Ο ΠΑΟΚ που γιγαντώνεται και ο λαός - ανατριχίλα!

Το έπραξε ο Αλέξανδρος στις κατακτήσεις του απέναντι σε υπέρτερους αντιπάλους. Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες. Ο Παυσανίας στις Πλαταιές. Φοβόντουσαν αλλά προχώρησαν. Διότι πίστευαν στον εαυτό τους και στα στρατεύματα τους.

Φαινόταν μάταιο να αντισταθούν. Αν αποδεχθείς την μοίρα σου η ψυχολογία σου θα συντριβεί πριν την μάχη. Όμως οι στρατηγικοί ελιγμοί είναι αυτοί που ορίζουν το αποτέλεσμα. Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα…

Προσποιείσαι ότι είσαι κατώτερος και ενθαρρύνεις την αλαζονεία του εχθρού. Φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος. Όλες οι μάχες βασίζονται στην παραπλάνηση. Χαμένες είναι οι μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ…

Πολλοί λοιπόν περίμεναν συντριβή. Η ομάδα δεν έχει σταθερότητα και συνοχή. Ο ΠΑΟΚ όμως στάθηκε και τους διέψευσε. Απέναντι σε ένα μεγαθήριο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ήταν αξιόμαχος και αξιοπρεπής. Όρθωσε ανάστημα. Δεν πήγε να κλέψει το παιχνίδι ασχέτως που θα βόλευε. Ήθελε να δείξει ότι καλεσμένος πρώτη φορά σε τέτοιο πάρτι έχει να προσφέρει δώρα εφάμιλλης αξίας με αυτά των πλούσιων συνδαιτημόνων…

Έτσι μεγαλώνει ένας οργανισμός. Έτσι γιγαντώνεται στα μάτια όλων (φίλων και αντιπάλων). Με αυτόν τον τρόπο οι παίκτες πιστεύουν στις ικανότητές τους και διαλύουν την αμφισβήτηση που πλανάται από πάνω τους σαν Δαμόκλειος σπάθη. Η εμφάνιση η χθεσινή αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Αφήνει υποσχέσεις. Μέσα σε ένα γήπεδο που η ακουστική του, η φήμη του και η αύρα του είναι ικανή να λυγίσει τον αντίπαλο.

Στην μεγάλη εικόνα ο ΠΑΟΚ έπαιξε σαν ευρωπαική ομάδα. Όπως και στην Γαλατά. Με σύγχρονη τακτική προσέγγιση, με προσαρμογή στο πλάνο του αντιπάλου, με αυτοματισμούς, με πίεση ψηλά, με άμεσο ποδόσφαιρο, με κατοχή, με κάποιο build-up, με ανακτήσεις με overlap και underlap. Τα έκανε όλα σωστά έστω για μικρά χρονικά διαστήματα. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα δουλεύεται.

Επειδή γίνεται πολύ κουβέντα για το 4-2-3-1 που χρησιμοποιεί ο Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ είναι ένα σύστημα 60% αμυντικογενές και 40% επιθετικογενές και απαιτεί όλους τους παίκτες ενεργούς ακόμα και τον τερματοφύλακα. Υπάρχει ισορροπία στην διαχείριση του 90λέπτου χωρίς μεγάλες μεταπτώσεις και διακυμάνσεις στην απόδοση.

Το ίδιο σύστημα παίζει και η Μάντσεστερ. Σε σύστημα καθρέφτη λοιπόν ο ΠΑΟΚ ήλεγχε τον ρυθμό του ματς στο 1^ο ημίχρονο. Με έναν επικό Οζντόεφ να καθαρίζει τα πάντα στο κέντρο, με έναν Όττο να καλύπτει τους χώρους, με έναν Κόλεϊ αρχοντικό κα έναν Καμάρα να δείχνει γιατί είναι παίκτης επιπέδου CL.

Αν έπαιζε 3-5-2 που ακούγεται είναι ένα σύστημα αμυντικογενές που καθιστά την ισορροπία ευμετάβλητη. Απαιτεί τρεξίματα και φρέσκα πόδια 90 λεπτά. Δεν έχει το υλικό να το παίξει ο ΠΑΟΚ εκτός ειδικών συνθηκών (όπως με Πλζεν). Ούτε το 4-3-3 δύναται να παίξει που είναι πιο επιθετικογενές.

Χρειάζεσαι αμυντικό χαφ τύπου Καντέ (ο Καμαρά είναι 6-8άρι) και 2 μέσους Box to Box τύπου Οζντόεφ που χθες έπαιζε σαν 6άρι. Υπολογίστε ότι χρειάζονται άλλοι 3 τέτοιοι για αλλαγές! Γνωρίζει ο προπονητής τι παίζει και γιατί το παίζει…

Το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό. Είτε γιατί δεν έσπασε την μπάλα ο Ζίβκοβιτς, είτε γιατί το σουτ του Καμαρά εξουδετερώθηκε, είτε γιατί ο Τισουντάλι αγχώθηκε και δεν είχε καθαρό μυαλό στην μεγαλύτερη ευκαιρία που παρουσιάστηκε.

Στιγμές λοιπόν που θα μνημονεύονται όπως και να χει. Το θέμα είναι ότι Η ΠΑΟΚΑΡΑ αφήσε και πάλι το αποτύπωμα της. Μεγάλωσε την ευρωπαική περπατησιά της. Δεν αποτυπώνονται όλα σε νίκες και βαθμούς. Οι εμπειρίες δίνουν γνώση και μέσα από αυτή μελλοντικά προκύπτουν καλύτερες αντιδράσεις σε επόμενες πίστες…

Αυτή λοιπόν η εμφάνιση ήταν αρώγος στο να μην σταματήσει λεπτό η ασπρόμαυρη κερκίδα να πιστεύει στην νίκη. Η ομάδα έδωσε το δικαίωμα στον λαό που εκστασιασμένος την παρότρυνε να συνεχίζει. Ένας λαός νικητής. Ένας λαός που δεν λυγίζει και δεν απογοητεύεται ούτε στην ήττα. Έδωσε ακόμα μία παράσταση που θα μείνει αξέχαστη. Και ας μην δικαιώθηκε. Το στίγμα έμεινε. Αυτό στα βάθη του υποσυνείδητου των ‘Αγγλων οπαδών κατεγράφη. Και αυτό θα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης στις pub τους. Πέρασε κάποτε ο πρωταθλητής Ελλάδας και ο λαός του θα λένε και δίδαξε το τι σημαίνει:

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ…

Υ.Γ. Πόσο έλειπες ρε Ντέλια ειδικά από αυτό το παιχνίδι! Πόσα μπλοκάκια σημειώσεων μανατζαρέων, προπονητών, ειδικών του χώρου θα γέμιζες! Πόσες εικόνες θα έντυνες με το ηχόχρωμα του αέρινου χορού σου! Πόσα Αγγλάκια και μη θα έκανες άρρωστα Παοκτσάκια…