Πρώτα αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα και μετά το λύνεις...

Το αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο αλλά και στον αθλητισμό γενικότερα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που συνυπάρχουν συμπληρωματικά και κανένας δεν αναιρεί τον άλλον.

Ο τρόπος με τον οποίον ο ΠΑΟΚ μπήκε με το «αριστερό» στο 2025 δεν νομίζω πως μας έκανε ιδιαίτερα σοφούς, δεν μας έμαθε πολλά καινούργια πράγματα αλλά μας υπενθύμισε τι πρέπει να λύσει προκειμένου να κατακτήσει τους στόχους που έθεσε στην εκκίνηση της σεζόν αλλά και με τα όσα πέτυχε σε αυτήν που προηγήθηκε.

Μας υπενθύμισε πως αν θέλουμε κάτι να λυθεί, θα πρέπει να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα, να το κατανοήσουμε και έπειτα να αναζητήσουμε τη λύση.

Ποτέ δεν πας στο τέλος του νήματος, ποτέ δεν υπερπηδάς κάποιο στάδιο αλλά ακολουθείς πιστά κάθε βήμα. Κινείσαι ορθολογικά.

Ορθολογισμός ή και κυνισμός, αυτοκριτική και πράξεις είναι ίσως οι πιο κατάλληλες κουβέντες που πρέπει να μπούνε στην ασπρόμαυρη πραγματικότητα.

Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ μετά και την ήττα στο ΟΑΚΑ, έγινε ξεκάθαρο πως αφορά αγωνιστικούς αλλά και λόγους που ξεφεύγουν από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.

Προτού πας στη δεύτερη κατηγορία, πρέπει να κοιτάξεις τι κάνεις λάθος εσύ στην πρώτη, στον αγωνιστικό σου σχεδιασμό γιατί ειδάλλως θα καταφέρεις απλά να κρύψεις το πρόβλημα κάτω από το χαλάκι κι αυτό με μαθηματική ακρίβεια γυρίζει μπούμερανγκ.

Κρίνοντας από τις πρώτες επιθυμίες της ομάδας στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου μπορούμε να καταλήξουμε στο τι αντιλαμβάνονται ή δεν αντιλαμβάνονται οι ιθύνοντες πως λείπει.

Λείπει δηλαδή κάτι στο κέντρο; Ναι, λείπει. Είναι ο Πένια η λύση στο πρόβλημα; Μάλλον είναι μέρος της, καθώς ο ΠΑΟΚ φαίνεται να έχει ανάγκη και από τρεξίματα μιας και πλην του Καμαρά, Οζντόεφ και Σβαμπ δείχνουν (λόγω σωματοδομής) να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτό το κομμάτι.

Σαφώς, όταν βρίσκεις μια καλή ευκαιρία στα δεδομένα που υπάρχουν στην περίπτωση του Περουβιανού τότε την αρπάζεις, ειδικότερα αν αναλογιστεί κανείς πως το καλοκαίρι θα κληθεί η ομάδα να πάρει σημαντικές αποφάσεις για τη μεσαία γραμμή της με ορισμένα συμβόλαια να φτάνουν στη λήξη τους.

Την ίδια στιγμή όμως νιώθω πως επανέρχεται και η συζήτηση για το τι (και πόσους) χαφ χρειάζεται ο ΠΑΟΚ.

Όσους όμως κι αν αποκτήσει, το πρόβλημα ποτέ δεν κρύβεται μόνο σε μια θέση ή έναν

παίκτη. Οι ανορθογραφίες τόσο στη θέση του αριστερού μπακ σε επίπεδο ροτέισον όσο και στο κέντρο της άμυνας δυστυχώς βγάζουν «μάτι» ακόμη και στους μη ειδικούς.

Όσο δεν μπαίνουν στην κουβέντα τότε μάλλον κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος γιατί η πνευματική κούραση του «χ» Μπάμπα προκύπτει και από την αδυναμία να του δοθούν οι ανάσες στον χρόνο που πρέπει.

Πάμε όμως και στα εξωαγωνιστικά, εκεί όπου πλέον έχει καταντήσει συνήθεια να βλέπουμε την ομάδα να αντιμετωπίζεται με τρόπο εχθρικό, την ώρα που οι αντίπαλοι του επηρεάζουν την κοινή γνώμη (της χώρας που όποιος φωνάζει περισσότερο έχει και δίκιο) κατηγορώντας τον για τον δήθεν έλεγχο ΕΠΟ – ΚΕΔ.

Χθες (5/1) λοιπόν αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά πως τα παιχνίδια δεν τα κρίνουν μόνο τα «ύποπτα» πέναλτι, τα κακώς ακυρωμένα τέρματα ή οι ανύπαρκτες κόκκινες κάρτες.

Κρίνονται και από κάτι τύπους σαν τον Δανό που με την άρνηση του να καταλογίσει έστω και μισό φάουλ υπέρ του (μέτριου ομολογουμένως) ΠΑΟΚ, τον έβαλε ολοκληρωτικά στα καρέ του έως ότου αναστηθεί ο «πεθαμένος».

Κλείνοντας όμως, υπάρχει και ένα κοινό σημείο στους δύο προαναφερθέντες λόγους του προβλήματος. Κάτι που αποτελεί εξίσου σημαντικό παράγοντα στην αρνητική συνάρτηση που προσπαθούμε να αναλύσουμε.

Αφορά την ηρεμία της ομάδας η οποία ταράζεται εξωαγωνιστικά και βγαίνει (απολύτως λογικά) αγωνιστικά.

Η ασπίδα που έβαζε ο Λουτσέσκου, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατο να λειτουργήσει και να καλύψει τα λάθη του οποιουδήποτε.

Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη κάποιον που θα απορροφήσει τους κραδασμούς. Που θα τον προστατέψει και θα κάνει ξεκάθαρο τον ρόλο του καθενός για να πράξει αντίστοιχα κι εκείνος το έργο του.

Ο ποδοσφαιριστής επιβάλλεται να έχει το μυαλό στο γήπεδο, ο φίλαθλος στην κερκίδα με «όπλο» τη στήριξη και ο διοικητικός παράγοντας την υπεράσπιση των συμφερόντων της ομάδας εκεί που πρέπει.

Για να μην μπερδευόμαστε και για να μην ικανοποιηθούν οι ορέξεις κανενός περίεργου.

Χρήστος Μαγγίνας