Όταν οι "δικαστές" των αγωνιστικών χώρων φωνάζουν για δικαιοσύνη

ως αντίδραση για τις κατηγορίες σε διαιτητές που απήγγειλε ο ανακριτής διαφθοράς Γ. Ανδρεάδης στο πλαίσιο της ίδιας υπόθεσης, ζητώντας προς τούτο τη σύμφωνη γνώμη των συναδέλφων τους διαιτητών, βοηθών διαιτητών και παρατηρητών διαιτησίας της κατηγορίας.

Είναι, πράγματι, απορίας άξιον αν οι εμπνευστές της κίνησης πιστεύουν σοβαρά ότι με τέτοιες σπασμωδικές αντιδράσεις μπορούν να επηρεάσουν οποιονδήποτε, πολλώ δε μάλλον τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης.

Είναι επίσης απορίας άξιον γιατί οι ίδιοι διαιτητές δεν λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο όταν, ειδικά την περίοδο 2008 – 2012, είχαν καταγραφεί αυξημένα και επαναλαμβανόμενα κρούσματα βίας εναντίον τους, με ενέδρες εκτός γηπέδων, ανατινάξεις καταστημάτων κ.α.

Aυτό που μάλλον δεν θα πρέπει να προξενεί εντύπωση – τουλάχιστον στους μυημένους στη λειτουργία του «χώρου»- είναι η συναίνεση των υπόλοιπων σε μια τέτοια κίνηση, χωρίς, προφανώς, να έχουν γνώση της δικογραφίας, χωρίς να μπορούν να γνωρίζουν αν οι συνάδελφοί τους που κατηγορούνται έχουν τελέσει κάποια αξιόποινη πράξη και χωρίς να έχουν το στοιχειώδες υπόβαθρο αξιολόγησης δικογράφων και εμπειρίας ανακριτικών διαδικασιών.

Διότι σε κάθε περίπτωση είναι άλλο η εκδήλωση «συναδελφικής αλληλεγγύης» σ' ένα γεγονός και άλλο η έκφραση, έστω και έμμεσα, κρίσης επί της πορείας, των ευρημάτων και της αξιολόγησης τους στο πλαίσιο της δικαστικής έρευνας.

Προφανώς η στάση των πρωτοστατών και των – δυστυχώς - υπό μορφή αγέλης ακολούθων τους οφείλεται στην αντικειμενική εξάρτηση της διαιτητικής τους υπόστασης από την ΕΠΟ, μέλη της ηγεσίας της οποίας κατηγορούνται ότι βρίσκονται στον πυρήνα της «εγκληματικής οργάνωσης».

Ωστόσο, θα είχε πράγματι σημειολογικό ενδιαφέρον αν δούμε για πρώτη φορά διαμαρτυρόμενους τους «δικαστές του αγωνιστικού χώρου» οι αποφάσεις των οποίων συχνά προκαλούν τις διαμαρτυρίες των υπολοίπων και πολλές φορές προκαλούν βλάβη (π.χ. αγωνιστική, οικονομική κ.α.), για κάτι που θεωρούν λάθος και που μπορεί όντως ν' αποδειχθεί και να είναι «ανθρώπινο».

Εκτός αν η έννοια του «ανθρώπινου λάθους» ισχύει μόνο για τους διαιτητές και εφευρέθηκε για να την επικαλείται ως απαλλακτική συλλογιστική το «σύστημα» μέσα στο οποίο αναγκαστικά «επιβιώνουν».