Μικρή η Τούμπα - παλιό το γήπεδο

Στα μέσα της δεκαετίας του 70΄στα ντέρμπι της Τούμπας τα εισιτήρια που κόβονταν ξεπερνούσαν, λίγο ή πολύ, τις 40.000 και εάν υπολόγιζες και την αναγκαία στρατιά των τζαμπατζήδων ο παρευρισκόμενος πραγματικός κόσμος στις κερκίδες άγγιζε στα μεγάλα παιχνίδια, σχεδόν πάντα, τις 43 με 44 χιλιάδες.

Την ίδια περίοδο, μας λέγανε οι δάσκαλοι στο σχολείο, ότι «η Θεσσαλονίκη είναι, πλέον, μία μεγαλούπολη με 500.000 κατοίκους!» και θαυμάζαμε όλοι μας το απίστευτο αυτό πληθυσμιακό «κατόρθωμα» της πόλης μας…

Μιλάμε για πριν 35 χρόνια όπου  το εθνικό  και επαρχιακό οδικό δίκτυο που συνέδεε την επαρχία με την Πόλη ήταν στενό, κακοστρωμένο και γεμάτο στροφές και για να έρθει κάποιος π.χ. από την Κομοτηνή θα έπρεπε να υπομείνει ένα ταξίδι 4, και πλέον, ωρών. Αλλά και ο αριθμός των Ι.Χ. ήταν πολύ περιορισμένος σε σχέση με ό,τι υπάρχει σήμερα. Με αυτά τα δεδομένα οι μετακινήσεις οπαδών από την επαρχία για τους αγώνες της Τούμπας ήταν προβληματική υπόθεση και στην έδρα μας η παρουσία της επαρχίας αναλογικά ήταν πολύ μικρότερη σε σχέση με τα σημερινά σημαντικά ποσοστά προσέλευσής της.

Την ίδια εποχή το γήπεδο ήταν μία αυστηρά αντρική υπόθεση. Πού να έβλεπες γυναίκες, που να έβλεπες ζευγαράκια, όπως σήμερα. Και εάν καμιά φορά εμφανιζόταν καμία γκόμενα όλοι αμέσως έκαναν σα να έβλεπαν εξωγήϊνο και άρχιζαν τα ομαδικά πειράγματα, σφυρίγματα και παρόμοιες ανδροπρεπείς συμπεριφορές που, τελικά, αποθάρρυναν τις γυναικείες απόπειρες  για νέα γηπεδική παρουσία.

Σήμερα η Πόλη είναι, τουλάχιστον, διπλάσια σε πληθυσμό από ό,τι το 1975. Σήμερα η γυναικεία παρουσία αποτελεί μία σοβαρή πληθυσμιακή παράμετρο στις κερκίδες μας. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και ότι το οδικό δίκτυο σύνδεσης της Επαρχίας με την Πόλη έχει αισθητά βελτιωθεί και ότι ο χρόνος προσέγγισης έπεσε, τουλάχιστον, στον μισό και, επιπλέον, ότι παράλληλα όλοι διαθέτουν το ατομικό τους Ι.Χ.  και οι εκδρομές στην Τούμπα, ήδη  γίνονται για πλάκα τότε θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς το πόσο μικρή είναι τώρα η έδρα μας για να φιλοξενήσει μεγάλα ΠΑΟΚτσήδικα ντέρμπι και όχι μόνο.

Ένας άλλος θα μπορούσε να αντιλέξει και να υποστηρίξει ότι τότε η συσπείρωση των οπαδών ήταν πιο μεγάλη, η δίψα για Π.Α.Ο.Κ. ανικανοποίητη αλλά και το εισιτήριο πιο φθηνό για τον μεροκαματιάρη και άρα για αυτόν τον λόγο πήγαινε ο κόσμος στο γήπεδο και ότι οι λόγοι αυτοί εξέλειπαν σήμερα και ο κόσμος αραίωσε από την Τούμπα.

Η αλήθεια σε αυτήν την αντίθετη άποψη υπάρχει αλλά νομίζω σε περιορισμό αριθμό. Το γεγονός είναι ότι η πραγματική δυναμική του ασπρόμαυρου κόσμου δεν μπορεί να ξετυλιχτεί στον περιορισμένο αριθμό των 28.800 καθισμάτων της σημερινής έδρας μας. Ο μεγάλος Π.Α.Ο.Κ. χρειάζεται μία αντίστοιχα μεγάλη έδρα τουλάχιστον 50.000 θεατών, όπου θα βρουν άνετη στέγη και όλα τα βαλάντια του οπαδικού μας πλήθους.

Είναι ενθαρρυντικό το ότι το επιτελείο της ΠΑΕ και του ερασιτέχνη επεξεργάζεται από τώρα πιθανές λύσεις για την νέα Τούμπα. Την ανάγκη για νέες εγκαταστάσεις  στο πλαίσιο ενός υπερσύγχρονου γηπέδου (εστιατόρια, καφετέριες, καταστήματα, πάρκιγκ, και, επιτέλους, ανθρώπινες τουαλέτες για γυναίκες και παιδιά) καθώς και το ζήτημα της τοποθεσίας του νέου γηπέδου δεν τα συμπεριλαμβάνω στο παρόν κείμενο (άλλη φορά ίσως) αλλά περιορίζω το γηπεδικό ζήτημα στην χωρητικότητά του. Μικρό γήπεδο, μικρός Π.Α.Ο.Κ. μεγάλο γήπεδο, όμως, σημαίνει και μεγάλα όνειρα για την ομάδα της καρδιάς μας.

Μακάρι να το δούμε σύντομα. Το επιβάλλει η ιστορία μας το επιβάλλει ο νέος αιώνας που ήδη συμπλήρωσε την πρώτη του δεκαετία