Το όνειρο, το πυροτέχνημα και τα εκατομμύρια

Αυτό άρχισε να γίνεται πραγματικότητα, με τον ερχομό του Ιβάν Σαββίδη, που πήρε την ομάδα καταχρεωμένη και χωρίς μέλλον και της έδωσε αρκετούς τίτλους, Ευρωπαϊκές επιτυχίες και οικονομική σταθερότητα.

Εξακολουθώ να μην νιώθω ένοχος, που αυτά που έζησα από το 2016 μέχρι και το 2024, δεν μου φτάνουν και θέλω περισσότερα.

Είμαι άπληστος; Είμαι άδικος; Δεν το ξέρω, αλλά δεν νιώθω έτσι.

Δεν μου αρέσει, δεν μου κολλάει, δεν «την παλεύω» να αντιμετωπίζομαι ως πυροτέχνημα και το χειρότερο όλων να βλέπω τον ίδιο τον ΠΑΟΚ να αντιμετωπίζει και τα δυο πρωταθλήματα που πήρε, ως πυροτεχνήματα.

Ναι πυροτέχνημα χαρακτηρίζω την ομάδα που μόλις παίρνει ένα πρωτάθλημα, αντί να χτίσει επάνω στην επιτυχία της, εκείνη γκρεμίζει ρόστερ, δεν κρατάει κάποιους από τους καλύτερους παίκτες της και φέρνει παίκτες με τεράστια ερωτηματικά δίπλα στα ονόματα τους.

Το ζήσαμε πρώτη φορά στο πρωτάθλημα του 2018/2019 που έφυγε ακόμα και ο προπονητής, το ζούμε και φέτος που ακόμα και με τη προοπτική της συμμετοχής για πρώτη φορά στην ιστορία μας στους ομίλους του Champions League, οι προσθαφαιρέσεις του ρόστερ ήταν από μέτριες έως απαράδεκτες.

Λες και γεμίσαμε ως κλαμπ. Λες και αφού πήραμε 1 πρωτάθλημα, δεν μας πειράζει να διεκδικήσουμε το επόμενο μετά από 5-10 χρόνια.

Εγώ συγγνώμη, δεν γέμισα και θεωρώ πως η συγκεκριμένη νοοτροπία του πυροτεχνήματος, δεν είναι αυτή που θα μεγαλώσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ τον σύλλογο και θα τον πάει στο επόμενο level. Αυτό το level όπου κάθε χρονιά που δεν παίρνει πρωτάθλημα, θα θεωρείται αποτυχημένη.

ΜΌΝΟ έτσι θα πάμε μπροστά, ΜΟΝΟ έτσι θα μεγαλώσουμε πραγματικά, ΜΟΝΟ έτσι θα κοιτάμε σταθερά στα μάτια όλο το ΠΟΚ.

Γιατί να πανηγυρίσω για μία πώληση όταν τα λεφτά αυτής θα πάνε στους επόμενους Σαμάτα, Μπακαγιόκο και Κόλεϊ;

Παίκτες που δεν τους ήθελαν καν οι ομάδες τους (και τί ομάδες...), με ξεκάθαρα πτωτική πορεία στις καριέρες τους, χωρίς μεταπωλητική αξία, χωρίς όρεξη να χτίσουν όνομα στη ποδοσφαιρική πιάτσα και χωρίς να βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά για να διακριθούν.

Καλές οι πωλήσεις και σίγουρα απαραίτητες στον ποδοσφαιρικό κόσμο του σήμερα, αλλά αν οι επενδύσεις δεν είναι αυτές που πρέπει, συγγνώμη αλλά μου φαίνονται αδιάφορες.

Τέλος, για να «βάλω υπότιτλους» και να μην παρεξηγηθώ, ο σύλλογος που θέλει να μην ανοίγεται και να προσέχει τα έξοδα του, είναι υποχρεωμένος να στήσει εκτός από τις υπέροχες ακαδημίες που έχουμε και μας φέρνουν εκατομμύρια, ένα άψογο δίκτυο scouting που θα μπορεί ανά πάσα στιγμή και ώρα να δώσει ονόματα και περιπτώσεις παικτών άξιες να ασχοληθούμε και να τους φέρουμε χωρίς να ματώσουμε οικονομικά.

Παίκτες που με 4-5-6 εκατομμύρια θα έρθουν και θα βοηθήσουν το υπάρχον σύνολο να ανέβει επίπεδο. 

Αν ελπίζεις πως για κάθε πώληση Τζόλη, Κουλιεράκη, Τζίμα, αύριο μεθαύριο Ντέλια, Κοτάρσκι κλπ υπάρχει ένας ελεύθερος Σαμάτα, Μουργκ, Κόλεϊ που θα φέρεις για να καλύψεις το κενό και να σε ανεβάσει επίπεδο, μάλλον δεν κατανοείς το ποδόσφαιρο και μάλλον τσάμπα φεύγουν όλα αυτά τα παιδιά από τον ΠΑΟΚ μας.

Υ.Γ. Το καλοκαίρι που έρχεται, πρέπει να είναι το πιο δαπανηρό μεταγραφικό καλοκαίρι της ιστορίας μας. Το επίπεδο του ρόστερ, τα συμβόλαια που λήγουν και τα εκατομμύρια έσοδα των πωλήσεων, κάνουν επιτακτική την ανάγκη να ρίξεις πολλά χρήματα στην αγορά για να χτίσεις μια πρωταθλήτρια ομάδα. Αν όχι τώρα, πότε;

Αρθρογράφος: μέλος του Paokmania Forum "Blackgr"