Οι αλήθειες των άλλων
SHARE:
Πολλές φορές όταν θέλεις να αποδείξεις μία μεγάλη και δυσβάσταχτη για κάποιους, αδίκως ευνοούμενους, αλήθεια δυσκολεύεσαι αφάνταστα γιατί τα εμπόδια που σού προβάλλουν, εκείνοι οι κάποιοι, είναι μεγάλα και ανυπέρβλητα. Τους φέρνεις χίλια επιχειρήματα και απτές αποδείξεις που «βγάζουν μάτια» και εκείνοι επιμένουν να σε περνάνε για ηλίθιο, να «στρουθοκαμηλίζουν» και να υποστηρίζουν το αντίθετο κάνοντας το μαύρο – άσπρο γιατί έτσι τους απλά συμφέρει.
Από την άλλη, βέβαια, είναι αποδεδειγμένο ότι οι μεγάλες αλήθειες «ασφυκτιούν» στον βυθό και επιμένουν να θέλουν να εμφανίζονται στην επιφάνεια, έστω και με καθυστέρηση, έστω και από «σπόντα». Γιατί αποτελεί φυσική νομοτέλεια ότι ο προορισμός της αλήθειας είναι να βγει κάποτε στην επιφάνεια «να επιπλεύσει σαν λάδι», όπως λέει ο λαός, όσο βαθειά και εάν έχει θαφτεί.
Ας αφήσουμε, όμως, τις γενικολογίες και ας πάμε στην «ταμπακιέρα». Το ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια υφίσταται μία διαιτητική παράγκα στο ελληνικό ποδόσφαιρο το ξέρουν και οι …γιαγιάδες μας! Εκείνο που μας εκνεύριζε, και μας εκνευρίζει συνεχώς, εκτός των άλλων, είναι ότι οι πρωτομάστορες αυτής της πανάθλιας κατάστασης, οι «ιχθυόγαυροι» της μπάλας μας ουδέποτε παραδέχθηκαν ότι ευνοήθηκαν από τη διαιτησία. Και όχι μόνο αυτό αλλά διατυμπάνιζαν, και διατυμπανίζουν ακόμα, την συγκεκριμένη μπουρδολογία ότι εκείνοι το μόνο που επιζητούσαν και επιζητούν είναι η … ίση αντιμετώπιση με τους άλλους και τίποτα άλλο!
Να μην επαναλαμβανόμαστε σε αυτά που ξέρει όλη η χώρα, το αίμα που χύθηκε απροκάλυπτα στα ελληνικά γήπεδα για χάρη των «μαουνιέρηδων», με την συνέπεια μιας συνεχόμενης 15ετίας, το απέδειξαν ακόμα και οι περίφημες κασέτες του Τριανταφυλλόπουλου.
Όταν όμως οι «ερυθρόγαυροι» μιλάνε μεταξύ τους τότε το αλλάζουν το τροπάριο του δήθεν Fair play και αποκαλύπτονται βγάζοντας αυτές τις σημαντικές αλήθειες που όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουν αλλά που εκείνοι, επισήμως, αρνούνται να παραδεχτούν. Εκεί, λοιπόν, λένε ότι η διαιτησία είναι φυσιολογικό και επιβαλλόμενο να σέβεται και να «σπρώχνει» τον ΟΣΦΠ γιατί είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα (…), με τις περισσότερες ψήφους και δεν γίνεται να μην νικάει και να μην βγαίνει πάντα πρώτος…
Όταν λένε αυτές τις αλήθειες μεταξύ τους σε καφενειακό επίπεδο είναι βέβαια πολύ σημαντικό και αποκαλυτπικό του πως αντιλαμβάνονται το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν παύει, όμως, να αποτελούν προφορικές κουβεντούλες που εύκολα μπορούν να ξεχαστούν, να διαστρεβλωθούν ή ακόμα και να αποκρυφτούν από τους άλλους. Όταν όμως τους ξεφεύγουν αυτές οι αλήθειες στα επίσημα γραπτά τους, έστω και στα «ψιλά» των κόκκινων εφημερίδων τους τότε το πράγμα «χρήζει μελέτης».
Ανοίξτε και πάτε στο πρωτοσέλιδο του «Φωτός» της Κυριακής 13-9-2009. Η ομάδα του δημοσίου έχει φέρει την προηγούμενη ημέρα ισοπαλία με την νεοφώτιστη Καβάλα του Μάκη Ψωμιάδη. Το κράξιμο για την εμφάνιση και την ισοπαλία είναι γενικευμένο στα χοντρά γράμματα. Όταν, όμως, αρχίζουν κάπου στα δεξιά της σελίδας τα ψιλά γραμματάκια, με τα παρεπόμενα και εξωαγωνιστικά σχόλια, εκεί του ξεφεύγει του συντάκτη και δημοσιεύει την απλή και σύντομη, πλην όμως ζουμερή, διαπίστωση: «Η διαιτησία σεβάστηκε περισσότερο την Καβάλα παρά τον ανήμπορο Ολυμπιακό. Η εποχή Πιλάβιου - Βασσάρα ξεκίνησε.» Δύο μικρές φωτο των Πιλάβιου και Βασσάρα συνόδευαν το εν λόγω σχόλιο.
Σε αυτήν την εφημερίδα οι οπαδοί – λογιστές (200 πρωταθλήματα, 300 κύπελα) μιλάνε μεταξύ τους και περνάνε τα μηνύματά τους. Στα ψιλά γράμματα λένε και τα εμπιστευτικά τους. Αυτό λοιπόν, που επισήμως αρνούνται, χρόνια τώρα, οι κόκκινοι στους τρίτους με τα χίλια βάσιμα επιχειρήματα, το παραδέχθηκε ο ίδιος ο συντάκτης που στα νεύρα του επάνω είπε μια μεγάλη αλήθεια απευθυνόμενος στους ομόθρησκούς του. Παραδέχθηκε, επίσημα, ότι ο ΟΣΦΠ έπρεπε να τύχει ιδιαίτερου σεβασμού από την διαιτησία και ότι αποτελεί είδηση το ότι, κατά τον συντάκτη, δεν συνέβη αυτό! Υπονόησε σαφέστατα ότι αυτό συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια σε παρόμοια, εξ απροόπτου, δύσκολα παιχνίδια με ένα πεναλτάκι, μία κόκκινη καρτούλα, κανά γκολ οφ σάϊτ κλπ κλπ.
Επειδή, όμως, υπονοεί και πάλι, ξεκάθαρα ο συντάκτης, άρχισε η εποχή Πιλάβιου – Βασσάρα, αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε και θα πρέπει δυστυχώς, στο εξής, να παίζουμε, χωρίς τον «σεβασμό» της διαιτησίας (πέναλτι, κόκκινες κλπ), και μόνο με την αξία μας (Ωιμέ!). Δηλαδή με λίγα λόγια από το σχόλιο της εφημερίδας υπονοείται ότι άρχισε το…«κυνήγι» του ΟΣΦΠ, αφού πια με Πιλάβιο - Βασσάρα δεν θα παίρνουν τα σφυρίγματα που θέλουν για να νικάνε πάντα, έστω και στη χάλια μέρα τους, και να είναι ισόβια πρωταθλητές και, πλέον, κινδυνεύουν και από τις Καβάλες, τις Ξάνθες κλπ ακόμα και στην έδρα τους (κακό που τους βρήκε!).
Είναι αυτή η ρημάδα η αλήθεια που θέλει πάντα να επιπλέει, έστω και καθυστερημένα, και ψάχνει τρόπο να βγει στην επιφάνεια και προφανέστατα εδώ βρήκε τον καλό της σύμμαχο στον γενικευμένο «γαυροεκνευρισμό», όπου μέσα στα πολλά τους ξέφυγε και αυτή η τρανή αλήθεια…
Υ.Γ.: Και ύστερα σού λέει ο άλλος ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε με τους κάτω και τα τερτίπια τους γιατί θα μας πουν από πάνω και… κομπλεξικούς!.
