Βλέπουμε τώρα, αυτό που θα βλέπαμε το Σεπέμβριο…

Έστω κι ετσι όμως, ο ΠΑΟΚ είναι στο -1 από τη δεύτερη θέση και βάσει προγράμματος, δικαιούται να ελπίζει ότι θα πάρει την έξοδο για τα προκριματικά του Τσ. Λιγκ. Θα δούμε που θα κάτσει η μπίλια, υπάρχει χρόνος και δρόμος μπροστά μας.

Ένα από τα βασικά στοιχεία του χθεσινού αγώνα, ήταν η κυριαρχία του ΠΑΟΚ στον χώρο του κέντρου. Μοιάζει να πέρασαν αιώνες από την τελευταία φορά που το είπαμε αυτό. Και στο ΟΑΚΑ είχαμε θετική εμφάνιση από κάποια χαφ του ΠΑΟΚ, όμως χθες το δίδυμο Μεϊτέ – Καμαρά, έμοιαζε να κουμπώνει τέλεια. Κάτι που μεταφράστηκε και σε ουσία, αλλά σε εντυπώσεις.

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, σχεδόν αυτόματα χτύπησε ένα καμπανάκι: Τι μου θύμησες τώρα, έλεγε ένα παλιό τραγούδι του ΠΑΟΚτση Νικολαϊδη… Καλοκαίρι 2024, ο ΠΑΟΚ κλείνει νωρίς τον Καμαρά και όλοι περιμένουν να ανανεώσει ο Μεϊτέ ώστε να έχουμε ένα στιβαρό κέντρο. Η πορεία των πραγμάτων, γνωστή. Η προσπάθεια τότε, απέτυχε.

Και τα αποτελέσματα της αποτυχίας, επίσης γνωστά. Φάγαμε όλη τη χρονιά να βλέπουμε ένα ανερμάτιστο, ασύντακτο, επικίνδυνο κέντρο του ΠΑΟΚ. Ένα κέντρο που στοίχισε πολύ σε αμυντικό, επιθετικό και κυρίως τακτικό και πνευματικό επίπεδο. Η ομάδα σε πάρα πολλούς αγώνες δεν μπορούσε να ηρεμήσει, να βρει πατήματα, να κυριαρχήσει και κυρίως να δείξει ισορροπία. Εξ ου και οι περισσότερες «γκέλες» ήρθαν επειδή ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα ηνία αγώνων.

Δεν ξέρουμε αν η χθεσινή κυριαρχία του ΠΑΟΚ ήρθε για να μείνει. Πιθανώς οι μεταπτώσεις θα συνεχιστούν.

Είναι όμως βέβαιο πως είδαμε, επιτέλους, με καθυστέρηση μιας ολόκληρης σεζόν, αυτό που περιμέναμε να δούμε από τον περασμένο Σεπτέμβριο…

Κάλλιο αργά παρά ποτέ; Ίσως.

Ίσως πάλι να πετάχθηκε μια χρονιά στα σκουπίδια.

Όσο ζεις μαθαίνεις, και ελπίζουμε ο ΠΑΟΚ να έμαθε κάτι από όλο αυτό.

ΥΓ. Το ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί την ΠΑΕ ΠΑΟΚ εν όψει της προετοιμασίας για την νέα σεζόν, ΔΕΝ είναι το «αν πρέπει να μείνει ο Λουτσέσκου». Αλλά το «Ραζβάν, τι ποδόσφαιρο θέλεις να παίξεις;». Γιατί, αν ξεκαθαριστεί αυτό, αμέσως θα πρέπει να γίνουν και τα αντίστοιχα «κουμάντα» για το ρόστερ της ομάδας ώστε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να μπουμε σε ένα καλοκαίρι που θα βάλει σοβαρές βάσεις για σοβαρή ομάδα.

ΥΓ2. Για το μπάσκετ, έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα. Η αναγνώριση και η αποθέωση, είναι καθολική. Δεν θέλω να στεναχωρέσω κανέναν, τα δύσκολα όμως τώρα έρχονται. Η αναμενόμενη αύξηση του μπατζετ, δύσκολα θα είναι τέτοια που θα ανεβάσει πολλά σκαλιά την ποιότητα. Και πολύ καλά κάνει ο Πρόεδρος που συγκρατεί τα γκέμια. Αυτό σημαίνει όμως πως τίποτα δεν εγγυάται μια συνεχώς βελτιούμενη πορεία. Τίποτα δεν εγγυάται νέους τελικούς ή περισσότερη άνεση στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Ένα ακόμα αρνητικό δεδομένο, είναι πως η κατάσταση με τη διαιτησία στο ελληνικό περιβάλλον είναι κάθε χρόνο και χειρότερη. Είναι τόσο εξόφθαλμα τα σφυρίγματα, που σου δίνουν να καταλάβεις πως έχει οριστεί ένα «ταβάνι» για όλες τις ομάδες, πως υπάρχουν παιδιά και αποπαίδια.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Είμαστε έτοιμοι να αντέξουμε τη μετάβαση στην επόμενη μέρα, ή θα έχουμε πισωγυρίσματα όταν έρθουν οι δυσκολίες;