Στημένα τα επεισόδια στο χάντμπολ

Διότι μόνο αν είσαι Καμμένος ή Ψεκασμένος μπορείς να πας σε αγώνα χάντμπολ εξοπλισμένος με στιλό για να σκοτώσεις κόσμο. Μόνο αν είσαι «πυροβολημένος» μπορείς να πας εξοπλισμένος με μολότοφ, καδρόνια και άλλα σύνεργα σε αγώνα βόλεϊ γυναικών. Στην θλιβερή επέτειο του θανάτου του Φιλόπουλου, από ένα άλλο ραντεβού θανάτου, κάποιοι ήθελαν κι άλλο αίμα.

Δεν υπάρχει λόγος να ξεκινήσουμε τώρα κουβεντολόι για να δούμε ποια από τις δύο πλευρές έφταιγε περισσότερο. Τα ίδια είχαν γίνει και στη Λαμία άλλωστε, κατά σύμπτωση, ανάμεσα στους οπαδούς και των δύο ομάδων. Τα ίδια θα μπορούσαν να είχαν γίνει και στο Αγρίνιο, αν η αστυνομία δεν είχε αποτρέψει το ραντεβού.

Ο χουλιγκανισμός δεν έχει σύνορα στον ελληνικό αθλητισμό. Γιατί πολύ απλά δεν είναι κομμάτι του χάντμπολ ή του πόλο (όπου πρόσφατα απειλήθηκαν σοβαρές συμπλοκές στο Παπαστράτειο) ή του γυναικείου βόλεϊ. Είναι κομμάτι της κοινωνίας. Οι χούλιγκαν έχοντας βάση το «ποιος την έχει μεγαλύτερη» βγαίνουν παγανιά και ξεκινάνε πεσίματα. Εμείς σας τρέξαμε εδώ, οι άλλοι εκεί, οι τρίτοι σας πήραμε εκεί μέσα.

Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που ανέτρεξαν σε αυτό το άρθρο και προσπαθούν να αποδείξουν ότι. γίνονται κι αλλού επεισόδια, όχι μόνο όπου παίζει ο Ολυμπιακός. Είναι μια προσπάθεια σαν να μιλάς σε έναν τοίχο και να περιμένεις να σε καταλάβει. Να γράφεις ότι «τους τελευταίους 11 μήνες έγιναν τρεις διακοπές αγώνων σε ισάριθμα ποδοσφαιρικά παιχνίδια, στα οποία αφαιρέθηκαν βαθμοί ενώ φιλοξενούμενος ήταν ο Ολυμπιακός» και εκείνοι να αντιτάσσουν ότι «να γίνονται κι αλλού επεισόδια».

Λες δηλαδή, και εδώ γράφουμε ότι ο Ολυμπιακός αποτελεί το πρόβλημα του γενικότερου χουλιγκανισμού ή ότι δε γίνονται επεισόδια στα γήπεδα. Τόσο δύσκολο να διαχωρίσουν το αυτονόητο. Υπάρχει χουλιγκανισμός παντού, ανεξαρτήτως χρώματος, και υπάρχει και ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός που εν τη παρουσία του διακόπηκαν τρία παιχνίδια σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους. Ελπίζω αυτή τη φορά να είναι πιο κατανοητό.

Κλείνει η απαραίτητη παρένθεση, επιστροφή στην Πυλαία.

Τα επεισόδια δεν ήταν αυθόρμητα φυσικά. Ούτε στη Λεωφόρο ήταν. Αλλά αυτή τη φορά, μετά απ' όλες αυτές τις προειδοποιήσεις που υπήρξαν εκ μέρους του Κοντονή, μοιάζει σαν να ήταν πιο στημένα από ποτέ. Από ποιον; Από τον. ίδιο! Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη δικαίωση για τον υπουργό από ό,τι συνέβη στον τελικό του χάντμπολ, αλλά και στο βόλεϊ. Αν ο ίδιος είχε βάλει αυτούς τους ακατοίκητους εγκεφαλικά τύπους να αποδείξουν σε όλη την ελληνική κοινή γνώμη ότι έχει απόλυτο δίκιο για τα μέτρα που λαμβάνει, δεν θα τα είχε καταφέρει τόσο καλά

Μιλάμε για πανηγυρική δικαίωση. Διότι αν στο ποδόσφαιρο το βασικό πρόβλημα είναι η διαφθορά, σε όλο το φάσμα του αθλητισμού, το άλυτο πρόβλημα είναι η βία. Κι η βία υποκινείται μεν στο ποδόσφαιρο από τη διαφθορά, αλλά έχει κι αφετηρία τους συνδέσμους, τους οποίους ο Κοντονής θέλει να μετατρέψει σε λέσχες, με απόλυτες υπεύθυνες τις ομάδες για τη λειτουργία τους. Απαγορεύοντας παράλληλα τις μετακινήσεις και θεσπίζοντας πολύ αυστηρότερες ποινές για τους παραβάτες και τις ομάδες.

Τα επεισόδια ΚΑΙ στο χάντμπολ δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία πια ότι το αθλητικό νομοσχέδιο έχει τις σωστές βάσεις για την κάθαρση. Μπορεί να έχει και υπερβολές, αλλά είναι προτιμότερο να πέσει ο πέλεκυς βαρύς, από το να πέσει ελαφρύς. Ακραία μέτρα, αλλά μέτρα.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το αθλητικό νομοσχέδιο βρίσκει αντίθετους όσους συντηρούν όσα συμβαίνουν μέχρι σήμερα. Τους χούλιγκαν και τους ανθρώπους των Μέσων Ενημέρωσης που πυροδοτούν τη βία και υποθάλπτουν τη διαφθορά.

ΥΓ. Επειδή μάλλον πρέπει να εξηγούμε και τα αυτονόητα. Δεν το εννοώ ότι ο υπουργός έστησε τα επεισόδια. Εντάξει;