Μόνο περηφάνια και το βλέμμα μπροστά!

Εξ' αρχής ξέραμε πως αυτό θα ήταν ίσως το πιο δύσκολο παιχνίδι που ανέδειξε η κληρωτίδα για τον ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος κλήθηκε να αντιμετωπίσει εκτός έδρας την πανάκριβη Γαλατασαράι, των αστέρων και των πολλών εκατομμυρίων, κάτι που φάνταζε ως ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Κι' όμως στο γήπεδο η εικόνα ήταν διαφορετική. Ναι, οι Τούρκοι κυριάρχησαν σε κομμάτια του παιχνιδιού, ναι δημιούργησαν αρκετές ευκαιρίες, ωστόσο και ο ΠΑΟΚ στάθηκε ως μεγάλη ομάδα στο ύψος των περιστάσεων και είχε τα δικά του κομμάτια για να κάνει τη ζημιά.

Όταν όμως σε τέτοιου επιπέδου παιχνίδια αποτυγχάνεις να προοηγηθείς σε μοναδικές ευκαιρίες όπως αυτή του Ντέλια, έρχεται η ώρα να το πληρώσεις. Έτσι το πλήρωσε και ο ΠΑΟΚ δεχόμενος ένα κρύο γκολ, το οποίο όμως δεν τον λύγισε. Με μπροστάρηδες τον Κοτάρσκι, τον εξαιρετικό Μπάμπα, τον Οζντόεφ και τον Κάμαρα, η ομάδα ισοφάρισε και έφτασε κοντά και σε ένα δεύτερο γκολ, αλλά στο τέλος οι στιγμές ήταν εναντίον της και ήρθε η ήττα.

Προσωπική μου άποψη είναι πως αν επρόκειτο σίγουρα να έρθει μια ήττα, τότε το χθεσινό παιχνίδι θα ήταν το αναμενόμενο. Ο ΠΑΟΚ δεν υπολόγιζε σε νίκη χθες για την Ευρωπαϊκή του πρόκριση, ενώ κρατάει την νοοτροπία που έβγαλε και το ανεβασμένο σε ποιότητα επίπεδο του, που του επέτρεψε να κοντράρει στα ίσια μία οικονομική υπερδύναμη.

Η ομάδα τώρα στρέφεται στην Ελλάδα. Η νίκη είναι απαραίτητη και επιβάλλεται να έρθει έστω με το όποιο rotation πραγματοποιηθεί, για να μείνει η ομάδα στην κορυφή και να περιμένει σε βάθος δύο εβδομάδων πόσο θα έχει απομακρυνθεί από τους διώκτες τους μετά από τα μεταξύ τους ντέρμπι.

Υ.Γ: Γιατί είσαι στην Ευρώπη το καλύτερο σιρόπι, ΠΑΟΚΑΡΑ, ΠΑΟΚΑΡΑ σ αγαπώ.