«Το σκαλοπάτι για την καταξίωση»

Είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής με φιλοδοξία να κάνεις την όσο το δυνατόν καλύτερη, σύμφωνα με τις δυνατότητές σου, καριέρα. Ξέρεις ότι τα χρόνια είναι λίγα και οι ευκαιρίες για επαγγελματική ανέλιξη ακόμα πιο λίγες. Σού έρχεται μία πρόταση από το εξωτερικό και τα λεφτά είναι καλά. Τι κάνεις τότε; Απλά ανταποκρίνεσαι και πας.

Φθάνεις στο αεροδρόμιο της ξένης χώρας και σε υποδέχονται κάποιες δεκάδες οπαδοί της νέας σου ομάδας. Σού φορούν το κασκόλ του συλλόγου τους και το πρώτο πράγμα που ζητούν από σένα είναι να … «γ…ήσεις» την άλλη ομάδα της πόλης! Καταλαβαίνεις αυτό που και ένα μικρό παιδάκι μπορεί να καταλάβει ότι δηλ. αυτή η άλλη ομάδα πρέπει να είναι πολύ ισχυρή και η νίκη εναντίον της το σημαντικότερο πράγμα για τους νέους σου οπαδούς.

Όμως,   σε παραλαμβάνει το αμέσως επόμενο διάστημα ο διοικητικός και οπαδικός περίγυρος της νέας σου επαγγελματικής στέγης και σε αρχίζει στην προπαγάνδα του τύπου «ήρθες στη μεγαλύτερη ομάδα της πόλης με τους περισσότερους τίτλους και τους περισσότερους και πιο φανατικούς οπαδούς κτλ - κτλ».

Τα λόγια τους σε εκστασιάζουν. Δεν έχεις λόγο να μην τους πιστέψεις. Δίνεις στον εαυτό σου συγχαρητήρια που μάλλον έκανες την καλύτερη επιλογή για την καριέρα σου. Πάντα, όμως, στο πίσω μέρος του μυαλού σου αιωρείται και μία αναπάντητη ασάφεια και απορία: «γιατί να θέλουν να νικήσουν τόσο πολύ τον συμπολίτη τους, αφού και για μικρότερη ομάδα πρόκειται,  και λιγότερους οπαδούς έχει αλλά και στους τίτλους υστερεί, (σού είπαν ότι η μία ομάδα έχει 2 πρωταθλήματα και η άλλη…τρία!!!)

Περνάει ο καιρός τελειώνει η προετοιμασία και αρχίζει το πρωτάθλημα. Στην έδρα σου το πλαφόν φίλαθλης παρουσίας είναι το πολύ 7.000-10.000, άντε και σε κάποιο ντέρμπι να γεμίσει το γήπεδο στα 15.000-17.000, χωρίς υποψία sold-out. Αντίθετα ο … μικρότερος σε μέγεθος μισητός σου αντίπαλος κινείται μεταξύ 17.000-25.000 ενώ σε όλα τα ντέρμπι του απλά κάνει sold-out των 30.000. Χαζεύεις τα πρωτοσέλιδα των ντόπιων εφημερίδων και παρατηρείς ότι κυρίως ασχολούνται με την άλλη ομάδα. Αλλά και οι Αθηναϊκές εφημερίδες με αυτήν την ομάδα της πόλης πιο πολύ ασχολούνται.

Σιγά - σιγά το παραμύθι με το οποίο σε υποδέχθηκε το δικό σου περιβάλλον αρχίζει να καταρρέει. Κατάλαβες αυτό που ξέρουν και οι πέτρες στην πόλη ότι δηλαδή η μεγάλη ομάδα είναι, φυσικά, ο αντίπαλος. Έτσι ερμηνεύεται και η εμμονή των οπαδών σου να τον …ξεσκίσουν. Δεν κακολογείς όμως και τους δικούς σου οπαδούς. Τους κατανοείς απόλυτα αφού ο κανόνας σε όλον τον κόσμο λέει ότι πάντα η πιο μικρή ομάδα διαδίδει τα πιο πολλά ψέματα ορμώμενη από σύνδρομα και μανιακές φαντασιώσεις.

Παρόλα αυτά εσύ είσαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και τα δίνεις όλα για την ομάδα σου. Στο κάτω-κάτω σέβεσαι το πάθος και την επιθυμία των φιλάθλων σου. Έρχεται η ώρα να παίξεις στο ντέρμπι της πόλης μέσα στο αντίπαλο γήπεδο. Διαπιστώνεις «ιδίοις όμμασι» αυτά που από μακριά έβλεπες. Αγωνίζεσαι ως αντίπαλος σε μία έδρα που δεν έχεις ξανασυναντήσει, κόντρα σε έναν λαό  που σε κάνει να νιώθεις ζήλεια που δεν παίζεις για αυτούς. Όλα αυτά τα συναισθήματα σε γεμίζουν με πάθος. Μάλιστα από τον υπερβάλλοντα ζήλο σου στέλνεις και έναν αντίπαλο στο νοσοκομείο με τετράμηνη αναρρωτική άδεια.

Τελειώνει η χρονιά και πρέπει να γυρίσεις στην πατρίδα σου.  Και ξαφνικά έρχεται η άλλη ομάδα και σού κάνει πρόταση να παίξεις για αυτήν. Όχι μόνο δεν το σκέφτεσαι αλλά ευχαριστείς και τον Θεό που έκανε το όνειρό σου πραγματικότητα που σε αξιώνει, επιτέλους, να αγωνιστείς σε  έναν πραγματικά μεγάλο σύλλογο της χώρας του.

Έτσι εξηγείται η μονόδρομη διαδρομή από την Παπαναστασίου για την Τούμπα. Αρκεί να αγωνιστεί κάποιος, έστω και αντίπαλος, σε αυτό το γήπεδο και το ερωτεύεται  αμέσως για το ποδοσφαιρικό μεγαλείο που εκπέμπει σε κάθε αθλητική γωνιά της χώρας