«Έπαιζα στη χώρα μου κι είχαμε μαζί μας 1.000 ΠΑΟΚτσήδες!»

Ο «sexy Bruno», όπως έχει καθιερωθεί, εδώ και χρόνια, να αποκαλείται ο Ιταλός, μιλά στο «contra.gr» και μεταξύ των όσων λέει, αναφέρεται, φυσικά, και στο «ασπρόμαυρο» κομμάτι της ποδοσφαιρικής του ζωης. Διαβάστε ποια στιγμή θα του μείνει, για πάντα, χαραγμένη στη μνήμη...

Αναλυτικά:

Αρχικά, πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση να αποσυρθείς από την ενεργό δράση;

Ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Θεωρώ πως όλοι οι ποδοσφαιριστές, όταν έρχεται η ώρα να πάρουν τη συγκεκριμένη απόφαση, δυσκολεύονται να αποδεχθούν πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Όμως, για όλους έρχεται αυτή η στιγμή. Πιστεύω πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για μένα. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να αγωνιστώ γι' ακόμα ένα χρόνο, αλλά δεν είχα κάποια ενδιαφέρουσα πρόταση, η οποία θα με έπειθε να συνεχίσω.

Νιώθεις γεμάτος για όσα πέτυχες στην καριέρα σου; Υπάρχει κάποιο όνειρο που δεν πραγματοποίησες;

Όχι, αισθάνομαι πολύ γεμάτος. Όλα τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα. Είμαι πολύ τυχερός γιατί πέτυχα όσα επιθυμούσα. Δυστυχώς, στη ζωή, υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Επομένως, εγώ νιώθω τυχερός. Έπαιξα στην πρώτη κατηγορία, φόρεσα τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας, ενώ αγωνίστηκα στο Champions League και στο Europa League. Επίσης, έπαιξα σ' αρκετές χώρες, γνώρισα διαφορετικούς πολιτισμούς και ανθρώπους. Είμαι πολύ χαρούμενος για όσα πέτυχα στην ποδοσφαιρική καριέρα μου.

Στην Ελλάδα, τόσο με την ΑΕΚ όσο και με τον ΠΑΟΚ δεν κατάφερες να κατακτήσεις κάποιο τρόπαιο. Σου έμεινε απωθημένο;

Πιστεύω πως με την ΑΕΚ, αλλά και με τον ΠΑΟΚ ήμουν πολύ κοντά στην κατάκτηση ενός τίτλου. Παρότι δεν τα καταφέραμε, είμαι πολύ ευτυχισμένος που αγωνίστηκα συνολικά έξι χρόνια σ' αυτές τις δύο ομάδες γιατί είναι πολύ μεγάλοι σύλλογοι. Επιπλέον, είμαι πολύ χαρούμενος γιατί απ' όταν ανακοίνωσα πως σταματάω το ποδόσφαιρο δέχθηκα πάρα πολλά μηνύματα από τους φιλάθλους. Είμαι πολύ υπερήφανος για τον εαυτό μου, διότι αυτό σημαίνει πως άφησα πίσω μου κάτι καλό. Όταν ένας ποδοσφαιριστής αποχωρεί από την ενεργό δράση και δέχεται τόσα μηνύματα αγάπης, έκανε κάτι καλό. Είναι το μεγαλύτερο «παράσημο» που μπορείς να πάρεις στην καριέρα σου.

Σε προηγούμενη συνέντευξη είχες αναφέρει πως όνειρό σου ήταν να κλείσεις την καριέρα σου στην ΑΕΚ. Σε στεναχώρησε που δεν τα κατάφερες;

Ήταν μία σκέψη που υπήρχε στο μυαλό μου. Τελικά, δεν έγινε πραγματικότητα. Είναι λογικό τα πράγματα να μην έρχονται πάντα όπως τα θέλεις. Γνωρίζω πως οι φίλαθλοι της ΑΕΚ μ' αγαπούν και τους αγαπώ κι εγώ το ίδιο. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Πριν από ένα χρόνο ήθελα να συνεχίσω να αγωνίζομαι στην ΑΕΚ και να ολοκληρώσω εκεί την καριέρα μου, αλλά αυτό δεν συνέβη για διάφορους λόγους. Παρόλα αυτά, έγινε πραγματικότητα ένα άλλο όνειρό μου. «Κρέμασα» τα παπούτσια μου στην ομάδα από την οποία ξεκίνησα (σ.σ. Ρετζίνα). Ήταν κάτι πολύ όμορφο.

Όποτε χρειάστηκε, η Ρετζίνα ήταν πάντα εκεί για εσένα. Μετά τη Λεβάντε, μετά τη Μετς, μετά την Πούνε Σίτι.

Ναι, επέστρεψα αρκετές φορές στη Ρετζίνα. Πέρασα πολύ όμορφες στιγμές στην ομάδα.

Πριν λίγες ημέρες, ένας πρώην συμπαίκτης σου, ο Κώστας Κατσουράνης, αποχώρησε κι αυτός από την ενεργό δράση. Ποια είναι η γνώμη σου για εκείνον;

Ο Κώστας είναι ένα πολύ καλό παιδί, μία τεράστια προσωπικότητα που προσέφερε πολλά στη χώρα του. Μία εβδομάδα νωρίτερα είχα ανακοινώσει εγώ την απόφασή μου. Όπως είπα και πριν, για όλους έρχεται αυτή η στιγμή. Του εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.

Πού έζησες τις καλύτερες στιγμές σου; Στην ΑΕΚ ή στον ΠΑΟΚ;

Θα σου πω την αλήθεια. Και στις δύο ομάδες πέρασα υπέροχα. Με την ΑΕΚ έκανα πραγματικότητα ένα από τα όνειρά μου, να αγωνιστώ στο Champions League. Νομίζω πως είναι όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή. Κατά τη γνώμη μου, είναι η κορυφαία διοργάνωση μετά το Μουντιάλ. Ήταν μία εξαιρετική περίοδος για την καριέρα μου, γιατί η ΑΕΚ ήταν μία οικογένεια. Όλα κυλούσαν πολύ ωραία και απολάμβανα το ποδόσφαιρο σε μία μεγάλη ομάδα. Το ίδιο συνέβη και στον ΠΑΟΚ.

Ποια ντέρμπι είχαν μεγαλύτερο πάθος κι ένταση; Τα ΑΕΚ-Ολυμπιακός ή τα ΠΑΟΚ-Άρης;

Το ΑΕΚ-Ολυμπιακός είναι ένα πολύ μεγάλο ντέρμπι. Χαίρομαι που έζησα έναν τέτοιο αγώνα. Θεωρώ πως αυτές οι αναμετρήσεις είναι τα «παιχνίδια» μου. Αγαπώ το πάθος και την ένταση. Το ίδιο ένιωθα και στα ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Άρη. Είναι εκπληκτικά. Είμαι πολύ χαρούμενος που έπαιξα σ' αυτές τις αναμετρήσεις, γιατί οι εικόνες πήγαιναν σ' όλο τον κόσμο. Με έπαιρναν φίλοι μου από την Ιταλία και μου έλεγαν τα καλύτερα για την ατμόσφαιρα, κι εγώ ένιωθα υπερήφανος που συμμετείχα.

Με τους οπαδούς της ΑΕΚ δημιούργησες μία ξεχωριστή σχέση. Πως συνέβη αυτό;

Οι φίλοι της ΑΕΚ καταλάβαιναν πως έδινα τα πάντα στο γήπεδο. Ο λόγος που μ' αγαπούν τόσο είναι πως έβλεπαν ότι έπαιζα με την καρδιά και έδινα τον καλύτερο εαυτό μου για την ομάδα.

Ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή με την ΑΕΚ;

Η καλύτερη ήταν το γκολ κόντρα στην Άντερλεχτ για το Champions League και η χειρότερη με τη λήξη του συγκεκριμένου αγώνα, όταν μάθαμε πως η Λιλ είχε νικήσει τη Μίλαν και έπαιρνε αυτή την πρόκριση για τους «16» της διοργάνωσης. Εκείνη την ημέρα ένιωσα πολύ έντονα και τα δύο συναισθήματα.

Το γκολ εναντίον της Άντερλεχτ ήταν το πιο ξεχωριστό της καριέρας σου;

Ναι, φυσικά! Όλη η σκηνή ήταν ξεχωριστή. Το γκολ, ο πανηγυρισμός, η αντίδραση. Όλα. Ειδικά, για έναν αμυντικό, ο τρόπος με τον οποίο έβαλα το γκολ ήταν σπάνιος και μοναδικός. Είναι, σίγουρα, η ωραιότερη ανάμνηση της καριέρας μου.

Πώς ήταν η ατμόσφαιρα στον αγώνα με την Μίλαν στο ΟΑΚΑ;

Ήταν εκπληκτική. Θα σου διηγηθώ μία μικρή ιστορία, την οποία δεν έχω αναφέρει ποτέ ξανά. Όταν η αποστολή της Μίλαν έφθασε στο ΟΑΚΑ ήμουν στα αποδυτήρια και πήγα να δω από κοντά φίλους και πρώην συμπαίκτες μου. Είχα μία συζήτηση με τον Πίρλο, με τον οποίο ήμουν συμπαίκτης στην Ίντερ και στην εθνικής Ιταλίας Κ21. Είχαμε μία εξαιρετική σχέση. Ο Πίρλο, για να με πειράξει, μου είπε: 'Άκου, αν έχει λιγότερο από 30.000 κόσμο δεν θα βγω να παίξω'. Του απάντησα: 'Φίλε, βγες για προθέρμανση και τα ξαναλέμε'. Πραγματικά, όταν βγήκαμε για προθέρμανση το γήπεδο ήταν γεμάτο! Είχε 70.000 κόσμο! Εγώ κοίταξα αμέσως προς την πλευρά του Πίρλο για να δω την αντίδρασή του. Ήταν σοκαρισμένος! 'Τι όμορφη ατμόσφαιρα', μου είπε. Μ' αυτή την ιστορία θέλω να εξηγήσω πως δεν ήταν μόνο για εμάς μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα, αλλά και για τους παίκτες της Μίλαν. Ήταν μία σημαντική στιγμή στην ιστορία της ΑΕΚ.

Μετά την αποχώρησή σου από την ΑΕΚ το 2007, είχες πρόταση από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό;

Όχι. Ένα χρόνο αργότερα, διάβασα σε κάποιες εφημερίδες πως ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για μένα, αλλά δεν υπήρξαν επαφές. Μετά από την Λεβάντε πήγα στη Ρετζίνα και το καλοκαίρι του 2009 πήγα στον ΠΑΟΚ γιατί με ήθελε ο Φερνάντο Σάντος. Ένας από τους καλύτερους προπονητές της καριέρας μου.

Καταρχάς, αν είχες πρόταση από Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό, θα πήγαινες; Με βάση και την ιδιαίτερη σχέση που είχες αναπτύξει με τους οπαδούς της ΑΕΚ.

Νομίζω πως αρκετοί ποδοσφαιριστές προβαίνουν σε τέτοιες κινήσεις. Άλλωστε, αυτή είναι η δουλειά μας. Είμαστε επαγγελματίες. Αλλά, από την στιγμή που δεν ήρθε κάποια πρόταση δεν μπορώ να σου απαντήσω υποθετικά. Δεν ξέρω, αν ερχόταν, τι θα έκανα.

Τι είναι αυτό που κάνει τον Σάντος τόσο αγαπητό στους ποδοσφαιριστές;

Για μένα, ο Σάντος είναι, πρώτα απ' όλα, πολύ καλός προπονητής. Επίσης, είναι εξαιρετικός άνθρωπος, ευθύς και θέλει να υπάρχει σεβασμός. Το ίδιο ήθελα κι εγώ, επομένως συμφωνούσα απόλυτα μαζί του. Έχω ζήσει καταστάσεις που οι προπονητές συμπεριφέρονται διαφορετικά στους παίκτες. Για τον Σάντος όλοι ήμασταν το ίδιο. Είτε λεγόσουν Τσιρίλο, είτε Κατσουράνης. Είναι ένας πολύ σωστός άνθρωπος, ο οποίος δεν κοιτάζει τα ονόματα. Είναι εργατικός και πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Ο Σέρα Φερέρ φαίνεται πως δεν ήταν έτσι, αν σκεφτείς πως ήταν ο λόγος που αποχώρησες από την ΑΕΚ.

Δεν είμαι ένας άνθρωπος που μ' αρέσει να σχολιάζω αρνητικά κάποιον. Απλά, θα σου πω πως είχαμε διαφορετική φιλοσοφία. Βλέπαμε διαφορετικά τα πράγματα. Πιστεύω πως ήταν καλός προπονητής, αλλά επειδή τον ζούσα καθημερινά στ' αποδυτήρια θεωρώ πως είχε άλλη ιδιοσυγκρασία. Δεν ήταν κακός άνθρωπος ή κακός προπονητής. Απλά, υπήρχε ασυμφωνία χαρακτήρων.

Ύστερα από διάλειμμα δύο ετών, επέστρεψες στην Ελλάδα για χάρη του ΠΑΟΚ. Πως βίωσες αυτή την εμπειρία;

Ήταν πολύ καλά. Πέρασα ωραίες στιγμές. Καταφέραμε αρκετά πράγματα με την ομάδα. Για παράδειγμα, νικήσαμε τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», ύστερα από πάρα πολλά χρόνια. Είχαμε μία φανταστική ομάδα. Παίξαμε στα προκριματικά του Champions League, αλλά αποκλειστήκαμε από τον Άγιαξ με δύο ισοπαλίες. Ήμουν χαρούμενος γιατί έπαιζα σε μία πολύ μεγάλη ομάδα.

Θυμάσαι κάποια ξεχωριστή στιγμή με τη φανέλα του ΠΑΟΚ;

Μία όμορφη στιγμή για εμένα ήταν όταν παίξαμε στην Ιταλία με την Ουντινέζε για το Europa League. Αγωνιζόμουν στη χώρα μου και είχαμε στο πλευρό μας 1.000 φιλάθλους. Ήταν μία στιγμή που μου έχει μείνει χαραγμένη. Σήμαινε πολλά για εμένα. Αν σκεφτείς πως στο «Φριούλι» δεν πήγαιναν ποτέ τόσοι πολλοί οπαδοί της αντίπαλης ομάδας.

Γενικότερα, πως ένιωθες όταν έπαιζες κόντρα σε ιταλικές ομάδες;

Ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Ήθελα να αποδείξω πως πετυχαίνω πράγματα σε μία ξένη χώρα. Όταν ήμουν στην ΑΕΚ παίξαμε κόντρα στην Μίλαν, μία από τις καλύτερες ομάδες της Ιταλίας. Είχε ξεχωριστή σημασία, επειδή είχα αγωνιστεί και στην Ίντερ. Ενώ, με τον ΠΑΟΚ, όπως προείπα, παίξαμε απέναντι στην Ουντινέζε. Είναι όμορφο, γιατί βρίσκεσαι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.

To 2013 αποφάσισες να επιστρέψεις στην ΑΕΚ, παρότι αγωνιζόταν στη Γ" Εθνική. Ήταν δύσκολη απόφαση;

Όχι, γιατί έπαιζα σε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Δεν με ενδιέφερε η κατηγορία, γιατί ήμουν σίγουρος πως, ακόμα και στην Γ' Εθνική, θα αγωνιζόμασταν μπροστά σε 20.000 κόσμο. Πηγαίναμε σε μικρά γήπεδα και μας ακολουθούσαν 4.000-5.000 φίλαθλοι.

Πίστευες πως θα επέστρεφες κάποια στιγμή;

Το ήλπιζα. Πέρασα πολύ όμορφες στιγμές στην ΑΕΚ. Ήταν ένα όνειρο για εμένα. Ήθελα να ξαναφορέσω την «κιτρινόμαυρη» φανέλα. Ευτυχώς τα κατάφερα.

Για τους φιλάθλους ήταν δύσκολο και περίεργο να βλέπουν την ομάδα στη Γ' Εθνική. Πώς ήταν για εσάς;

Και για εμάς ήταν δύσκολο. Είχαμε μεγάλη ευθύνη. Αντιμετωπίζαμε ομάδες, οι οποίες έβλεπαν τις μεταξύ μας αναμετρήσεις σαν να έπαιζαν σε τελικό του Champions League. Ήθελα να αποδείξουν πράγματα. Δεν ήταν εύκολο. Είχαμε νέους ποδοσφαιριστές, χωρίς μεγάλη εμπειρία. Εγώ κι ο Γεωργέας προσπαθούσαμε να τους βάλουμε στο κλίμα. Να κατανοήσουν τη δυναμική της ομάδας. Τους εξηγούσαμε πως ακόμα και στις αποτυχίες πρέπει να προχωράμε, γιατί είμαστε η ΑΕΚ. Ήταν ένας δύσκολος χρόνος, αλλά επιτύχαμε τον στόχο μας.

Με τον Τραϊανό Δέλλα υπήρξες συμπαίκτης και στη συνέχεια τον είχες προπονητή. Πως κρίνεις το έργο του;

Μ΄αρέσει πολύ ο Τραϊανός ως προπονητής. Βέβαια, πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στους ανθρώπους της ΑΕΚ για την απόφαση να του αναθέσουν τις τύχες της ομάδας. Υπάρχει σχέδιο και σωστός προγραμματισμός. Για μένα, αυτό είναι το σημαντικότερο. Η ΑΕΚ, μέσα σε δύο χρόνια, επέστρεψε στη Super League επειδή είχε πλάνο. Απέκτησε νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Αρκετοί εξ αυτών έπαιξαν μαζί μου στη Γ' Εθνική και πλέον αγωνίζονται στην πρώτη κατηγορία με την ΑΕΚ. Αυτό σημαίνει πως υπήρξε σωστός σχεδιασμός. Όσον αφορά στη δουλειά του Δέλλα, πιστεύω πως τα πηγαίνει εξαιρετικά. Ξέρει ποδόσφαιρο και είναι πολύ καλός άνθρωπος.

Πιστεύεις πως αν η ΑΕΚ παραμείνει πιστή στο πλάνο θα καταφέρει να κατακτήσει το πρωτάθλημα στο άμεσο μέλλον;

Σίγουρα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει φέτος, επειδή είναι λίγο δύσκολο. Όλοι το γνωρίζουν. Παρόλα αυτά, αυτός είναι ο σωστός δρόμος. Μετά από ένα πλάνο 4-5 ετών φτάνεις στο κορυφαίο επίπεδο και αποκτάς τα εχέγγυα για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα.

Ποιος ήταν ο αγαπημένος προπονητής κι ο αγαπημένος συμπαίκτης σου;

Σίγουρα, με τον Φερνάντο Σάντος είχα μία εξαιρετική συνεργασία, όπως σου ανέφερα και προηγουμένως. Επίσης κι ο Μάρκο Ταρντέλι με βοήθησε πολύ στην καριέρα μου. Θεωρώ πως αυτοί οι δύο με «στιγμάτισαν». Παρόλα αυτά, απ' όλους τους προπονητές κέρδισα πράγματα, επομένως τους οφείλω ένα «ευχαριστώ».

Όσον αφορά στον αγαπημένο συμπαίκτη, έπαιξα μ' αρκετές μεγάλες προσωπικότητες στην καριέρα μου. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως την χρονιά που αγωνίστηκα στην Ίντερ έκανα προπόνηση με ποδοσφαιριστές που αποτελούν την ιστορία του ποδοσφαίρου. Όπως ο Ρονάλντο, ο Βιέρι κι ο Μπλαν, ο οποίος είναι πλέον προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν. Το γεγονός πως ήμουν 22 ετών κι έβλεπα αυτούς τους παίκτες καθημερινά μ' έκανε να αισθάνομαι ευλογημένος.

Πώς ήταν ο Ρονάλντο ως συμπαίκτης;

Ο Ρονάλντο ήταν ένας από τους καλύτερους ανθρώπους που συνάντησα στην καριέρα μου. Ήταν διάσημος, αλλά παρέμενε ταπεινός. Θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα: Στις προπονήσεις της Ίντερ υπήρχε καθημερινά ένας φωτογράφος. Μία ημέρα πήγα στον Ρονάλντο και του είπα: 'Σε παρακαλώ, θα μπορούσαμε να βγάλουμε μία φωτογραφία μαζί; Γιατί θέλω να την βάλω στο δωμάτιό μου.' Ξαφνιάστηκε. Μου απάντησε: 'Εσύ θέλεις φωτογραφία μαζί μου; Για ποιο λόγο;' Του λέω: 'Τι για ποιο λόγο; Είσαι ο Ρονάλντο'. 'Όχι', μου λέει, 'Είναι ντροπή. Εγώ πρέπει να βγάλω μαζί σου'. Αυτό αποδεικνύει τι άνθρωπος είναι ο Ρονάλντο.

Το 2005, όταν ήρθες στην ΑΕΚ και στην Ελλάδα, περίμενες πως θα δενόσουν τόσο με τη χώρα και θα αποκτούσες οικογένεια;

Όχι, δεν το πίστευα. Όμως, στη ζωή, όλα είναι πιθανά. Πλέον, για μένα, η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Έχω οικογένεια εδώ. Έχω περάσει όμορφες στιγμές. Βέβαια, δεν είναι εύκολο. Είμαι Ιταλός, μου λείπει η χώρα μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου.

Αισθάνεσαι πλέον Έλληνας;

Δεν θα το έλεγα. Όμως, οι Έλληνες μοιάζουν αρκετά με τους Ιταλούς. Ειδικά τους Νότιους. Έχουμε πολλά κοινά. Ίδια κουλτούρα, ίδια φιλοσοφία. Τα πάντα. Θα έλεγα πως είμαι ένα παιδί από την Ιταλία που ζει στην Ελλάδα.

Πόσο σ' έχει επηρεάσει ο ερχομός της κόρης σου;

Κοίτα, ο Μπρούνο έχει δύο πρόσωπα. Μέσα στον αγωνιστικό χώρο είμαι σκληρός. Όμως, στη ζωή μου είμαι εντελώς διαφορετικός. Ό,τι ζητήσει η κόρη μου το κάνω. Νομίζω πως όλοι οι πατεράδες έτσι είναι.

Έχεις σκοπό να μείνεις στην Ελλάδα ή φοβάσαι την οικονομική κρίση;

Θα σου πω την αλήθεια. Εύχομαι, πρώτα απ' όλα, να αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα στην Ελλάδα. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και για την Ιταλία, καθώς κι εκεί υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Δεν ξέρω, αν η κατάσταση χειροτερέψει στην Ελλάδα, τι θα κάνω. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα κοιτάξω το καλύτερο για την οικογένειά μου.

Έπαιξες σε αρκετές χώρες, όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Κύπρος κι η Ινδία. Πως ήταν οι συνθήκες κι η ατμόσφαιρα;

Σ' όλες τις χώρες πέρασα όμορφα. Έπαιξα σε δύο σημαντικά πρωταθλήματα, όπως το γαλλικό (σ.σ. Ligue de National) και το ισπανικό (σ.σ. La Liga). Στην Ινδία ήταν μία καινούργια εμπειρία. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική, καθώς σε κάθε παιχνίδι υπήρχαν 50.000 με 60.000 θεατές.

Ολοκλήρωσες την καριέρα σου στη Ρετζίνα, την ομάδα από την οποία ξεκίνησες. Θεωρείς πως ήταν «γραφτό»;

Πιστεύω πως έκλεισα με όμορφο τρόπο την καριέρα μου. Όταν γύρισα από την Ινδία, η Ρετζίνα μου έκανε πρόταση να επιστρέψω. Ήταν τελευταία στην 3η κατηγορία. Μόνο ένας τρελός θα έλεγε το «ναι» σε μία τέτοια πρόταση. Όμως, εγώ δεν το έκανα επειδή είμαι τρελός, αλλά επειδή αγαπάω την ομάδα. Αυτός ο σύλλογος μου προσέφερε πάρα πολλά στην καριέρα μου. Σ' αυτόν οφείλω το γεγονός πως έπαιξα ποδόσφαιρο. Όταν συμφώνησα, υπήρξαν αρκετοί που με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν: 'Τι κάνεις; Είσαι τρελός; Δεν είναι καλό για την καριέρα σου'.

Ήταν τέσσερις πολύ δύσκολοι μήνες. Παρόλα αυτά, καταφέραμε να κρατήσουμε την ομάδα στην κατηγορία μέσα από τη διαδικασία των πλέι άουτ. Μπορεί τελικά λόγω των οικονομικών προβλημάτων να έπεσε στην 4η κατηγορία, όμως εγώ νιώθω υπερήφανος. Σε μία δύσκολη περίοδο για το σύλλογο εγώ ήμουν εκεί, κι έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου. Οι φίλοι της Ρετζίνα το εκτίμησαν. Όπως κι όταν επέστρεψα στην ΑΕΚ. Το έκανα επειδή το ένιωθα. Το θεώρησα ως υποχρέωση, επειδή οι δύο σύλλογοι μου πρόσφεραν πάρα πολλά.

Έχεις καταφέρει να γίνεις αγαπητός σ" όλες τις ομάδες που αγωνίστηκες. Ποιο ήταν το μυστικό;

Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Δέχομαι μηνύματα αγάπης από τους φίλους της ΑΕΚ, της Ρετζίνα, ακόμη κι από αυτούς της Μετς, παρότι έμεινα μόλις 6 μήνες. Το μυστικό είναι πως έδινα τα πάντα για την ομάδα. Οι φίλαθλοι ήξεραν πως μέχρι το 97ο λεπτό θα πάλευα για τη φανέλα.

Πλέον ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου; Θα ήθελες να γίνεις προπονητής;

Ναι. Το επόμενο καλοκαίρι θα πάω στην Ιταλία για να πάρω το δίπλωμα προπονητικής. Αυτός είναι ο στόχος μου. Ελπίζω να γίνω ένας καλός προπονητής.

Ίσως κάποια στιγμή σε δούμε στον πάγκο της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ...

Μάκαρι! (σ.σ. στα ελληνικά)