Ανοικτή επιστολή σε Σάντος και παίκτες....

παρακαλώ διαβάστε και δώστε λίγη προσοχή στις παρακάτω γραμμές που τις έγραψε αυθόρμητα ο κονδυλοφόρος της ψυχής και της καρδιάς μας. Μη τις προσπεράσετε βιαστικά και επιπόλαια γιατί σε αυτές συνωστίζεται όλος ο καημός μας, όλη η ασπρόμαυρη υπερηφάνειά μας, αλλά και ο πόθος ενός ολόκληρου λαού για ολική επαναφορά της ομάδας μας στα ασπρόμαυρα ύψη του παρελθόντος.

Ποιος είμαι εγώ αλλά και όλοι οι ΠΑΟΚτσήδες της γης που θα κρίνουμε τεχνικά τον προπονητή και τους παίκτες της ομάδας μας; Τίποτα δεν είμαστε και από μπάλα ξέρουμε ελάχιστα και ίσα όσα χρειάζονται για να μπορούμε να την παρακολουθούμε από τα κερκιδωτά τσιμέντα. Το γιατί είσαστε όλοι σας εκεί  μας αρκεί που το γνωρίζει ο Πρόεδρος που και από μπάλα κατέχει και ένας από εμάς τους «τρελοΠΑΟΚτσήδες» είναι.

Μερικά όμως άλλα πράγματα γνωρίζουμε πολύ καλά τα οποία πιθανότατα να σας τα έχουν ήδη πει και να τα ξέρετε, αλλά ακούστε τα και από εμάς, ως λόγια καρδιάς και προσδοκίας:

Την Κυριακή παίζουμε κόντρα σε μία ομάδα που κάποτε επί 23 συνεχόμενα χρόνια εξαιρούσε από τον ετήσιο προγραμματισμό της το παιχνίδι αυτό, ακόμα και όταν αποδεδειγμένα είχε πολύ καλύτερη ομάδα από εμάς, γιατί απλά ήξερε ότι… θα χάσει. Σε αυτό το διάστημα απέσπασε μία μόνο ισοπαλία, νομίζω το 1982, και την πανηγύριζαν οι φυλλάδες της επί δέκα μέρες σαν να πήραν το Πανευρωπαϊκό!!!

Μεγάλωσαν γενεές οπαδών και ποδοσφαιριστών της αντιπάλου μας με το «σύνδρομο της Τούμπας». Αυτό το γήπεδο ήταν για αυτούς ό,τι πιο ταπεινωτικό και εφιαλτικό είχαν νιώσει ως αντίπαλη έδρα. Μάλιστα, κάποια φορά με σύμμαχο το κατεστημένο επέλεξαν να δοκιμάσουν την τύχη τους σε κάποιο άλλο γήπεδο εκτός Τούμπας, στις Σέρρες, και ο θυμωμένος από την αδικία Π.Α.Ο.Κ. τους φιλοδώρισε με περισσότερα γκολ (6-1) και έτσι δεν ξαναδοκίμασαν το πείραμα της αλλαγής της έδρας μας γιατί εκεί, τουλάχιστον, σταματούσαμε στα τέσσερα…

Για να καταλάβατε, Φερνάντο και παίκτες της μεγάλης μας αγάπης, το μέγεθος του ψυχικού τους τραύματος, ακόμα και σήμερα παρόλο που τα τελευταία 12-13 χρόνια περνάνε από δω αήττητοι, και ενίοτε μάλιστα και νικητές, εντούτοις δεν την έχουν επουλώσει την πληγή τους και κάθε φορά που είναι να μας έρθουν  συνεχίζουν να είναι «χεσμένοι», με τις εφημερίδες τους να προσπαθούν να φτιάξουν  κλίμα «πλαγίας απόδρασης από την Τούμπα».

Τώρα θα μου πείτε εύλογα πως γίνεται να είναι τάχα «χεσμένος» ένας αντίπαλος και, παρόλα αυτά, να έχει 13 χρόνια να χάσει στην έδρα σου; Δυστυχώς γίνεται, γιατί σε αυτά τα τελευταία 13 χρόνια, χρόνο με τον χρόνο,  η ομάδα μας «αποΠΑΟΚοποιήθηκε» επικίνδυνα. Συνέβαλε, βέβαια, και το κατεστημένο με τις διαιτητικές σφαγές αλλά στο παρελθόν τις νικούσαμε και αυτές.

Οι αντίπαλοι πιστοί στο σύνδρομό τους συνεχίζουν να είναι φοβισμένοι κάθε χρόνο πριν μας επισκεφθούν αλλά εμείς είμαστε εκείνοι που δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε.

Έπαψε τα τελευταία χρόνια να γυαλίζει το μάτι των παικτών μας, Φερνάντο. Μπαίνανε οι αντίπαλοι στο χόρτο και σιγά-σιγά όσο εξελισσόταν το παιχνίδι συνειδητοποιούσαν ότι οι δικοί μας παίκτες, για έναν ανεξήγητο, για εκείνους, λόγο, ήταν εξίσου αγχωμένοι και χωρίς το ιστορικό ΠΑΟΚτσήδικο τσαμπουκά του παρελθόντος…

Έτσι, εδώ και 13 χρόνια ενώ ξεκινούν οι αντίπαλοι για εφιάλτη στο τέλος κάνουν Party στον ιερό χώρο που οι απώτεροι συνάδελφοί τους αφόδευαν, δημοσίως, από τον φόβο… Βέβαια, ακόμα και σήμερα, συμβάλλει και η βοήθεια της διαιτησίας αλλά βέβαια και κάποιοι παικταράδες που ενίοτε διαθέτουν, πλην όμως, και τους δυο αυτούς παράγοντες στο παρελθόν τους ισοπεδώναμε για πλάκα.

Φερνάντο μου και παίκτες μας, τι ξέρουμε εμείς τα ΠΑΟΚια από 4-4-2, 4-5-1, 3-5-1-1 και ποιος ξέρει τι άλλη μ…λακία θα ακούσουμε από τους βαθυγνώστες δημοσιογράφους αναλυτές του αθλήματος; Όλα αυτά ακούγονται σαν το Χαβάϊ 5-0! Τι ξέρουμε εμείς από τακτικές, παγίδες, ζώνες, man to man κτλ. Εμείς μόνο από man to woman γνωρίζαμε όλα τα χρόνια όπου στον ρόλο της woman ο Κυριακάτικος αντίπαλος…

Ξέρουμε όμως ότι: Για έναν πολύ συγκεκριμένο εγωϊστικό λόγο οι παίκτες μας επί δεκαετίες, ακόμα και οι «δευτεροκλασάτοι», γιγάντωναν φορώντας την ασπρόμαυρη φανέλα μέσα στην Τούμπα, και ειδικά κόντρα στον Κυριακάτικο αντίπαλο. Αποκτούσαν έναν ξεχωριστό ποδοσφαιρικό φανατισμό και έμπαιναν στο τερέν με οφθαλμοφανή φονικά ένστικτα και καλογυαλισμένα από το πάθος μάτια. Εκοβαν από το πρώτο λεπτό τον «βήχα» στον συγκεκριμένο αντίπαλο με την λύσσα τους για νίκη. Ηταν που ήταν εκείνοι «βρεγμένοι», όπως κάθε χρόνο μέχρι και σήμερα, μετά, αναγκαστικά, το μόνο που περίμεναν ήταν η λήξη του αγώνα. Και το σπουδαιότερο, όσο μεγάλη και εάν ήταν η έκταση της συντριβής τους κανείς τους δεν παραπονιόταν  και καμία από τις φυλλάδες τους δεν τους ζητούσε τα «ρέστα» γιατί είχαν «εμπεδώσει» για τα καλά  από πού είχαν περάσει!

Μπείτε, λοιπόν, μέσα στο γήπεδο και απλά ξεσκίστε τους! Λίγες φορές στην ιστορία μας είχαμε τόσο καλούς παίκτες όσο είστε εσείς. Κάντε αυτό που έκανε πάντα ο Π.Α.Ο.Κ. ακόμα και με μέτριους παίκτες. Σας λέμε ότι θα είναι σίγουρα χεσμένοι, όπως κάθε χρόνο, και ότι θα πάρουν τα «πάνω τους» μόνο εάν σας δουν να μην το πιστεύετε! Γιατί όμως να το δούν αυτό; Εμείς θα είμαστε εκεί να σας δίνουμε φτερά και όχι για να σας αγχώνουμε. Μην το δείτε έτσι. Δώστε τα όλα και εμείς θα είμαστε μαζί σας σε όποιο αποτέλεσμα.

Κόψτε τους τον βήχα, από την πρώτη στιγμή, και δείξτε τους ποιος είναι εκείνος που διαφεντεύει το παιχνίδι στο ιερό χορτάρι της Τούμπας. Κλέψτε όσον ποδοσφαιρικό εγωϊσμό μπορείτε από τους παλαιούς παίκτες της ομάδας μας που έβλεπαν αυτό το παιχνίδι ως…εκτόνωση στα μετόπισθεν ανήμπορων κορασίδων.

Κάντε τους να κοιτάνε συνεχώς  τα ρολόγια τους, όπως παλιά, και να παρακαλάνε τον Θεό να τους λυπηθεί και να τελειώσει γρηγορότερα το μαρτύριό τους…

Φερνάντο μου και παίκτες εντάξει τα συστήματα και όλα τα επιστημονικά του πίνακά σας, αλλά αυτόν τον διψασμένο για νίκη Π.Α.Ο.Κ. θέλουμε να δούμε ξανά την Κυριακή, όχι τον αβέβαιο και αγχωμένο, όχι τον διστακτικό και προβληματισμένο αλλά τον λυσσασμένο του παρελθόντος που γονάτιζε τον κόκκινο αντίπαλο από το πρώτο λεπτό, με όποιους παίκτες και εάν αγωνιζόμασταν, με όποιους παίκτες και εάν  μας ερχόταν εκείνος, όσο και εάν τον υποστήριζε η διαιτησία. Παίξτε λυσσασμένα και στο, κάτω κάτω, ας χάσετε …που, αν το κάνετε, αποκλείεται να χάσετε!!! Όμως,  μη νοιάζεστε για το αποτέλεσμα, κάντε αυτό που πρέπει και που έκανε ο Π.Α.Ο.Κ. επί 23 συνεχόμενα χρόνια και να δείτε ότι όλα θα πάνε καλά.!