Το «βραχυκύκλωμα» είχε έρθει από νωρίς μέσα στη σεζόν

Είναι πολλοί, δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει διαφορετικά για μια ομάδα, που πέρσι πρώτευσε στο πρωτάθλημα, διεκδικώντας ό,τι καλύτερο μπορούσε και σε Ευρώπη και σε κύπελλο. Σίγουρα, όμως, ένας βασικός λόγος, που η ομάδα του Λουτσέσκου «βραχυκύκλωσε» από νωρίς μέσα στη σεζόν είναι ότι δεν κατάφερε να καλύψει τα κενά δύο κομβικών παικτών της αντίστοιχης περσινής, των Κουλιεράκη και Μεϊτέ.

Ως αντί-Κουλιεράκης ήρθε ο Κόλεϊ (εξαφανισμένος αγωνιστικά το τελευταίο δίμηνο), στις… καθυστερήσεις των θερινών μεταγραφών αποκτήθηκε κι ο Λόβρεν (είχε την επιπλέον ατυχία του σοβαρού τραυματισμού του, συνέπεια του οποίου ο Βιετέσκα έφθασε στην Τούμπα τον περασμένο Ιανουάριο), αλλά ο Κεντζιόρα έμεινε να ψάχνει τον ιδανικό παρτενέρ, που είχε βρει πέρσι στο πρόσωπο του Κουλιεράκη.

Ως αντί-Μεϊτέ αποκτήθηκε ο Μπακαγιόκο, ο οποίος γρήγορα έδειξε ότι δεν… μπορούσε. Όταν, όμως, χάθηκε μια μονάδα, που προορίζονταν για να παίξει βασικό ρόλο, το πρόβλημα μεταφέρθηκε στον Λουτσέσκου και από εκεί στην τριάδα των Καμαρά, Οζντόεφ και Σβαμπ, που έπρεπε να σηκώσουν όλο το βάρος της μεσαίας γραμμής και σε μια χρονική περίοδο με συνεχόμενα -και απαιτητικά-παιχνίδια σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Το όλο… σύστημα δεν άντεξε (οι «ενέσεις» του χειμώνα δεν αποδείχθηκαν τονωτικές, αφού ο Πένια ακόμη δεν έχει καλά προσαρμοστεί κι ο Μεϊτέ είναι κάποιος… άλλος από τον περσινό), σε συνδυασμό, βέβαια, και με τις «χαμηλές πτήσεις» παικτών (Μπάμπα, Κωνσταντέλιας, Τάισον, Ζίβκοβιτς, Ντεσπόντοφ, ακόμη και του Τόμας), που πέρσι «πετούσαν» σε μεγάλα κομμάτια της σεζόν.

Αμοιρος ευθυνών δεν είναι, φυσικά, κι ο Λουτσέσκου, που δεν κατάφερε να διαχειριστεί τις παραπάνω προβληματικές για την ομάδα του καταστάσεις.