Ο Στέφενς βάλλεται, ο ΠΑΟΚ σχάται

Αναδημοσιεύουμε ένα εξαιρετικό άρθρο του Πασχάλη Μεντίζη από τη voria.gr

Ο ΠΑΟΚ διαθέτει στο δυναμικό του 27 (28 με τον Τζιόλη), πρώτης γραμμής ποδοσφαιριστές, κοινώς «ενδεκαδάτους». Ένας βασικός κορμός αποτελείται από 17-18, μάξιμουμ. Όταν επιζητείς ισορροπία μέσα σε ένα «γεμάτο», ίσως και πέραν του δέοντος, ρόστερ επιβάλλεται να καταπιαστείς με όλους.

Πώς κρατάς, όμως, σε εγρήγορση και επαγρύπνηση και τους 27; Δίνοντάς τους λόγο... ύπαρξης. Δηλαδή ευκαιρίες, συμμετοχές. Και ποιος δεν πήρε την εφετινή σαιζόν χρόνο συμμετοχής. Σχεδόν άρτια κατανεμημένος, δεν έχει (ή, καλύτερα, δεν θα έπρεπε να έχει) αφήσει κανέναν παραπονεμένο.

Τουναντίον. Οι... φήμες λένε, οι... κύκλοι μεταφέρουν, το... κλίμα συνηγορεί. Εν γένει «ψίθυροι» περί διάχυτης... στραβομουτσουνιάς ίπτανται στον, ομιχλώδη εσχάτως, εναέριο χώρο της Τούμπας, «μουρμουρητά» που εντάθηκαν ιδιαιτέρως όταν εκτός αποστολής από το παιγνίδι της Τρίπολης έμειναν οι Στοχ, Σαλπιγγίδης και Κατσουράνης.

Πουθενά, βέβαια, δεν διαβάζει κανείς πως και οι τρεις προαναφερθέντες έχουν καταγράψει περισσότερες από 19 συμμετοχές στην τρέχουσα περίοδο, μαζί με μόνον άλλους 4, από ένα ρόστερ των 27. Πουθενά δεν διαβάζει κανείς ότι πρόκειται για ποδοσφαιριστές που είναι από τους λίγους που μπορούν να διαχειριστούν μία τόσο σπουδαία αναμέτρηση όπως αυτή που έπεται, που χρήζουν καθαρού μυαλού και βαθιάς ανάσας και που -τουλάχιστον- δύο εξ αυτών θα βρεθούν στο αρχικό σχήμα απέναντι στη Μπενφίκα, όχι λόγω... αλχημειών αλλά εξαιτίας της αναγκαιότητας και της αρμόζουσας εμπειρίας. Δεν υπάρχει πουθενά, έστω μια νύξη για το παρατεταμένο τους ντεφορμάρισμα με τις απειροελάχιστες αναλαμπές, λησμονείται εντέχνως η εξαγγελία του Ολλανδού για το ότι θα αγωνίζονται κάθε Κυριακή οι 11 πιο φορμαρισμένοι, παραβλέπεται η συνεχής αναφορά του στη λέξη «ανταγωνισμός».

Ή μήπως, εκεί στην Τρίπολη, θα έπρεπε να αγωνιστεί ο Κατσουράνης στη θέση του Μαντούρο; Μα καλά, ο πολύς ο κόσμος δεν απαιτούσε την απομάκρυνση του Κατσουράνη από την οπισθοφυλακή (βγάζοντας εντελώς εκτός κάδρου την εποχή Δώνη), του Κατσουράνη με τη μία (!) σωστή μεταβίβαση στη Λεωφόρο, του Κατσουράνη με τη ροή αβίαστων λαθών, από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ακόμη; Του Κατσουράνη που «δεν παίζει σωστά στα κεντρικά μπακ γιατί διαθέτει τη νοοτροπία του χαφ στο χώρο, του οποίου το λάθος, ενδεχομένως, συγχωρείται από την επόμενη γραμμή άμυνας». Μήπως θα έπρεπε να αγωνιστεί ο Κατσικάς της Ξάνθης, να δούμε άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία με δύο ζερβοπόδαρους κεντρικούς αμυντικούς με συνολικό ύψος τα 4 μέτρα και... μικτό βάρος τα 200 κιλά; Μήπως θα έπρεπε να αγωνιστεί ο Τζαβέλλας και ο Σκόνδρας; Πείτε παιδιά ποιον θέλετε να βάλουμε, συνδράμετε, τώρα που γυρίζει.

Έμεινε και ο Στοχ στη Θεσσαλονίκη. Πλήγμα! Αν είναι δυνατόν να μένει εκτός αποστολής αυτός που έβαλλε κατά του προπονητή λίγες ημέρες πριν, με πανελλαδικό, μάλιστα, αντίκτυπο, αυτός που αναγκαστικά αγωνίστηκε για 20 λεπτά στη Ριζούπολη γιατί ο Πόζογλου ένιωσε ενοχλήσεις στο ζέσταμα, ο ογκόλιθος σταθερότητος, ο στυλοβάτης της επιθετικής γραμμής, ο πλέον φορμαρισμένος. Ναι, αυτός που πολλοί, επιτακτικά ζητούσαν πριν από λίγες εβδομάδες το καρφίτσωμά του στον πάγκο για κάποιες αγωνιστικές ημέρες, για να αισθανθεί τη «γλύκα», να παραδειγματιστεί.

Αν, δε, λάβει κάποιος υπόψιν την άλλη, όχι και τόσο εκτεταμένη «διαρροή» περί καλοπερασάκηδων και... ταραξιών, τότε γιατί πρέπει να ψέξουμε -και πάλι- τον Στέφενς για τον αποκλεισμό των φασαριόζων;

Πραγματικός παροξυσμός. Ό,τι σχήμα κι αν επιλεγεί, όποιος κι αν το απαρτίζει, εφόσον το αποτέλεσμα δεν είναι αρκούντως ικανοποιητικό, τότε να αλλαχθεί πάραυτα. Κι όταν την επομένη μένει εκτός και το αποτέλεσμα είναι σφαλιάρα, τότε «τι κάνεις ρε Στέφενς». Τα ίδια έγραφα και μετά το ματς της Λεωφόρου. Μέχρι και για την επιλογή Σπυρόπουλου (που παρεμπιπτόντως δεν έχει δηλωθεί για το Europa League) υπήρξαν φωνές αμφισβήτησης. Να μη βρει ούτε τώρα τις απαιτούμενες ανάσες ο Λίνο για να αντέξει στο σφυροκόπημα των Λίμα ή Μάρκοβιτς, ακόμα και του Πέρεζ, την Πέμπτη, να στραβώσει (κι άλλο) ο Σπυρόπουλος με τον αποκλεισμό του.

Επιρρίπτονται αφειδώς ευθύνες στον Στέφενς για την ήττα του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη. Σ' ένα παιγνίδι που ο Αστέρας φυτοζωούσε επιθετικά, ένα παιγνίδι που ο ΠΑΟΚ ήλεγχε καθ' όλη τη διάρκεια, χωρίς, μάλιστα, να ιδρώσει ιδιαίτερα. Απλά συνέδραμαν στην αποτυχία οι τραγικές εμπνεύσεις των Μαντούρο και Γλύκου και η ανωριμότητα με την οποία πέρασαν ανεκμετάλλευτες οι τρομερές εμπνεύσεις του Νάτχο ώστε να τελειώσει το ματς χωρίς πολλά πολλά.

Ρε μπας και τρέχει κάτι άλλο; Μήπως ο ΠΑΟΚ του αντιποδοσφαιρικού Ολίσε, των τριών αριστερών μπακ, του νεαρού, φερέλπιδος μέσου που έγινε δεξιός οπισθοφύλακας, των δύο επιθετικών για ένα ολόκληρο πεντάμηνο, με μόλις 5 γκολ, του Ινίγκο Λόπεθ (που μετά από τρεις επιεικώς απαράδεκτες εμφανίσεις ψέγει δίχως σταματημό τον Στέφενς), του Κατσικά, του Γεωργιάδη (που δυσανασχετεί), του Νίνη (που τιτιβίζει), του Χακόμπο (που ωρύεται), δεν είναι τόσο καλός όσο αφέθηκε να εννοηθεί; Μήπως αυτή η ομάδα δεν μπορεί το κάτι παραπάνω; Μήπως, τελικά, δεν ήταν πλήρης;

Ο Στέφενς κρίνεται και κατακρίνεται κατά ριπάς, χωρίς συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, μόνο και μόνο επειδή ο ΠΑΟΚ χάνει έδαφος στο πρωτάθλημα για το οποίο ουδέποτε έτρεφε ελπίδες. Του προσάπτονται λάθη (διαχειριστικά, μετεγγραφικά και τακτικά) στα οποία δεν υπέπεσε, «διώκεται» για επιλογές στις οποίες προχώρησε δίχως να υπάρχει καλύτερη εναλλακτική, επικρίνεται για τη γενικότερη ανομοιογένεια μιας ομάδος που κλήθηκε να χτίσει χωρίς να επιλέξει τα πρώτα και βασικότερα λιθαράκια της. Τέλεια και παύλα, ο Στέφενς σφάλλει. Ή μάλλον, «πρέπει» να σφάλλει.

Συν τοις άλλοις υπάρχει και μια έρπουσα, ακατάσχετη σπερμολογία που δημιουργεί κλίμα πανικού, εν όψει ενός μήνα «φωτιά», μιας σειράς αγώνων που η ατμόσφαιρα θα έπρεπε να φέρνει ευφορία σε κάθε -υγιές- σωματίδιο που περιστρέφεται γύρω απ' τον πυρήνα που ονομάζεται ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ, σε μια τέτοια περίοδο, θα έπρεπε να είναι ένα αρραγές και συμπαγές κράμα, πρόεδρος-διοίκηση-λαός-ποδοσφαιριστές-τεχνικό τημ, μια γροθιά, μια ολότητα. Διάολε, τρία ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ακολουθούν! Αντ' αυτού, ο ΠΑΟΚ είναι επικίνδυνα ασταθής και σχάται, κι αν «ανακινηθεί» λίγο ακόμη θα εκραγεί, με ολέθρια αποτελέσματα για ό,τι καλό πάει να δημιουργήσει ο Στέφενς ή να παγιώσει ο Σαββίδης.

Η αύξηση στα επίπεδα... ραδιενέργειας δεν θα περιοριστεί μόνον εντός των συνόρων. Αν ο Σαββίδης επιλέξει την καρατόμηση του προπονητή σε νέα -πολύ πιθανή- γκέλα, η φήμη που με κόπο (και χρήμα) έχτισε ο ΠΑΟΚ και το «παρόν» που βροντερά φώναξε το καλοκαίρι με την πρόσληψη Στέφενς και μετέπειτα με τις ηχηρές μετεγγραφές ονομάτων πανευρωπαϊκής εμβέλειας, θα στιγματιστεί δια βίου. Δεν είναι δα και λίγο να «παραιτήσεις» τον εγνωσμένης αξίας, θρύλο σε μεγάλα κλαμπς, Χουμπ Στέφενς, 7-8 μήνες μετά την πρόσληψή του. Παύεις να είσαι φερέγγυος σύλλογος για προπονητές αντίστοιχου βεληνεκούς, βασικά γίνεσαι αστείος.

Αλλά τα χειρότερα παραμονεύουν στο κατώφλι. Η προσωπική επιλογή Σαββίδη αποτυγχάνει, ο ίδιος χάνει έδαφος στις εντυπώσεις και αποδομείται με γοργά βήματα, η εμπιστοσύνη του κόσμου κατακερματίζεται, τα λίγα ονόματα αποχωρούν με ελαφρά και μένεις με την... Εθνική Ελλάδος. Και το Μάϊο θα 'μαστε καλά.

Ζήσε Μάη μου...

Υ.Γ. Πολλάκις έχει ειπωθεί από αυτό το βήμα αλλά η επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως. Το νήμα των ευθυνών για την εφετινή, πασιφανή μετεγγραφική ανορθογραφία, δεν ξετυλίγεται από τον προηγούμενο μήνα αλλά από το περασμένο καλοκαίρι. Απλώς, τον Γενάρη περιπλέχθηκε ακόμη περισσότερο, εις γνώσιν του Ολλανδού, γιατί έτσι έπρεπε, αυτό θα συνιστούσε ένα πραγματικό ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ώστε να αφυπνίσει την ομάδα από τον επαναλαμβανόμενο λήθαργο του πρώτου ημιχρόνου που μετατρεπόταν σε αγωνιώδεις ποδοσφαιρικές ανανήψεις στην επανάληψη. Επιθανάτιοι ρόγχοι ενός -αγωνιστικά- κλινήρη ασθενή ήταν αυτά τα come back, όχι «μέταλλο» ομάδας. Για το λόγο αυτό έπρεπε να αλλαχθεί ολόκληρος ο σκελετός της ομάδας, ο άξονάς της και η μεσαία γραμμή. Όπερ και έγινε. Καθυστερημένα ή εν τάχει, ανορθόδοξα ή προγραμματισμένα, άκαιρα ή έγκαιρα, δεν έχει, πια, βαρύνουσα σημασία.

Πασχάλης Μεντίζης