Το μεγαλείο της ομάδας, που ξέρει να επιβραβεύει ή να στηρίζει όποιο μέλος της δεν είναι καλά

Εκτός από εκτόνωση, εκτός από μία ευχαριστία προς τον κόσμο, εκτός από μία διαδικασία που δείχνει την σύνδεση με το ενεργό οπαδικό κομμάτι είναι και κάτι άλλο: ένας τρόπος για την ομάδα να στείλει τα δικά της μηνύματα, δίχως να πει ούτε μια λέξη.

Δεν ήταν τυχαίο αυτό που έγινε μετά το τέλος της επικής βραδιάς στην ρεβάνς με την Ντινάμο Ζάγκρεμπ. Μέσα στο μεθύσι της πρόκρισης, το γκρουπ είχε την διαύγεια να δώσει θάρρος, στήριξη, κουράγιο στο πιο πληγωμένο μέλος του ρόστερ, τον Άλι Σαμάτα.

Αυτόν έβγαλαν μπροστά για να κάνει κερκίδα και να δώσει χέρια μπροστά στην Θύρα 4, θέλοντας να τον ανεβάσουν κι άλλο ψυχολογικά.

Σε αυτόν έδωσαν την ευκαιρία να γίνει το επίκεντρο σε κάτι που έχει θετική αύρα. Του έδωσαν την δυνατότητα να το χαρεί με την ψυχή του, να πάρει τα πάνω του, να το ζήσει για πρώτη φορά. Κι αυτό μαρτυρά το μεγαλείο αυτής της ομάδας, που ξέρει να επιβραβεύει ή να στηρίζει όποιο μέλος της δεν είναι καλά.

Οι ομάδες ξέρουν πάντα καλύτερα από τον οποιοδήποτε που βρίσκεται έξω από τον οργανισμό τους. Οι ομάδες είναι δίκαιες. Να τις ακούτε τις ομάδες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έγινε κάτι ανάλογο. Λίγο μετά το φετινό παιχνίδι πρωταθλήματος με την Λαμία, αυτός που έκανε κερκίδα ήταν ο Μάρκος Αντόνιο. Ήταν το πρώτο του παιχνίδι, μετά από πολύμηνη αποχή λόγω τραυματισμού, οι συμπαίκτες του ένιωσαν την ίδια ανάγκη να τον ανεβάσουν.

Σε ένα περσινό ματς κυπέλλου με την Καλαμάτα, βγήκαν μπροστά ο Στέφανος Τζίμας με τον Ερμή Σελιμάϊ, που είχαν πάρει τα πρώτα τους λεπτά συμμετοχής με τα ασπρόμαυρα.

Στο Αμπερντίν όμως το έναυσμα έδωσε ο πιο έμπειρος από όλους, ο Αντρέ Βιεϊρίνια, ο οποίος με το καθοριστικό του γκολ ήταν αυτός που σήμανε το σύνθημα για την μεγάλη ανατροπή.

Στο Ελσίνκι, τον ίδιο ρόλο πήρε ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης, το δικό του γκολ ξύπνησε τον ΠΑΟΚ και τον οδήγησε σε μία ακόμα ευρωπαϊκή ανατροπή.

Στο εντός έδρας παιχνίδι με τους Φινλανδούς βγήκε μπροστά ο Ντόμινικ Κοτάρσκι, ως μία επιβράβευση για την συνεισφορά που είχε για την πρόκριση του ΠΑΟΚ στα νοκ-άουτ του Conference League.

Αντιθέτως, στο ματς με την Χαρτς που σήμανε την πρόκριση στους ομίλους της διοργάνωσης, χέρια έδωσε ο Ντέλιας που θα ζούσε για πρώτη φορά αυτή την διαδικασία.

Λίγο μετά τον ευρωπαϊκό θρίαμβο επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, μπροστάρης στην Θύρα 4 ήταν ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, ο οποίος μόλις είχε ανανεώσει τους όρκους πίστης με τον ΠΑΟΚ για άλλα τέσσερα χρόνια.

Αν δεν υπήρχαν τόσα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών θα είχε δοθεί και η ευκαιρία και σε άλλους που έχουν προσφέρει τόσα πολλά φέτος, στον Μπάμπα, τον Μεϊτέ, τον Τάισον, τον Ντεσπόντοφ και σε άλλους.

Όσο η ομάδα λειτουργεί έτσι, όταν στην απόλυτη κατάσταση ευφορίας, ο ένας σκέφτεται τον άλλον, μην φοβάστε. Αφορμές θα ξαναδοθούν…