωδία είναι η ζωή όταν τη βλέπεις από κοντά, κωμωδία γίνεται όταν την βλέπεις από μακριά».

-Ακυρώνεις κάτι απ΄ όλα όσα έκανες ή απ΄ όλα όσα έζησες;
« Η λέξη ακυρώνω δεν υπάρχει για μένα. Μη ξεχνάς, όμως ότι η ζωή έχει πολύ λίγες χαρές. Οι περισσότερες είναι πίκρες, όμως ο πόνος αποτελεί το αλάτι της Γης!»

-Λάθη έκανες; Μετανιώνεις ή όχι;
« Εάν δεν κάνεις λάθη και δεν μετανιώσεις γι αυτά, δεν θα μπορέσεις ποτέ να καταλάβεις ποιο είναι το σωστό. Λέει ο Στέλιος: ''Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και η συγγνώμη που τους ενώνει''».

-Με το ποδόσφαιρο ασχολείσαι;
«Όχι».

-Γιατί;
« Όταν μου κάνανε πρόταση δωροδοκίας, εγώ είπα τώρα φεύγω. Από εκείνη τη στιγμή το ποδόσφαιρο πέθανε για μένα. Δηλαδή, τι, ο έρωτάς μου, δωροδοκείται; Αρα, τέλος».

-Τελευταία φορά που πήγες στο γήπεδο, πότε ήταν;
« Εχω να πατήσω το πόδι μου σε αγώνα Α΄ Εθνικής, 27 χρόνια. Αστο...».

-Τώρα που είσαι κοντά στη Θεσσαλονίκη, σε προσέγγισε ο ΠΑΟΚ;
«Γιατί να με προσεγγίσει; Για να βάλει έναν ''δυναμίτη'' στα γραφεία; Βάζεις εσύ δυναμίτη κάτω απ΄ την καρέκλα σου; Αλλά ούτε μ΄ ενδιαφέρει και ούτε θέλω να μπω σε αυτά τα λημέρια».

-Πάντως ο ΠΑΟΚ πάει φέτος για πρωτάθλημα. Τι λες, θα τα καταφέρει;
«Ανέκδοτα μου λες τώρα; Με 13 παίκτες; Ακου να δεις. Ακόμα και να μπορούσε ο ΠΑΟΚ, δεν θα το έπαιρνε, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι ''ισοβίτης'' του ποδοσφαίρου, όπως και σε άλλους τομείς. Είναι καταδικασμένη να ζει στην σκιά των Αθηνών».

-Ξεχωρίζεις κάποιον παίκτη του ΠΑΟΚ;
« Δεν μ΄ αρέσει η συμπεριφορά κατά του Σαλπιγγίδη, για αυτό και τον ξεχωρίζω. Ο νοών νοείτω...»

-Αγγελος Αναστασιάδης...
« Ο λαϊκός βάρδος του ποδοσφαίρου. Μ΄ άρεσε τελευταία που είπε ότι τον τρομάζουν τα χειροκροτήματα. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ο Αγγελος ενοχλεί και ενοχλεί και αυτούς που έκαναν μεταγραφές 30 εκατομμυρίων. Είναι αυτός και μια χούφτα ανθρώπων γύρω του. Θα λυγίσει. Ακόμα και ο Λεωνίδας, λύγισε. Αλλά λύγισε με ''εφιάλτη''. Ο Αναστασιάδης για τον ΠΑΟΚ, είναι εφιαλτικός».

-Τον Παναθηναϊκό πως τον βλέπεις;
«Ο Παναθηναϊκός, πρέπει να βρει τον τρόπο να επανέλθει, χωρίς να προσποιείται συνεχώς τον αδικημένο. Διότι, αυτά που του κάνουν, κάποτε τα έκανε ο ίδιος. Πρέπει ν΄ αλλάξει νοοτροπία και να μπει δυνατά».

-Βλέπεις στα γήπεδα σήμερα κάποιον που να θυμίζει Ασλανίδη;
«Όχι και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν ξέρω ποιος πείνασε όσο εγώ, ποιος κοιμήθηκε με την μπάλα όσο εγώ, ποιος ταλαιπωρήθηκε τόσο πολύ όσο εγώ. Για να μην σε κουράζω, δεν έχω δει τα πόδια μου σε κανένα γήπεδο. Σήμερα όλοι οι ποδοσφαιριστές μοιάζουν, ενώ τότε οι προπονητές δεν σταματούσαν το θέαμα με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται το ταλέντο».

-Τα φαινόμενα μεγάλων ομάδων που ταλαιπωρούνται στις μικρές κατηγορίες, όπως ο Αρης και η ΑΕΚ, πως τα κρίνεις;
« Οι ομάδες αυτές πέσανε μέσα από το δικό τους κάστρο. Εγώ ήξερα ότι κάποια στιγμή αυτό θα γινόταν. Το είχα προβλέψει για τον Ηρακλή. Ελεγα, μη γελάτε στη Θεσσαλονίκη για τα χάλια του Εθνικού, διότι θα έρθει η ώρα που θα εξαφανιστούν ομάδες όπως ο Αρης και ο Ηρακλής».

-Μαθαίνω ότι κάνεις κοινωνικό έργο, μέσω της ''Κιβωτού Κοινωνικής Αλληλεγγύης''...
«Ναι, γνώρισα τον Ανέστη τον Σεμερτζίδη και μπήκαμε στην Κιβωτό, ώστε να κάνουμε έργο για τους ''εμείς'' και όχι για το ''εγώ''. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, διότι δίνουμε χαρά, όσο μπορούμε, σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αυτό που έχουμε πετύχει μέχρι τώρα εμείς, δεν το έχουν πετύχει σύλλογοι με ιστορία 50 ετών. Αυτό τα λέει όλα».