Δεν την πάτησε α λα ΠΑΟ και ήρθε η... επαγγελματική πρόκριση

Αυτό μόνο κρατάει ο Δικέφαλος γιατί και χθες βράδυ η εμφάνισή του ήταν προβληματική όσον αφορά την ανάπτυξη παιχνιδιού, την παραγωγή φάσεων και κατ' επέκταση το γκολ. Πέρασε με το 0-0, αλλά ουσιαστικά με το γκολ του Πέλκα στη Νέα Σμύρνη. Τουλάχιστον έχει ΚΑΙ τη δικαιολογία των πολλών απουσιών ΚΑΙ να επικαλείται το πάθημα του Παναθηναϊκού την προηγούμενη στο Περιστέρι και με αντίπαλο παρόμοιας δυναμικότητας με τους «κυανέρυθρους».

Με αυτά και με αυτά βέβαια συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από την πρώτη και συγχρόνως τελευταία φορά στην ιστορία της διοργάνωσης (σεζόν 1948-49) που η Βig 4 του ελληνικού ποδοσφαίρου βρέθηκε στα ημιτελικά. Φέτος και ειδικά μετά την κλήρωση στην προημιτελική φάση ήταν η μεγάλη ευκαιρία αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον «καρυδάτο» Ατρόμητο του Τραϊανού Δέλλα. Οχι πως ο Πανιώνιος δεν θα άξιζε με βάση και τη χθεσινή του παρουσία στην Τούμπα να πάρει τη θέση του Δικέφαλου του Βορρά. Ας όψεται όμως ο νεαρός Μασούρας που δις όταν βρέθηκε απέναντι στον Βελλίδη (ειδικά το τετ α τετ του α' ημιχρόνου ήταν τεράστια ευκαιρία) μάλλον... λύγισε αφού τα τελειώματά του ήταν για τα... πανηγύρια.

Το θέαμα βέβαια να γυρνάνε... εκνευριστικά ξανά και ξανά οι παίκτες του Τούντορ την μπάλα στον Βελλίδη ή να προσπαθούν στα τελευταία λεπτά να ροκανίσουν τον χρόνο για να μη βάλουν σε κίνδυνο το... 0-0 δεν ταιριάζει για ΠΑΟΚ και λογικά δεν άρεσε στους... κατοίκους της Τούμπας που το έδειξαν παρά το μπόνους της πρόκρισης.

Οι γηπεδούχοι, όπως στο Καραϊσκάκη, έτσι και στην κυπελλική ρεβάνς, για διαφορετικούς ασφαλώς λόγους, εμφανίστηκαν πολύ φοβισμένοι. Την Κυριακή φοβόντουσαν τη συντριβή, χθες τον αποκλεισμό, αν και ως μεγέθη δεν έχουν σχέση ο Ολυμπιακός με τον Πανιώνιο (οι δυο αντίπαλοί τους). Ενας φόβος που είχε περάσει ουσιαστικά στην ομάδα ο προπονητής της, με τον Τούντορ να γνωρίζει πως στα συγκεκριμένα παιχνίδια έπαιζε τη θέση του στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Ο Κροάτης κόουτς τελικά κατάφερε να διασωθεί, ο Δικέφαλος και στα δυο αυτά παιχνίδια του έβγαλε οργάνωση και αξιοπιστία ανασταλτικά, αλλά για να προχωρήσει στους στόχους του (κατάκτηση Κυπέλλου και 2η θέση στο πρωτάθλημα) δεν αρκούν αν δεν παρουσιάσει θεαματική βελτίωση δημιουργικά και εκτελεστικά. Δεν το έχουμε δει μέχρι τώρα (με μικρές εξαιρέσεις - εκλάμψεις), ποιος ξέρει, μπορεί να... βοηθήσει η άνοιξη σε αυτό.

Για μια ακόμη φορά η συνύπαρξη των Αθανασιάδη - Μπερμπάτοφ, έστω κι αν ο Κλάους αυτήν τη φορά τραβιόταν αρκετά στα δεξιά, είναι ό,τι πιο... αποτυχημένο πείραμα έχουμε δει μέχρι τώρα στη σεζόν. Ο Τούντορ προφανώς και δεν μπορεί να το καταλάβει... Η ανάγκη όμως τον έκανε να επαναφέρει, έστω ως αλλαγή (αντί του «αργοκάραβου» Τζιόλη), τον... εξαφανισμένο Κάτσε που απ' ό,τι φάνηκε τον έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Με την παρουσία του Αλβανού έγινε πιο κινητική, γρήγορη και ανέβασε τα ποσοστά κατοχής της η ομάδα. Μαζί με την έτερη αλλαγή, τον Γκολάσα, που πήρε τη θέση του Κλάους σε έναν πιο δόκιμο σχηματισμό, σουλούπωσαν τον Δικέφαλο μετά το 60' και τον βοήθησαν να κάνει φάσεις (που του έλειψαν στο πολύ κακό του πρώτο μέρος).

Εκτός από τον Κάτσε, μεγάλο κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν ο Χατζηισαΐας, που ξεπέρασε εύκολα και το... ψυχολογικό επειδή βρέθηκε απέναντι στην πρώην του ομάδα, μόλις λίγες ημέρες μετά την αποχώρησή του από τον Πανιώνιο. Ο νεαρός στόπερ, όπως κόντρα στον Ολυμπιακό, έτσι και χθες τα πήγε περίφημα, προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα και κυρίως «έδεσε» με τον Βίτορ.

ΥΓ.: Η εικόνα του Τούντορ στον πάγκο του, να... φυσάει και να ξεφυσάει περιμένοντας να τελειώσει το ματς ή να ρίχνει κλεφτές ματιές προς τα επίσημα κάθε φορά που γύριζε για να καθίσει, δείχνει την τρομερή πίεση που νιώθει. Τον έβλεπες και... στενοχωριόσουν.

Βαγγέλης Μίχος