Το Αττικό παραγοντικό κόμπλεξ

Εάν είχε από πολλές μέρες πριν προγραμματιστεί, σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, η πολυαναμενόμενη συνέντευξη τύπου οποιουδήποτε Προέδρου των παραδοσιακών μεγάλων ομάδων του πρωταθλήματος είμαι σίγουρος ότι ο Θόδωρος Ζαγοράκης θα την είχε σεβαστεί και σε καμία περίπτωση δεν θα επιχειρούσε να τη καπελώσει με μία δική του αντίστοιχη ενέργεια, στην ίδια ημέρα και ώρα (!!!), όσο σημαντική και εάν αναμενόταν αυτή. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι, ως άνθρωπος του αθλητισμού αλλά και  ως μία μεγάλη και ασυμπλεγματική προσωπικότητα θα άφηνε «όλο το ενημερωτικό γήπεδο» στον συγκεκριμένο Πρόεδρο, και στην συγκεκριμένη ομάδα για να λύσει τα θέματά της σε ένα καθαρό δημοσιογραφικό τοπίο παρέα με τα μέσα ενημέρωσης και όλο το φίλαθλο κοινό της.

Μιλάμε όμως για τον Θοδωρή Ζαγοράκη, τον ως παίκτη παγκόσμια γνωστό αρχηγό της πρωταθλήτριας Ευρώπης, τον Πρόεδρο  «στρατηγό και στρατιώτη»,  τον καθημερινό άνθρωπο  «του σαλονιού  και του λιμανιού». Δεν  μιλάμε για ρηχές και άκρως συμπλεγματικές, κίτρινης απόχρωσης και Αθηναϊκής προέλευσης, προσωπικότητες, μισθωτούς παραγοντίσκους, παγκοσμίους άγνωστους και, μέχρι πρόσφατα, ανύπαρκτους ακόμα και στη γειτονιά τους που ζαλίζονται από το μέγεθος του αρχηγού μας και κάνουν οτιδήποτε να το επισκιάσουν αδιαφορώντας ακόμα και για τα στοιχειώδη του παραγοντικού fair-play.

Προγραμμάτισε, λοιπόν, ο πρόεδρος της …Κούλας, εκ των υστέρων και εις γνώσιν του, να εκφωνήσει «βαρυσήμαντο λόγο» την ίδια ημέρα και ώρα με την από καιρό αναγγελθείσα συνέντευξη του Προέδρου μας. Δεν μπορούσε να το κάνει έστω και μία μέρα πριν ή μετά. Επρεπε ακριβώς την ίδια ώρα!

Πρακτικό αποτέλεσμα; Το κρατικό ραδιόφωνο να μοιραστεί ανάμεσα σε δύο συνεντεύξεις, να προσπαθεί να ισορροπήσει την ταυτόχρονη μετάδοση και ενημέρωση  σε δύο πεδία αλλά και να μας εκνευρίσει όλους και ιδίως τα ΠΑΟΚια όλης τη Χώρας που δεν έχουν σύνδεση με τα ραδιόφωνα της Πόλης.

Ηθικό αποτέλεσμα; Μας φανέρωσαν από εκεί κάτω για μία ακόμα φορά το απύθμενο κόμπλεξ τους σε οποιαδήποτε πρωτοπορία και Πανελλήνιας απήχησης παρουσία και ενέργειά μας. Γιατί μη μου πει κανείς ότι δεν το ήξερε ο συγκεκριμένος μισθωτός υπάλληλος «Προεδρίσκος» ότι την ίδια ώρα μιλάει ο φυσικός ασπρόμαυρος ηγέτης σε μία συνέντευξη ποταμό – απάντηση σε 4.000 ερωτήσεις φιλάθλων, ή μη υποστηρίξει ότι …η μοναδική διαθέσιμη ημέρα του ήταν εκείνη. Μην τρελαθούμε εντελώς.

Η μόνιμη επωδός των «κάτω» όταν μιλάμε μαζί τους είναι ότι εμείς οι βόρειοι είμαστε μονίμως κομπλεξικοί απέναντι στους Αθηναίους, στην Αθήνα και ο,τιδήποτε «Αττικογενές», αφού λέει, μας τυφλώνει το σύνδρομο του «δεύτερου» που μας κάνει να τα βλέπουμε όλα στραβά και ανάποδα, όλα «μαύρα και άραχνα» και πάντα «αδικημένα».

Η συγκεκριμένη όμως εξ Αθηνών ενέργεια αναβλύζει όχι μόνο σωματειακό κόμπλεξ κατωτερότητας μίας ομάδας, που είναι και αισθάνεται κατώτερη έχοντας συνηθίσει το «τσίγκινο» μετάλλιο στην Πόλη της, αλλά και απύθμενο φθόνο στην αστεροειδή παραγοντική λάμψη του ηγέτη του μεγάλου ασπρόμαυρου κινήματος που  δεν θα αποκτήσει, ποτέ των ποτών,  εκείνος ο κατά συνθήκη παραγοντάκος γιατί απλά και ως προσωπικότητα ανύπαρκτος είναι αλλά και «ηγείται» μίας ομάδας που δεν μπορεί να ελέγξει οπαδικά ούτε καν την γειτονιά της. Αλλά και όσους τίτλους διαθέτει αυτό το σωματείο τους απέκτησε με την ιδιότητα του «φρόνιμου και πιστού μπάτλερ» του ενίοτε φιλεύσπλαχνου ιδιοκτήτη του αμαρτωλού κάστρου. Μακριά από εμάς αυτά… Η δική μας φαρέτρα περιέχει μόνο ματωμένους και αντρικούς τίτλους.

Ήρθε για να κάτσει (και στο λαιμό και στο στομάχι σας) ο Ζαγόρ ό,τι και να του κάνετε από εκεί κάτω.  Ζαγοράκη δεν θα αποκτήσετε ποτέ γιατί η μπόχα σας είναι πολύ μεγάλη  για τέτοιες προσωπικότητες. Το ποιοι είναι οι κομπλεξικοί αυτού του τόπου φροντίζετε να μας το υπενθυμίζετε τακτικά και όλοι μας το ξέρουμε καλά