Στήριξη που θα την ζήλευαν όλοι

Μια στήριξη που για ένα φεγγάρι δεν την είχε ούτε καν ο Φερνάντο Σάντος που είναι ο τελευταίος προπονητής που έκανε δυο σερί προετοιμασίες, ούτε οι Λάζλο Μπόλονι, που είναι ο τελευταίος προπονητής που κάθισε στον πάγκο των ασπρόμαυρων από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι μιας σεζόν. Και δεν αναφέρομαι στη στήριξη του προέδρου/μεγαλομετόχου ή του αθλητικού/τεχνικού διευθυντή, αλλά σε αυτή των παικτών.

Ο άγραφος κανόνας
Είναι πολλές οι φορές που σε στιγμές αγωνιστικής κρίσης οι παίκτες μια ομάδας σιωπούν και την ασπίδα σε ένα προπονητή προσπαθούν να την σηκώσουν οι εκτός αποδυτηρίων. Ένας άγραφος κανόνας που τον ξέρουν καλά όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, είναι πως όταν ο ισχυρός άνδρας μιας ομάδας (είτε είναι ο πρόεδρος είτε ο μεγαλομέτοχος) και γενικά κάποιος που έχει λόγω στις αποφάσεις, όταν ξεστομίζει το "στηρίζουμε τον προπονητή", είναι σα να γυρίζει αυτόματα τη κλεψύδρα. Στα αυτά πολλών ακούγεται ως "στην επόμενη στραβή... goodbye my love, goodbye".

Και σας το λέω αυτό διότι λίγα λεπτά μετά τη δημόσια τοποθέτηση του Φρανκ Άρνεσεν, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Πανθρακικό, με τον Δανό αθλητικό διευθυντή να απλώνει ασπίδα προστασίας στον Κροάτη τεχνικό, κάποιοι, με βάση τη συγκεκριμένη τοποθέτηση με ρώτησαν "έλα, λέγε ρε... τον τρώνε τον Τούντορ;"

Όσο περνάνε οι μέρες από ένα παιχνίδι στο οποίο ο ΠΑΟΚ πήρε χαμηλό βαθμό σε πάρα πολλούς τομείς, οι συζητήσεις με τους ανθρώπου που βρισκόταν τόσο κοντά όσο και εντός της ομάδας, γίνονται με πιο καθαρό κεφάλι, ίσως και με λιγότερη πίεση. Ακόμα και οι ουσιαστικά 2,5 μέρες ρεπό που είχαν όλοι οι του αγωνιστικού (μετά το βράδυ της Παρασκευής, βρέθηκαν - όσοι δεν είναι στις εθνικές ομάδες - το απόγευμα της Τετάρτης) έχουν παίξει το ρόλο τους προς αυτή την κατεύθυνση. Το βράδυ της Κυριακής, όντως, τίποτα δεν πήγε καλά.

Έχεις... "πακέτο"
Η αρχή έγινε από την ενδεκάδα, το στήσιμο, τις πολλές αλλαγές προσώπων και θέσεων, και ακολούθησε η αποτυχία του ΠΑΟΚ να διαχειριστεί ΔΥΟ φορές το προβάδισμα απέναντι στον Πανθρακικό ΕΝΤΟΣ έδρας, η πλειοψηφία των αλλαγών, οι ευκαιρίες που (ξανα) χάθηκαν στα σημεία που ο ΠΑΟΚ είχε αποκτήσει προβάδισμα ενός τέρματος. Μιλάμε για πακέτο, ή μάλλον για "πακέτο" μεγάλο.

Και το "πακέτο" ήρθε σε μια στιγμή κρίσιμη για την ομάδα, διότι αυτή η γκέλα με τον Πανθρακικό έγινε στο πρώτο ματς στο οποίο όλοι στον ΠΑΟΚ έλεγαν το "τέλειωσε το διαβολοπρόγραμμα, άντε να κάνουμε ένα σερί να στρώσουν όλα" και όλα ξεστρώθηκαν. Και σε αυτό έχουν ευθύνη και οι παίκτες αλλά και ο προπονητής, που διαχειρίστηκε το συγκεκριμένο παιχνίδι ως "το πρώτο εύκολο μετά από καιρό" με αποτέλεσμα να σκεφτεί ότι "τον παίρνει" να κάνει κάποιες αλλαγές που είχε στο μυαλό του, όπως να αλλάξει πρόσωπα και σχηματισμό στην άμυνα.

Και επειδή δεν υπάρχει προπονητής που να λέει "θα κάνω αυτές τις αλλαγές για να δυσκολέψω τον εαυτό μου" ειδικά τη στιγμή που θέλει να πάρει ένα αποτέλεσμα να "ηρεμήσει", ο Τούντορ υπερεκτίμησε κάποια πράγματα, και αυτό μοιραία πέρασε και στα αποδυτήρια. Αυτό το "το πρώτο εύκολο ματς μετά από καιρό" που θα μπορούσε να είναι εύκολο αν ο ΠΑΟΚ είχε κάνει το 2-0 με τη πίεση που άσκησε από το 14' ως το 25', αν ο Μακ είχε τελειώσει σωστά μια από τις φάσεις από το 61' ως το 77'. Βέβαια, σας αυτά τα αν θα πρέπει να μπουν και το αν ο ΠΑΟΚ ξεκινούσε με ένα πιο ορθολογικό σχήμα, ή με τον Κλάους στη κορυφή.

Είπαν αλήθειες
Η λίστα με τα "αν" είναι μεγάλη και προσφέρει μόνο βάση για θεωρητική συζήτηση. Στη πράξη όμως, τι γίνεται; Οι παίκτες έχουν δώσει το τελευταίο διάστημα τις απαντήσεις τους, και μέσω δημόσιων τοποθετήσεων όπως αυτή του Στέλιου Μαλεζά μετά το παιχνίδι με την Κράσνονταρ στη Ρωσία, αλλά και τα όσα δήλωσε χθες ο Αλέξανδρος Τζιόλης. Και ενδεικτικά αναφέρω αυτούς διότι ο Μαλεζάς δεν είναι "χθεσινός" στα του ΠΑΟΚ, και ο Τζιόλης είναι ο τελευταίος ποδοσφαιριστής για τον οποίον θα έλεγες το "αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής, δε ξέρω τι θα μπορούσε να κάνει". Δεν είναι "ξύλινοι" όταν μιλάνε, τέλος πάντων.

Ο Ιγκόρ Τούντορ έχει μαζί του τα αποδυτήρια, και αυτό δεν το καταλαβαίνεις στις νίκες. Στις νίκες, ο προπονητής έχει μαζί του και τον περιπτερά από τον οποίο θα πάρει τσίχλες, και τον σερβιτόρο στο καφέ, και όλο το ντουνιά. Αυτό που υπάρχει στην ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων, δεν μπορεί κανείς να το "ξεγράψει" αλλά, ξέρετε πως όσο δύσκολα έρχεται, άλλο τόσο εύκολα φεύγει.

Τα τελευταία χρόνια, έχουν περάσει αρκετοί από τη θέση του Ιγκόρ Τούντορ, και δεν ήταν πολλοί εκείνοι που κατάφεραν να έχουν μαζί τους τους παίκτες όταν ήρθαν οι στραβές. Η τελευταία σεζόν του Φερνάντο Σάντος, 2009-10, ξεκίνησε με τον ΠΑΟΚ να αποκλείει την Βαλερέγκα και να μένει εκτός ομίλων Γιουρόπα Λιγκ με δυο ισοπαλίες με την Χίρενφειν. Τότε, που ο Σάντος έβαλε τον Γκαρσία αριστερά στον ρόμβο και... δεν ήξερε πως να του το πει, τότε που είχε κάποια σημαντικά "κεφάλια" των αποδυτηρίων απέναντί του. Και είχε φτάσει ΧΩΡΙΣ Ευρωπαϊκά παιχνίδια να έχει τον ΠΑΟΚ με 18 βαθμούς σε 10 αγωνιστικές. Τρεις περισσότερους από τον Τούντορ. Εκείνος ο ΠΑΟΚ, τον βρήκε το δρόμο του, διότι είχε και πολλές προσωπικότητες στα αποδυτήρια. Τη σεζόν 2011-12, ο Λάζλο Μπόλονι είχε πάρει παράταση ζωής με το "διπλό" στην έδρα της Τότεναμ, αλλά από κάποια στιγμή και μετά, ειδικά μετά τον αποκλεισμό στο κύπελλο, οι παίκτες δεν ήταν ζεστοί. Ο Ρουμάνος συνήθως καθυστερούσε να πάει στις προπονήσεις και είχε φτάσει ένας παίκτης να πει "εγώ θα καθίσω να τον περιμένω αν είναι" μη θέλοντας να ξεκινήσει να προπονείται.

Ξανά τις ρόδες σε ράγες
Αυτή τη στιγμή, ο Ιγκόρ Τούντορ καλείται ουσιαστικά να εκμεταλλευτεί τη συγκεκριμένη στήριξη που έχει, που θα τη ζήλευαν πολλοί στη θέση του, αυτή των παικτών. Ακόμα και από παίκτες που δεν έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Και φυσικά, να μην επαναλάβει τα όποια λάθη έχει κάνει. Να μη βάζει "αυτογκολ". Διότι, για παράδειγμα, όταν ο Τζιόλης είναι πρώτος στα κλεψίματα στη μεσαία γραμμή, είναι ο πλέον έμπειρος παίκτης στον άξονα και τον ξεβολεύει βάζοντάς τον στο κέντρο της άμυνας, όταν ο Μακ έχει παίξει σε όλα τα παιχνίδια ως δεύτερος επιθετικός και τον βάζει στη κορυφή μόνο του...

Ναι, η τύχη είναι με τους τολμηρούς, αλλά αυτό δεν είναι τόλμη. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, με αυτούς τους παίκτες θα πορευτεί τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο, σε αυτά τα πέντε παιχνίδια πρωταθλήματος (που είναι και τα ουσιαστικά διότι στην Ευρώπη ο ΠΑΟΚ έχει αποκλειστεί και στο κύπελλο δε μπορεί να αποκλειστεί) στα οποία καλείται να ξαναβάλει τις ρόδες του σε ράγες...