Μεγάλη εμφάνιση, αλλά ο ΠΑΟΚ δεν πανηγυρίζει περήφανους αποκλεισμούς.

Ήταν ένας ΠΑΟΚ βγαλμένος από τα όνειρα μας. Ένας ΠΑΟΚ που μηδένισε τον αντίπαλο στο γήπεδο του, ένας ΠΑΟΚ κυρίαρχος σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Ένας ΠΑΟΚ που επιτέλους εμφανίστηκε σε ντέρμπι όπως πρέπει.

Αλλά ήταν ήταν ένας ΠΑΟΚ που τελικά αποκλείστηκε.

Χρειάστηκε να παίξει με δέκα παίκτες, να φτάσουμε στο ένατο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης. Χρειάστηκε να χαθούν τρία πέναλτι που θα έδιναν την πρόκριση. Έχει σημασία; Η απάντηση είναι όχι, γιατί το αποτέλεσμα μετράει και το αποτέλεσμα μένει στην ιστορία.

Σε διαδικασία ανθρωποφαγίας δεν θα μπούμε. Δεν ήταν άλλωστε ένα το καθοριστικό πέναλτι που χάθηκε. Πριν από αυτό χάθηκαν τρία ματς μπολ, πράγμα ασυγχώρητο.

Το συμπέρασμα επομένως είναι ένα: Τί κρατάει ο ΠΑΟΚ; Τη νοοτροπία νικητή και την εμφάνιση, διότι το ματς το πήρε.

Πέρα από αυτό όμως, δεν είναι για τον ΠΑΟΚ μια μέρα περηφάνιας. Είναι μια μέρα λυπηρή στην οποία χάθηκε ένας μεγάλος στόχος για να κατακτηθεί ένας τίτλος. Τίτλοι που στον ΠΑΟΚ δεν περισσεύουν.

Ο ΠΑΟΚ δεν είναι μικρό σωματείο για να χαίρεται με περήφανους αποκλεισμούς και μεγάλες εμφανίσεις. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλος και χαίρεται μόνο όταν κατακτά τους στόχους του. Και τίποτα λιγότερο από αυτό.

Σηκώστε κεφάλι, κρατήστε την ίδια νοοτροπία και απόδοση για τα πολλά ντέρμπι που έρχονται. 

Υ.Γ: Μεγάλε ΠΑΟΚ για εσένα ζούμε.