Η ανυπόφορη οπαδική παπαρολογία…

Είπαμε, η ψυχολογία του οπαδού μεταβάλλεται συνεχώς, από παιχνίδι σε παιχνίδι, και αυτό, πλέον, δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν. Εκείνοι που εισπράττουν αυτές τις αλλεπάλληλες φίλαθλες ψυχικές μεταπτώσεις είναι, κυρίως, οι πρωταγωνιστές του αθλήματος που έχουν συνηθίσει πια να ζουν  ακροβατώντας ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία χωρίς ουσιαστικά κανένα περιμετρικό δίχτυ προστασίας. Κάθε λάθος τους φλερτάρει με το απέραντο καταστροφικό κενό ενός θεοσκότεινου γκρεμού που στοιβάζει, αιώνες τώρα, μια απέραντη αράδα έκπτωτων αναλώσιμων ηρώων που η  κοινωνική ανάγκη κατασκεύασε, προέβαλλε και εν τέλει η ίδια κατέστρεψε εξυπηρετώντας εφήμερες ψυχικές και συναισθηματικές λαϊκές μεταπτώσεις.

Τι  είναι το  2009 ώστε να αποτελέσει εξαίρεση στη παραπάνω ιστορική νομοτέλεια; Ένα ακόμη έτος του αδυσώπητου χρόνου είναι και σαν τέτοιο είναι πρόθυμο να καταπιεί μία ακόμη σειρά ηρώων  που το λαϊκό αίσθημα κατασκεύασε για να ικανοποιήσει την παραπάνω κοινωνική ανάγκη του πλήθους.

Και τι δεν άκουσε το κουρασμένο, από τους πάμπολλους ήχους των καιρών, ζεύγος των αυτιών μου το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στην ασπρόμαυρη Ευρωπαϊκή σύναξη  της Τούμπας! Το μπινελίκι στον προπονητή μας και κάθε παίκτη που φορούσε την φανέλα την τιμημένη δεν είχε τελειωμό. Γύρισα το κεφάλι μου πιο πάνω και παρατήρησα ότι η υβρεολογική μπόχα ενάντια σε ό,τι αγαπώ πιο πολύ, πέρα από την οικογένεια, δεν προέρχονταν από αμούστακα και άπειρα από τα γήπεδα παιδάκια αλλά, κυρίως, από ώριμους σαραντοπενηντάρηδες που δεν σταμάτησαν να απαξιώνουν, να χυδαιολογούν και να αποκαθηλώνουν τα πρόσωπα εκείνα που πολύ εύκολα αύριο μεθαύριο, μετά από κάποιο θρίαμβο, θα αποθεώνουν, και πάλι, οι ίδιοι και, μάλιστα, με συνοδευτική επιχειρηματολογία απίστευτης τεχνικής ποδοσφαιρικής κατάρτισης για απλό οπαδό που ίσως και να μην έχει παίξει ποδόσφαιρο ούτε καν και επίπεδο γειτονιάς…

Περιμένω ανυπόμονα τον επόμενο θρίαμβο για να γυρίσω και να ακούσω τους κολομπούρδες των κερκίδων μας να αυτοδιαψεύδονται σε ό,τι ένα εφήμερο αποτέλεσμα τους άγει να εκστομίζουν, επιπόλαια και ανεγκέφαλα, με την ίδια ευκολία που  εξαερίζουν τα άντερά τους μετά από πάρτι φασολάδας.

Και ναι, πρέπει να κλείνουμε τα αυτιά μας και να προσπερνάμε τις φίλαθλες ψυχικές μεταπτώσεις των ανεκπαίδευτων οπαδών και να μάθουμε να ζούμε με την κυκλοθυμική ΠΑΟΚτσήδικη συμπεριφορά τους. Αυτό είναι το σωστό. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και απέραντα ανυπόφορο και δύσκολο. Έτσι προτείνω, μέχρι τον επόμενο θρίαμβο της ομάδας, να εφοδιαστούμε απαραιτήτως με σωτήριες ωτοασπίδες που θα αποκρούουν την ακατάσχετη ηχητική οπαδική παπαρολογία των οπαδών του εφήμερου αποτελέσματος και, παράλληλα, να παρακαλέσουμε τον Υψιστο να δίνει νίκες και θριάμβους στην ΠΑΟΚΑΡΑ μας για να το κλείσουν, επιτέλους, το ρημάδι τους αυτοί που επιμένουν να μολύνουν με την απίστευτη ανοησία τους την υγιή ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα που με κόπο οι λαϊκοί μας ήρωες επανεγκατέστησαν την τελευταία διετία..