Μια ήρεμη δύναμη κάτω από την εστία

Γεννημένος στις 5 Μαρτίου 2007, σε ηλικία επτά ετών έγινε μέλος της ακαδημίας του Αριστέα Άργους, αρχίζοντας να μαθαίνει τα «μυστικά» της θέσης του τερματοφύλακα με προπονητή τον Δημήτρη Τότσικα.

«Από τα χέρια των προπονητών περνούν αμέτρητα παιδιά, αλλά ελάχιστα έχουν τη δυνατότητα να φθάσουν εκεί που βρίσκεται σήμερα ο Στάθης, στον οποίο ολόψυχα εύχομαι ν΄ ανέβει ακόμη ψηλότερα. Για ένα διάστημα τεσσάρων-πέντε χρόνων δούλεψα μαζί του στην ακαδημία του Αριστέα Αργους» τονίζει στη FORZA ο Τότσικας, νυν προπονητής της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Φείδωνα Αργους (μετέχει στη Β΄ εθνική κατηγορία).

Και συνεχίζει: «Το στοιχείο, που τον διέκρινε, ήταν η απίστευτη ωριμότητά του για την ηλικία του. Αρκεί να πω ότι συμμετείχε σε τμήματα παικτών, που ήταν ένα ή και δύο χρόνια μεγαλύτερα απ’ αυτόν. Και μπορούσε να σταθεί μαζί τους και τεχνικά και πνευματικά, ήταν κάτι το εκπληκτικό για έναν εννιάχρονο να αγωνίζεται με εντεκάχρονους και να μη φαίνεται η μεταξύ τους διαφορά ηλικίας. Ο Στάθης ήταν απίστευτα ψύχραιμος μέσα στο παιχνίδι. Μπορεί να ‘καίγονταν το σύμπαν’, ο ίδιος, όμως, παρέμενε απόλυτα λειτουργικός και με πεντακάθαρο μυαλό. Νομίζω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό του πλεονέκτημα, αυτή η ηρεμία, που τη μεταδίδει και στους συμπαίκτες του, στοιχείο που είναι επίσης πολύ σημαντικό. Οι γονείς του ήταν πάντα κοντά του, όμως δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο, ο πατέρας του δεν είχε τεχνικές γνώσεις για να τον συμβουλέψει κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους της επιτυχίας του Στάθη. Καταλαβαίνετε πώς το εννοώ…».

Ο Μπελερής μετακόμισε από το Αργος στη Θεσσαλονίκη μόλις στα δεκατέσσερά του χρόνια. «Σε περιβάλλοντα μεγάλων ΠΑΕ, που είναι κάπως απρόσωπα και ακραία ανταγωνιστικά, ελάχιστα παιδικά έχουν τα ψυχολογικά αποθέματα ν’ ανταποκριθούν. Είναι δεδομένα μια δύσκολη απόφαση για μια οικογένεια, σε τελική ανάλυση εκτιμώ ότι βγήκε σε καλό του Στάθη να εγκατασταθεί στο νέο του περιβάλλον. Προσωπικά τον συμβούλεψα να μην αμελήσει καθόλου και τις σπουδές του (σ. σ. φέτος τελειώνει το Λύκειο), κι αυτό φυσικά ισχύει για όλους τους νεαρούς παίκτες. Ακόμη κι αν πας καλά, παίζεις, αποκτάς εμπειρίες, πάντα θα πρέπει να σ’ ενδιαφέρει και το πνευματικό κομμάτι, μια και κάποια στιγμή, θα ολοκληρωθεί η ποδοσφαιρική καριέρα» υπογραμμίζει ο Τότσικας.

Και καταλήγει: «Είναι δύσκολο να μιλήσουμε για την προοπτική του Μπελερή (σ. σ. έχει ύψος 1, 87 μ.) και του κάθε νεαρού τερματοφύλακα, από τη στιγμή, που αλλάζει και το ίδιο το άθλημα. Ειδικά η θέση του γκολκίπερ έχει μεγάλη εξέλιξη, αφού πλέον παίζει περισσότερο με τα πόδια παρά με τα χέρια κλπ. Η προοπτική κάθε νεαρού παίκτη είναι συνισταμένη πολλών συγκυριακών παραγόντων. Για παράδειγμα ο Τζολάκης έπεσε σε μια περίοδο, που ο Ολυμπιακός δεν είχε τόσο πολλές απαιτήσεις, πήρε την ευκαιρία κι έπαιξε. Εκείνη την περίοδο ο Ολυμπιακός είχε ακόμη έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα, τον Καραργύρη, που δεν κατάφερε να βρει χώρο δράσης και τώρα αγωνίζεται στον Παναργειακό, όντας ίσως ο καλύτερος τερματοφύλακας στη Σούπερ Λιγκ 2. Το πιο σημαντικό που θα πρέπει οι προπονητές να εμφυσήσουν και να διδάξουν στον Μπελερή είναι να κάνει υπομονή, να δουλεύει και να περιμένει την ευκαιρία του. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει».