Ένας Τσάρος από το… Εκουαδόρ

«Ο πατέρας μου δεν ήθελε να γίνω ποδοσφαιριστής γιατί πίστευε ότι με οδηγούσε στο να κάνω κοπάνες από το σχολείο. Δεν ήμουν ποτέ κανένας καλός μαθητής, αλλά ποτέ δεν έμεινα και στην ίδια τάξη», θυμάται. Δεν ήταν εύκολο να πας κόντρα στα θέλω του Δον Φερνάντο. Ανώτατος αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού, λάτρης της πειθαρχίας, της τάξης και του καθήκοντος. Αυτά τα στοιχεία τα κληρονόμησε κι αυτός στο DNA του: «Πάντα ήταν ένα παιδί που ήταν διατεθειμένο να κάνει θυσίες για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Ακόμα και στο πάρτι της αποφοίτησης του από το Λύκειο Ναβάλ ήρθε στο σπίτι από τις 10 το βράδυ, ενώ οι φίλοι του διασκέδαζαν μέχρι το πρωί. Εκείνος είχε αγώνα την επόμενη ημέρα», θυμάται η μαμά Σόνια, η μεγαλύτερη του θαυμάστρια. Αυτή τον πήγαινε στις προπονήσεις σχεδόν καθημερινά επί 8 συναπτά χρόνια. Πολλές φορές κρυφά από τον πάτερ φαμίλια: «Πολλές φορές αναγκαζόμουν να λέω ψέματα πως μετά το σχολείο θα πήγαινα να διαβάσω σε ένα φίλο μου, έκανα επιπλέον ατομική προπόνηση και γύριζα στο σπίτι αργά το βράδυ ψόφιος από την κούραση».

Για χρόνια περίμενε στωικά την ώρα του. Ήξερε πως αυτή θα ερχόταν κάποια στιγμή και ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει το τρένο να περάσει δίχως αυτός να επιβιβαστεί. Το βράδυ της 22ας Φεβρουαρίου του 2004, ένα σερί από απανωτούς τραυματισμούς ανάγκασε τον Αργεντινό προπονητή της Έμελεκ, Νέστορ Κραβιότο να δώσει φανέλα βασικού σε ένα 18χρονο πιτσιρικά ονόματι Κρίστιαν Νομπόα. Εκείνος δεν την έβγαλε ποτέ ξανά. Μέχρι το τέλος της χρονιάς ακολούθησαν άλλες 25 εμφανίσεις και 3 γκολ. Είχε μία περίεργη ωριμότητα στο παιχνίδι του που ήταν παράταιρη με το baby face του και το αστείο του κούρεμα. Μία περίεργη έκτη αίσθηση που τον βοηθούσε να είναι ένα βήμα μπροστά σε κάθε κίνηση, σαν σκακιστής. Χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια, 89 παιχνίδια και 8 ματς με την Έμελεκ, για να έρθει η γνωριμία που άλλαξε για πάντα την ζωή του.

«Ήμασταν στην Ισπανία για ένα φιλικό με την Εθνική ομάδα και μου είπαν πως ένας ξένος προπονητής μιας ομάδας ήθελε να με δει. Το όνομα του, ήταν Κουρμπάν Μπερντίγεφ. Παραξενεύτηκα. Τον ρώτησα από κάποια ομάδα είναι. Μου είπε από την Ρούμπιν Καζάν. Του είπα: "με όλο τον σεβασμό κύριε, αλλά πρώτη φορά ακούω αυτή την ομάδα". Μου εξήγησε πως είναι από την Ρωσία, πως με είχε δει να παίζω και του άρεσε το στυλ μου. Τον ρώτησα πόσα χρόνια είναι προπονητής. Μου απάντησε πως ήταν 6 χρόνια στον ίδιο σύλλογο. Αυτό με καθησύχασε λίγο. Μέσα σε τρεις ημέρες η Ρούμπιν έστειλε την επίσημη πρόταση της. Τα λεφτά ήταν καλά. Αν υπέγραφα το πενταετές συμβόλαιο που μου πρότειναν θα έπαιρνα αύξηση 600% στις απολαβές μου. Την ίδια περίοδο είχα μία πρόταση από την Κολομβία, από την Πορτογαλία και το Βέλγιο. Το ένστικτο μου, με οδήγησε να δεχθώ την πρόταση».

Ένας 22χρονος παντελώς άγνωστος πιτσιρικάς από το Εκουαδόρ στους παγωμένους δρόμους του Ταταρστάν δεν είναι και το πιο σύνηθες θέαμα. Φτάνει στο Καζάν τον Ιανουάριο του 2007 και παθαίνει πολιτισμικό σοκ: «Εκεί είδα για πρώτη φορά στην ζωή μου χιόνι. Ήμουν ενθουσιασμένος, αλλά και συνάμα άμαθος». Η περιέργεια δεν του βγαίνει σε καλό. Άμαθος στο δριμύ ψύχος παθαίνει πνευμονία και μαζεύει αίμα στον ένα του πνεύμονα. Γρήγορα όμως γίνεται καλά. Ο καλός του άγγελος λέγεται Γιούρι, ένας μετανάστης από το Εκουαδόρ που εκτελεί χρέη μεταφραστή: «ήταν ο μόνος στον οποίο μπορούσα να πω δύο λέξεις. Δεν ήξερα λέξη ρώσικα, ούτε αγγλικά και το μόνο που έκανα στους πρώτους μήνες ήταν να συνεννοούμαι με χειρονομίες. Όλοι πίστευαν ότι θα άντεχα μερικούς μήνες. Εγώ όμως τους διέψευσα όλους. Ο Μπερντίγεφ με βοήθησε πολύ. Ήξερε ότι είμαι ένας φύσει επιθετικός παίκτης, όμως μου είπε ότι αν δεν αρχίσω να μαρκάρω δεν πρόκειται να παίξω ποτέ. Τον άκουσα. Αυτός με έκανε πλήρη παίκτη». Η ζωή όμως σε μία τέτοια ξένη χώρα δεν είναι εύκολη: «Οι Ρώσοι είναι κλειστοί άνθρωποι που δεν εκφράζονται εύκολα. Εγώ ήμουν ένας ανοιχτός άνθρωπος, λάτρης της σάλσα, της παρέας, της πλάκας. Η άγνοια της γλώσσας έκανε δύσκολη την προσαρμογή μου, όμως με τον χαρακτήρα μου, σταδιακά τους κέρδισα».

Ο Νομπόα γίνεται βασικός γρανάζι στο κέντρο της Ρούμπιν. Συνδυάζει την αλεγρία, την φαντασία, την ταχύτητα, το μακρινό σουτ, χωρίς όμως να παραμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα. Γίνεται το συμπλήρωμα του Μπίμπρας Νάτχο και μαζί φτιάχνουν το καλύτερο δίδυμο κεντρικών χαφ στο ρωσικό πρωτάθλημα. Μαζί κατακτούν δύο πρωταθλήματα Ρωσίας (2008.2009), με τον Εκουατοριανό μέσο να έχει καθοριστική συμβολή στους δύο πρώτους τίτλους στην ιστορία της Ρούμπιν. Ταυτόχρονα κερδίζει κάτι πιο πολύτιμο: την γυναίκα της ζωής μου: «Ήμασταν σε ένα εστιατόριο και έτρωγα με ένα συμπαίκτη μου. Εκείνος άρχισε να φλερτάρει με μία φίλη της Όλια, που ήρθε κι αυτή στο τραπέζι. Δεν ήξερε ότι είμαι ποδοσφαιριστής. Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Ήξερα από το πρώτο λεπτό ότι θα γίνει γυναίκα μου. Οι Ρωσίδες είναι οι πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο.». Η πανέμορφη Όλια Ρομανόβα γίνεται ο άνθρωπος που τον βοηθά να εγκλιματιστεί στην Ρωσία και να βαφτιστεί ως «Τσάρος από το Εκουαδόρ». «Αυτή με έμαθε τα ρώσικα και εγώ της έμαθα ισπανικά. Την πρόταση γάμου την έκανα στα ρώσικα. Από το αποτέλεσμα φαίνεται ότι κατάλαβα τι της είπα». Σήμερα, αποτελούν ένα από τα πιο πολύ-φωτογραφημένα ζευγάρια σε Ρωσία και Εκουαδόρ κι έχουν ήδη δύο καρπούς του έρωτα τους, τον Κρίστοφερ και τον Ντιέγκο.

Σταδιακά, ο Νομπόα από καλτ φυσιογνωμία του ρωσικού ποδοσφαίρου, γίνεται ένας κανονικός σταρ, που κερδίζει δημοσιότητα, αναγνώριση: «Μπορεί άλλοι να εισπράττουν περισσότερα, όμως ο αληθινός μας ηγέτης εντός κι εκτός γηπέδου, είναι ο Νομπόα», δηλώνει ο Ρόμαν Ερεμένκο. Μεγαλύτερη απόδειξη; Γίνεται ο πρώτος ξένος που φορά το περιβραχιόνιο της Ρούμπιν. Η αναγνώριση αρχίζει να ξεπερνά τα όρια της Ρωσίας. Μία εύστοχη εκτέλεση πέναλτι στις 29 Σεπτεμβρίου του 2010 δίνει στην Ρούμπιν μία γενναία ισοπαλία απέναντι στην διαστημική τότε Μπαρτσελόνα. Ο Νομπόα μέσα σε δύο χρόνια παίζει τέσσερις φορές αντίπαλος με τους Καταλανούς και λέει πως: «κάθε δευτερόλεπτο ρουφούσα τις κινήσεις του Τσάβι και τον τρόπο που ήλεγχε το παιχνίδι. Κοιτάω τους καλύτερους και νιώθω κάθε μέρα καλύτερος ποδοσφαιριστής».

Το ρολόι γυρνά ακριβώς τρία χρόνια πίσω. Ο Νομπόα έχει κλείσει ήδη μία πενταετία στην Ρούμπιν με μυθικά νούμερα (121 συμμετοχές, 28 γκολ). Το όνομα του κάνει θόρυβο και συγκινεί τεράστια κλαμπ: «Θυμάμαι ότι είχα προτάσεις από Νάπολι, Μπορούσια Ντόρτμουντ και την Σεβίλλη, όμως η Ρούμπιν ήθελε πολλά λεφτά». Τα λεφτά δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για ομάδες, όπως η Ντιναμό Μόσχας, που στις αρχές του 2012 πλήρωσε cash 10,6 εκατομμύρια δολάρια (8 εκατομμύρια ευρώ) για να κάνει τον 27χρονο τότε μέσο, την όγδοη πιο ακριβή μεταγραφή στον κόσμο για εκείνη την μεταγραφική περίοδο! Του πήρε καιρό να βρει τα πατήματα του στην ρωσική πρωτεύουσα. Για πρώτη φορά ένιωθε ότι παίζει με βάρος στα πόδια του. Του πήρε κοντά ένα εξάμηνο να πετύχει το πρώτο του γκολ, μολονότι ήταν βασικός από ξεκίνημα. Όταν σκόραρε το πρώτο του γκολ απέναντι στην Λοκομοτίβ στις 25 Αυγούστου του 2012, κανείς δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση: ο Νομπόα αντί να πανηγυρίσει ξέσπασε σε κλάματα ανακούφισης, πεσμένος μπρούμυτα στο γκαζόν.

Στην Μόσχα ποτέ δεν ήταν το ίδιο. Περισσότεροι σταρ, λιγότεροι οικογενειακό κλίμα, συχνές αλλαγές προπονητών, συνωστισμός από βεντέτες στα αποδυτήρια. Δεν έχασε ποτέ την φανέλα του βασικού, όμως το... feeling δεν ήταν το ίδιο. Ούτε αυτός ήταν ευχαριστημένος, ούτε η ομάδα. Παρά το εξαιρετικό Μουντιάλ (τρία 90λεπτα κόντρα σε Γαλλία, Ονδούρα, Ελβετία) ο Νομπόα έγινε πια αναλώσιμος κι ας έπαιξε σε 11 από τα 16 ματς πρωταθλήματος και σε 8 ματς για το φετινό Γιουρόπα Λιγκ (και στα δύο απέναντι στον Παναθηναϊκό). Το βαρύ του συμβόλαιο σε συνδυασμό με την ψήφιση νέου κανονισμού για την σταδιακή μείωση των ξένων στην Ρωσία έφερε την κοινή λύση του συμβολαίου του μερικές ώρες πριν την έλευση του 2015, με εκατέρωθεν ευχές και πολλά «σπασίμπα» κι από τις δύο πλευρές, με τον Νομπόα να αποχαιρετά την Μόσχα με 12 γκολ σε 92 εμφανίσεις ακριβώς σε 3 χρόνια παρουσίας.

«Όσο είμαι εγώ προπονητής, στο Εκουαδόρ θα παίζει ο Νομπόα και άλλοι 10», έλεγε ο τέως τεχνικός της Εθνικής ομάδας Ρεϊνάλδο Ρουέδα. Μπορεί να άργησε να πάρει μπροστά (από το 2010 είναι ουσιαστικά βασικός), μα ήδη έχει προλάβει να φορέσει 45 φορές το εθνόσημο και να πετύχει 2 γκολ, έχοντας παίξει εκτός από το Μουντιάλ της Βραζιλίας και στο Κόπα Αμέρικα της Αργεντινής πριν από τρία χρόνια. Στην χώρα του είναι φοβερά δημοφιλής και ότι διαφημίζει πουλάει τρελά. Ακόμα και το σαμπουάν που ως άλλος Κριστιάνο Ρονάλντο διαφήμισε το καλοκαίρι, το οποίο τον βοηθάει να κάνει αυτό το ιδιόμορφο μαλλί... Τσάβι. Για χρόνια ήταν το alter ego του Μπίμπρας Νάτχο στην Ρούμπιν (μοιράζονται και τον ίδιο μάνατζερ), έπαιξε παρέα με τον Τσόρι Ντομίνγκες στον σύλλογο του Ταταρστάν, έχει αγωνιστεί κατά του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού (τόσο με Ρούμπιν, όσο και με Ντιναμό Μόσχας) στα κύπελλα Ευρώπης και πριν αρχίσει το φλερτ με τον ΠΑΟΚ, βρέθηκε στο στόχαστρο της τουρκικής Τράμπζονσπορ.

Τι στυλ παίκτης είναι; Ένας μοντέρνος box-to-box μέσος, ένας «εγκέφαλος» στη μεσαία γραμμή. Παίκτης με εκπληκτικό δεξί (τα περισσότερα του γκολ είναι με πολύ θεαματικά σουτ εκτός περιοχής), φαντασία, φοβερή κάθετη μπαλιά, οργανωτικές τάσεις και εκπληκτική αίσθηση του χώρου. Ένας μοντέρνο ακούραστο «οκτάρι» που κάνει τα πάντα και συμφέρει με πολλές συμμετοχές στην ενδεκάδα της χρονιάς για το ρωσικό πρωτάθλημα. Ένας «Τσάρος», που μετά το Κρεμλίνο, καλοβλέπει τον Λευκό Πύργο ως επίσημο οίκο της βασιλείας του...