Η υπομονή είναι αρετή
SHARE:
Υπάρχει κάποιο πρόσωπο, από τον Ζαγοράκη μέχρι και τον τελευταίο ΠΑΟΚτσή οπαδό των… Ιμαλαϊων, που να μην πληγώθηκε από το χθεσινό παιχνίδι; Όχι. Όλοι θέλαμε να ξεσκίσουμε τον θρήνο αλλά αποδείχτηκε ότι ακόμα έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να ξαναγίνουμε πραγματική ομάδα κορυφής. Αυτός ο ανοδικός δρόμος θα είναι μακρύς και επίπονος και πολλά θα είναι τα αποτελέσματα, και στο μέλλον, που θα μας πικράνουν. Αυτή είναι η αλήθεια και ας πονάει, το να την απορρίπτουμε, όμως, σαν ηλίθιοι και να οδηγούμαστε σε στρουθοκαμηλισμούς και άναρθρες κραυγές δεν ωφελεί.
Υπάρχει ένα σχέδιο, ένα πλάνο που εφαρμόζεται από ανθρώπους ποδοσφαιρικά καταρτισμένους και τα αποτελέσματά του είναι ήδη ορατά από πέρυσι. Είπαμε όμως ότι είναι ορατά όχι όμως και απολύτως ικανοποιητικά!
Χθές για 15-20΄ στο ξεκίνημα του αγώνα θυμηθήκαμε τις πάλαι ποτέ ένδοξες εποχές του ερυθρόλευκου «καρπαζοεισπράκτορα». Ένας ορεξάτος και επιθετικός Π.Α.Ο.Κ. τους σφυροκοπούσε συνεχώς δείχνοντας ότι είχε σκοπό να δείξει το ποιος είναι το αφεντικό του αγώνα. Μπήκε γρήγορα και το γκολ.
Σε άλλες εποχές θα άρχιζε η κλασική «τεσσάρα». Όμως χθες μετά το γκολ άρχισαν οι συνηθισμένες παθογένειες. Χωρίς εντολή από τον Σάντος οι παίκτες κατέβασαν ταχύτητα και αναλώθηκαν στο γνωστό αμυντικό αντιποδόσφαιρο που δεν μας τιμά ως μεγάλο σωματείο. Ο γαύρος μόλις το αντιλήφθηκε αυτό, και μόνο τότε, πήρε τα πάνω του, ισορρόπησε, και μας πέταξε το τεμάχιο γιατί δεν είναι καμία τυχαία ομάδα. Με 12 συνεχόμενα πρωταθλήματα και άλλες τόσες συνεχόμενες συμμετοχές στους ομίλους του C.L. έχει σφυρηλατήσει έναν ανθεκτικό, ποδοσφαιρικό χαρακτήρα που δεν συγχωρεί παλινδρομίες και παθογένειες ακόμα και μέσα στην Τούμπα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ξαναπαίξαμε για άλλα 15΄ την επιθυμητή μπάλα αλλά η π…τάνα δεν ήθελε να μπεί στο βολέ το Φιλομένου που θα άλλαζε τις ποδοσφαιρικές κριτικές όλων μας για την απόδοση της ομάδας.... «Ξανακαθίσαμε», γιατί δεν έχουμε ακόμα διάρκεια στην απόδοση, και πάλι πήραν αυτοί τα ηνία του αγώνα και με σύμμαχο την κωλοφαρδία μας άναψαν, στο τέλος, πολλές δυσανάλογες με τα πράγματα φωτιές.
Η πρώτη φωτιά είναι ότι πολλοί θέλουν την άμεση αντικατάσταση του Σάντος. Δηλαδή να καταργήσουμε τον σε εξέλιξη προγραμματισμό μας και να πάμε πίσω στις προχειρότητες και τις εφήμερες σκοπιμότητες του Γούμενου και κάθε …προηγούμενου που το μόνο που έκαναν ήταν να αγοράζουν περιστασιακό χρόνο μην τυχόν και δεν προλάβουν να κατασπαράξουν τα σωθικά του Π.Α.Ο.Κ.
Αλλά ας πούμε, λοιπόν, ότι έρχεται ακόμα και ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Το μόνο που θα κάνει είναι να βγάλει τη μισή ομάδα άχρηστη. Ποιος προπονητής αποδέχεται το υλικό άλλου συναδέλφου του; Θα αρχίσει, λοιπόν, να διώχνει, σιγά - σιγά, από το ρόστερ όποιον δεν γουστάρει και, ταυτόχρονα, θα μας κουβαλάει άλλους παίκτες της δικής του προτίμησης. Και, φυσικά, ως επαγγελματίας θα ζητήσει και αυτός την κλασική του πίστωση χρόνου (άντε δηλαδή πίσω σε άλλα διετή και τριετή πλάνα).
Αποτέλεσμα; Ούτε και αυτός θα ικανοποιήσει το ανυπόμονο ΠΑΟΚτσήδικο οπαδικό ρεύμα και «φτου από την αρχή» για νέα αντικατάσταση. Και πάει λέγοντας θα βυθιζόμαστε αγωνιστικά όλο και πιο πολύ.
Δεν μας χρειάζεται κανένας νέος προπονητής, μας χρειάζονται ίσως κάποιοι νέοι παίκτες που, λίγο- λίγο, σίγουρα θα έρχονται να ενισχύσουν το ρόστερ, όπως ορίζει και το διοικητικό πλάνο, και οπωσδήποτε απαιτείται να συνεχίσει να δουλεύει η ομάδα με τον Σάντος για να αυξηθούν αυτά τα καλά διαστήματα απόδοσης από 15΄ σε 25΄ και σε 35΄ σε κάθε ημίχρονο αλλά αυτό θα γίνει, παιχνίδι με παιχνίδι, και με υπομονή. Δεν είναι δυνατόν «εδώ και τώρα» επειδή κάποιοι δεν εννοούν να ελέγξουν την πίκρα τους!
Όσοι δεν μπορούν να το δουν αυτό είναι επικίνδυνοι. Όχι, δεν θα μας διοικήσουν οι ανυπόμονοι, οι κοντόφθαλμοι και εκείνοι που βλέπουν τον παράδεισο από την κόλαση, ένα λεπτό απόσταση, ανάλογα με το εάν ένα σουτ μπεί ή δεν μπεί γκολ για λίγα εκατοστά του μέτρου… Δεν αντέχω να ξαναπάω πίσω στην ποδοσφαιρική αβεβαιότητα του χθες. Έλεος!
Πριν δυόμισι χρόνια κάναμε μία συμφωνία με το Θόδωρο και την τιμούμε με κάθε κόστος. Στηρίζουμε οικονομικά, ηθικά, δίνουμε τα πάντα. Και από σένα, Θόδωρε, προσδοκούμε να συνεχίσεις να οδηγείς το καράβι, όπως νομίζεις καλύτερα. Τι είναι κάθε τόσο αυτά τα «φεύγω» και «μένω» κτλ κτλ; Τι θέλεις δηλαδή να μας δημιουργήσεις εγκεφαλικά επεισόδια επειδή κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν τα αυτονόητα προβλήματα μιας ανερχόμενης ομάδας που το μόνο, όπλο που διαθέτει είναι το ποδοσφαιρικό μυαλό και η δουλειά και τα λεφτά με το σταγονόμετρο;
Όχι, Θόδωρε, είσαι υποχρεωμένος να τιμήσεις το ασπρόμαυρο συμβόλαιο που υπέγραψες με τον λαό και να μη λυγίζεις στις διαμαρτυρίες όσο γενικευμένες και εάν είναι. Ο λαός είναι λαός και μπορεί να λέει κάθε μ…κία, εσύ, όμως είσαι ηγέτης και οφείλεις να παλέψεις. Ή πιστεύεις σε κάτι ή δεν πιστεύεις. Μην υποτιμάς με τέτοιες δηλώσεις τη σχέση μας. Πολλοί είναι εκείνοι που θα χαρούν εάν αποχωρήσεις και βρίσκονται, βέβαια, έξω από την οικογένειά μας.
Κάποιος δω μέσα σχολίασε «τώρα ο Ζαγοράκης να βάλλει το αθλητικό κέντρο να …παίξει μπάλα». Τι να πω, πιο κοντόφθαλμη ΠΑΟΚτσήδικη (;) τοποθέτηση δεν ξανάκουσα. Αν είναι δυνατόν. Όσο πίκρα και να φας τέτοια πράγματα δεν λέγονται, ούτε για πλάκα.
Λοιπόν, βρισκόμαστε ήδη, εδώ και δυόμισι χρόνια, σε επαναστατική ποδοσφαιρική περίοδο με τον καλύτερο αρχηγό όλων των εποχών και με έναν πολύ σοβαρό προπονητή που όπως όλοι τους διαθέτει και ελαττώματα. Ο λαός είναι στο πλευρό τους γιατί η επιτυχία μέσα από αυτήν την οδό είναι μονόδρομος. Σε μας δεν θα έρθουν ποτέ οι εφοπλιστάδες. Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτήν την πορεία αποτελεί πισωγύρισμα. Όσοι δεν αντέχουν την δύσκολη ανηφορική πορεία το είπε ο Πρόεδρος τι πρέπει να κάνουν...
Και προπαντός να μην ξεχνάμε ότι: Η πίκρα και ο πόνος είναι απλά συναισθήματα, η υπομονή, όμως, είναι αρετή. Με αυτήν την αρετή θα πορευθούμε όσο και εάν κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται
